ตอนที่ 639 ไม่รับแล้วยังตอบโต้กลับ (2)
จ้าวเย้าแอบกัดฟันด้วยความแค้น
นางแม่เสือตัวนี้! มีสตรีนางไหนที่เหมือนนางไม่ยอมให้รับอนุบ้าง ทั้งไม่ยอมให้เขาคบหาสตรีนางไหนเลย
หากมิใช่เพราะเขา…หวั่นเกรงบิดานางมาตลอด เขาคงหย่ากับนางแม่เสือไปแล้ว
แต่ต่อให้ใจเคียดแค้นเท่าไร แววตาของจ้าวเย้ายังเจือเต็มไปด้วยความรักเข้มข้น
“เสวี่ยเอ๋อร์ เจ้าวางใจเถิด หากมีวันใดที่ข้าทรยศเจ้า ข้าก็จะ…”
เขายังไม่ทันเอ่ยคำพูดสุดท้ายจนจบ เฟ่ยเสวี่ยก็รีบยกมือปิดปากเขา ใบหน้าบึ้งตึงในตอนแรกผ่อนคลายลง
“นิสัยของท่าน ข้าย่อมเชื่ออยู่แล้ว อีกอย่างท่านไม่สาบานผลลัพธ์ก็ไม่ต่างกัน หากท่านไม่ทรยศข้า ข้าย่อมดีต่อท่านไปชั่วชีวิต หากท่านกล้าผิดคำสัญญาละก็ ข้าจะไม่ให้ท่านได้ตายดี!”
แววตาเฟ่ยเสวี่ยเผยรอยยิ้ม นางไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าแข็งขืนของจ้าวเย้า
“จริงสิ ท่านพาข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น ข้าอยากถามนางเหลือเกินว่ายังมียางอายอยู่หรือไม่ ถึงได้กล้ายั่วยวนสามีผู้อื่น!”
นางเชื่อใจจ้าวเย้า
ไม่ยอมให้ใครคิดไม่ซื่อต่อเขา!
“ได้”
จ้าวเย้าไม่กังวลว่าเฟิงหรูชิงจะพูดถึงจื่อเยียน
ถึงเวลานั้นต่อให้เขาตายก็ไม่ยอมรับก็พอแล้ว!
กลับกันเฟ่ยเสวี่ยผู้นี้ไร้สมอง เขาพูดอะไรก็เชื่อ ขอเพียงนางไม่เห็นเขากับจื่อเยียนอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าผู้อื่นจะพูดอย่างไร นางก็ไม่มีทางเชื่อ
ในเวลานี้ ศิษย์ผู้หนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน “ท่านเจ้าสำนัก คนของจวนเฟิงอวิ๋นมาหาท่าน”
จวนเฟิงอวิ๋น
แววตาจ้าวเย้าเผยความฉงน ระยะนี้เขาไม่ได้พบคนของจวนเฟิงอวิ๋นเลย คนของจวนเฟิงอวิ๋นมาหาเขาด้วยเรื่องอะไร
“ท่านกับจวนเฟิงอวิ๋นไปเกี่ยวข้องกันตั้งแต่เมื่อไร” เฟ่ยเสวี่ยแปลกใจเล็กน้อย
ตำแหน่งฐานะของจวนเฟิงอวิ๋นในโลกสันโดษยังนับว่าสูงส่ง ถึงจะไม่อาจเทียบกับตระกูลผู้มีอิทธิพลหลายตระกูลก่อนหน้า
บรรดาตระกูลผู้มีอิทธิพลเหล่านั้นมีรากฐานมาหลายร้อยปี ส่วนจวนเฟิงอวิ๋นเป็นกลุ่มอิทธิพลที่เพิ่งก่อสร้างขึ้นมาไม่ถึงยี่สิบปีก็เท่านั้นเอง
สร้างมาไม่ถึงยี่สิบปีก็มีฐานะตำแหน่งเท่านี้แล้ว เห็นได้ว่าภายหน้าจวนเฟิงอวิ๋นต้องยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน!
