ตอนที่ 621 คนจวนเทียนเสินมา (4)
“อีกอย่าง ชิงเยียนฮูหยินของพวกเราจิตใจดีงามมาตลอด ก่อนที่นายท่านรองจะมานางก็ได้ทำป้ายวิญญาณสำหรับเจ้าไว้ในตระกูลแล้ว พวกเราคนตระกูลมู่จะจดจำเจ้าไปตลอดกาล ดังนั้นเจ้าควรจะขอบคุณชิงเยียนฮูหยินที่ทำให้เจ้าได้มีโอกาสเป็นเรื่องเล่าขานไปยังรุ่นต่อๆ ไป”
ดวงตามังกรดำเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน นัยน์ตาของมันเต็มไปด้วยความดูถูก “มนุษย์ในตอนนี้ล้วนเปลี่ยนไปโง่เขลาถึงเพียงนี้แล้วหรือ? พวกคนโง่!”
“คิดไม่ถึงว่าเจ้าสามารถพูดภาษามนุษย์ได้” มู่หย่งเอ่ยด้วยรอยยิ้มเย็น “เพียงแค่มังกรที่ใกล้ตายตัวหนึ่งคำพูดคำจามากเสียจริง ชิงเยียนคิดเผื่อเจ้าถึงเพียงนี้แล้วเจ้ายังไม่จดจำความดีของนางอีก มังกรที่ลืมบุญคุณเช่นเจ้าไม่มีคุณสมบัติจะเข้าหอบรรพบุรุษตระกูลมู่เราด้วยซ้ำ!”
ทันใดนั้นพลังแข็งแกร่งของมู่หย่งก็แผ่ซ่านออกมากดทับมังกรดำในสระอย่างล้นหลาม
นัยน์ตามังกรดำเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย สายตาไร้ความหวาดกลัวจ้องมองมู่หย่งลึก
เดิมมันต้องการดึงดูดจักรพรรดิที่เก้ามา คิดไม่ถึงว่ากลับดึงดูดพวกโง่มาแทน…
เมื่อครู่มันตั้งใจส่งเสียงคำรามเจ็บปวดและสิ้นหวังเช่นนั้น นางน่าจะได้ยินกระมัง?
หลังจากนางได้ยินจะต้องมาช่วยมันแน่…
ในใจมังกรดำว้าวุ่นเพราะว่ามันไม่มีทางแน่ใจได้เลยว่านางจะมาแน่หรือไม่…
“มะหมาตัวใหญ่!”
ในตอนนี้เอง…
เสียงดีใจและคุ้นเคยก็ดังขึ้นจากด้านหน้า มังกรดำที่เดิมดีใจอยู่ก็ต้องตกใจจนร่างมังกรเกือบจะล้มลง
เหตุใดจึงเป็นบรรพบุรุษน้อยนี่ได้!
เหตุใดจึงเป็นนาง?
เหตุใดนางต้องมา? ตลอดชีวิตเขาไม่อยากเห็นนางเลย!
มังกรดำแทบจะร้องไห้ คอของเขาขยับอดกลั้นอยู่นานสองนานกว่าจะเอ่ยออกมาได้สามสี่คำ
“ข้าไม่ใช่มะหมาตัวใหญ่”
เขาคือมังกร! เป็นมังกร!
นางหนูนี่รู้สึกว่าเขาเหมือนสุนัขตรงไหนกัน?
ตอนนั้นในตอนที่แปลงร่างเขาเห็นมังกรบินขึ้นไปบนท้องฟ้าเข้าพอดี ท่าทางดุดัน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจว่าวันหน้าจะกลายร่างเป็นมังกรตัวหนึ่ง!
