นับตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นจนถึงวันนี้ก็รวมๆ กันแล้วเป็นหนึ่งอาทิตย์พอดิบพอดี และไทเลอร์ก็ทำตามคำประกาศิตของตัวเองจริงๆ นั่นก็คือให้คนของเขาเฝ้าหล่อนทุกฝีก้าว ไม่ว่าหล่อนจะไปที่ไหนก็จะมีผู้ชายแต่งชุดสูทดำ สวมแว่นตาสีเดียวกับชุดสองคนเดินตามตลอดเวลา ตอนแรกก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อย แต่หลังจากผ่านมาได้สามสี่วันหล่อนก็เริ่มชินกับมัน
และชินกับความใส่ใจของไทเลอร์ที่มีต่อหล่อนมากขึ้นด้วย
คิดถึงตรงนี้แล้วหัวใจก็อดที่จะพองฟูคับอกไม่ได้ ไทเลอร์อ่อนโยนกับหล่อนมากขึ้น เอาใจใส่ความรู้สึกของหล่อนมากขึ้น และก็ไม่เคยแสดงท่าทางหงุดหงิดหรือเบื่อหน่ายเลยยามที่มีสายตาของคนอื่นจ้องมองมา เขาทำตัวเป็นปกติดีทุกอย่าง หล่อนเสียอีกทั้งประหม่าและรู้สึกไม่คู่ควรอยู่ตลอดเวลา เพราะรู้ดีว่าสักวันทุกอย่างที่มีในตอนนี้จะเปลี่ยนไป ไทเลอร์ก็แค่ยังไม่เบื่อหล่อนเท่านั้นเอง
หัวใจที่พองฟูก่อนหน้านี้เหี่ยวแฟบลงอย่างสิ้นเชิง แม้จะฝืนยิ้มและบอกตัวเองว่าได้แค่นี้ก็ดีถมไปแล้ว ตักตวงช่วงเวลามีค่ากับเขาเอาไว้ให้ได้นานที่สุด จดจำมันให้ลึกสุดใจที่สุด และเมื่อวันนั้นมาถึง วันที่หล่อนต้องเดินจากไป จะได้หยิบความสุขเหล่านั้นขึ้นมาหล่อเลี้ยงหัวใจตัวเอง แต่หัวใจไม่รักดีก็ยังอดคาดหวังไม่ได้ หล่อนอยากอยู่กับไทเลอร์ไปชั่วชีวิต อยากอยู่ข้างกายของเขา อยากอยู่ในอ้อมแขนของเขาไปตลอดชั่วนิรันดร์ แต่ไม่ว่าจะหวังมากแค่ไหน มันก็ไม่มีทางเป็นจริง
“คิดอะไรอยู่หรือทูนหัว…”
คนตัวโตก้าวเข้ามาในห้องนอนในค่ำคืนหนึ่งภายในคฤหาสน์ Demon’s Palace สถานที่ที่เขาพาหล่อนเข้ามาพักอาศัยนับตั้งแต่เกิดเรื่องในวันนั้น เขาให้เหตุผลว่าตัวเองไม่สะดวกที่จะไปที่เพนท์เฮ้าส์ทุกวัน และก็ไม่ไว้ใจที่จะให้หล่อนอยู่หอพักเดิม เพราะไม่แน่ใจว่าฟิลิเซียจะเลิกอาฆาตหล่อนหรือยัง แม้จะไม่เห็นด้วยแต่หล่อนก็ยอมตามใจเขาอย่างง่ายดายซึ่งก็ทำให้หล่อนได้ทำความรู้จักกับคิริลและนิโคไลน้องชายที่มีใบหน้าโคตรหล่อไม่แพ้ไทเลอร์เลยสักนิดพวกเขาทั้งสองคนแซวไทเลอร์ผู้เป็นพี่ชายว่ากำลังจะสละโสด แต่ไทเลอร์กับตอบกลับไปด้วยหน้าตาเรียบเฉยไร้ความรู้สึกว่าเขายังคงความคิดที่จะยังไม่แต่งงานอยู่เช่นเคยไม่เปลี่ยนแปลง หล่อนจำได้ว่าตัวเองฝืนยิ้มให้กับคำตอบของคนข้างกายคล้ายกับไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทั้งๆ ที่ภายในอกแสนจะเจ็บช้ำและน้อยใจ
“ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอกค่ะ”
เขาเดินมาหยุดตรงหน้าของหล่อน และหรี่ตาแคบมองอย่างคาดคั้น
“ถึงจะไม่สำคัญ ฉันก็อยากรู้ว่าผู้หญิงของตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่”
