ตอนที่ 605 ความเคลื่อนไหวในป่าสัตว์วิเศษ (8)
หมีหนึ่งเพิ่งจะคายขนในปากทิ้ง ในตอนที่หันไปกลับเห็นต้นไม้ต้นนั้นยิ้มให้มันด้วยความดูถูก
มันถลึงตาโตขึ้นทันที
อุ้งเท้าหมีชี้ไปยังต้นไม้เก่าแก่ น้อยเนื้อต่ำใจจนไม่สามารถพูดอะไรออกมา…
ตอนนี้แม้แต่ต้นไม้ต้นหนึ่งยังกลายเป็นเจ้าเล่ห์ถึงเพียงนี้ แล้วยังต่อสู้แย่งชิงความโปรดปรานกับมัน
รอมันกลับไปก่อนเถอะ จะร่วมมือกับพี่หมาป่าจัดการมัน!
…
บริเวณด้านนอกสระน้ำอันสงบ
ใบปากของแม่เสือคาบลูกเสือโคร่งเอาไว้สองสามตัว แววตาระแวดระวังมองไปยังมนุษย์เหล่านั้น
ข้างกายแม่เสือยังมีกลุ่มสัตว์วิเศษอื่นๆ อยู่ด้วย
สัตว์วิเศษเหล่านี้ล้วนเป็นแรงงานที่เฟิงหรูชิงเรียกมาในป่าสัตว์วิเศษ ตอนนี้พวกมันหนีตามแม่เสือมาจนถึงที่นี่ ใครจะรู้ว่าจะยังไม่อาจหนีภัยพิบัติครั้งนี้พ้น
“ชิงซาน เสือโคร่งตัวนั้นกับลูกของมันข้าเอาแล้ว สัตว์วิเศษตัวอื่นๆ พวกเจ้าก็เลือกกันเอง” จ้าวเย้าประมุขพรรคกรงเล็บอินทรียิ้ม ในอ้อมแขนของเขาโอบหญิงสาวสวยเอาไว้หัวเราะเสียงดัง “เยียนเอ๋อร์ อีกเดี๋ยวเจ้าไปเลือกลูกเสือมาตัวหนึ่ง ลูกเสือฝึกให้เชื่องง่ายดาย บวกกับมันเป็นลูกของเสือโคร่ง พลังในวันหน้าจะต้องก้าวถึงระดับห้าแน่นอน”
ส่วนเสือโคร่งระดับห้า…เขาไม่สามารถยกให้ใครได้!
บนแก้มจื่อเยียนมีความเขินอาย “จื่อเยียนล้วนเชื่อฟังท่านประมุข”
นางค่อยๆ หลุบตาลงต่ำปกปิดความเย้ยหยันในดวงตา
วันนั้นนางแยกจากชิงหย่วนได้ไม่นานก็เจอกับประมุขพรรคกรงเล็บอินทรี
พรรคกรงเล็บอินทรีนี้แข็งแกร่งกว่าตระกูลถังอยู่เล็กน้อยแต่ยังห่างชั้นกับจวนเฟิงอวิ๋น อย่างไรเสียผู้พิทักษ์จวนเฟิงอวิ๋นก็ล้วนมีพลังระดับเสวียนอู่ทั้งสิ้น แต่ประมุขพรรคกรงเล็บอินทรีนี้เป็นแค่
เสวียนอู่เท่านั้น
ทว่าชิงหย่วนถูกขับออกจากจวนเฟิงอวิ๋นอีกทั้งพลังก็ถูกกำจัดไปแล้ว ไม่มีค่าคู่ควรต่อการครอบครองนางอีก
เปรียบเทียบกันแล้ว…
พรรคกรงเล็บอินทรีผู้นี้อายุมากเสียหน่อย ทว่าตรงตามความต้องการของนางพอดี
นางไม่คิดอะไรทั้งสิ้นก็มอบกายให้จ้าวเย้าไป
และเพียงอย่างเดียวที่ทำให้นางไม่มีความสุขก็คือ ภรรยาของจ้าวเย้าเป็นลูกสาวของอดีตประมุขพรรคกรงเล็บอินทรีคนก่อนและยังเป็นแม่เสือที่ดุร้าย จ้าวเย้าเกรงกลัวแม่เสือนั่นเป็นอย่างมาก จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กล้าให้ฐานะอะไรกับนาง
แม้ว่าจะเป็นครั้งนี้ที่พานางมาป่าสัตว์วิเศษจ้าวเย้าก็ไม่กล้าพาศิษย์คนใดมาสักคน กลัวว่าการมีอยู่ของนางจะถูกฮูหยินประมุขพรรครู้เข้า
ดังนั้นนี่ทำให้จื่อเยียนอัดอั้นตันใจ จนถึงขนาดแค้นฮูหยินประมุขพรรคที่ไม่เคยพบมาก่อนผู้นั้น
