ตอนที่ 603 ความเคลื่อนไหวในป่าสัตว์วิเศษ (6)
“เช่นนั้นพวกเราก็ไปดูที่นั่นกัน ไม่แน่อาจจะเจอมัน”
“ได้ ท่านแม่”
เสือดาวสีเงินเหล่านี้ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว หงอวี้ก็ปล่อยลูกเสือดาวสีเงินลงอย่างอาลัยอาวรณ์แล้วตามหลังเฟิงหรูชิงเดินเข้าไปในป่าลึก
ทว่าเดินมาได้สักพักเฟิงหรูชิงก็หยุดฝีเท้าลง
“พวกเจ้าไม่ต้องตามข้า ไปหาที่อื่นอยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยนัก”
เสือดาวสีเงินทั้งหมดหยุดลง แววตาของพวกมันมองไปยังเฟิงหรูชิง
ทว่าในตอนที่นางก้าวเดินต่อเสือดาวสีเงินกลุ่มนี้ก็ตามมาอีก...
“ท่านแม่” ฝูเฉินดึงมือเฟิงหรูชิง “พวกมันคิดว่าท่านช่วยพวกมันไว้ พวกมันอยากติดตามท่าน”
“เผ่าเสือดาวสีเงินรักสงบมิใช่หรือ? ที่ที่ข้าจะไปไม่ได้สงบ ไม่แน่อาจอันตรายยิ่งกว่า”
“แต่ว่า…”
ฝูเฉินขมวดคิ้วมุ่น
เสือดาวสีเงินเหล่านี้อยากติดตามนาง
ราชาเสือดาวสีเงินย่างฝีเท้าที่สง่าผ่าเผยของมันอ้อมตัวเฟิงหรูชิงแล้วไปหยุดอยู่ตรงหน้านาง
เข่าของมันแตะลงพื้นก้มหัวลงติดพื้นดินราวกับกำลังเคารพบูชานาง
“ท่านแม่ ความหมายของมันคืออยากให้ท่านเป็นราชาเผ่าเสือดาวสีเงิน”
เฟิงหรูชิง “…”
นางแค่มาป่าสัตว์วิเศษเท่านั้นเหตุใดจึงกลายเป็นราชาเสือดาวสีเงินไปเสียแล้ว?
“อีกอย่าง หากท่านไม่รับปากรับพวกมันไว้ละก็ พวกมันจะต้องไม่ยอมไปไหนแน่ๆ นิสัยของสัตว์วิเศษดื้อดึงและยึดมั่นในหลักการ สิ่งที่มั่นใจแล้วไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”
เฟิงหรูชิงมองฝูงเสือดาวสีเงินที่มองนางตาปริบๆ ใจของนางก็อ่อนลงในที่สุด
“เจ้ารู้หรือไม่? ข้าเคยรู้จักคนมากมาย ทว่ายิ่งรู้จักคนมาก...ข้าก็ยิ่งชอบเหล่าสัตว์ที่ภักดีเหล่านี้”
หวาซย่ามีประโยคหนึ่ง รู้จักคนยิ่งมากก็ยิ่งรักสุนัข
ตอนนี้สถานการณ์ของนางก็เป็นเช่นนั้น
นอกจากเช่อเอ๋อร์ที่พึ่งพาอาศัยกันแล้ว ทุกคนที่นางพบเจอ...ล้วนมีแต่ทำร้ายนาง
แม้ว่าจะมาถึงแผ่นดินใหญ่ชางเย่วแล้ว คนที่อยู่ข้างกายนางก็ล้วนทำให้นางชอบพอและเชื่อใจ ทว่าความรักที่นางมีต่อสัตว์วิเศษก็ไม่ได้น้อยลงเลย
สัตว์วิเศษมีนิสัยซื่อตรง ดุร้ายก็คือดุร้าย ดีก็คือดี ไม่มีทางใช้เล่ห์อุบาย แม้กระทั่ง…เพียงเจ้าดีกับมันหน่อยมันก็ตอบแทนด้วยชีวิต
“หากพวกเจ้าจะไปด้วยก็ไม่เป็นไร แต่ว่าจะต้องเชื่อฟังคำของข้า”
ราชาเสือดาวสีเงินยืดตัวขึ้นแล้วพยักหน้า แลบลิ้นออกมาเลียหลังมือของเฟิงหรูชิง
“ไปเถอะ”
สายตาเฟิงหรูชิงมองไปไม่ไกลนักแล้วเอ่ยเสียงนิ่งเงียบ
…
ส่วนลึกที่สุดในป่าสัตว์วิเศษ
ณ สระลึกแห่งหนึ่ง
ในสระนั้นมีมังกรดำตัวหนึ่งกำลังแช่ตัวอยู่อย่างสบายใจ
เปลือกตาของมันลืมอยู่เพียงครึ่งหนึ่ง น้ำเสียงเกียจคร้านทว่าน่าฟัง
“คนที่ข้าให้พวกเจ้าไปหา พวกเจ้าหาเจอหรือไม่?”