ผู้หญิงของตัวเองหรือ หล่อนคงเป็นได้แค่นี้สินะ ผู้หญิงของไทเลอร์ อิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ ที่สักวันก็ต้องถูกโยนลงถังไม่ต่างจากเศษขยะ
“แต่มันไม่สำคัญจริงๆ ค่ะ”
“บอกฉันมาเจ้าขา บอกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ในหัว”
มันไม่ใช่คำขอร้องแต่มันคือคำสั่งที่แสนเผด็จการเช่นเดิม หญิงสาวถอนใจออกมาอย่างยอมแพ้ก่อนจะช้อนตาขึ้นสบประสานกับนัยน์ตาสีเขียวมรกต และพูดออกไป
“ฉันก็แค่… คิดถึงงานที่ผับน่ะค่ะ ลามาหลายอาทิตย์แล้วกลัวผู้จัดการจะไล่ออก”
“ไม่ต้องรอให้พวกนั้นไล่เธอออกหรอก เพราะฉันโทรไปจัดการลาออกให้เธอแล้ว”
เขาพูดพร้อมไหวไหล่กว้างน้อยๆ ในขณะที่จันทร์เจ้าขาอุทานด้วยความตกใจ
“อาจารย์… ทำไมทำแบบนี้คะ”
ไทเลอร์ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ขณะทรุดกายลงนั่งบนขอบเตียง จ้องหน้าหล่อน
“ทำไมฉันจะทำไม่ได้ล่ะ ในเมื่อเธอตกลงเป็นผู้หญิงของฉันแล้ว ฉันก็ไม่ปรารถนาจะให้ผู้หญิงของตัวเองไปทำงานในที่ล่อแหลมแบบนั้นอีก”
“แต่ฉันต้องใช้เงินนะคะ”
เขาจับหล่อนให้มองสบตา ดวงตาสีเขียวของเขามืดลึกและอ่านไม่ออก
“ฉันจะจ่ายเงินให้เธอเอง โดยที่เธอไม่ต้องไปทำงานให้เหนื่อย”
หากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงกรีดร้องดีใจจนเนื้อเต้นแล้ว แต่ไม่ใช่หล่อนแน่ จันทร์เจ้าขาก้าวลงจากเตียงและยืนท้าวสะเอวจ้องหน้าเจ้าของข้อเสนอน่าสะอิดสะเอียนนั้นตาเขียวปั๊ด
“ฉันไม่ต้องการเงินของอาจารย์ค่ะ”
“แต่ฉันยินดีจะจ่ายมันให้กับเธอ”
ไทเลอร์ยังยืนยันเช่นเดิม และไม่สะทกสะท้านกับท่าทางขุ่นเคืองของสาวตรงหน้าแม้แต่นิดเดียว เขามักจะโปรยเศษเงินให้กับผู้หญิงของตัวเองเสมอ เขายินดีจ่ายไม่อั้นถ้าสิ่งนั้นคือสิ่งที่เขาต้องการ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ที่จันทร์เจ้าขากลับไม่อยากได้เงินของเขา ทั้งๆ ที่หล่อนบอกเองว่ากำลังต้องการใช้เงินหรือมันคือมารยาเพื่อทำให้เขายอมจ่ายสูงขึ้นกันนะ
“แต่ฉันไม่ต้องการเศษเงินของอาจารย์ค่ะ ฉันยินดีใช้แรงงานแลกกับเงิน ไม่ต้องการเงินของผู้ชายคนไหนฟรีๆ”
ไทเลอร์ไหวไหล่กว้างอย่างไม่เข้าใจกับท่าทางของผู้หญิงตรงหน้า แต่เขาก็เลือกที่จะดึงร่างแน่งน้อยนั้นเข้ามากอด และซุกหน้ากับร่องอกอวบเพื่อยุติปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น แต่จันทร์เจ้าขาไม่ยอมง่ายๆ หล่อนดิ้นรนและต่อว่าเขา
“ฉันต้องการทำงานค่ะ”
คนตัวโตเงยหน้าขึ้นจากร่องอก สบตากับสาวน้อยที่กำลังโกรธหน้าดำหน้าแดง
“เธอก็ทำมันอยู่ทุกคืนแล้วนี่ เหนื่อยว่าการทำงานอย่างอื่นด้วยซ้ำ รับไปเถอะน่า อย่าคิดมาก ฉันยินดีจ่ายให้เธอไม่อั้นเจ้าขา”
คนฟังรู้สึกไม่ต่างจากถูกตบหน้าแรงๆ
“ถ้าอาจารย์พูดแบบนั้น ก็แสดงว่าในสายตาของอาจารย์ ฉันเป็นแค่อีตัว ที่นอนอ้าขาเพื่อให้ได้เงินอย่างนั้นใช่ไหมคะ”
