ตอนที่ 631 เพื่อนางไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น (4)
นางไม่มีข้อกำจัดใดกับสัตว์วิเศษ นางเพียงต้องการแรงงานจริงๆ !
น่าเสียดายพวกมันรอมาเนิ่นนานนางก็ไม่มาหาแรงงานต่อ…
จนถึงตอนนี้ ในที่สุดประโยคที่แพร่สะพัดในป่าสัตว์วิเศษก็มาถึงหูพวกมันเสียที!
“เอ๋าว์วู!”
“จือจือ!”
“จีจี!”
สัตว์วิเศษนับไม่ถ้วนพากันส่งเสียงตอบรับ แม้เสียงจะอ่อนแรงเพียงใดก็ต้องให้นางได้ยินการตัดสินใจของพวกมัน
นางคือผู้ไถ่ถอนพวกมัน!
แทนที่จะถูกศัตรูที่ฆ่าล้างเผ่าพันธุ์กระทำการโหดร้ายด้วย ไม่สู้พวกมันไปเป็นแรงงานให้นางยังดีเสียกว่า อย่างน้อย…พวกมันก็ยังมีอิสระ ยังสามารถวิ่งอยู่ในป่าได้ต่อไป
“เห็นหรือยัง?” เฟิงหรูชิงยิ้มเย้ยหันไปมองชายวัยกลางคน “พวกมันเป็นสัตว์ของข้าแล้ว!”
ชายวัยกลางคนตกใจ เขาไม่เข้าใจว่าสัตว์วิเศษเหล่านี้เกิดบ้าอะไรขึ้นมา
เมื่อครู่ยังยอมตายไม่ยอมเป็นทาสมนุษย์อยู่แท้ๆ พวกเขาได้แต่ตีมันจนบาดเจ็บจึงจะพามาได้ เหตุใดตอนนี้เพียงประโยคเดียวของหญิงสาวผู้นี้พวกมันก็ยอมรับแล้ว?
แววตามังกรดำมองเฟิงหรูชิงอย่างหลงใหล “จิ๋วจิ่วยังคงเป็นที่ชอบพอของเหล่าสัตว์วิเศษเช่นนี้”
ชาติก่อนก็เป็นเช่นนี้
เพราะแม่ของนางในชาติก่อน...เป็นคนเผ่าสัตว์
ในกายของนางมีเลือดสูงส่งของเผ่าสัตว์ไหลเวียนอยู่ ดังนั้นสัตว์วิเศษจึงชื่นชอบนางมาตลอด
เสี่ยวจิ๋วจิ่วในตอนนี้พ่อแม่น่าจะเป็นมนุษย์ นางก็ยังได้รับความชื่นชอบจากสัตว์วิเศษ…
ความจริงแล้วมังกรดำไม่รู้เลยว่า ตอนนี้ที่สัตว์วิเศษชอบไม่ใช่ตัวเฟิงหรูชิงแต่เป็น…เทียนหลิงกั่วของนาง!
อีกทั้งเฟิงหรูชิงกับคนเหล่านี้เทียบกันแล้ว
คนหนึ่งมาเพื่อทำลายป่าสัตว์วิเศษ คนหนึ่งช่วยสัตว์วิเศษไว้มากมายเช่นนี้
เวลาแบบนี้เลือกใครไม่มีสัตว์วิเศษตัวใดไม่ชัดเจน!
สายตานิ่งเรียบของหนานเสียนกวาดมองมังกรดำ หลังจากเห็นความหลงใหลในดวงตาของมันสีหน้าก็เย็นยะเยือก ลมหนาวพัดโหม
“นายท่าน” ชิงน้อยยื่นหัวเล็กๆ ออกมาทำท่าทำทางเหมือนกลัวว่าโลกจะไม่วุ่นวาย “ต้องตีมังกรตัวนี้ให้ตายหรือไม่?”
“ไม่ต้อง”
สัตว์วิเศษตัวหนึ่งเท่านั้น
ชิงเอ๋อร์ไม่มีทางชอบมนุษย์สัตว์…
หลังจากนั้นตอนที่หนานเสียนเบนสายตาไปมองจิ่วหมิงสายตาก็กลับเย็นชายิ่งกว่าเดิม
“เขาเป็นใครอีก?”