หากไม่ใช่เพราะการมีอยู่ของฮูหยินประมุขพรรคผู้นี้…นางก็ไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ ไร้ชื่อไร้ตำแหน่ง
“จ้าวเย้า เจ้ารู้ดีอยู่แท้ๆ ที่นี่มีเพียงเสือโคร่งตัวนี้เท่านั้นที่แข็งแกร่ง ไม่สู้ยกเสือโคร่งให้ข้า ตัวอื่นๆ ข้าไม่เอา” ชิงซานประมุขพรรคชิงยิ้มเย็น มุมปากยกยิ้มเยาะเย้ย
ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก
จ้าวเย้าขมวดคิ้ว “เสือโคร่งตัวนี้ข้าต้องได้! อีกไม่นานก็จะเป็นวันครบรอบวันเกิดของฮูหยินของข้าแล้ว ข้าต้องนำเสือโคร่งไปให้นาง”
ตอนที่จ้าวเย้าพูดประโยคนี้เขาไม่เห็นดวงตาหลุบต่ำของจื่อเยียนที่ฉายแววโหดร้ายแม้แต่น้อย
มีสิทธิ์อะไรภรรยาของเขาได้ครอบครองเสือโคร่งแต่นางกลับคู่ควรแค่ลูกของมัน?
ผู้หญิงคนหนึ่งแม้แต่คุณธรรมความดีงามขั้นพื้นฐานก็ไม่มี แล้วจะยังมีค่าใด..มาแย่งชิงกับนาง?
“ฮ่าฮ่า” ชิงซานหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะยังคิดถึงภรรยาคนนั้นอีก ตอนแรกเจ้าพเนจรอยู่ข้างนอกถูกประมุขพรรคกรงเล็บอินทรีนำตัวกลับมา ให้ข้าวให้อาหารกับเจ้าแล้วยังสอนวรยุทธให้กับเจ้า ใครจะรู้ว่าหลังจากเขายกตำแหน่งให้เจ้าได้ไม่นานเจ้าก็พาหญิงอื่นออกไปไหนต่อไหน หึหึ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้…ภรรยาของเจ้ารู้หรือไม่?”
…………………….
ตอนที่ 606 ความเคลื่อนไหวในป่าสัตว์วิเศษ (9)
จ้าวเย้าหัวเราะ “นางไม่มีทางรู้”
เขาอยู่ข้างนอกทำเรื่องอย่างระมัดระวัง ไม่มีทางให้นางรู้ถึงการมีอยู่ของจื่อเยียน
ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่จื่อเยียนขอร้องเขาอยู่นาน เขาก็ไม่มีทางพานางออกมาง่ายๆ
“เจ้าไม่กลัวพวกเราไปบอกนางหรือ?” ชิงซานหรี่ตาลง
จ้าวเย้าหัวเราะดังยิ่งกว่าเดิม “ข้าก็จะบอกนางก่อนว่าพวกเจ้าแย่งชิงเสือโคร่งล้มเหลว จงใจอยากให้พวกเราสามีภรรยาผิดใจกัน นางจะต้องเชื่อข้าแน่ไม่มีทางเชื่อพวกเจ้า”
เขารู้ดีมาตลอด ที่เขามีทุกอย่างได้ในวันนี้ล้วนเป็นเพราะภรรยา
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพ่อตาก็ยังไม่ตายยังมีชีวิตอยู่ เพียงแค่เก็บตัวฝึกวิชาจึงได้ยกพรรคกรงเล็บอินทรีให้เขา ดังนั้นต่อให้ตอนนี้เขาจะเป็นประมุขพรรคกรงเล็บอินทรีและถึงเสวียนอู่ขั้นสูงแล้วก็ยังไม่กล้ารับอนุตามอำเภอใจ ไม่เช่นนั้นแม่เสือในบ้านตัวนั้นจะต้องเอาเขาตายแน่
หากหลายปีมานี้พ่อตาไม่ได้ก้าวข้ามขั้นก็ช่างเถอะ แต่หากเขาเกิดก้าวข้ามขั้นขึ้นมาและออกจากการเก็บตัว เช่นนั้นเขาจะต้องจบสิ้นเป็นแน่!
เพราะฉะนั้น เขาชอบจื่อเยียนแต่กลับจำต้องเอาภรรยามาก่อนเป็นอันดับแรก!
