ตอนที่ 675 ลอบโจมตี (1)
หลังจากถังอิ่นจากไปแล้ว เฟิงหรูชิงก็มิได้เดินเล่นอ้อยอิ่งอีก นางมุ่งไปยังหอแห่งแรก
ฉับพลันมีปราณกระบี่สายหนึ่งลอบโจมตีเข้ามา เฟิงหรูชิงสีหน้าสงบลง แววตาคมกริบ เบี่ยงกายหลบ
ปราณกระบี่นั้นหาได้ทำร้ายเฟิงหรูชิง แต่เฉียดชายเสื้อนางพุ่งตรงเข้าใส่กู้อีอีที่ไม่ทันหลบที่อยู่ด้านหลัง
…
กระบี่คมกริบ แฝงด้วยกลิ่นอายกดดัน ทำเอากู้อีอีหายใจไม่ออก
นางเหม่อมองปราณกระบี่ที่พุ่งเข้ามา ร่างใหญ่โตทำให้นางไม่อาจหลบ ได้แต่หน้าซีด มองปราณกระบี่ลอบจู่โจมเข้ามาด้วยอาการอ้าปากตาค้าง
เสี้ยวขณะที่ปราณกระบี่นั้นเข้าใกล้ มือข้างหนึ่งมาพร้อมพละกำลังมหาศาล ดึงร่างอวบอ้วนของกู้อีอีเซไปในชั่ววูบ หลบปราณกระบี่ได้อย่างเฉียดฉิว
ขณะนั้นลมหนาวพัดผ่าน กู้อีอีค่อยได้สติกลับมา นางเหงื่อกาฬแตกพลั่กด้วยความตื่นตระหนก
ไม่รอให้กู้อีอีได้สติดี เฟิงหรูชิงดึงนางขึ้นมาจากพื้นอีกครั้ง สายตาคมกริบมองไปยังคนชุดดำที่พุ่งมาจากทั่วสารทิศ
“พวกเจ้าเป็นใคร” เฟิงหรูชิงหน้าตาไร้อารมณ์ แววตาสงบนิ่งทว่าไม่อาจสะกดโทสะเอาไว้ได้
กว่าจะได้พบลูกสาวเศรษฐีโง่งมสักคนไม่ง่ายเลย นางยังไม่ทันสูบเอายาวิเศษมา ก็เกือบถูกคนผู้นี้ฆ่าเอาซะแล้ว
“คนที่ต้องการชีวิตเจ้า!” คนชุดดำยิ้มเย็นชา มุมปากหยักโค้งด้วยความดูแคลน
องค์หญิงโลกปุถุชนคนหนึ่งก็เท่านั้น ไม่คู่ควร…อยู่ในสายตาของพวกเขา
“พวกเจ้าเป็นคนของพรรคเภสัชเทพหรือคนของจวนเทียนเสิน” เฟิงหรูชิงลากกู้อีอีไปด้านหลัง คุ้มกันนางเอาไว้อย่างแน่นหนา
ทว่าด้วยรูปร่างนาง ทำอย่างไรก็บังกู้อีอีไว้ไม่มิด
สายตากู้อีอีแตกตื่น มองเฟิงหรูชิงด้วยความตะลึง
คนของพรรคเภสัชเทพกับจวนเทียนเสินไล่ฆ่านางหรือ
นางมีความแค้นกับสองกลุ่มอิทธิพลนี้หรือ แต่ทำไมนางถึงไม่รู้ว่าคนของจวนเทียนเสินลงมือไล่ฆ่าแม่นางคนหนึ่งจากโลกปุถุชนเล่า
คนพวกนี้ไม่กลัวทำผิดกฎอย่างนั้นหรือ
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” คนชุดดำระเบิดหัวเราะอย่างคลุ้มคลั่ง “นางหนู ข้าไม่ใช่คนของพรรคเภสัชเทพ และก็ไม่ใช่คนของจวนเทียนเสิน เพียงแต่เจ้าเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นไปแล้ว ข้าได้แต่ฆ่าเจ้าเท่านั้น!”
เฟิงหรูชิงยกมุมปากยิ้มร้าย “ขอโทษด้วย สิ่งที่ข้าได้มา ก็ย่อมเป็นของข้า!”
