หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ของอีกวันต่อมา…
จันทร์เจ้าขาผุดลุกขึ้นนั่ง และก็ต้องนิ่วหน้าอย่างเจ็บระบมในบางส่วนของร่างกายที่ถูกลงทัณฑ์อย่างหนักจนสลบคาอกของเขาเป็นที่สุด ผู้ชายอะไรตะกละตะกลามเป็นที่สุด ไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวเอาแรงจากไหนมาทำนัก
เมื่อคิดถึงเขาก็อดกวาดสายตามองหาไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ไม่พบเขาอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ พอเต็มคราบเขาก็ไม่คิดจะอยู่ใกล้หล่อนหรอก หญิงสาวเต็มไปด้วยความน้อยใจ น้ำตากำลังจะไหลลงมาบนแก้มนวล แต่ประตูห้องก็เปิดผัวะเข้ามาเสียก่อน พร้อมๆ กับร่างสูงใหญ่ของคนที่เธอกำลังคิดถึงอยู่นั่นแหละ
ไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ
“อาจารย์…”
เขาไม่สนใจคำเรียกของหล่อน เดินมาหยุดตรงหน้า และโยนหนังสือพิมพ์ในมือลงบนเตียงตรงหน้าของหล่อนนั่นเอง
“อะไรคะ”
“อ่านสิ จะได้รู้ว่าอะไร”
น้ำเสียงของเขาราบเรียบและห่างเหิน
จันทร์เจ้าขาไม่มีทางเลือกจึงต้องหยิบหนังสือพิมพ์ชื่อดังของรัสเซียขึ้นมามอง และอ่านพาดหัวตัวใหญ่บนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ในมือก็ทำให้หล่อนอ้าปากค้าง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนตัวโตที่กำลังแสยะยิ้มอย่างสะใจอยู่อย่างกังขา
“ฉันรู้ว่าเธอจะถามอะไร ฉันสั่งปิดไอ้ผับนรกนี่เองนั่นแหละ”
“อาจารย์… ทำอย่างนี้ทำไมคะ”
เขาระบายยิ้ม ในขณะที่หล่อนเต็มไปด้วยความละอายใจเป็นที่สุด
“ก็เพราะว่าฉันไม่ต้องการให้เธอไปทำงานที่นั่นอีก”
น้ำตาของคนฟังร่วงหล่นอาบแก้ม
“แต่อาจารย์ก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ คนอื่นที่ไม่รู้เรื่องพลอยต้องเดือดร้อนกันไปหมด เพราะความเอาแต่ใจของอาจารย์เพียงคนเดียว”
หล่อนตัดพ้อ ต่อว่า อย่างแสนจะเจ็บช้ำ เพราะเห็นว่าที่นี่คือบ่อข้าวบ่อน้ำของหล่อน เขาถึงขนาดต้องกระทำการเหี้ยมโหดแบบนี้เชียวหรือ
“มันเป็นเพราะเธอต่างหากล่ะ ถ้าเธอไม่ขัดคำสั่งฉัน ทุกอย่างก็ไม่เป็นแบบนี้”
“ฉันก็แค่อยากทำงาน…”
“แล้วเธอคิดหรือว่าฉันจะทนเห็นผู้หญิงของตัวเองไปเดินเฉิดฉายอยู่ในผับนรกนั่นให้ผู้ชายเป็นร้อยเป็นพันโลมเลียด้วยสายตาน่ะ ฉันไม่มีทางยอม”
เขาหวง เขาหวงหล่อนมาก นี่หล่อนไม่เข้าใจเลยหรือไง
“แต่ถึงอาจารย์จะทำแบบนี้ ฉันก็สามารถไปทำงานที่อื่นได้อีก”
ไทเลอร์หัวเราะเยาะ และขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันก็จะสั่งปิดทุกสถานบันเทิงในรัสเซียซะ”
จันทร์เจ้าขากัดปากแน่น เงยหน้าสบตากับคนตัวโตอย่างเจ็บปวด
“อาจารย์คงต้องการให้ฉันหมดทางเลือกใช่ไหมคะ ต้องการให้ฉันคุกเข่าและรับเงินจากอาจารย์ใช่ไหมคะ”
ไหล่กว้างไหวน้อยๆ และเขาก็ทรุดกายลงนั่งข้างๆ ตัวของหล่อน จันทร์เจ้าขาคิดจะขยับหนีแต่เขารู้ทันจึงคว้าเอวคอดเอาไว้แน่น
“ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอคุกเข่าให้ฉัน แต่สิ่งที่ฉันต้องการก็คือ…”
นัยน์ตาสีเขียวมรกตสะกดให้หล่อนหยุดหายใจเพื่อเขา