“ไม่เอาน่า เจ้าขา ฉันว่าเธอคิดเยอะไปหรือเปล่า”
“ฉันไม่ได้คิดเยอะ แต่คำพูดของอาจารย์ทำให้ฉันรู้สึกอย่างนั้น”
ชายหนุ่มถอนใจออกมา และใช้กำลังที่เหนือกว่าดึงร่างอรชรให้ลงมานั่งบนตักแกร่ง แม้เจ้าหล่อนจะขัดขืนแต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้
“เอาเป็นว่าเรายุติเรื่องนี้กันสักพักเถอะ ฉันเหนื่อยที่จะพูดถึงมันแล้ว”
“ไม่ได้ค่ะ เราต้องพูดกันให้รู้เรื่อง ฉันต้องการทำงาน เพราะต้องการส่งเงินกลับไปให้พ่อกับแม่ที่เมืองไทย”
ไทเลอร์หรี่ตามองอย่างหงุดหงิด
“ฉันก็ยินดีจะจ่ายให้เธอแล้วไง จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา แต่ห้ามกลับไปทำงานที่ผับนั่นอีก แค่นี้ไม่เห็นมีอะไรซับซ้อนเลยเจ้าขา เธอจะคิดมากคิดเยอะไปทำงานทำไม ฉันจ่ายเงินให้กับผู้หญิงของตัวเองเสมอ ก็ไม่เห็นใครเคยมีปัญหาแบบเธอ”
ความน้อยใจแล่นพล่านเข้ามาในอกอย่างรุนแรง และก็ไม่รู้เรี่ยวแรงมาจากไหนนักถึงทำให้หล่อนสามารถดิ้นรนจากปลอกแขนของไทเลอร์ได้สำเร็จ หรือว่าเขาเป็นคนปลดปล่อยเองหล่อนก็ไม่อาจจะรู้ได้ รู้เพียงว่าตอนนี้หล่อนกำลังจ้องหน้าเขาด้วยความขุ่นเคืองสุดขีดเลยทีเดียว
“ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าอาจารย์จะเคยทำยังไงกับผู้หญิงของตัวเอง แต่ฉันจะไม่ยอมรับเงินจากอาจารย์แม้แต่เหรียญเดียว หากไม่ได้ทำงานแลกเงิน”
คนฟังทั้งโมโหแต่ก็อดขบขันไม่ได้
“ก็ทำอยู่ทุกคืนแล้วไง บอกไปแล้วนี่”
จันทร์เจ้าขาแก้มแดงปลั่งเพราะอับอาย แต่ก็ยังคงโต้ตอบไม่หยุด
“อย่าเอาเรื่องบนเตียงมาเกี่ยวข้องสิคะ การใช้แรงงานคือการทำงานแลกเงิน”
ไทเลอร์ระบายลมหายใจจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย และก็เป็นครั้งแรกที่เขายอมลงให้กับผู้หญิงคนหนึ่งแบบนี้
“ก็ได้ ก็ได้… ฉันจะไม่ให้เงินเธอฟรีๆ โอเคไหม จะให้เธอทำงานแลกกับเงิน”
หล่อนหรี่ตามองเขาด้วยสายตาไม่ไว้ใจเท่าไหร่นัก
“คงไม่รวมถึงเซ็กซ์นะคะ”
ศีรษะทุยสวยได้รูปของไทเลอร์ส่ายน้อยๆ
“ไม่ใช่หรอก ในเมื่อเธอยืนกรานว่าจะทำงานและยืนยันเจตนารมณ์ว่าไม่รวมเรื่องบนเตียง ฉันก็ตกลงตามที่เธอต้องการ”
คนที่หน้าบูดบึ้งอยู่ ตอนนี้ค่อยๆ ระบายยิ้มออกมา และเดินเข้ามาหา
“จริงเหรอคะ งั้นก็แสดงว่าอาจารย์จะให้ฉันทำงานแล้วใช่ไหมคะ”
“ใช่ แต่มันจะไม่ใช่ที่ผับระยำนั่นแล้วหล่ะ”
“อ้าว… แล้วอาจารย์จะให้ฉันทำงานอะไรล่ะคะ ฉันยังเรียนไม่จบ คงไม่มีงานดีๆ ที่ไม่เปลืองเนื้อเปลืองตัวรับหรอกค่ะ”
มือหนาตวัดรวบเอวคอดเข้ามาสวมกอด จากนั้นก็จับเจ้าหล่อนขึ้นมานั่งคร่อมอยู่บนหน้าขาของตัวเองในลักษณะล่อแหลมอันตราย คนถูกกระทำใบหน้าแดงสุกปลั่งแต่ก็ยอมทำตามอย่างว่านอนสอนง่าย
“ทำงานที่นี่ไง Demon’s Palaceช่วยงานในครัวก็ได้ หากเธอต้องการ”
“จริงเหรอคะ”