ของคนอื่น นางไม่เคยถูกตาต้องใจ
แต่ของที่ถูกใจนาง ย่อมต้องเป็นของนาง!
“เพ้อฝัน!” คนชุดดำหัวเราะเย็นชา “ข้าอยากดูนักว่า เจ้ามีคุณสมบัติอะไรให้เพ้อฝันนัก!”
ศัตรูรอบด้านพุ่งเข้าล้อมเฟิงหรูชิง เสี้ยวนาทีนั้นพลังไร้ขีดจำกัดปกคลุมถนนทั้งสาย กระทั่งแมลงวันสักตัวยังยากจะหนีออกไปจากกลุ่มคนที่ล้อมไว้
…
“พวกเจ้าเป็นคนของตระกูลอิทธิพลไหนกัน” ร่างใหญ่โตของกู้อีอีเดินออกมาจากด้านหลังเฟิงหรูชิง นางเชิดหน้าด้วยความผยอง “ข้าขอเตือนให้พวกเจ้ารีบหยุดมือเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นข้าจะกลับไปฟ้องท่านพ่อ ให้เขาไปคิดบัญชีกับพวกเจ้าซะ!”
โลกสันโดษมีกฎว่าห้ามลงมือกับคนในโลกปุถุชน คนพวกนั้นดันไม่รักษากฎ ท่านพ่อก็มีสิทธิ์จัดการเรื่องนี้
คนชุดดำหัวเราะอย่างเหิมเกริม “พ่อเจ้านับเป็นอะไร ถึงกล้ายุ่งเรื่องนายท่านรองของพวกเรา!”
“ข้า…” กู้อีอีถลึงตาด้วยโทสะ “พ่อข้าคือกู้สื่อ!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า พ่อของเจ้าคือเรื่องราว[1] งั้นข้าก็เป็นโคลงกลอนแล้วแล้ว! อีกอย่างเจ้าหน้าตาอัปลักษณ์ ทำลายบรรยากาศชะมัด อีกเดี๋ยวข้าจะฆ่าเจ้าไปด้วย เจ้าจะได้ไม่อยู่ให้รกตาคนทั้งโลก!”
………………
ตอนที่ 676 ลอบโจมตี (2)
“เจ้า”
ใบหน้ากู้อีอีเปลี่ยนไปเพราะความโกรธเกินพิกัด
ในโลกสันโดษ ขอเพียงแค่นางหยิบยกชื่อท่านพ่อขึ้นมาไม่มีใครกล้าไม่เคารพนาง ผลคือพวกไม่กี่คนนี้ไม่เห็นท่านพ่อนางอยู่ในสายตา! ทั้งยังลบหลู่นางด้วยเหตุนี้
“เจ้าไม่ต้องพูดกับพวกเขามากความ พวกเขามาเพราะข้า” เฟิงหรูชิงยิ้มอ่อน ดึงกู้อีอีไปด้านหลังอีกครั้ง
“อีกเดี๋ยวข้าจะส่งเจ้าไปจากที่นี่ก่อน อย่าลืมเอายาวิเศษมาที่หอแห่งแรกด้วย”
กู้อีอีเงียบไป ยอมให้เฟิงหรูชิงดึงแขนนาง กลับการโจมจู่ดุดัน
นางคิดถามประโยคหนึ่ง…
เป็นสตรีเหมือนกันทำไมเรี่ยวแรงของเฟิงหรูชิงถึงได้มีมากมายนัก
นางถูกอีกฝ่ายดึงไปดึงมา ทว่าดูจากสีหน้าเฟิงหรูชิงแล้วสบายยิ่งนัก
“ผู้ฝึกระดับเสวียนอู่หรือ”
นัยน์ตาคนชุดดำมองเฟิงหรูชิงอย่างฉงนสงสัยเป็นอย่างยิ่ง แววตาฉายแววคมกริบ
ตอนที่นายท่านรองสั่งการให้พวกเขามา มิได้บอกว่าผู้หญิงคนนี้อยู่ระดับเสวียนอู่
ดวงตาเขาฉายแววประหัตประหารมีดสั้นในมือแทงออกมา เฟิงหรูชิงดูมือกู้อีอีเบี่ยงกายหลบมีดสั้น