ชิงน้อยกะพริบตาปริบๆ “น่าจะเป็นคนที่มาหาองค์หญิงเมื่อไม่กี่วันก่อน แม้ว่าเมื่อก่อนข้าจะไม่สามารถเห็นใบหน้าของคนผู้นี้ แต่ว่าข้าจำชุดกับมือของเขาได้ น่าจะเป็นชู้นั่น”
หนานเสียนเอ่ยอย่างเยือกเย็น “เหตุใดไม่รีบบอกข้า?”
“…” ชิงน้อยเงียบไปชั่วขณะ “ข้าบอกท่านแล้ว ท่านบอกว่าแค่คอยระวังสาวใช้ก็พอ ผู้ชายไม่มีทางมีปัญหา”
นายท่านป้องกันแค่สาวใช้มิใช่หรือ? เหตุใดตอนนี้…
หนานเสียนไม่พูด สายตาเรียบนิ่งของเขาจ้องมองจิ่วหมิงอยู่ตลอด
ราวกับคมมีดคมดาบ
ในที่สุดจิ่วหมิงก็สังเกตเห็นสายตาของเขา หันกลับมาอย่างเชื่องช้าสบตากันมุมปากยกยิ้ม
“เสี่ยวชิงเอ๋อร์บอกว่าข้ารูปงามมาก”
หนานเสียนหน้าไร้อารมณ์ “นางบอกว่านางอยากกดข้า”
“เสี่ยวชิงเอ๋อร์บอกว่าเครื่องหมายที่หางตาข้าก็งดงาม”
“นางบอกว่านางอยากกดข้า”
“เสี่ยวชิงเอ๋อร์ยังพูดอีกว่า วันหน้าให้ข้าทำผมให้นาง”
“นางบอกว่านางอยากกดข้า”
“ตอนนี้ข้าเป็นศัตรูกับเจ้า เจ้านอกจากนี้แล้วยังพูดอย่างอื่นได้อีกหรือไม่?”
“นางบอกเพียงว่านางต้องการกดข้า”
“…”
รอยยิ้มของจิ่วหมิงเกือบจะรักษาเอาไว้ไม่อยู่ ผ่านไปสักพักเขาจึงจะหาเสียงตัวเองกลับมาได้ “เสี่ยวชิงเอ๋อร์หมกมุ่นเกินไป เมื่อก่อนนางเห็นหน้าเจ้าจึงได้พูดเช่นนี้ แต่ว่าหลังจากนี้…ก็ไม่แน่แล้ว”
……………..
ตอนที่ 632 เพื่อนางไม่ไว้หน้าผู้ใดทั้งสิ้น (5)
“นางบอกว่าอยากกดข้าไปตลอดชีวิต”
“…” ครั้งนี้จิ่วหมิงทนกลั้นต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว รอยยิ้มแข็งกระด้างในทันที มุมปากของเขากระตุกอยู่สองครั้งจึงจะวางลงได้ “ข้ารู้สึกว่าเสี่ยวชิงเอ๋อร์ทำให้ข้าประทับใจเป็นอย่างยิ่ง ข้าจะไม่ล้มเลิก”
หนานเสียนมองจิ่วหมิงนิ่ง “เจ้าไม่มีโอกาส”
“เพราะเหตุใด?”
“นางนอกจากชอบผู้หญิงแล้วก็ชอบเพียงกดข้า”
“…”
ไม่รู้เพราะเหตุใด จิ่วหมิงในตอนนี้รู้สึกว่าใบหน้านิ่งเรียบของหนานเสียนกวนอารมณ์ยิ่งนัก หากไม่ใช่เพราะเฟิงหรูชิงยังอยู่ที่นี่ เขาคงจะอดไม่ไหวต่อยไปสักหมัด
“ไม่เป็นไร ข้าไม่ถือสา” จิ่วหมิงหรี่ตาลงแย้มยิ้มชั่วร้าย “ข้าไม่สนว่าก่อนหน้านี้เสี่ยวชิงเอ๋อร์ก็เกิดเรื่องอะไรกับเจ้า แต่ข้าก็มองออกแล้วว่าตระกูลของเจ้า…ดูเหมือนจะไม่เป็นมิตรกับนางนัก หนานเสียนหากวันหน้าเจ้าทำให้เสี่ยวชิงเอ๋อร์ถูกทำร้ายไม่ว่าทางใด หากเจ้ามีเรื่องไม่ได้ยืนอยู่ข้างนางปกป้องนาง ข้าจะทำให้นางออกจากเจ้าไปตลอดกาล!”