ไทเลอร์พยักหน้ารับ รู้สึกมีความสุขอย่างประหลาดเมื่อเห็นรอยยิ้มของจันทร์เจ้าขา มันอธิบายไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ แต่ตั้งแต่มีหล่อน เขาก็รู้สึกมีความสุขแบบนี้มาตลอด
“จริงสิ แล้วเงินเดือนก็เรียกได้เลยตามต้องการนะ”
รอยยิ้มกว้างเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจื่อนๆ อย่างเกรงใจ
“ความจริงฉันก็อยากได้เงินเดือนสูงๆ หรอกนะคะ แต่ฉันไม่อยากเอาเปรียบอาจารย์ เอาแค่เงินเดือนเท่าที่เคยได้รับจากผับก็แล้วกันค่ะ”
“โธ่ เจ้าขา ฉันรวยล้นฟ้า แค่เงินเดือนๆ ละไม่กี่เหรียญทำไมฉันจ่ายให้เธอไม่ได้ อย่าคิดมาก ฉันเต็มใจให้นะ อย่าลืมสิว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉัน”
หล่อนไม่ชอบฟังคำนี้จากปากของเขาเลย ‘ผู้หญิงของฉัน’ มันไม่จีรังยั่งยืนเลยสักนิด อีกหน่อยผู้หญิงของฉันก็จะกลายเป็นขยะที่น่ารังเกียจ
“แต่ฉันยังยืนยันคำเดิมค่ะ ว่าต้องการเท่ากับเงินเดือนที่ผับ”
เป็นอีกครั้งที่ไทเลอร์ต้องยอมทำตามความต้องการของคนอื่น และคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแม่จันทร์เจ้าขาแสนสวยตรงหน้านี่ไง
“ก็ได้ ก็ได้… เธอต้องการเท่าไหร่ ฉันจะจัดให้ก็แล้วกันนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
“แล้วยังมีอะไรที่ยังไม่พอใจอีกไหมทูนหัว”
หล่อนรู้ดีว่าคนตัวโตกำลังประชดประชัน
“ไม่มีแล้วค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากนะคะที่เมตตาฉัน”
คนตัวโตหรี่ตามองด้วยสายตาหิวกระหายไม่คิดปิดบัง
“หากอยากขอบคุณ… เป็นการกระทำดีกว่ามั้งคนสวย… มามะ มาทำให้ฉันร้องครางเหมือนเมื่อคืนดีกว่า ทำให้ฉันขึ้นสวรรค์ในปากของเธอ…”
“อาจารย์น่ะ… เอาอีกแล้วเหรอคะ”
หญิงสาวพ้อเสียงขัดเขิน แต่กระนั้นก็ทำตามอย่างว่าง่าย เมื่อเขาจับให้หล่อนลงไปคุกเข่าที่พื้น จากนั้นเขาก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าทุกชิ้นของตัวเองออกจากไปจากตัวอย่างรีบร้อน
“ไม่ชอบหรือ”
จันทร์เจ้าขาเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวโต พร้อมๆ กับใช้สองมือโอบประคองท่อนกายแข็งแกร่งของพ่อเทพบุตรสุดหล่อเอาไว้อย่างนุ่มนวล
“ใครว่าล่ะคะ ฉันชอบมากต่างหาก”
แล้วจันทร์เจ้าขาก็ก้มลงดูดกลืนตัวตนแข็งแกร่งเข้าไปในอุ้งปากของตัวเองจนหมด จากนั้นก็ดลบันดาลทำให้คนตัวโตสั่นเทิ้มไปทั้งร่างราวกับจับไข้สูง
“โอ้ว… เจ้าขา… ยอดมาก วิเศษเหลือเกิน วิเศษที่สุด”
มือหนาจับศีรษะของหล่อนให้โยกขึ้นลงไปเลียนแบบการร่วมรักอย่างเร่าร้อน บ้าคลั่ง และไม่นานเลยพ่อเจ้าประคุณก็แตกระส่ำใส่ปากและลำคอของหล่อนอย่างรุนแรง ท่ามกลางเสียงครวญครางที่เต็มไปด้วยความสุขสม รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความรักก็ผุดพรายขึ้นเต็มดวงหน้างาม หล่อนอยากทำให้เขามีความสุขอย่างนี้ไปชั่วชีวิตจังเลย…
