หล่อนบอกเขาเสียงสั่น และค่อยๆ ยกมือขึ้นปลดกระดุมพยายามถ่วงเวลาอย่างสุดความสามารถ แต่เขาก็รู้ทันซะงั้น
“ถ้าภายในหนึ่งนาทีเธอยังปลดกระดุมเสื้อไม่หมดล่ะก็ ฉันจะเป็นคนฉีกไอ้เสื้อสวยๆ ของเธอทิ้งด้วยมือของฉันเอง”
น้ำเสียงจริงจัง ทำให้มือของจันทร์เจ้าขาทำงานได้ว่องไวขึ้น จนสุดท้ายสาบเสื้อก็แยกออกจากกัน เต้างามอวบเนียนที่มีบราเซียตัวน้อยห่อหุ้มเอาไว้วับแวมแก่สายตา
ร่างกายของไทเลอร์มีปฏิกิริยาตอบสนองทันที ความเป็นชายแข็งชันขึ้นอย่างรุนแรง ความหิวกระหายผุดพรายขึ้นมาทดแทนความคลั่งแค้นอย่างรวดเร็ว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจันทร์เจ้าขาจะยังมีอิทธิพลต่อร่างกายของเขาได้มากมายเพียงนี้ ดูสิ… แค่เห็นเพียงร่องอกอวบเท่านั้น เขาก็แข็งเป็นท่อนเหล็กลนไฟเสียแล้ว
“ถอดเสื้อและบราเซียร์ออก”
“ถะ ถอดเลยเหรอคะ”
“อย่าโอ้เอ้ หรือว่าอยากให้ฉันเปลี่ยนใจ”
แก้มนวลแดงก่ำจนแทบไหม้ด้วยความอับอาย แต่สุดท้ายก็จำต้องทำตามคำสั่งแสนเอาแต่ใจของคนตัวโตที่ตอนนี้นอนผิวปากมองหล่อนเปลื้องผ้าอยู่บนเตียงอย่างอารมณ์ดีจนได้ ไม่นานทั้งเสื้อและบราเซียก็หลุดไปจากกาย เต้างามของหล่อนสัมผัสได้ถึงไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศชั้นดีได้อย่างชัดเจน มันสะท้านและเหน็บหนาวจนต้องยกมือขึ้นกอดอกเอาไว้ แต่พอได้เห็นสายตาคมกริบสีเขียววาบวับที่จ้องมองมาเท่านั้น ความหนาวยะเยือกก็จางหายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้แค่เพียงความร้อนฉ่า เดือดพล่านที่เต้นตอดตุบตับอยู่ในซอกขาเพียงเท่านั้น
หล่อนยังคงต้านทานไทเลอร์ไม่ได้เช่นเดิม…
จันทร์เจ้าขาคิดอย่างเพลียหัวใจ ก้มหน้าหลบสายตาของเขาด้วยความอดสูเป็นที่สุด
“พอใจแล้วใช่ไหมคะ”
“ยัง… ถอดกางเกงด้วย พร้อมด้วยแพนตี้”
คราวนี้ดวงหน้างามถอดสีมากยิ่งขึ้น มันขาวราวกับกระดาษดีๆ นี่เอง
“คนบ้า… ถ้าจะทำอะไรฉันก็ทำเลยนะ อย่าทำลายศักดิ์ศรีกันแบบนี้เลย”
“จะถอดหรือไม่ถอด ถ้าไม่ถอดก็กลับไปซะ”
จันทร์เจ้าขากัดปากแน่น น้ำตาที่เช็ดแห้งไปแล้วไหลซึมขอบตา
“ฉันจะไม่มีทางให้อภัยอาจารย์อีก”
“นั่นมันก็เรื่องของเธอ เพราะฉันไม่เคยต้องการความรู้สึกอะไรจากเธอเลย”
เขาแสยะยิ้ม ไหวไหล่อย่างไม่แยแสต่อความอัปยศอดสูของหล่อนอีกเช่นเคย จันทร์เจ้าขาน้ำตาไหลออกมาอีกอย่างสุดจะกลั้น ค่อยๆ บรรจงถอดกางเกงของตัวเองออกไปจากตัว หัวใจแตกสลายอย่างไม่มีชิ้นดี
ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนที่หล่อนเฝ้ารักเฝ้าบูชาจะทำให้หล่อนเจ็บปวดทุกข์ระบมได้มากล้นถึงขนาดนี้ เขาเหยียบย่ำหล่อนด้วยฝ่าเท้า ก่อนจะเตะหล่อนโด่งให้ออกไปนอกโลกอย่างใจดำ อำมหิต เมื่อไหร่นะหล่อนถึงจะหยุดรักผู้ชายคนนี้ได้สักที
“แพนตี้ด้วย”
หญิงสาวจำใจต้องเกี่ยวขอบกางเกงชั้นในสีขาวสะอาดตัวจ้อยให้ร่วงลงไปตามเรียวขาสลักเสลา จากนั้นก็เปิดเปลือยความเปราะบางให้ผู้ชายตรงหน้าได้โจมตีอย่างไร้ทางต่อสู้
“พอใจแล้วใช่ไหมคะ”
ความอัปยศอดสูทำให้หล่อนเสียงสั่นเครือ
คนตัวโตระบายยิ้มบางๆ ขณะจ้องมองหล่อนไม่ละสายตา
“เดินมาใกล้ๆ ฉัน มาเร็วสิ”
ไทเลอร์ขยับลุกขึ้นนั่ง พร้อมเอื้อมมือมาดึงร่างอรชรเข้าไปกอดรัดแน่น ใบหน้าหล่อเหลาซุกซบลงกับซอกอกอวบที่ตัวเองเคยเป็นเจ้าของอย่างโหยหา มือหนาลูบไล้บีบขยำเต้างามแรงๆ ก่อนที่ปากร้อนผ่าวจะดูดอมยอดทรวงสีสดอย่างหิวกระหาย
“อ๊า…”
อยากจะต่อต้าน แต่ร่างกายกลับให้ความร่วมมือกับคนเถื่อนอย่างน่าละอาย ทำไมหล่อนถึงได้สมยอมง่ายๆ แบบนี้ ทำไมหล่อนถึง… ยอมให้เขาได้ดูดกลืน ลูบไล้ บี้ขยำโดยไม่ขัดขืน หล่อนถูกบังคับไม่ใช่เหรอ ถูกบังคับให้ต้องใช้ตัวแลกกับบ้านของพ่อแม่ แล้วทำไม… ทำไมถึงได้…
“อ๊า… อาจารย์ขา…”
คนตัวโตกระชากเสื้อคลุมของตัวเองออกไปอย่างร้อนรน ขณะยกร่างอรชรให้นอนหงายลงกับเตียงและตัวเองก็ระดมจูบอย่างหิวกระหายไปทั่วทั้งตัว ปากของเขาดูดเม้ม ลิ้นแตะเลีย ขณะที่ฝ่ามือตะโบมบีบอย่างเมามัน ร่างงามดิ้นพล่าน บิดเร่าๆ ด้วยความเสียวกระสัน เสียงครวญครางจากกลีบปากอิ่มช่างไพเราะไม่ผิดจากเสียงเพลงจากสวรรค์สักนิด
“ฉันหิว… หิวกระหายมาตลอดสองอาทิตย์เต็มๆ”
มือหนากระชากต้นขาอวบให้แยกออกจากกัน และเขาก็ซบหน้าลงไปหา ปาดเลีย ดูดดึง และสอดใส่ด้วยปลายนิ้วอย่างต้องการปลุกปั่นให้สาวน้อยคลั่งซึ่งจันทร์เจ้าขาก็กำลังเป็นอย่างที่เขาต้องการจริงๆ หล่อนกำลังบ้า กำลังคลั่ง และกำลังลุกเป็นไฟ
“อาจารย์ อู้ย… อาจารย์ขา…”
ยิ่งเขาปาดด้วยลิ้น และเลียถี่ๆ หล่อนก็ยิ่งเสียวซ่านหยาดเยิ้ม มือบางจิกทึ้งเส้นผมหนานุ่มของคนที่กำลังดื่มกินหยาดหยดรักเอาไว้แน่น กดรั้งให้ไม่เงยหน้าจากไปไหน ทั้งปากและจมูกสนิทนาบเคล้าคลึงกับกลีบสาวราวกลับเนื้อเดียวกัน ก่อนที่หล่อนจะ…
