ตอนที่ 647 ไม่รับแล้วยังตอบโต้กลับ (10)
ผลคือ เขาใช้กำลังเข้มแข็งเอาเปรียบคนอ่อนแอ ล่วงเกินศิษย์หญิงในสำนักอย่างนั้นหรือ
สุดท้ายยังกลับถูกเป็นผิด บอกว่าศิษย์หญิงเหล่านั้นยั่วยวนเขาก่อน ในใจเขามีแต่นาง ไม่ปล่อยศิษย์หญิงพวกนั้นไว้ ถึงไล่พวกนางไป
ตอนนั้นเฟ่ยเสวี่ยรู้สึกซาบซึ้งตรึงใจ
ชายคนหนึ่งสามารถทำเพื่อนางถึงขั้นนี้ ไม่เห็นหญิงอื่นในใต้หล้าอยู่ในสายตา นางจะไม่ซาบซึ้งใจได้หรือ
แต่สุดท้ายกลับเป็นการหลอกลวงฉากหนึ่ง!
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เฟ่ยเสวี่ยหัวเราะออกมา เมื่อหัวเราะไป น้ำตาก็ไหลพราก “จ้าวเย้าเอ๋ยจ้าวเย้า ข้าเชื่อท่านถึงขั้นนี้ ทำไมท่านถึงทำเช่นนี้กับข้าท่านคิดรับอนุ ท่านก็หย่ากับข้า ทำไมต้องแสดงออกว่ารักเดียวใจเดียวต่อหน้าข้า ลับหลังกลับกระทำเยี่ยงนี้ด้วย”
ตอนที่จ้าวเย้าไล่ตามจีบ นางเคยบอกแล้วว่าบุรุษของนางไม่อาจรับอนุ
จ้าวเย้าก็รับปากเงื่อนไขของนาง นางถึงได้ตกลงแต่งงานกับเขา!
เขาก็ไม่รับอนุได้จริงๆ
แต่การกระทำของเขายังน่าโมโหเสียกว่ารับอนุอีกด้วยซ้ำ!
“ท่านยังจำได้หรือไม่ จ้าวเย้า ข้าเคยบอกว่า หากท่านทรยศข้า ข้าจะทำให้ท่านตายอย่างไร้ที่ฝัง!” แววตาเฟ่ยเสวี่ยไม่หลงเหลือความรักใดๆ อีก สองตาของนางอัดแน่นไปด้วยความแค้น
นางแค้นที่จ้าวเย้าหลอกลวงนาง ทั้งแค้นตัวเองที่เชื่อเขาเหมือนคนตาบอด ยิ่งไปกว่านั้นยังทำร้ายผู้บริสุทธิ์เพื่อเขาด้วย!
จ้าวเย้าลนลานแล้ว เขาจับมือเฟ่ยเสวี่ยด้วยความว่องไว สายตาร้อนลน “เสวี่ยเอ๋อร์ ผู้หญิงพวกนั้นยั่วยวนข้าทั้งนั้น ข้าถูกมารครอบงำจิตใจ ขอให้เจ้าให้อภัยข้าด้วย ข้ารักเจ้ามากจริงๆ เสวี่ยเอ๋อร์…”
เฟ่ยเสวี่ยหลับตา หัวใจนางเจ็บปวดรวดร้าว มาจนถึงวันนี้ จ้าวเย้าคิดผลักความรับผิดชอบทั้งหมดไปให้กับผู้อื่นอีก...
“เจ้าพูดเหลวไหล!” ศิษย์หญิงที่สูญเสียพี่สาวไปลุกขึ้นมาด้วยโทสะ เบื้องลึกของนัยน์ตาคือความแค้น “พี่สาวข้ารักพี่เขยอย่างล้ำลึก นางไม่มีทางยั่วยวนเจ้าแน่ หลังจากเจ้าขืนใจ นางก็ฆ่าตัวตาย! เจ้ามันปีศาจ ปีศาจร้าย! บีบคั้นให้พี่สาวข้าต้องตาย!”
พี่สาวกับพี่เขยต่างรักใคร่ชอบพอกัน กลับเป็นเพราะจ้าวเย้า ทำให้คู่รักต้องลงไปพบกันที่ปรโลก
ทั้งหมดเป็นความผิดของเขา!