ผลสุดท้าย…
ร่างทั้งร่างของมังกรดำกระตุกสองสามครั้ง สุดท้ายก็เงยศีรษะขึ้นมามองไปทางต้นเสียง
ภายใต้การมองครั้งนี้ร่างของมันแข็งทื่อ
ด้านหลังของชิงหานกับฝูเฉินมีหนึ่งร่างที่คุ้นเคยตามมาติดๆ …
ไม่ว่าจะหน้าตา กลิ่นไอ รูปร่างของนาง…
ล้วนเหมือนกับคนที่เขาคิดถึงมาเนิ่นนานหลายปีเหลือเกิน
เหมือนจนน้ำตาของเขาไม่อาจกลั้นไว้ได้ไหลรินลงมา
เสียงมังกรคำรามฟ้าสั่นแผ่นดินสะเทือนเทียบกับความเจ็บปวดและความโกรธเกรี้ยวเมื่อครู่แล้ว น้ำเสียงในตอนนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความปีติยินดี
ในที่สุดเขาออกจากสระน้ำลึกที่อยู่มานานหลายปี ร่างกายใหญ่โตบินข้ามไปอย่างรวดเร็ว หางยาวกวาดบรรดาคนที่ขวางทางอยู่ออกไปด้านข้าง ชั่วพริบตาก็ไปหยุดอยู่ตรงหน้าเฟิงหรูชิงแล้ว
ตอนที่เฟิงหรูชิงยังไม่ทันได้สตินางก็ถูกหางมังกรจับเข้าไปในอ้อมกอด กอดรัดเอาไว้แน่น
“ในที่สุดข้า…ก็รอจนเจ้ามาถึง”
ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ
เขารอนางมันหลายวันหลายคืนจนนับไม่ถ้วน!
ยังดีที่ในที่สุดเขาก็รอจนได้พบ…
“ท่านพี่ฝูเฉิน” ชิงหานมองไปยังมังกรดำด้วยความสงสัยก่อนจะหันไปมองเฟิงหรูชิง “มะหมาตัวใหญ่กับท่านแม่เมื่อก่อนเคยรู้จักกันหรือ? เหตุใดข้าไม่รู้? ตอนที่พวกเราหลับลึกไปท่านแม่มาป่าสัตว์วิเศษแล้วรู้จักกับมะหมาตัวใหญ่ใช่หรือไม่?”
ฝูเฉินไม่พูดอะไร สายตาของเขาจับจ้องมังกรดำกับเฟิงหรูชิง ปัญหาที่เดิมไม่เข้าใจตอนนี้ในหัวของเขาเปลี่ยนเป็นชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ …
มิน่ารอมานานหลายปีมิติว่างก็ไม่มีคนที่สามารถเข้ามาได้ จนกระทั่งเฟิงหรูชิงปรากฏตัว!
…………….
ตอนที่ 622 คนจวนเทียนเสินมา (5)
มิน่าเวทมนต์ของจักรพรรดิที่เก้า เฟิงหรูชิงสามารถทำลายได้อย่างง่ายดาย
มิน่า…พลังวิเศษของนางกับจักรพรรดิที่เก้าจึงเหมือนกัน…
ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง…
นึกไม่ถึงกว่าก่อนหน้านี้เขาจะไม่เคยค้นพบเลย!
ร่างของฝูเฉินสั่นสะท้าน น้ำตาของเขาไหลออกมาเองปกคลุมใบหน้าเล็กๆ ที่อ่อนเยาว์
“ชิงหาน คนที่พวกเรารักในตอนแรกกับคนที่เรารักในตอนนี้ เป็น…เป็นคนเดียวกันมาโดยตลอด”
เฟิงหรูชิงก็คือจักรพรรดิที่เก้า!
จนถึงวันนี้เขาเพิ่งจะพบปัญหาข้อนี้!
ความจริงแล้วตอนแรกเขาเขาควรจะค้นพบแล้ว ทว่าไม่รู้เพราะเหตุใดเขาจึงไม่ได้คิดเชื่อมโยงกันมากนัก ทำให้ไม่เคยรู้คำตอบนี้เลย!
สายตาชิงหานไม่เข้าใจ “ท่านพี่ฝูเฉินข้าไม่ค่อยเข้าใจนัก…เมื่อก่อนข้ารักจักรพรรดิที่เก้า ตอนนี้รักท่านแม่ ข้าไม่ได้รักคนคนเดียวกัน”
ท่านพี่ฝูเฉินเห็นมะหมาตัวใหญ่ก็ดีใจมากเกินจนโง่ไปแล้วหรือไร?
ชีวิตนี้ของนางที่เคยรักมีสองคนแท้ๆ เหตุใดจึงบอกว่ามีหนึ่ง?
“หึ๊ ท่านพี่ฝูเฉินโง่เขลาเหลือเกินข้าไม่พูดกับท่านแล้ว ท่านแม่เคยพูดเอาไว้ พูดกับคนโง่จะติดเชื้อไปด้วย” ชิงหานทำเสียงหึ๊ ในตอนที่หันศีรษะไปมองมังกรดำดวงตาโตก็เป็นประกาย
“…”
ฝูเฉินอัดอั้น ใครกันแน่ที่โง่เขลา?