“อ๊า… อาจารย์… ไม่ไหวแล้ว…”
โลกทั้งใบของหล่อนแตกซ่านออกเป็นเสี่ยงๆ พร้อมๆ กับร่างอรชรที่กระตุกเกร็งอย่างสุดแรง บั้นท้ายอวบยกลอยขึ้นจากพื้นสูงมากยิ่งขึ้น เล็บคมกริบจิกลึกลงไปบนหนังศีรษะของไทเลอร์เต็มแรง พร้อมๆ กับเสียงร้องคร่ำครวญครางที่ดังออกมาลั่นห้อง
“อู๊ย… อ๊า… อาจารย์ไทเลอร์… โอ้ว…”
ไม่นานความสุขลูกแรกก็ค่อยๆ จางหายไป และเริ่มต้นความเสียวซ่านใหม่อีกครั้งด้วยความใหญ่โตที่แทรกลึกลงมาแทนปลายลิ้นและนิ้วมือ
“โอ้ว… ยังแน่นเหมือนเดิม”
คนตัวโตที่คุกเข่าอยู่บนเตียงคำราม หน้าแดงก่ำ เขาจดจ่อความใหญ่โตเข้ากับกลีบสาวอย่างมุ่งมั่น จากนั้นก็ขยับบั้นเอว…
“อ๊า…”
หญิงสาวดิ้นพล่านและแอ่นหยัดเนินนางขึ้นรับแรงปะทะ สามครั้งของความพยายามทุกอย่างก็สำเร็จลุล่วงลงพร้อมๆ กับความยาวใหญ่แข็งชันที่พุ่งทะยานเข้ามาภายในกล้ามเนื้อคับแน่นแสนหวานจนหมดทั้งตัวตน
“พระเจ้า… รัดแน่นเหลือเกินเจ้าขา”
ใบหน้าของคนตัวโตบิดเบี้ยว ขณะเขาก้มต่ำลงมาหา ปากร้อนผ่าวประกบลงมาหาอย่างแนบแน่น จูบหนักหน่วง หิวกระหาย ขณะที่สะโพกเพรียวก็ยังส่ายไหวด้วยจังหวะที่หนักหน่วงเร่งเร้า
“อาจารย์ขา… อาจารย์…”
หล่อนดิ้นพล่าน บิดกายเร่าๆ ด้วยความเสียดเสียวที่สุดในชีวิต ยิ่งเขาเดินหน้าด้วยแรงกระแทกหนักหน่วง และถอยออกห่างไปจนสุดตัวตน จากนั้นก็พุ่งทะยานเข้ามาในช่องรักคับแน่นอีกครั้ง ทำแบบนี้ซ้ำๆ จนหล่อนครางระโหย และสุขสมในเวลาต่อมาอย่างง่ายดาย
“อ๊า… อู๊ย… อาจารย์ขา…”
ร่างบางกระตุกเกร็งสุขสมเป็นรอบที่สองกับความใหญ่โตที่ยังเคลื่อนไหวไม่หยุด มันแรงขึ้น เร็วขึ้นและสร้างความเสียวซ่านให้มากยิ่งขึ้น โอ้… ไม่ไหวแล้ว หล่อนจะไปครั้งที่สามอีกแล้ว ทำไมไทเลอร์ถึงได้วิเศษอย่างนี้นะ ทำไมเขาถึงปลุกปั่นให้หล่อนร่านร้อนได้อย่างง่ายดายแบบนี้ ดูสิ… ดูสภาพของหล่อนในตอนนี้สิ อีตัวที่ทำงานในซ่องมาสิบกว่าปียังต้องอายกับลีลาร่านร้อนของหล่อนเลย ทั้งดีด ทั้งเด้งรับแรงปะทะอย่างกระตือรือร้น ตอบสนองเขาอย่างสุดเหวี่ยง นี่ก็คงไม่แปลกหรอกที่พ่อเจ้าประคุณจะติดใจบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาเพื่อนอนกับหล่อน
“อ๊า… อาจารย์…”
“ตอบสนองดีเหลือเกิน คนสวย… โอ้ว… แบบนั้น เด้งแบบนั้นแหละ”