อย่าพูดถึงสำนักกรงเล็บอินทรีในเวลานี้เลย ต่อให้เป็นตอนที่ท่านพ่อเป็นเจ้าสำนัก ก็ยังมิอาจเทียบจวนเฟิงอวิ๋นได้
จ้าวเย้าส่ายหน้า “ข้าไม่เคยติดต่อกับจวนเฟิงอวิ๋นมาก่อน แต่ว่าเสวี่ยเอ๋อร์ เจ้าก็รู้ว่าสตรีที่ชอบข้ามีมากมาย ข้ากลับรักเจ้าเพียงคนเดียว ดังนั้นมีสตรีจำนวนมากคิดทำลายความรักของพวกเรา ข้าคาดว่า…ไม่รู้เป็นสตรีนางไหนที่รักแต่มิอาจครอบครองถึงได้ตามมาหาเรื่องแล้ว”
เขาไม่รู้ว่าคนของจวนเฟิงอวิ๋นมาหาเขาด้วยเรื่องอันใด
แต่ผู้อาวุโสใหญ่ของจวนเฟิงอวิ๋นเป็นบุรุษ เจ้าบ้านก็หายตัวไปหลายไปหลายปีแล้ว จวนเฟิงอวิ๋นมิได้มีคุณหนูคนไหน
ดังนั้นคนที่มาหาเขาสมควรเป็นศิษย์หญิงฐานะไม่สูงนักเท่านั้นเอง
ศิษย์หญิงธรรมดาหลงรักเจ้าสำนักก็เป็นเรื่องปกติ
อีกอย่างต่อให้เขาไม่รู้ว่าจวนเฟิงอวิ๋นมาทำอะไร กลับรู้สึกไม่สงบ ดังนั้นเขาจึงต้องฝังความคิดนี้ให้เฟ่ยเสวี่ย เมื่อถึงเวลาไม่ว่าศิษย์หญิงนี้ทำอะไรก็ผลักไสไปว่ารักแต่มิอาจครอบครองได้
แววตาเฟ่ยเสวี่ยฉงนสงสัย จวนเฟิงอวิ๋นมีคนชอบพอจ้าวเย้าด้วยหรือ
แต่เมื่อนางคิดว่าคนในสำนักจำนวนไม่น้อยคิดยั่วยวนจ้าวเย้า ทว่าทุกครั้งล้วนถูกเขาปฏิเสธไร้เยื่อใย ดังนั้นนางก็สงบใจได้หลายส่วน
มีสามีที่รักนางถึงเพียงนี้ นางไม่มีอะไรให้กังวล
ยิ่งไปกว่านั้นจ้าวเย้าก็เพียบพร้อมมาก ไม่เช่นนั้นคงไม่มีคนจำนวนมากคิดปีนขึ้นเตียงเขา
ยังดีที่ทุกครั้งเขาล้วนปฏิเสธสิ่งล่อลวงไปได้ เพื่อนาง ไม่รับอนุอีก กระทั่งไม่เหลือบแลหญิงอื่น
บุรุษเช่นนี้ ดูว่าในโลกนี้จะมีน้อยมากกระมัง
……………..
ตอนที่ 640 ไม่รับแล้วยังตอบโต้กลับ (3)
“ไป ข้าอยากรู้นักว่าผู้หญิงที่ไหนใจกล้ามาแอบเฝ้ามองผู้ชายของข้า !”
เฟ่ยเสวี่ยเชื่อใจจ้าวเย้ามาก
นางขบเขี้วเคี้ยวฟันด้วยความอำมหิต หว่างคิ้วสง่างามนั้นเผยความขุ่นเคือง
…
นอกจากประตู
เฟ่ยเสวี่ยเห็นนางอาภรณ์สีเขียวนางหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูไกลออกไป สีหน้านางสงบนิ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยปาน ดูไปแล้วรูปโฉมดาษดื่นยิ่ง ไม่มีความพิเศษใดๆ
นางเหลือบมองจ้าวเย้าด้วยความสงสัย “ท่านรู้จักนางหรือ”
สายตาจ้าวเย้าเย็นวาบ ถึงกับเป็นนางผู้นี้ คิดไม่ถึงว่านางจะไล่ตามมากเยี่ยงนี้
ยังดีที่ก่อนหน้าเขาพูดกับเฟ่ยเสวี่ยไปก่อนแล้ว มิฉะนั้นหากสตรีนางนี้จงใจเอ่ยคำพูดชักนำให้เข้าใจผิด นั่นก็แย่แล้ว
“อืม ข้ารู้จักนาง นางเป็นสาวใช้ข้างกายเฟิงหรูชิง หาใช่คนของจวนเฟิงอวิ๋นอะไรทั้งนั้น”
เขาอมยิ้มเย็นชา
จวนเฟิงอวิ๋นเป็นสถานที่เยี่ยงไร ศิษย์ของที่นั่นจะไปเป็นสาวใช้ข้างกายองค์หญิงในโลกปุถุชนคนหนึ่งอย่างนั้นหรือ ช่างน่าขันนัก!
