ตอนที่ 601 ความเคลื่อนไหวในป่าสัตว์วิเศษ (4)
ทว่าตอนนี้…เผ่าเสือดาวเงินของมันถูกทำลายลงแล้ว!
มันโกรธแค้นมนุษย์อย่างที่สุดแล้ว ไม่มีทางเชื่อใครได้อีก
“ดูเหมือนเจ้าจะไม่อาจลุกขึ้นได้แล้ว” เฟิงหรูชิงยื่นฝ่ามือออกไป สายตาของนางจริงจังน่าเกรงขาม “กินเข้าไปแล้วแก้แค้นด้วยตัวเอง!”
อะไร?
ราชาเสือดาวสีเงินมองผลไม้สีม่วงในฝ่ามือเฟิงหรูชิงชะงัก
ในผลไม้มีพลังวิเศษหลั่งไหลอยู่ ราวกับเส้นด้ายเส้นหนึ่งดึงให้ความนึกคิดทั้งหมดของราชาเสือดาวสีเงินไป
หรืออาจะเป็นเพราะพลังวิเศษนั้นเข้มข้นเกินไป ในที่สุดราชาเสือดาวสีเงินก็อ้าปากกลืนผลไม้ลงท้อง
พลังวิเศษที่แข็งแกร่งหลั่งไหลอยู่ในกายของมัน ค่อยๆ รักษาร่างกายที่บาดเจ็บของมัน
ราชาเสือดาวสีเงินไม่เข้าใจ มันมองใบหน้างดงามตรงหน้าด้วยความงุนงง นัยน์ตาฉายแววสงสัย
มนุษย์…ไม่ได้อยากกำจัดสัตว์ป่าวิเศษให้สิ้นซากหรอกหรือ? เหตุใดยังต้องช่วยมัน?
เหตุใดต้องดึงมันออกจากความสิ้นหวังในตอนที่มันหมดหวังในตัวมนุษย์ด้วย
“ผลราชามังกรสีม่วง?” เซียวอิงขมวดคิ้ว “แม่นางเจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังทำอะไร? ไม่ง่ายเลยกว่าที่พวกเราจะทำให้ราชาเสือดาวสีเงินตัวนี้บาดเจ็บได้ เหตุใดเจ้าจึงมาช่วยรักษามันตอนนี้? ต่อให้เจ้าจะช่วยมันก็ต้องหลังจากฝึกมันจนเชื่องเสียก่อน!”
เฟิงหรูชิงหันไปช้าๆ สีหน้านางไร้อารมณ์ใดๆ ดูเย็นชา “เพราะว่า ป่าสัตว์วิเศษนี้…เป็นอาณาเขตของข้า สัตว์วิเศษที่นี่ล้วนเป็นสัตว์ของข้า!”
เซียวอิงหรี่ตาลง “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังพูดอะไรอยู่?”
ครั้งนี้เฟิงหรูชิงไม่ตอบคำถามของเซียวอิง นางหันไปมองราชาเสือดาวสีเงิน “ตอนนี้เจ้าลุกขึ้นไหวแล้วหรือไม่?”
ร่างของราชาเสือดาวสีเงินสามารถลุกขึ้นยืนตรงได้แล้ว
แผ่นหลังของมันเหยียดตรง
เหมือนที่เคยเป็น
ทว่าความแค้นในใจกลับยังไม่จางหายไป แววตาโกรธเกรี้ยวจับจ้องกลุ่มคนตระกูลเซียวนั่น ด้วยแสงสีเลือดในแววตา
“โห่ว!”
มันส่งเสียงคำรามฟ้าสั่นแผ่นดินสะเทือน ทันใดนั้นก็พุ่งไปตรงหน้าเซียวอิงเผยคมเขี้ยวอันแหลมคมออกมา
หน้าเซียวอิงเปลี่ยนไปทันที ตอนแรกเขาลุ่มหลงในความงามของหญิงสาว ทว่าตอนนี้กลับโกรธแค้นนาง
“แม่นางน้อย เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังทำอะไร? เจ้ากำลังจะเป็นศัตรูกับโลกสันโดษ!”
เป็นศัตรู?
เฟิงหรูชิงยิ้มเย็น “ไม่ใช่ข้าเป็นศัตรูกับโลกสันโดษ เป็นพวกเจ้า…ที่เป็นศัตรูกับข้า!”
ตลอดทางนางพบสัตว์วิเศษบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก
แม้แต่ยาวิเศษที่เหล่าสัตว์วิเศษปลูกก็ถูกเหยียบย่ำเกลื่อนพื้น!
ดังนั้น ไม่ใช่นางเป็นศัตรูกับโลกสันโดษ แต่เป็นนาง…จะต้องล้มล้างสิ่งที่เรียกว่าโลกสันโดษนี่!
ใจเฟิงหรูชิงกำลังเจ็บปวด สงสารสัตว์วิเศษที่ถูกมนุษย์ฆ่าในถิ่นฐานของตัวเองเหล่านั้น!