มีดสั้นเสียบเข้าที่ต้นไม้ด้านหลัง เฟิงหรูชิงปราดตามองคราหนึ่งก็ถอนสายตากลับมานัยน์ตาเย็นชา
“นางหนู ปฏิกิริยาตอบโต้ไวดีนิ” ชายชุดดำแค่นหัวเราะ “น่าเสียดายที่วันนี้จะเป็นวันฝังศพเจ้า”
เฟิงหรูชิงสีหน้าไร้อารมณ์ สงบนิ่ง นางไม่สนใจคำพูดของชายชุดดำ กลับชิงจู่โจมกับไป
ยามนี้ชายชุดดำชักกระบี่เล่มหนาออกจากฝัก ปราณกระบี่เขาคล้ายกับสายรุ้งแผ่พุ่งพลังสู่ฟ้า ความอำมหิตในดวงตาเสมือนอสรพิษ พันรอบลำคอเขาเขาไว้ด้วยความดุร้าย
นายท่านรองบอกแล้ว หากวันนี้พวกเขาสังหารนางหนูนี่ได้ จะรับพวกเขาเข้าหลิงเสินเหมิน ไม่ต้องอาศัยอยู่ในโลกปุถุชนนี่อีกต่อไป
เดิมทีด้วยฝีมือของพวกเขาควรอยู่ในโลกสันโดษนานแล้ว ทว่าโลกสันโดษมีกฎเกณฑ์มากมาย นายท่านรองให้พวกเขาทำงานให้ ทว่ายังไม่ยอมให้พวกเขาเข้าสู่โลกสันโดษ
แต่….ขอเพียงเรื่องนี้ทำสำเร็จ ภายหน้าพวกเขาก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของหลิงเสินเหมิน ได้รับทรัพยากรในการฝึกฝีมือจากหลิงเสินเหมิน
“นางหนู อย่าโทษข้าเลย เจ้าเห็นสิ่งไม่ควรเห็นเอง ดังนั้นเจ้าจึงต้องเป็นบันไดให้ข้าเหยียบเข้าสู่โลกสันโดษเท่านั้น!”
เฟิงหรูชิงดวงตาเย็นชา
ผู้ฝึกเสวียนอู่
กู้อีอีตกใจจนหน้าซีดไปก่อนแล้ว ไม่เหลือความยโสแบบเมื่อครู่อีก นางรู้สึกสายตาคนผู้นี้น่ากลัวมากจนขั้นทำให้สองขานางสั่นเทิ้ม คนพวกนั้นไม่ได้ลงมือกับเฟิงหรูชิงเท่านั้น กระทั่งนางที่เป็นผู้บริสุทธิ์ที่ไม่เกี่ยวข้องก็ไม่ยอมปล่อยไปด้วย!
พรึบ!
ปราณกระบี่พุ่งเข้ามาแขนเฟิงหรูชิงถูกฟันเกิดแผล เลือดสดๆ ไหลออกมา นางกลับไม่ขมวดคิ้วเลยสักนิด
“พวกเจ้าเหิมเกริมจนเกินไปแล้ว!” กู้อีอีเนื้อตั่วสั่นเทา แววตาขุ่นเคือง “ข้าอ้วนข้าสู้พวกเจ้าไม่ได้ แต่ข้าจะบอกท่านพ่อข้าแน่ ให้เขามาจัดการหลานเต่าอย่างพวกเจ้าซะ!”
ชายชุดดำหัวเราะ “พ่อเจ้าน่ะมันหลานเต่าข้า ข้าจะรอเขามา! แต่น่าเสียดาย ในเมื่อเจ้าเป็นพวกเดียวกัน เช่นนั้นชีวิตเจ้าคงต้องทิ้งไว้ที่นี่แล้ว!”
เฟิงหรูชิงดวงตาคมกริบ นางก้มหน้าลง พูดกับกู้อีอีที่กอดไว้ว่า “ข้าจะส่งเจ้าออกไปจากที่นี่ ขณะเดียวกันข้าจะรั้งพวกมันไว้ เจ้าวิ่งหนีอย่างเดียวก็พอ! อย่างไรเป้าหมายของพวกมันก็คือข้า เจ้าพลอยเดือดร้อนไปด้วย พวกมันไม่ไล่ตามเจ้าจริงๆ หรอก!”
………………….
[1] เรื่องราว พ้องเสียงกับชื่อกู้สื่อ