ดวงตาศิษย์หญิงมีน้ำตาไหลพรากลงมาสองสาย โศกเศร้าเจ็บปวดอย่างยิ่ง
เฟ่ยเสวี่ยยกมือขึ้นตบจ้าวเย้าอีกครั้ง
ตบนี้ นางออกแรงอย่างจัง ใบหน้าของจ้าวเย้าบวมขึ้นมา
แต่เขา กลับไม่กล้าตอบโต้ใดๆ เลยสักนิด
“จ้าวเย้าเอ๋ยจ้าวเย้า ทำไมเจ้าไม่มีจิตสำนึกเลยสักนิดเดียว เพราะอะไรกัน”
ถึงแม้เฟ่ยเสวี่ยจะไร้สมอง แต่นางกลับรู้จักขอบเขตแยกแยะบุญคุณความแค้นชัดเจน
นางแค้นหญิงที่ยั่วยวนจ้าวเย้าทุกคน ผู้หญิงแบบนี้หากตกอยู่ในมือนาง ต้องอยู่เหมือนตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน
แต่ตอนนี้เป็นความผิดของจ้าวเย้าอย่างเห็นได้ชัด!
ไม่มีคนยั่วยวนเขา มีแต่เขาที่ขืนใจผู้อื่น ซ้ำยังบีบให้คนตายไปสองชีวิตอีกด้วย!
“เป็นข้า เป็นความผิดข้าเอง” เฟ่ยเสวี่ยเห็นจ้าวเย้าไม่ตอบคำถาม นางกุมหัวด้วยความเจ็บปวด “หากข้าไม่เชื่อท่านขนาดนี้ ก็ไม่มีทางเกิดเรื่องพรรค์นี้ ทั้งไม่ปล่อยให้ทำตามอำเภอใจในสำนักกรงเล็บอินทรีได้ นี่คือสำนักกรงเล็บอินทรีที่ท่านพ่อข้าก่อตั้งขึ้นมากับมือ ท่านทำกับศิษย์เช่นนี้ ยังสงบใจได้อย่างนั้นหรือ”
จุดเริ่มต้นของทุกอย่างล้วนมาจากนางที่เชื่อจ้าวเย้ามากเกินไป
ด้วยเหตุนี้ ต่อให้ศิษย์ในสำนักรู้เรื่องมากเพียงไหน ก็ยังไม่มีใครกล้าบอกนางเหมือนเดิม
ความจริงก็เป็นเช่นนี้
หากวันนี้ไม่ใช่จ้าวเย้าชิงลบหลู่คุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋นก่อน ทำให้ความเชื่อใจของนางถล่มทลาย ไม่ว่าศิษย์ในสำนักจะพูดอย่างไร นางก็ยังคงเชื่อจ้าวเย้าดังเดิมแน่
………………….
ตอนที่ 648 การตายของจื่อเยียน (1)
“พวกเจ้าจัดการเรื่องเสร็จหรือยัง” หงอวี้ยิ้มจางๆ สาวเท้าขึ้นมา “บอกข้ามาว่าจื่อเยียนอยู่ที่ไหน!”
จ้าวเย้าสีหน้าตึงเครียด “ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดอะไร”
“มาถึงตอนนี้ เจ้ายังปกป้องนางไม่เลิกอีกหรือยังคงไม่กล้าให้ฮูหยินเจ้ารู้ถึงการมีตัวตนของนางอีกหรือ” หงอวี้หัวเราะเย็นชา “จื่อเยียนรู้ฐานะของคุณหนูบ้านข้าตั้งแต่แรกแล้ว นางกลับเลือกปิดบัง ให้เจ้าออกหน้า เจ้าลองคิดดูว่าเพราะอะไรกัน”
ใบหน้าจ้าวเย้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย ความแค้นไร้ขีดจำกัดปะทุอยู่ในใจเขา
แค้นจื่อเยียน!
หากมิใช่เพราะจื่อเยียน เขาก็ไม่ต้องเป็นปรปักษ์กับเฟิงหรูชิง ทั้งไม่ชักนำคนของจวนเฟิงอวิ๋นมา ยิ่งไม่…ทำให้เฟ่ยเสวี่ยรู้เรื่องมาถึงขนาดนี้!
หากจื่อเยียนบอกเขาแต่เนิ่นๆ ว่าเฟิงหรูชิงก็คือคุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋น เช่นนั้นเขา…ไม่มีทางลบหลู่อีกฝ่ายเช่นนี้แน่!
