ตอนที่ 623 คนจวนเทียนเสินมา (6)
ร่างกายเฟิงหรูชิงแข็งทื่อไม่ขยับอีกเลย นางเงยหน้าขึ้นด้วยความตกตะลึงจ้องมองมังกรดำตัวนั้น
ดวงตามังกรดำอ่อนโยนราวกับสายน้ำ
“เมื่อก่อนเจ้ายิ่งใหญ่เช่นนั้น เป็นเจ้าที่คอยปกป้องข้ามาตลอด และสุดท้ายข้าก็ได้มีโอกาสที่จะปกป้องเจ้า น่าเสียดายแม้นิสัยของเจ้าจะเข้มแข็งแข็งแกร่งเหมือนที่ผ่านมาทว่าความสามารถกลับอ่อนด้อยยิ่งนัก อ่อนด้อยถึงขนาดที่แม้แต่เด็กยังรังแกเจ้า”
“ข้ายังจำได้มีเด็กคนหนึ่งรังแกเจ้าที่ร่างกายอ่อนแอ ผลักเจ้าล้มลงพื้นถูกข้าเห็นเข้าพอดี ข้าก็เลยพุ่งเข้าไปผลักเขาบาดเจ็บ เจ้าเป็นของข้ามาตลอด ข้าไม่ยอมให้ใครมารังแกเจ้าแม้แต่น้อย!”
“แต่ว่าข้าก็อ่อนแอเช่นเดียวกัน พ่อแม่ของเด็กบุกมาจะจับข้าไปตีให้ตาย เจ้าในตอนนั้นกอดข้าไว้ไม่ยอมคลายมือ ปล่อยให้หมัดของคนเหล่านั้นต่อยที่ร่างของเจ้า ข้ารู้ว่ามันเป็นฝันแท้ๆ แต่ว่าข้าก็ยังเจ็บปวดแทบขาดใจ ข้าอยาก…อยากจะกัดคนเหล่านั้นให้ตายให้หมดก็กลัวว่าจะทำให้เจ้าเดือดร้อน”
ดวงตามังกรดำฉายแววกระหายเลือด ในตอนนี้มองไปยังหญิงสาวก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและแฝงด้วยความเจ็บปวด
“จิ๋วจิ่ว เจ้าบอกกับข้าที นั่นเป็นเพียงแค่ความฝันแต่เหตุใดข้าจึงเจ็บปวดเช่นนี้? แม้แต่ในฝันก็เป็นเจ้าที่ทิ้งข้าไปก่อน ข้าไม่อยากเสียเจ้าไปแม้แต่ในความฝัน ข้าไม่กินไม่ดื่มบีบบังคับตัวเองให้ตื่นขึ้นมา ยังดีที่ข้าในความฝันถึงจุดสิ้นสุดในชีวิตข้าจึงตื่นขึ้นมาในที่สุด และข้าก็ได้พบเจ้าอีก”
“จิ๋วจิ่ว ข้าไม่ให้เจ้าจากข้าไปอีกแล้ว ชีวิตนี้ล้วนไม่มีวัน!”
…
มือเฟิงหรูชิงปิดดวงตาของมังกรดำเอาไว้ หัวตาของนางมีน้ำตาไหลออกมาสองสายโดยไม่รู้ตัว
ทว่ามุมปากของนางกลับยกยิ้ม
“ต้าฮุย?”
สีหน้ามังกรดำบึ้งตึง “ข้าคือต้าเฮย จิ๋วจิ่วเจ้าลืมข้าแล้วจริงหรือ? ชื่อของข้าเจ้าก็เป็นคนตั้งนะ”
“ต้าฮุย?”
“ข้าคือต้าเฮยจริงๆ ไม่ใช่ต้าฮุย นั่นเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น”
“ต้าฮุย”
ประโยคสุดท้ายนี้มั่นใจเป็นอย่างยิ่ง
ในที่สุดเฟิงหรูชิงก็ยื่นมือของนางออกไปกอดรัดมังกรดำแน่น
ดีจริง
เช่อเอ๋อร์มาแล้ว เจ้าก็มาแล้ว!
คนในครอบครัวสองคนที่ข้ารักที่สุดในหัวเซี่ย!
“ท่านพี่ฝูเฉิน ท่านแม่ร้องไห้หรือ? เพราะเหตุใดกัน?” ชิงหานหันไปทางฝูเฉิน นางกัดริมฝีปากแน่นในใจรู้สึกไม่ดี
นางไม่อยากให้ท่านแม่ร้องไห้
ท่านแม่…ควรจะยิ้มอยู่ตลอด
ฝูเฉินมองนาง “เจ้าไม่อยากคุยกับข้าไม่ใช่หรือ?”
