ตอนที่ 649 การตายของจื่อเยียน (2)
“เฟิงหรูชิง!”
นางไม่เข้าใจว่าทำไมเฟิงหรูชิงถึงเอาแต่เป็นปรปักษ์กับนางอยู่เรื่อย
ผู้หญิงที่สมควรตายนั่น เห็นนางได้ดีไม่ใด้ใช่หรือไม่
“เจ้าคิดว่าเจ้ามีสัตว์วิเศษมากมายปกป้องแล้วจะทำอะไรได้ จ้าวเย้ารับปากข้าแล้ว เขาจะหาทางช่วยข้าฆ่าเจ้า!”
ถึงจ้าวเย้าจะเป็นผู้ฝึกระดับเสวียนอู่คนหนึ่งเท่านั้น แต่อดีตเจ้าสำนักกรงเล็บอินทรีแข็งแกร่งมาก
เฟ่ยเสวี่ยก็เป็นพวกไร้สมอง จ้าวเย้ากลับไปหลอกนางไม่กี่คำ ก็ทำให้หญิงโง่นั่นโมโหโทโสได้แล้ว แบบนี้นางต้องกำจัดเฟิงหรูชิงได้แน่นอน!
พอคิดถึงภัยคุกคามที่เฟิงหรูชิงจะได้รับในภายหน้า สีหน้าจื่อเยียนก็ดีขึ้นบ้าง นางทัดผมไว้ข้างหู ริมฝีปากฉีกยิ้มเย็นชา
“ถึงเฟิงหรูชิงจะเป็นคุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋น แต่แคว้นหลิวอวิ๋นหาใช่จวนเฟิงอวิ๋น ไม่มีใครปกป้องความปลอดภัยนางได้ รอเฟ่ยเสวี่ยคนโง่ฆ่าเฟิงหรูชิงแล้ว จวนเฟิงอวิ๋นบันดาลโทสะ ต้องแก้แค้นให้เฟิงหรูชิง ฆ่าเฟ่ยเสวี่ยแน่นอน”
นี่เป็นแผนโยนหินครั้งเดียวได้นกสองตัว
หากเฟ่ยเสวี่ยกับอดีตเจ้าสำนักตาย จ้าวเย้าก็จะแต่งนางขึ้นเป็นฮูหยิน
นางก็จะกลายเป็นฮูหยินเจ้าสำนักสูงส่ง ไม่มีใครกล้าดูแคลนนางอีกแล้ว!
“ใครกัน”
ในขณะที่จื่อเยียนกำลังฝันกลางวันอยู่นั้น นอกประตูก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมา
เมื่อก่อนเพื่อไม่ให้คนอื่นพบเรื่องระหว่างพวกนาง จ้าวเย้าจึงไม่ให้สาวใช้สักคนมาดูแลนาง ดังนั้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า จื่อเยียนก็รีบร้อนลุกขึ้น เดินไปทางประตู
ยามที่นางเปิดประตูออก ภาพที่ปรากฎอยู่ในคลองจักษุก็คือใบหน้าที่แสนคุ้นเคย
ชิงหย่วนยังคงสวมชุดยาวสีครามเหมือนเดิม บริเวณอกเปื้อนเลือดสด ไม่รู้ว่าเป็นเลือดของเขาหรือ
ของอวิ๋นเอ๋อร์
“ชิงหย่วนหรือ” จื่อเยียนอึ้งงัน นางพ่นหัวเราะออกมาในฉับพลัน “ดูท่าสุดท้ายเจ้าก็ยังไม่ปล่อยข้าไป ทำไมกัน ยังคิดให้ข้าเป็นผู้หญิงของเจ้าอีกหรือ แต่เจ้าไม่ดูสารรูปตัวเองเสียบ้าง อยากได้อะไรก็ไม่มี ทำไมข้าต้องแต่งงานกับเจ้าด้วย”
แววตาชิงหย่วนหม่นลง สีหน้าไร้อารมณ์มองจื่อเยียน “เจ้าเป็นคนทำร้ายอวิ๋นเอ๋อร์ใช่หรือไม่ นางเป็นแค่สาวใช้ของเจ้าจริงหรือ”
จื่อเยียนชะงักเล็กน้อย ตอนนี้แคว้นหลงอ้าวล่มสายไปแล้ว นางก็ไม่มีอะไรที่พูดไม่ได้อีก
“นางชื่อจื่ออวิ๋น เป็นน้องสาวต่างแม่ของข้า ไม่สิ นางคือจื่อเยียนตัวจริง…” จื่อเยียนยกยิ้มมุมปาก ค่อยสาวเท้าเข้าหาชิงหย่วน “ก่อนข้าเกิดในปีนั้น แม่ของจื่อเยียนเป็นพระสนม ทั้งยังสนิทสนมกับน่าหลานเยียน แต่น่าหลานเยียนผู้นั้นมีพรสวรรค์สูงส่งจนน่ากลัว แม่ข้าบังเอิญล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ของน่าหลานเยียนกับพระสนม ก่อนข้าเกิดจึงได้แอบสลับตัวกัน”
“ก็ถือว่าเป็นเคราะห์ดีที่ข้ากับนางเกิดวันเดียวกัน ถึงได้มีโอกาสนี้ วันนั้นน่าหลานเยียนอยู่ด้วยมีคนจำนวนมากคิดเข้าหานาง แต่นั่นก็ไม่เป็นผลอะไร เพราะสุดท้ายน่าหลานเยียนก็เลือกข้า!”