“เจ้าไม่มีโอกาสเช่นเดิม”
ตั้งแต่พบกันที่ป่าไผ่ทิศใต้เมื่อหนึ่งปีก่อนหน้าเขาก็ตัดสินใจแล้ว…ไม่มีทางปล่อยมือนาง
เพื่อนางเขาสามารถไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น!
ไม่ว่าใครล้วนไม่อาจทำร้ายนางได้!
“ขอให้เป็นเช่นนั้น” จิ่วหมิงย่างก้าวไปข้างกายหนานเสียนอย่างเชื่องช้า จงใจกดเสียงลงต่ำเสียงของเขาน่าฟังเป็นอย่างยิ่ง
“หากเจ้ามีตรงไหนทำร้ายนางแม้แต่น้อย แม้นางไม่ยินยอมข้าก็ยังบังคับพานางไป”
“อื้อ”
“แต่ว่า” จิ่วหมิงยิ้มอีกครั้ง “เจ้าอย่าหวังว่าข้าจะออกจากข้างกายชิงเอ๋อร์ยอดเยี่ยมเช่นนี้ข้าปล่อยนางไปไม่ลง หากเจ้าทำไม่ดีต่อนางจริงโอกาสของข้าก็มาแล้ว”
สีหน้าหนานเสียนเย็นชา ทว่าหลังจากได้ยินคำของจิ่วหมิงสายตาสงบนิ่งของเขาก็มีคลื่นเล็กๆ ปรากฏขึ้นในที่สุด
“ข้าไม่มีทางให้โอกาสเจ้าตลอดชีวิต”
เพราะว่าเขาไม่มีทางทำร้ายชิงเอ๋อร์
ดังนั้นชีวิตนี้ของเขาไม่มีทางได้มีโอกาสอีกแล้ว…
จิ่วหมิงเก็บสายตากลับมาด้วยรอยยิ้ม สายตาหยุดอยู่ที่ร่างของหญิงสาวตรงหน้า
ชิงเอ๋อร์ ที่ข้าทำให้เจ้าได้ก็มีเพียงเท่านี้แล้ว
หวังว่าเขา…จะยืนเคียงข้างเจ้าตลอดไปได้จริง
หากเขาทำร้ายเจ้าเพื่อตระกูลของเขาแม้แต่น้อยนิด ข้าจะรีบพาเจ้าไปไม่สนใจอะไรทั้งนั้นและจะไม่ยอมปล่อยไปอีก! ไม่ให้โอกาสเขาอีก!
นิ้วของจิ่วหมิงลูบลายฟ้าผ่าสีม่วงที่หางตาแผ่วเบา นัยน์ตาชั่วร้ายแสดงความเหงาเล็กน้อย
บางที…ในตอนที่ทุกคนล้วนรังเกียจเขา หวาดกลัวเขา มีเพียงเฟิงหรูชิงเท่านั้นที่เอ่ยคำพูดปลอบใจเขาเช่นนี้ออกมา เขาจึงมีความรู้สึกใจเต้นเป็นครั้งแรก
ทว่าคนที่เขาใจเต้นด้วยกลับมีคนรักแล้ว
ใจเต้นของเขาในที่สุดก็สายไป!
ชีวิตนี้ขอเพียงชิงเอ๋อร์มีความสุขไปตลอดชีวิตก็เพียงพอแล้ว ไม่เสียงแรงที่เขาใจเต้น
…
หลังจากเฟิงหรูชิงปล่อยใส่สัตว์วิเศษทั้งหมดออกมาและให้มังกรดำบังคับนำคนเหล่านั้นไปขังในกรง นางก็หวนกลับมาตรงหน้าหนานเสียน ทว่ารู้สึกว่าบรรยากาศของหนานเสียนกับจิ่วหมิง…มีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง…
สีหน้าหนานเสียนนิ่งเรียบเช่นเคย มีเพียงจิ่วหมิงที่นัยน์ตาทั้งเหงาทั้งเศร้าโศก
เหมือนกับ…หญิงหม้าย?
เฟิงหรูชิงเอะใจในทันใด “จิ่วหมิงเจ้าคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเราเป็นเช่นไร?”
จิ่วหมิงชะงักดึงสติกลับมา เขามองไปยังหนานเสียนทันทีก่อนจะเบนสายตามามองเฟิงหรูชิง
“ดีมาก”
ในดวงตาของเขานั้นยังมีความเศร้าโศกที่เก็บกลับมาไม่ทัน