ชิงหานเอ่ยขึ้นฉับพลันทันที “อ้อ ข้าลืมไป”
ฉัวะ!
แสงเย็นยะเยือกพุ่งมาจากที่ไม่ไกลนัก ดวงตามังกรดำเย็นวาบรีบปกป้องเฟิงหรูชิงไว้ในอ้อมกอดใช้หลังรับคมดาบนั่น
ฉึก!
คมดาบเฉือนผิวหนังของเขาเลือดสีสดไหลออกจากเนื้อ มันเจ็บจนคิ้วขมวดแต่กลับไม่เคลื่อนไหวใดๆ แม้แต่น้อย
เพราะว่าที่มันปกป้องเอาไว้ในอ้อมกอดคือคนที่มันจะรักษาไปตลอดชีวิต
คือคนที่มันคิดถึงและรักมาเนิ่นนาน!
ในตอนที่มู่หย่งลงมืออีกครั้งร่างของจิ่วหมิงก็ผ่านเข้ามาบังตรงหน้าเฟิงหรูชิงฉับพลัน
ไอดาบทั้งหมดในตอนที่เข้าใกล้จิ่วหมิงก็สลายไปอย่างไร้ร่องรอย
โลกทั้งใบก็กลับมาเงียบสงบ
สีหน้ามู่หย่งเย็นยะเยือก มองจิ่วหมิงด้วยความเย็นชาแล้วเอ่ยตะโกน “หรือว่าเจ้า…ต้องการจะเป็นศัตรูกับตระกูลมู่จวนเทียนเสิน?”
ตระกูลมู่…
เฟิงหรูชิงไวต่อคำสามคำนี้ นัยน์ตาฉายแสงเย็นเฉียบจับจ้องมู่หย่งอย่างเย็นชา
นางยังจำได้ ตระกูลมู่ส่งคนมาพูดเรื่องแต่งงานถึงที่…ให้นางไปเป็นอนุของคุณชายตระกูลมู่?
…………….
ตอนที่ 624 คนจวนเทียนเสินมา (7)
หึหึ!
ที่นางชอบคือกั๋วซือ คุณชายตระกูลมู่นั่นมันเรื่องเล่นอะไรกัน?
รูปงามและอ่อนโยนสู้กั๋วซือได้หรือ?
“ไม่มีทางเลือก” จิ่วหมิงยักไหล่มุมปากยิ้มชั่วร้าย “นางหนูนี่เป็นคนของข้า ข้าย่อมไม่ยอมให้ใครทำร้ายนางและสัตว์ของนาง”
นัยน์ตามังกรดำหวาดระแวง “เสี่ยวจิ๋วจิ่ว เจ้าไปหาชายหนุ่มอีกตั้งแต่เมื่อใดกัน? เจ้าไม่ชอบเขาแล้วหรือ? ถ้าเจ้าไม่ชอบเขาแล้วละก็ลองรับข้าดู เจ้าเด็กนี่แม้แต่หน้ายังไม่กล้าเปิดเผยจะต้องอัปลักษณ์หาใดเปรียบเป็นแน่ ถ้าข้ากลายร่างเป็นคนล่ะก็ดีกว่าเขาเยอะ เจ้าอยากได้แบบไหนข้าล้วนมีหมด”
“…”
“ท่าทางที่เจ้าชอบข้าก็ได้หมด ตอนที่ข้าเบื่อหน่ายเคยดูภาพโป๊เปลือยนับครั้งไม่ถ้วน ทั้งอ่านและสะสมไว้เป็นกอง มนุษย์ผู้นี้เทียบข้าได้หรือ?”
เฟิงหรูชิงกุมศีรษะด้วยความปวดหัว
“ข้าไม่สนใจมนุษย์สัตว์”
“ข้าไม่ใช่มังกรแล้วก็ไม่ใช่สุนัข เจ้าชอบคนข้าก็สามารถกลายเป็นคนได้ ข้าไม่ได้เป็นสัตว์วิเศษและก็ไม่ใช่สัตว์มนุษย์”
“อ้อ เช่นนั้นข้าก็ไม่สนใจ”
เจ้าไม่ใช่กั๋วซือ
เฟิงหรูชิงยักไหล่ดิ้นรนหนีออกมาจากอ้อมกอดของมังกรดำ สายตาของนางกวาดมองไปที่แผ่นหลังของมังกรดำ หลังจากเห็นบาดแผลที่โหดร้ายนั่นนัยน์ตาก็หดลงทันที ความโกรธแผดเผาออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจในทันที
“เจ้ากล้าแตะสุนัขของข้า…ไม่สิ มังกรของข้า?”