“ให้เธอรับความช่วยเหลือจากฉัน”
“เพราะอะไรคะ”
เขาไม่ได้ยิ้มให้กับหล่อน แต่ยังคงจ้องหน้าหล่อนด้วยสายตาอ่านไม่ออกเช่นเคย
“เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉันยังไงล่ะ”
แล้วเขาก็ดันร่างของหล่อนให้ล้มลงนอนราบกับเตียง จากนั้นก็ปลดเปลื้องชุดนอนสีชมพูหวานออกไปจากกายสาวอย่างง่ายดาย และช่ำชอง
“ฉันหิวอีกแล้ว…”
เขาก้มลงมาจูบปากของหล่อนด้วยความหิวกระหายเหมือนเคย จากนั้นก็จูบต่ำลงไปคลุกเคล้าอยู่กับเจ้าก้อนปทุมถันอวบใหญ่อย่างหลงใหล
“ทั้งๆ ที่เธอทำให้ฉันไม่พอใจตั้งหลายเรื่อง แต่ฉันก็ยังหิว…”
ไทเลอร์เงยหน้าขึ้นจ้องลึกเข้าไปในดวงตากลมโตหวานฉ่ำ
“อยากกินเธอทุกวินาที”
“อาจารย์…”
“มันคือเรื่องจริง เธออยู่ในหัวของฉันแม้แต่ตอนที่ฉันทำงาน จันทร์เจ้าขา ฉันไม่ได้โกหก ฉันคิดถึงแต่เธอจริงๆ”
น้ำเสียงนุ่มนวลและกิริยาที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายของคนตัวโตผลักดันให้ความน้อยใจจางหายจากไปอย่างง่ายดาย ความร้อนผ่าวในบางส่วนของร่างกายแผดเผาขึ้นมาแทนที่อย่างรุนแรง มันรุนแรงจนหล่อนต้องบิดตัวไปมาด้วยความรู้สึกวาบหวามปั่นป่วน
“ฉันเกลียดที่สุด ยามที่เธอบอกว่าไม่ต้องการเงินของฉัน และต้องการเงินของผู้ชายคนอื่น”
เขายังคงพล่ามต่อไป ในขณะที่มือหนาบีบเคล้นฟอนเฟ้นไปทั่วทั้งเรือนร่างสาวสะพรั่งด้วยความสนิทเสน่หาเจียนคลั่ง
“เธอเป็นสมบัติของฉันนะจันทร์เจ้าขา ดังนั้นเธอต้องเชื่อฟังคำสั่งของฉัน… เข้าใจหรือเปล่า”
เมื่อหญิงสาวไม่ยอม ไทเลอร์จึงก้มลงดูดอมปลายถันงามและตวัดลิ้นโรมรันเม็ดเต่งตึงนั้นจนมันแข็งชูชันมากยิ่งขึ้น
“อ๊า… อาจารย์ขา…”
“ตอบมาสิว่าจะไม่ขัดใจฉันอีก จันทร์เจ้าขา”
“ค่ะ ค่ะอาจารย์ ฉันจะไม่ขัดใจอาจารย์อีกแล้ว อู๊ย… อย่าหยุดนะคะ”
มือบางกดศีรษะทุยให้แนบแน่นกับเต้างามมากยิ่งขึ้น ขณะที่กายสาวก็แอ่นหยัด ดิ้นเร่าๆ ด้วยความรุนแรงเสน่หาปานจะขาดใจ
“อาจารย์…”
ไทเลอร์ค่อยๆ พรมจูบต่ำลงมายังหน้าท้องแบนเรียบ และต่ำลงไปซุกไซ้ที่หน้าขาอวบ เขาตวัดเลีย ดูดดื่มจนเจ้าของร่างสั่นเทิ้มราวกับเจ้าเข้าทรง
“อู๊ย… อาจารย์ขา…”
“เธอชอบมัน…”
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความโอหังและมั่นใจจนน่าหมั่นไส้ แต่กระนั้นหล่อนก็ต้องยอมรับว่ามันคือเรื่องจริง
“ค่ะ ฉันชอบ… อาจารย์ อ๊า…”
ไทเลอร์หัวเราะออกมาด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็สาดซัดเพลิงร้อนๆ ที่คุกรุ่นไปด้วยแรงปรารถนาเข้าใส่ร่างแน่งน้อยอย่างเมามัน ดุเดือด จนสุดท้ายก็ขึ้นสวรรค์ด้วยกันทั้งคู่
“อาจารย์… ยกเลิกคำสั่งปิดผับนะคะ”
จันทร์เจ้าขาเอ่ยวิงวอนคนตัวโตที่นอนนิ่งอยู่บนร่างด้วยน้ำเสียงหวานฉ่ำ เขาเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์
“ถ้าเธอสัญญาว่าจะไม่หนีไปทำงานที่นั่นอีก ฉันจะรับพิจารณา”
“ฉันสัญญาค่ะ สัญญา อู๊ย… อาจารย์ขา ฉันทนไม่ไหวแล้ว…”
แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นอีก ความเร่าร้อน เดือดพล่านและเสียวกระสัน เกือบเลยมื้อเที่ยงเลยนั่นแหละกว่าหล่อนจะได้มีโอกาสก้าวลงจากเตียงนอน