ถึงนางจะถูกสลับตัว แต่นางในตอนนั้นอยู่ในฐานะของจื่อเยียน
แม่ที่แท้จริงของนางเป็นแค่สนมชั้นล่างเท่านั้น ส่วนจื่ออวิ๋นเป็นลูกสาวพระสนม เกรงว่าแม้แต่พระสนมยังไม่รู้เลยว่านางเป็นจื่อเยียนตัวปลอม
ส่วนลูกสาวตัวจริงของนาง กลับถูกทรมานจนเติบใหญ่
เดิมทีก็เป็นเช่นนี้ นับว่าปลอดภัยไร้เรื่องราว อย่างน้อยจื่ออวิ๋นก็ยังคงเป็นองค์หญิง
แต่ใครใช้ให้จื่ออวิ๋นเกือบแย่งผู้ชายของนางไปเล่า!
ดังนั้นนางจึงทำลายรูปโฉมของจื่ออวิ๋น เก็บอีกฝ่ายไว้เป็นสาวใช้ข้างกาย ทำให้เห็นความรักของนางกับชิงหย่วน
นี่ก็คือการแก้แค้นจื่ออวิ๋น
………………….
ตอนที่ 650 การตายของจื่อเยียน (3)
“ความหมายของเจ้าคือนางเป็นจื่อเยียนลูกสาวของพระสนม ส่วนเจ้าก็คือจื่ออวิ๋นลูกสาวของสนมชั้นล่างอย่างนั้นหรือ”
เจ้าบ้านมีสายตามองคนที่ดีเยี่ยมมาตลอด
นางสนิทสนมกับพระสนมแคว้นหลงอ้าวได้ แสดงว่าพระสนมผู้นั้นต้องมีนิสัยดี ต้องไม่มีอะไรเลวร้ายแน่นอน เช่นนี้บุตรสาวที่พระสนมเลี้ยงจะเติบใหญ่ ยิ่งไม่มีทางเลวร้ายเช่นนี้
ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง
“ไม่ ข้าคือจื่อเยียน ข้าใช้ชีวิตด้วยชื่อนี้มาตั้งหลายปี ดังนั้นข้าคือจื่อเยียนตลอดกาล” จื่อเยียนหัวเราะ
“ความจริง ไม่ว่าข้าจะเป็นจื่อเยียนหรือไม่ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว พระสนมตายไปทั้งแต่หกปีก่อน แม่ของข้าก็ตายไปแล้วเช่นกัน ทั้งแคว้นหลงอ้าวก็ล่มสลาย…”
เช่นนั้นนางจะเป็นใครยังมีความหมายอีกหรือ
“แต่ไม่เป็นไร ข้ามีสำนักกรงเล็บอินทรีหนุนหลัง อนาคตของข้าย่อมไม่แย่ กลับเป็นเจ้าต่างหาก ศิษย์ทรยศที่ถูกขับไล่ออกจากสำนัก เจ้าคิดว่าตัวเองยังมีที่ไปอีกหรือ วันนั้นเจ้ามารบเร้าพัวพันข้า หากจ้าวเย้ารู้เข้า เขาต้องฆ่าแน่”
ชิงหย่วนค่อยๆ หลับตาลง
หมัดของเขากำลังสั่นเทิ้ม
เสี้ยวขณะนั้น ในห้องสมองของเขาปรากฏภาพหญิงสาวออกจมกองเลือด เขาพลันลืมตาขึ้น สายตาคมกริบ สะบัดมืออกไปบีบคอจื่อเยียนไว้
“เจ้าใช้ชีวิตแทนนาง ซ้ำให้นางใช้ชีวิตเพื่อทดแทนบุญคุณ ทำไมเจ้ายังไม่ปล่อยนางอีก ทำไมต้องทำลายรูปโฉมนาง เพราะอะไรต้องให้นางกินยาพิษจนเป็นใบ้”
โทษเขา!