ข้างกายมังกรดำมีลูกจิ้งจอกตัวหนึ่งกำลังกอดจานผลไม้รออยู่เงียบๆ หลังจากได้ยินคำของมังกรดำก็ร้อง เอ๋าว์เอ๋าว์สองทีเป็นการตอบคำถามมัน
“หาไม่เจอหรือ? เช่นนั้นนางไปที่ใดกันแน่ อีกอย่างเรื่องที่ร่างกายของข้าอ่อนแอก็ถูกเหล่ามนุษย์พวกนั้นรู้แล้ว มนุษย์พวกนั้นจะต้องคิดใช้โอกาสนี้ทำลายข้า จะได้ยึดครองป่าสัตว์วิเศษของข้าโดยง่าย เช่นนี้แล้วนางจะมาหรือไม่?”
น่าจะมากระมัง
นางต้องมาช่วยเขาแน่!
ด้วยนิสัยชอบปกป้องของนาง หากรู้ว่าร่างกายเขาอ่อนแอแล้วยังถูกเหล่ามนุษย์รังแกย่อมไม่มีทางไม่สนใจ
ถ้าไม่ใช่การพัฒนาข้ามขั้นครั้งนี้ของมันค่อนข้างพิเศษ กระทั่งทำให้ท้องฟ้าและแผ่นดินผิดปกติ ดังนั้นหลายปีก่อนหน้านี้มันจำต้องจำศีลมิเช่นนั้นคงจะไม่อ่อนแอเช่นนี้ มนุษย์เหล่านั้นก็คงไม่กล้าบุกเข้ามาในป่าสัตว์วิเศษของมัน
………………..
ตอนที่ 604 ความเคลื่อนไหวในป่าสัตว์วิเศษ (7)
คิด…คิด…แล้วก็โมโห
“ข้าจะแช่น้ำต่ออีกสักพัก รอนางมาแล้วค่อยเรียกให้ข้าตื่น”
มังกรดำพลิกตัวสองสามครั้งอย่างสบายไม่ได้ย่ำแย่ดังที่ข้างนอกพูดกันแม้แต่น้อย มันหลับตาลงเพลิดเพลินกับการนวดของบรรดาสัตว์วิเศษ…
…
“ท่านแม่ น่าจะเป็นที่นี่แหละ”
ฝูเฉินดึงมือเฟิงหรูชิงหยุดฝีเท้าลง
“ตั้งแต่มาถึงที่นี่ข้าก็ไม่รู้สึกถึงอะไรอีกเลย หากแม่ของเสือน้อยไม่ได้ออกจากป่าสัตว์วิเศษไป และยังมีชีวิตอยู่ละก็ มันน่าจะอยู่ข้างใน”
“อื้อ”
เฟิงหรูชิงลูบคางเบาๆ นางหันไปมองเหล่าสัตว์วิเศษด้านหลัง
ในตอนนี้ด้านหลังของนางมีสัตว์วิเศษยืนอยู่นับไม่ถ้วน
เสือดาวสีเงิน เสวียนหนิว จิ้งจอกไฟ กระต่ายตาม่วง งูสองหัว…มองไปแน่นขนัดไม่เห็นปลายแถว
ถึงขั้นยังมีต้นไม้อีกต้นหนึ่ง
ใช่แล้ว! ต้นไม้ปีศาจ!
เมื่อมาถึงส่วนลึกในป่าสัตว์วิเศษ เฟิงหรูชิงจึงพบว่ามีต้นไม้โบราณกลายเป็นปีศาจแล้ว!
ต้นไม้ต้นนี้น่าจะไม่จัดอยู่ในสัตว์วิเศษ น่าจะจัดเป็นยาวิเศษชนิดหนึ่ง อย่างไรเสียที่ยอดเยี่ยมที่สุดก็คือต้นไม้เหล่านี้สามารถออกผลได้ ผลที่ออกมาไม่เพียงแต่จะมีรสชาติหวานอร่อยยังสามารถให้พลังวิเศษได้อย่างมหาศาลอีกด้วย!
