ตอนที่ 635 เพื่อนางไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น (8)
นางกลัวว่า หากปล่อยสัตว์วิเศษทิ้งไว้ จะก่อให้เกิดสงครามขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
ความละโมบของคนเป็นพายุคลั่งที่ป่าแห่งสัตว์วิเศษมิอาจรับไหว!
“จิ๋วจิ่ว เจ้าอยู่ที่นี่คอยเฝ้าป่าแห่งสัตว์วิเศษไว้”
มังกรดำเลื้อยส่ายดุ๊กดิ๊กไปข้างหน้าเฟิงหรูชิง
เฟิงหรูชิงกวาดตามองมัน “เรื่องสองสามวันนี้เป็นสิ่งที่เจ้านำพามาทั้งสิ้น เจ้าจะช่วยข้าคุ้มกันอย่างไร”
“ข้าเพิ่งจะบรรลุระดับพลัง ร่างกายยังอ่อนแออยู่บ้าง รอให้ข้าพักฟื้นสักระยะหนึ่งก็หายแล้ว ท่านให้ฝูเฉินอยู่กับข้า ถ้าเขาอยู่ด้วย ข้าจะฟื้นตัวได้ไวขึ้นบ้าง รอข้าหายแล้ว ก็จะช่วยท่านอัดคนได้”
ฝูเฉินไม่พูดไม่จา ขบริมฝีปาก
ใบไม้ของเขาช่วยมังกรดำฟื้นฟูได้จริงๆ แต่ใบไม้ของเขางอกยากมาก ส่วนมังกรดำเกิดจากพลังฟ้าดิน อยู่ข้างกายมังกรดำ ใบไม้จะงอกได้กว่าอยู่ที่อื่นอย่างแน่นอน
ตอนนั้น จักรพรรดิ์ที่เก้าก็ทำด้วยเหตุนี้เช่นกัน ถึงได้พามังกรดำกลับมาอยู่กับเขาและชิงหาน
“ท่านแม่ ข้าจะอยู่ที่นี่”
ฝูเฉินเงยหน้าขึ้น ดึงชายเสื้อเฟิงหรูชิงไว้ไม่อยากจากไป “รอมังกรดำหายดีก่อน ข้าค่อยกลับไปหาท่าน”
“ได้”
ฝูเฉินไม่ใช่เด็กธรรมดา เขาเป็นตัวประหลาดที่มีชีวิตพันปีแล้ว ดังนั้น สำหรับตัวฝูเฉินเอง เฟิงหรูชิงกลับไม่มีอะไรให้กังวลใจเลย
“เช่นนั้นพวกเราไปกันเถอะ เรื่องข้างหน้า หงอวี้ก็จัดการไปได้พอประมาณแล้ว…”
เฟิงหรูชิงยกยิ้มจางๆ สายตาทอประกายวาบ
หนานเสียนยืนอยู่ข้างกายเฟิงหรูชิงตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ เดินติดตามนางไปนอกเขตป่าแห่งสัตว์วิเศษ
จิ่วหมิงยืนมองทิศทางที่สองคนเบื้องหน้าเดินไปอย่างเงียบๆ กลับไม่เดินตามไป ทว่ามุ่งไปอีกทิศทางหนึ่ง…
บรรดาคนในกรงต่างถูกขังไว้ภายใน สายตาทอแววสิ้นหวัง
เพราะพวกเขาเข้าใจดีว่า ครั้งนี้จบเห่แล้วจริงๆ !
“เจ้าดำ” ฝูเฉินหันไปมองมังกรดำ “ปีนั้นเจ้ามีชีวิตรอดมาได้อย่างไร”
เพื่อปกป้องพวกเขา มังกรดำสละชีวิตอยู่ที่พรรคเภสัชเทพ กลายเป็นพลังฟ้าสลายไปในอากาศ
“พันปีผ่านไปแล้ว ทำไมเจ้ายังโง่แบบนี้อยู่อีกเล่า” มังกรดำหัวเราะ “ข้าเกิดจากพลังฟ้าดิน ตายแล้วก็กลายเป็นพลังฟ้าดิน แต่ขอเพียงให้เวลาข้า ข้าก็จะกลับมาได้อีกครั้ง! ก็แค่ทุกอย่างกลับมาเริ่มต้นใหม่เท่านั้นเอง สรุปแล้วก็คือ เดิมทีข้าไม่มีวันตายไม่แตกดับ!”