“จริงสิ เจ้ารู้ความสัมพันธ์ของจื่อเยียนกับชิงหย่วนหรือไม่” หงอวี้ยังคงเดินไปหาจ้าวเย้า “จื่อเยียนเคยเป็นคู่หมั้นของนายน้อยจวนแม่ทัพแคว้นหลิวอวิ๋น ผลคือนางเกาะชิงหย่วนถอนหมั้นแล้ว จากนั้นเพื่อปกป้องนาง ชิงหย่วนยอมผิดต่อท่านเจ้าบ้าน ไม่เพียงแต่ถูกขับไล่ออกจากสำนักเท่านั้น พลังฝีมือก็ถดถอยลงด้วย”
จ้าวเย้ามุมปากกระตุก ไม่พูดจา แต่ใจเขาเริ่มมีความคิดฆ่าจื่อเยียนแล้ว
“จากนั้น…นางก็เริ่มรังเกียจที่ชิงหย่วนไม่อาจนำความสูงศักดิ์มั่งมีให้นางได้ จึงทอดทิ้งเข้า มาพึ่งพาเจ้าแทน”
จ้าวเย้ากำหมัดแน่น เขารู้ดีเรื่องที่ขืนใจศิษย์หญิงก็ทำให้เฟ่ยเสวี่ยเดือดดาลแล้ว หากนางรู้ว่าเขาเลี้ยงหญิงอื่นอยู่นอกบ้าน เช่นนั้นนางต้องคลุ้งคลั่งแน่…
แต่จ้าวเย้ายเข้าใจยิ่งว่า วันนี้หากไม่ส่งตัวจื่อเยียนออกไป จวนเฟิงอวิ๋นไม่มีทางรามือแน่!
“จ้าวเย้า!” เฟ่ยเสวี่ยกระชากคอเสื้อจ้าวเย้าตวาดว่า “นางแพศยาไร้ยางอายนั่นอยู่ที่ไหน มาถึงตอนนี้ท่านยังคิดปกป้องนางอีกหรือ นางมีอะไรคู่ควรให้ท่านปกป้องนางถึงเพียงนี้”
นางไม่มีทางปล่อยจ้าวเย้า ยิ่งไม่มีทางปล่อยนางแพศยาจื่อเยียนไปแน่!
ยั่วยวนบุรุษของนาง นางจะทำให้มันต้องตายทั้งเป็น!
ใบหน้าจ้าวเย้าซีดเผือดลงทุกขณะ เขามองเฟ่ยเสวี่ยจากนั้นก็มองหงอวี้นัยน์ตาสิ้นหวัง
“ข้าจะพาพวกเจ้าไปพบนาง”
หงอวี้ยิ้มประชดประชัน “เช่นนั้นก็รีบไปเถอะ ก่อนหน้าข้าไม่รู้ว่านางร่วมมือกับถังอวี้ด้วย มิฉะนั้นวันที่พวกเจ้าอยู่ในป่าแห่งสัตว์วิเศษ ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกเจ้าหนีได้แน่!”
ตอนแรกนางไม่รู้จริงๆ ตอนที่เพิ่งได้ฟังเรื่องยังตกตะลึงด้วยซ้ำคิดว่าท่านผู้อาวุโสห้าคงได้ฟังจากปากของถังอวี้ ถึงได้รู้เรื่องพวกนี้ ไม่ว่าอย่างไร จื่อเยียนในวันนี้ต้องตายโดยไม่ต้องสงสัย!
“ถังอวี้…คือใคร” จ้าวเย้าถามเสียงสั่น
หงอวี้มองจ้าวเย้าด้วยสายตาเย็นชา “คนที่คิดทำร้ายคุณหนูใหญ่ของจวนเรา”
จ้าวเย้าขาอ่อนจนเกือบล้มไปคุกเข่า คนที่เขาหามาไม่ใช่อนุ แต่เป็นคนที่ชักนำปัญหามาสู่เขา ต่อให้ไม่มีเรื่องครั้งนี้ ขอเพียงจื่อเยียนเป็นเพียงผู้หญิงที่เขาเลี้ยงไว้นอกบ้าน เช่นนั้นคนของจวนเฟิงอวิ๋นก็ต้องตามถึงที่ในไม่ช้าอยู่ดี!
จ้าวเย้าแอบกัดฟันกรอด วันนั้นเขาไม่สมควรหลงใหลในรูปโฉม จนลำบากตัวเองไปทั้งชีวิต
…
สำนักกรงเล็บอินทรีตั้งอยู่บนเขา ล่างเขามีหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง ในคฤหาสน์ที่หรูหราที่สุดในหมู่บ้านเล็กๆ นี้ มีเสียงข้าวของแตกดังขึ้นมา
จื่อเยียนปัดชุดชงชาร่วงลงพื้น ดวงตาของนางหม่นลง อัดแน่นไปด้วยความแค้น