ทุกอย่างต้องโทษเขา!
เขาดูคนไม่ออกเอง ถึงทำให้อวิ๋นเอ๋อร์ต้องรับความเจ็บปวดแทนเขาขนาดนี้
ทุกอย่างนี้ ล้วนต้องโทษเขา!
“ชิงหย่วน ท่านจะทำอะไร” แววตาจื่อเยียนลนลาน “นางก็แค่ตัวอัปลักษณ์เสียโฉม คู่ควรให้ท่านผิดต่อสำนักกรงเล็บอินทรีด้วยหรือ อย่าลืมไปสิ ตอนนี้ท่านไม่มีจวนเฟิงอวิ๋นหนุนหลังอีกแล้ว กระทั่งพลังก็สูญสิ้น! ท่านยังคิดว่าตัวเองเป็นศัตรูกับสำนักกรงอินทรีได้อีกหรือ!”
สายตาชิงหย่วนเย็นชา “ไม่เป็นไร อย่างมากข้าก็ไปขอโทษอวิ๋นเอ๋อร์ แต่ก่อนหน้านั้น ข้าจะฆ่าเจ้าเพื่อแก้แค้นให้นาง”
นี่เป็นสิ่งที่เขาติดค้างนาง
หว่างคิ้วชิงหย่วนเผยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง มือที่กุมคอจื่อเยียนไว้ก็ออกแรงเพิ่มขึ้นทุกทีๆ
ใบหน้าจื่อเยียนหายอากาศจนแดงก่ำ ต่อให้พลังของชิงหย่วนถดถอยลง ด้วยกำลังของนางก็ไม่มีทางต่อกรกับเขาได้
“ชิงหย่วน!” แววตาจื่อเยียนลนลาน “ท่าน ท่านลืม…วันเวลาที่เราเคยรักกันไปแล้วหรือ ท่านหักใจ…ลงมือฆ่าข้าได้จริงหรือ”
ช่วงเวลาเหล่านั้นที่นางอยู่กับชิงหย่วน เขามีความรักต่อนาง
ความรักนี้ไม่ใช่บุญคุณช่วยชีวิต
ดังนั้นนางจึงเดาได้ว่าชายผู้นี้ไม่มีทางลงมือฆ่านางได้ลงคอ!
มุมปากชิงหย่วนเผยจิตสังหารกระหายเลือด “จื่อเยียน ต่อให้ข้ารู้ว่าเจ้าหลอกข้า ข้าก็ไม่เคยคิดอยากแก้แค้นเจ้ามาก่อน! แต่เจ้าทำร้ายอวิ๋นเอ๋อร์ เจ้าทำร้ายคนที่ข้ารักอย่างแท้จริง เจ้าสมควรตายเป็นหมื่นครั้ง!”
เขาอภัยที่นางหักหลังเขาได้!
ทั้งให้อภัยที่นางหลอกลวงและปิดบังเขาได้!
แต่เขาไม่มีทางให้อภัยที่จื่อเยียนทำให้อวิ๋นเอ๋อร์ต้องตาย!
สตรีที่เคยช่วยเขาโดยไม่คำนึงถึงอันตราย สุดท้ายยังสละชีวิตเพื่อเขาอีก
“ท่าน...”
ใบหน้าจื่อเยียนบวมราวกับตับหมู นางออกแรงไอออกมา ค่อยรู้สึกว่าสูดอากาศเข้าไป สุดท้ายนางก็เกิดความรู้สึกหวาดกลัว
คราวนี้ชิงหย่วนเอาจริง!
เขาจะฆ่านางจริงๆ!
จู่ๆ จื่อเยียนก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากด้านนอก นางรีบเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นจ้าวเย้าก้าวเท้าเข้ามาก่อน แววตาเผยความยินดีวูบขึ้นมา