นัยน์ตามังกรดำเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
ความรู้สึกที่ถูกนางปกป้องเช่นนี้ ดีจริง
เหมือนกับในตอนนั้น
น่าเสียดาย เสี่ยวจิ๋วจิ่วในตอนนั้นถูกชายข้างนอกล่อลวงไป หากตอนนั้นเขาสามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้เร็วหน่อย เสี่ยวจิ๋วจิ่วก็จะเป็นของเขาแล้วใช่หรือไม่?
ยังดีที่ชาตินี้เขาน่าจะยังมีโอกาส…
“นางหนู เจ้าพามังกรของเจ้าจากไปก่อน คนตระกูลมู่ผู้นี้ข้าจัดการเอง”
มุมปากจิ่วหมิงยกขึ้นนัยน์ตาเต็มไปด้วยแสงแห่งความชั่วร้าย
เฟิงหรูชิงไม่พูดอะไร
เพราะว่านางเห็นในสระน้ำที่มังกรดำเคยอยู่ล้วนมีแต่เลือดสดๆ
สีหน้าของนางมืดมนน่าสยดสยองขึ้นมาในทันใด หลังจากหยิบผลราชามังกรสีม่วงผลหนึ่งออกมาจากมิติว่างส่งให้มังกรดำแล้ว แววตาที่แฝงด้วยความโกรธเกรี้ยวจึงมองไปทางมู่หย่ง
ในตอนนี้เอง ไม่เพียงแต่เหล่าสัตว์วิเศษที่ถูกเรียกรีบพุ่งเข้ามา แม้แต่คนกองกำลังอื่นๆ ในโลกสันโดษ เมื่อได้ยินความเคลื่อนไหวที่นี่ก็ควบม้าเข้ามาในป่าแห่งนี้
“คนตระกูลมู่จวนเทียนเสินก็มาหรือ?”
หญิงหนึ่งในนั้นประหลาดใจ ราวกับคิดไม่ถึงว่าจะเห็นคนจวนเทียนเสินในป่าสัตว์วิเศษแห่งนี้
หากคนจวนเทียนเสินมาแล้ว มังกรดำตัวนี้จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย…
“ไม่ใช่ข้าไม่อยากไปแต่เป็นคนที่มาเยอะเกินไป” เฟิงหรูชิงเบนสายตาไปทางจิ่วหมิง นัยน์ตาของนางค่อยๆ ย้อมด้วยรอยยิ้ม ในรอยยิ้มนั้นกลับแฝงด้วยการสังหาร
“ดังนั้นก็ไม่มีทางเลือก ข้าคงต้องอยู่กับเจ้า”
จิ่วหมิงยิ้มอย่างจนใจ นางหนูนี่ข้ออ้างเยอะเสียจริง
หากนางอยากไปมีวิธีไปอยู่แล้ว
ทว่า…
“เจ้าจะอยู่ก็ไม่เป็นไร เจ้าไปยืนดูอยู่ข้างๆ ดูว่าข้าจะระบายอารมณ์แทนเจ้าอย่างไร” จิ่วหมิงยื่นมือไปลูบศีรษะเฟิงหรูชิง
มุมปากเฟิงหรูชิงแข็งค้าง ครั้งนี้ไม่ได้ปัดมือจิ่วหมิงออกเพียงแต่จัดทรงผมเล็กน้อย แสร้งทำเป็นจริงจัง “อย่าแตะต้องผมของข้า”
“ไม่เป็นไร หากยุ่งแล้วกลับไปข้าจะทำผมให้เจ้าดีหรือไม่?” จิ่วหมิงยิ้ม
เฟิงหรูชิงยกยิ้ม “เช่นนั้นก็ช่างมันเถอะ เจ้าไม่ใช่กั๋วซือของข้าเสียหน่อย ข้าไม่ต้องการ”
“เจ้าชอบเขามาก?”
“อื้อ” เฟิงหรูชิงยิ้มบาง “ข้าชอบคนรูปงาม แต่ว่าที่ชอบกว่าคนรูปงามก็คือกั๋วซือ”