ตอนนั้นต้นไม้นี่กำลังถูกคนล้อมโจมตี ไม่ต้องรอให้เฟิงหรูชิงลงมือ เหล่าสัตว์วิเศษที่ถูกช่วยมาด้านหลังนางก็ชิงลงมือก่อน
ทว่า…
ที่ทำให้เฟิงหรูชิงแปลกใจก็คือ ตอนนี้ถึงส่วนลึกของป่าสัตว์วิเศษแล้วแท้ๆ สัตว์วิเศษแข็งแกร่งที่สุดที่นางพบมีเพียงแค่ระดับห้า ส่วนระดับหกขึ้นไปแม้แต่เห็นนางยังไม่เห็นสักตัว…ไม่รู้ว่าหนีไปที่ใดกันหมดแล้ว
ต้นไม้ปีศาจสั่นใบไม้ของมันให้ผลตกลงมาหนึ่งผลแล้วยื่นไปตรงหน้าเฟิงหรูชิงอย่างเอาใจพร้อมรอยยิ้ม
เฟิงหรูชิง “…ข้ากินจนอิ่มแล้ว”
ตลอดทางต้นไม้ปีศาจส่งผลไม้ให้นางนับครั้งไม่ถ้วน กินจนแค่เห็นผลไม้ก็อยากจะอ้วกแล้ว
ต้นไม้ปีศาจเกาศีรษะ มันเด็ดดอกไม้ดอกเล็กออกมาจากต้นแล้วส่งให้เฟิงหรูชิง
เฟิงหรูชิงยิ้มกริ่มรับเอามาแล้วยังลูบกิ่งเล็กๆ ของต้นไม้ปีศาจอีก
หมีหนึ่งกวาดสายตามองไปทันที
หากใช้คำพูดของพี่หมาป่ามาพูด ต้นไม้ต้นนี้คือนางเจ้าเล่ห์ นึกไม่ถึงว่าจะเอาใจนายท่านต่อหน้าพวกมันพี่น้อง!
ทนไม่ได้!
ดังนั้นหมีหนึ่งจึงกัดขนบนตัวตัวเองออกมากระจุกหนึ่ง วิ่งไปตรงหน้าเฟิงหรูชิงต้องการจะส่งให้นาง
“…” เฟิงหรูชิงมองขนที่หมีหนึ่งยื่นมาให้อย่างครุ่นคิด “ต่อไปนี้เจ้าติดต่อกับหมาป่าสีขาวน้อยลงหน่อย”
“…”
“ตอนแรกข้าคิดว่าเจ้าจะซื่อๆ แค่เพียงภายนอกแต่ความจริงแล้วเจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก ตอนนี้สติปัญญาของเจ้าถูกหมาป่าน้อยปรับให้เหมือนกันเสียแล้ว นับวันจะยิ่งน้อยลง”
แววตาหมีหนึ่งงงงัน
ต้นไม้ปีศาจเด็ดดอกไม้บนตัวตัวเองส่งให้นายท่าน นายท่านอารมณ์ดี
มันก็ดึงขนมาจากบนตัวตัวเองเหตุใดนายท่านจึงไม่ชอบ?
สรุปแล้วก็คือต้นไม้ปีศาจนั่นเป็นนางเจ้าเล่ห์!
แววตาของสัตว์วิเศษตัวอื่นๆ ที่มองไปยังต้นไม้ปีศาจแฝงด้วยความอิจฉาและขุ่นเคือง
ต้นไม้ปีศาจกลับไม่สนใจแม้แต่น้อยสั่นกิ่งและใบ ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์
ช่วยไม่ได้บรรดาสัตว์วิเศษเดิมก็สติปัญญาน้อยนิดอายุก็ไม่แก่พอ ไม่มีทางสู้…ต้นไม้ที่อยู่มาเป็นร้อยปีจึงจะสามารถกลายเป็นปีศาจได้เลย!
อากาศที่มันเคยหายใจเยอะกว่าที่พวกมันเคยเห็นเสียอีก!
“พวกเราเดินกันต่อเถอะ”
เฟิงหรูชิงนำดอกไม้ไปเก็บในมิติว่างด้วยรอยยิ้ม
ผลบนต้นไม้เป็นยาวิเศษเช่นเดียวกัน ดอกไม้นี่ก็ย่อมเป็นเช่นนั้น…
มิเช่นนั้นตอนนั้นคงจะไม่มีกลุ่มกำลังมากมายล้อมต้นไม้ต้นนี้เอาไว้!