“ผู้หญิงคนนั้นยังกล้ามาหาอีกหรือ” เพลิงโทสะสุมทรวงเฟ่ยเสวี่ย
ดูท่าสำนักกรงเล็บอินทรีของนางไม่ได้ออกสู่โลกภายนอกนานเกินไปแล้ว กระทั่งองค์หญิงจากแคว้นเล็กยังกล้ามาแย่งผู้ชายกับนางถึงสำนักได้
หงอวี้หน้าตาไร้อารมณ์ สีหน้าเย็นชา “ข้ามาก็เพื่อหาคนกับจ้าวเย้าเท่านั้น หากเขาส่งตัวจื่อเยียนให้กับข้า ความแค้นของพวกเราก็สิ้นสุดกัน มิฉะนั้นเกรงว่าสำนักอินทรีก็คงปกป้องเขาไว้ไม่ได้!”
นางไม่มีวันลืมว่าตอนนั้นจื่อเยียนใช้อำนาจของชิงหย่วน เสพสุขใช้อำนาจบาตรใหญ่ใจจวนเฟิงอวิ๋นอย่างไร!
เมื่ออยู่ต่อหน้าชิงหย่วนอีกฝ่ายดันมีอีกโฉมหน้าทำให้ชิงหยวนเชื่อนางไม่ระแวงสงสัย
นี่ก็ช่างเถอะ
นางไม่อาจทนให้ครอบครัวของท่านเจ้าบ้านเกือบต้องตกตายเพราะการขัดขวางของจื่อเยียนได้!
นางยิ่งไม่อาจยอมรับจื่อเยียนที่ไปซบอกชายอื่นหลังจากชิงหย่วนสูญเสียอำนาจไป
ทำไมคุณหนูใหญ่ขับไล่ชิงหย่วนนางเข้าใจดี ชิงหย่วนโง่งมเกินไป ดูคนไม่ออก หากทิ้งไว้ในจวนเฟิงอวิ๋น ต้องนำพาเภทภัยมาถึงจวนแน่
จื่อเยียนจากไปคนหนึ่ง ย่อมมีจื่อเยียนคนที่สองตามมาแน่ ยามปกติจื่อเยียนใช้ชื่อเสียงของจวนเฟิงอวิ๋น ออกไปก่อเรื่องข้างนอกไม่น้อย นานวันเข้ายากจะไม่หาเรื่องคนเข้มแข็งขึ้น ถึงตอนนั้นคงจะก่ออันตรายให้จวนเฟิงอวิ๋นแน่!
แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้…
ด้วยน้ำใจคบหามาหลายปีของนางกับชิงหยวน ก็ไม่ยอมให้ใครทำกับเข้าแบบนั้นแน่!
“จื่อเยียนอะไรกัน” จ้าวเย้าเห็นแววตาระแวงสงสัยของเฟ่ยเสวี่ยที่มองเขา ใบหน้าแฝงความโกรธ
“ข้าไม่รู้ว่าเจ้าพูดถึงอะไร ข้าไม่รู้จักจื่อเยียน”
หงอวี้หยักมุมปากยิ้มเย็นชา “เจื่อนเยียนชู้รักของเจ้า เคยเป็นคนของชิงหย่วน หญิงที่ถอดทิ้งชิงหยวนเพราะอำนาจ ก็เพราะมีเจ้านางถึงลงมือทำได้ลงคอยังไงเล่า”
แววตาจ้าวเย้าหม่นลง
จื่อเยียนโกหกเขาหรือ บุรุษผู้นั้นเคยมีความสัมพันธ์กับนางหรือ
นางหญิงน่าตาย!
แต่ว่าก่อนหน้านี้จ้าวเย้าไม่เคยพบชิงหย่วนมาก่อน ผู้พิทักษ์จวนเฟิงอวิ๋นที่เขาเคยพบก็คือหงอวี้กับเฟิงอิง เพราะไม่รู้ฐานะของชิงหย่วน เขายินยอมเชื่อชู้รักของตนมากกว่า
“จ้าวเย้า!” เฟ่ยเสวี่ยตวาด “ท่านอธิบายมา จื่อเยียนนั่นคือเรื่องอะไรกันแน่”
จ้าวเย้าร่างกายแข็งทื่อไปเล็กน้อย เขาใช้แววตาเศร้าสร้อยมองเฟ่ยเสวี่ย ความเจ็บปวดภายในฉายออกมาชัดเจน กอรปกับความโศกเศร้าอีกด้วย
“เสวี่ยเอ๋อร์ เจ้าไม่เชื่อข้าหรือ แต่ไรมาเจ้าไม่เคยเชื่อข้าเลยใช่หรือไม่”