เฟิงหรูชิงถูกมังกรดำกอดจนหายใจไม่ออก หน้าของนางถมึงทึง “ฝูเฉิน รีบให้เจ้าชั่วนี่ปล่อยข้า!”
“ไม่…ข้าไม่ปล่อย หลังจากข้าปล่อยเจ้าก็จะไปอีกแล้วก็ทิ้งข้าไว้ในที่ที่โดดเดี่ยวเดียวดาย! เจ้าเป็นผู้หญิงใจร้าย ตอนเจ้าพาข้ากลับบ้านรับปากกับข้าไว้แล้วว่าจะอยู่กับข้าไปตลอดชีวิต ผลสุดท้ายเจ้าก็หนีไปกับชายข้างนอกหลังจากนั้นแม้แต่ชีวิตก็ละทิ้ง เจ้าอย่าคิดจะทิ้งข้าได้อีกเลย!”
ชาติก่อนเขาปล่อยมือให้นางไป ผลสุดท้ายเขาอยู่เฝ้าที่นั่นให้นางทั้งชีวิต
เขาไม่เคยกลืนคำพูด ขอเพียงเขายังมีชีวิตอยู่จะต้องปกป้องบ้านของนางไว้เป็นอย่างดี!
ทว่านางกลับไม่รักษาคำสัญญา ไม่หวนกลับมาอีกเลย!
นางรับปากกับเขาไว้แท้ๆ
ชาตินี้เขาจะไม่เชื่อนางอีกแล้ว! หากปล่อยนางไปอีกนางจะต้องทอดทิ้งเขาอีกแน่! ให้เขารอนางอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดาย!
วันเวลาที่ไม่มีนางมันทรมานเกินไป เขาไม่อยากได้รับอีกแล้ว!
“เสี่ยวจิ๋วจิ่ว ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบรูปลักษณ์ภายนอกของข้าในตอนนี้ ขอเพียงเจ้าไม่ไปไหนอีกข้าสามารถเปลี่ยนเป็นอย่างที่ชื่นชอบ ต่อให้เปลี่ยนเป็นสุนัขตัวหนึ่งก็ไม่เป็นไร” เสียงของมังกรดำแฝงด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ น่าสงสารเอ็นดู จนถึงขั้นเอ่ยอ้อนวอนด้วยเสียงที่แผ่วเบา
เฟิงหรูชิงเงียบไปชั่วครู่ “ข้าควรจะทำเช่นไรเจ้าถึงจะรู้ว่า…เจ้าจำคนผิดแล้ว?”
“ข้าไม่ได้จำผิด เจ้าก็คือเสี่ยวจิ๋วจิ่ว!” น้ำเสียงของมังกรดำสูงขึ้นในทันทีทันใด หลังจากนั้นก็ต่ำลงราวกับเกรงว่านางจะตกใจ “ไม่กี่ปีก่อนข้าใกล้จะพัฒนาข้ามขั้นแล้ว ด้วยเพราะเหตุผลพิเศษข้าจะต้องนอนหลับ ทว่าในช่วงที่นอนหลับนั้นข้ากลับฝันยาวแสนยาว…”
“เวลาในฝันกับที่นี่ดูเหมือนจะไม่เหมือนกัน ข้าอยู่ที่นั่นเป็นสิบปี ในฝันข้าสามารถเปลี่ยนร่างได้อีกครั้ง เพราะเจ้าชอบสุนัขข้าจึงเปลี่ยนเป็นสุนัขปรากฏตัวต่อหน้าเจ้า”
ร่างเดิมของเขาไม่ใช่มังกรแต่เกิดจากพลังวิเศษในโลกสามารถเลือกรูปลักษณ์ภายนอกได้อย่างอิสระ ตอนแรกก่อนที่เขาจะเปลี่ยนร่างก็บังเอิญเจอเข้ากับมังกรตัวหนึ่งพอดี ทำให้การเปลี่ยนร่างครั้งแรกของเขาเลือกมังกรเป็นรูปลักษณ์ภายนอก
ทว่าเขาในตอนนั้นยังไม่ได้พบกับจักรพรรดิที่เก้า
“เจ้าในความฝันน่าสงสารมากสุขภาพก็ไม่ดี ไม่เหมือนเจ้าที่เคยยิ่งใหม่มากด้วยบารมีแม้แต่น้อย! ทว่าเจ้าก็ยังตั้งชื่อไม่เป็นเช่นเคย อะไรต้าเฮยต้าฮุยเป็นเช่นนี้ตลอด”