“อ้อ”
ฝูเฉินหลุบตาลง “ท่านแม่คือจักรพรรดิ์ที่เก้าจริงหรือ งั้นท่านพ่อเป็นคนผู้นั้นใช่หรือไม่”
“ตอนนั้นพวกเจ้าอายุยังน้อย ดูนางไม่ออกก็ปกติ แต่สำหรับข้าแล้ว นางคือทุกสิ่งของข้า! ชีวิตของข้า ชาตินี้ภพนี้ ข้าไม่มีทางลืมนางได้อย่างเด็ดขาด!” สายตามังกรดำทอประกาย แค่คิดถึงหนานเสียน มันก็แค้นจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “แต่ที่ข้าคิดไม่ถึงก็คือ นางยังคงถูกผู้ชายคนนี้ล่อลวงไปแล้ว!”
ฝูเฉินใจสั่นระริก
“เป็น…เป็นเขาจริงหรือ”
ถึงเมื่อหนึ่งพันปีก่อนฝูเฉินไม่เคยพบอีกฝ่ายมาก่อน แต่ก็ได้ยินจักรพรรดิ์ที่เก้าพูดถึงนับครั้งไม่ถ้วน
บุรุษผู้นี้ ก็คือความรักของจักรพรรดิ์ที่เก้า!
คิดไม่ถึงเลยว่า ท้ายที่สุดพวกเขาจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว…
“จิ๋วจิ่วตอนนี้อ่อนแอมาก กระทั่งผู้ชายคนนี้ยังเข้มแข็งกว่านางเลย” มังกรดำเบะปาก ร้องหึสองคำ “พันปีก่อน จิ๋วจิ่วเก็บเขามาจากภายนอก เดิมคิดหาคนงานทั่วไป คิดไม่ถึงว่าเจ้านี่ล่อลวงจิ๋วจิ่วอยู่บ่อยครั้ง นางทนต่อความงามไม่ไหว ถูกเขาล่อลวงจนขาดสติ น่าโมโหจริงๆ !”
หากรู้แต่แรก เขาสมควรแปลงกายเป็นมนุษย์ไปล่อลวงจิ๋วจิ่ว ไม่แน่บางทีคนที่จะได้ขึ้นตำแหน่งอาจจะเป็นเขาก็ได้
………………..
ตอนที่ 636 เพื่อนางไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น (9)
ดันถูกคนที่มาทีหลัง…ชิงไปก่อนเสียได้!
ฝูเฉินกวาดตามองมังกรดำ “ท่านแม่ไม่ชอบมังกร”
“เจ้าน่ะสิมังกร ตระกูลเจ้าเป็นมังกรกันทั้งนั้น ข้าเป็นสุนัขชัดๆ! รอข้าเปลี่ยนร่างได้อีกครั้ง ข้าจะแปลงเป็นสุนัข เสี่ยวจิ๋วจิ่วต้องชอบข้าอย่างแน่นอน!”
“ทำไมเจ้าไม่เป็นคนไปเสียเลยล่ะ”
“…”
มังกรดำสีหน้าแข็งค้าง
เหมือนกับควรเป็นเช่นนี้จริงๆ
รอเขามีพละกำลังเข้มแข็งขึ้นอีกสักหน่อย เขาก็จะกลายเป็นคนได้ ยังจะกลายร่างเป็นสุนัขไปทำไมอีก
จิ๋วจิ่วไม่อาจต้านทานความงามได้ ไม่สู้…แปลงกายเป็นบุรุษไปยั่วยวนนางเสีย
“ฝูเฉินน้อย” มังกรดำหรี่ตา “ข้างกายเสี่ยวจิ๋วจิ่วมีสัตว์วิเศษที่คอยแย่งความโปรดปรานกับข้าอีกหรือไม่”
อย่างไรเขาก็เป็นถึงมังกรตัวหนึ่งนับว่าเป็นสัตว์วิเศษ
เทียบกับชายผู้นั้นไม่ได้ก็ช่างเถิด แต่สัตว์วิเศษในใจของจิ๋วจิ่ว เขาต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง!
“มี” ฝูเฉินตอบไม่ลังเล
มังกรดำโมโหโทโส “สัตว์ตัวไหนกัน ข้าจะฆ่ามัน!”
“เป็นสุนัขตัวหนึ่ง”
หมาป่าสีขาว…ก็นับเป็นสุนัขเหมือนกันกระมัง อย่างไรก็นับเป็นบรรพบุรุษสุนัขได้อยู่
“อะไรนะ” มังกรดำกระเด้งตัวขึ้นมา โทสะสูงเสียดฟ้า “เสี่ยวจิ๋วจิ่วมีสุนัขตัวอื่นอยู่นอกบ้านแล้วหรือ นางไม่รักข้าแล้วใช่หรือไม่ ไม่ได้ข้าจะต้องรีบฟื้นตัวโดยไว รอข้ากลับไปต้องอัดเจ้าสุนัขนั่นให้ตาย สัตว์วิเศษที่ดีที่สุดของเสี่ยวจิ๋วจิ่วมีแต่ข้าเท่านั้น!”