“หึ!” ชิงซานหน้าเขียว “วันนี้เสือโคร่งตัวนี้ข้าต้องได้! ใครจะแย่งกับข้าล้วนไร้ประโยชน์!”
“เช่นนั้นเจ้าก็ลองดู!”
เพิ่งสิ้นเสียงของจ้าวเย้าลมก็กระโชกแรงขึ้นมาทันที ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อยก้าวเข้าไปเผชิญหน้ากับชิงซาน
เคว้ง!
ดาบทั้งสองปะทะกันกลางอากาศพลังมหาศาลก็แพร่กระจายออกไป ผลพวงของมันราวกับทำให้ต้นไม้โดยรอบล้วนลอยขึ้น
คนพรรคชิงคนหนึ่งได้รับคำสั่งจากชิงซานก้าวขึ้นมากะทันหัน ดาบยาวหันไปทางจื่อเยียนที่ยืนอยู่ไม่ไกล
ต่อหน้ากับเหล่าคนโลกสันโดษจื่อเยียนไม่สามารถต่อต้านได้เลย ทำได้เพียงแค่มองดาบยาวของอีกฝ่ายมาอยู่ตรงหน้านาง
จ้าวเย้าเองก็ชื่นชอบจื่อเยียนด้วยใจจริง เมื่อเห็นคนพรรคชิงลงมือกับจื่อเยียนกำลังคิดจะเข้าไปช่วยนางกลับมีร่างหนึ่งมาจากไม่ไกลบังตรงหน้าจื่อเยียนไว้…
ฉึก!
ดายยาวแทงเข้าที่ไหล่ของชายหนุ่ม เลือดสดๆ ทะลักออกมาย้อมเสื้อผ้าของเขา
ร่างของเขาสั่นอยู่สองสามครั้งจึงจะไม่ล้มลง
“เหตุใดจึงเป็นเจ้า?” จื่อเยียนร้องเสียงแหลม “เหตุใดเจ้าจึงมาอยู่ที่นี่ได้?”
จ้าวเย้าในตอนนี้ไม่ได้ต่อสู้ต่อหยุดอยู่ที่ข้างหน้าจื่อเยียน ขมวดคิ้วบางๆ กวาดมองไปยังชิงหย่วนด้วยสายตาเฉียบคม “เจ้ารู้จักคนผู้นี้?”
จื่อเยียนกำหมัดแน่น นัยน์ตาเต็มไปด้วยความรังเกียจและความโกรธ
“ชิงหย่วน เจ้าอย่าคิดว่าเจ้าช่วยชีวิตข้าครั้งหนึ่งแล้วข้าจะซาบซึ้งในพระคุณยอมรับเจ้า คนเช่นเจ้ามันช่างน่าคลื่นไส้ นึกไม่ถึงว่าจะยังสะกดรอยตามข้า! ข้ามีท่านประมุขพรรคคอยปกป้องไม่ต้องการเจ้า!”
นางเกลียดเขา!
เกลียดที่ต่อหน้าเฟิงหรูชิงเขากลับไม่ปกป้องนาง!
และนางก็ตำหนิเขา!
ตำหนิที่เหตุใดเขาต้องเชื่อฟังเฟิงหรูชิงกินยาพิษเข้าไป
หากเขาไม่กินยาพิษเข้าไปเขาก็ยังคงเป็นยอดฝีมือเสวียนอู่ แม้ไม่มีจวนเฟิงอวิ๋นแล้วพวกเขาทั้งสองก็ยังเป็นอิสระเสรีดังเดิม
ทว่าเป็นเพราะชิงหย่วนทำให้นางต้องพลีกายให้ชายแก่คนหนึ่ง!
ไม่ว่าชิงหย่วนจะช่วยนางอย่างไรนางก็ไม่มีทางซาบซึ้งเขา มีแต่จะเกลียดชังและรำคาญ!
“ท่านประมุข” ร่างของจื่อเยียนอ่อนปวกเปียกไร้กระดูกอิงแอบร่างของจ้าวเย้า น้ำเสียงอ่อนหวาน
“ข้ากับเขาไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ตอนนั้นเขาเคยไล่ตามข้าแต่ว่าข้าไม่ได้ตอบตกลงกับเขา ใครจะรู้ว่าเขาจะยังสะกดรอยตามข้าอีก...ความรักทั้งหมดในชีวิตนี้ของข้าล้วนให้ท่านประมุขไปหมดแล้ว ต่อให้เขาช่วยข้าไว้ข้าก็ยังคงเป็นคนของท่านประมุขเช่นเดิม”
จ้าวเย้าจึงจะเผยรอยยิ้มออกมาก ลูบสะโพกของจื่อเยียนหนึ่งทีแล้วหัวเราะเสียงดัง