“นางยังมีหมี จิ้งจอก หมาไม้ กระต่าย ลิง แล้วก็อินทรีย์อีกด้วย…”
สีหน้าของมังกรดำแข็งขืนไปชั่วขณะในทุกๆ คำพูดของฝูเฉิน มันก็แค่คืนชีพช้าไปหน่อยเท่านั้น ทำถึงได้มีสัตว์วิเศษมาแย่งจิ๋วจิ่วจากมันมากมายขนาดนี้ด้วย
“ฝูเฉินน้อย ไปช่วยข้าฟื้นฟูร่างกาย!”
มังกรดำดึงคอเสื้อฝูเฉินในคราเดียว ขณะที่มันกำลังจะจากไปพลันคิดถึงบรรดาคนในกรงขังขึ้นมาได้ มันเผยเขี้ยวคมออกมา
“คนพวกนี้ พวกเจ้าจัดการได้ตามสบาย อยากระบายโทสะอย่างไรก็ได้ พวกเขาไม่สมควรทำลายความสงบสุขของป่าแห่งสัตว์วิเศษ”
ครั้นได้ฟังคำพูดของมังกรดำ เหล่าสัตว์วิเศษในป่าต่างก็เคลื่อนไหวกันหมด
คนพวกนี้ถูกขังในกรงแล้ว ร้องขอชีวิตไม่ร้อง ร้องที่จะตายก็ไม่ได้ ได้แต่มองบรรดาสัตว์วิเศษเดินเข้ามาหาพวกเขาต่อหน้าต่อตา…
เฟิงหรูชิงผ่านป่าไม้พุ่ม ก็เห็นว่าหงอวี้รอนางอยู่ภายนอก
ครั้นเห็นเฟิงหรูชิงเดินออกมา หงอวี้ค่อยๆ เดินเข้ามาหา
“คุณหนู คนอื่นๆ จากไปหมดแล้ว เพียงแต่…” หงอวี้เม้มปาก เอ่ยด้วยความสำนึกผิด “จ้าวเย้ามียันต์หลบหนี เขาหนีไปกับจื่อเยียนแล้ว”
เฟิงหรูชิงหรี่ตาลง นัยน์ตาทอประกายวาบ
“ไม่เป็นไร พวกเราไม่จำเป็นต้องกำจัดจื่อเยียน วันหน้าย่อมมีคนจัดการนางอย่างแน่นอน”
หงอวี้ไม่พูดอะไร ดวงตาหม่นลง
นางรู้จักจ้าวเย้าแห่งสำนักกรงเล็บอินทรี เพียงคิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าแอบเลี้ยงสตรีอยู่ภายนอก
ส่วนบ้านเล็กนั้นยังเป็นจื่อเยียนอีกด้วย!
หงอวี้สูดลมหายใจลึกๆ “คุณหนูเจ้าคะ เรื่องของจ้าวเย้ากับจื่อเยียนเป็นเพราะข้าสะเพร่าถึงปล่อยพวกเขาหนีไปได้ ข้าต้องคลี่คลายเรื่องนี้ กันไม่ให้สำนักกรงเล็บอินทรีย์ไม่แบ่งแยกชั่วดีมาหาเรื่องเอาได้”
พูดจบหงอวี้ก็ค้อมกายเคารพเฟิงหรูชิง หมุนกายเดินไปทางป่าแห่งสัตว์วิเศษ เรื่องนี้นางต้องรายงานท่านผู้อาวุโสใหญ่สักคำ ในสำนักกรงเล็บอินทรีมิได้มีเพียงจ้าวเย้าเท่านั้น ยังมีอดีตเจ้าสำนักอีกด้วย…ถ้าไม่กำจัดจ้าวเย้า สุดท้ายอาจนำพาเภทภัย
นางไม่ยอมให้ใครทำร้ายคุณหนูเด็ดขาด!
“งั้นพวกเรากลับกันก่อนเถอะ”
เฟิงหรูชิงยักไหล่ เอ่ยกับแม่นางคนอื่นๆ ของจวนเฟิงอวิ๋น
นางวางใจเรื่องความสามารถของหงอวี้ ยิ่งไปกว่านั้นเบื้องหลังของหงอวี้ยังมีจวนเฟิงอวิ๋นอยู่ นางย่อมจัดการเรื่องเล็กๆ นี้ได้…