เจ็บปวดกับยาวิเศษดีๆ ของนางที่ถูกเหยียบย่ำจนเป็นเช่นนี้!
โชคดีที่นางคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าลงเวทมนตร์เอาไว้ ไม่เช่นนั้นเกรงว่ายาวิเศษคงไม่ถูกเหยียบย่ำแต่ถูกคนแย่งชิงเอาไปแทน!
ถึงตอนนั้นป่าสัตว์วิเศษแห่งนี้จะไม่เพียงแค่ดึงดูดคนเหล่านี้ แต่อาจจะมีตระกูลที่แข็งแกร่งกว่านี้เข้ามาเกี่ยวข้อง
“หมีสอง เจ้าไปช่วยมัน”
“โห่ว”
หมีสองคำราม พุ่งเข้าใส่เซียวอิงด้วยกำปั้นที่ทรงพลัง ปล่อยออกไปหนึ่งหมัด
เซียวอิงเบี่ยงตัวด้วยความเร็ว หลบหมัดแรกของหมีสอง
ทว่าข้างหน้าเขามีเสือดาวข้างหลังมีหมี ไม่ได้รับมือได้อย่างสบายเฉกเช่นตอนเผชิญหน้ากับราชาเสือดาวสีเงินแล้ว แต่กลับค่อยๆ กลายเป็นฝ่ายเสียเปรียบ
ตระกูลเซียวคนอื่นๆ กำลังคิดจะลงมือเหล่าสาวใช้จวนเฟิงอวิ๋นก็ตรงเข้ามาบังคนกลุ่มนี้เอาไว้เสียแล้ว
“คุณหนู ลูกเสือดาวตัวนี้ยังมีลมหายใจอยู่นิดหน่อย”
หงอวี้อุ้มลูกเสือดาวที่ใต้ต้นไม้ขึ้นมา นางรู้สึกถึงลมหายใจที่แผ่วเบาจึงอุ้มมาตรงหน้าเฟิงหรูชิง
………………..
ตอนที่ 602 ความเคลื่อนไหวในป่าสัตว์วิเศษ (5)
ทว่าลูกเสือดาวบาดเจ็บหนักเกินไป อาศัยเพียงแค่ยาวิเศษไม่อาจรักษาได้
โชคดีที่เฟิงหรูชิงคาดการณ์ถึงสถานการณ์เช่นนี้ก่อนแล้ว ดังนั้นก่อนจะมาจึงได้เตรียมตัวมาพร้อมสรรพสิ่งที่ช่วยเหลือพวกสัตว์วิเศษ
นางหยิบขวดขวดหนึ่งออกมาอย่างระมัดระวังในขวดนั้นมีน้ำซุปสีเขียวอ่อนกระเพื่อมอยู่ นางวางขวดลงข้างปากลูกเสือดาว บังคับให้ปากเล็กของมันให้อ้าออกแล้วเทน้ำซุปยาวิเศษเข้าไป
ลูกเสือดาวยังรู้สึกตัวอยู่บ้างกลืนน้ำซุปลงท้อง ราวกับผ่านไปเนิ่นนานมันจึงจะลืมตาขึ้นมาด้วยความงุนงง ในตอนนั้นเองใบหน้างดงามก็สะท้อนในแววตาสีเขียวน้ำทะเลของลูกเสือดาว มันตกตะลึงจิตหลุดลอย ท่านแม่ ดูเหมือนข้าได้พบเทพเซียนเข้าแล้ว…ใจมนุษย์น่ากลัวยิ่งกว่านรก ทว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นเช่นนั้น
บนโลกใบนี้มีด้านตรงข้ามเสมอ
“หงอวี้ มันไม่เป็นอะไรแล้วเจ้าดูแลมันหน่อย”
เฟิงหรูชิงส่งลูกเสือดาวให้หงอวี้ สายตาของนางกวาดมองไปรอบๆ แล้วถอนหายใจ
เสือดาวสีเงินที่ล้มลงกับพื้นตัวอื่นๆ ล้วนสิ้นลมไปหมดแล้ว ต่อให้อาหารบำรุงวิเศษของนางจะดีอย่างไรก็ไม่สามารถช่วยพวกมันกลับมาได้แล้ว…
“วูวู”
หมีหนึ่งนอนลงกับพื้นร้องไห้สะอึกสะอื้น
ป่าสัตว์วิเศษแห่งนี้เป็นบ้านแห่งแรกของมัน…มันเกิดที่นี่
ทว่าตอนนี้บ้านเกิดของมันกลับเปลี่ยนไปจนจำไม่ได้ บาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วน
เช่นนี้จะไม่ให้มันไม่เจ็บปวดได้อย่างไร!
มีหมีสองที่เป็นระดับห้าเช่นเดียวกันเข้าร่วมด้วยไม่นานเซียวอิงก็พ่ายแพ้ เขากระอักเลือดออกมาแววตาดุร้ายจ้องมองไปยังเฟิงหรูชิง
“เจ้าเป็นใครกันแน่? สัตว์วิเศษเหล่านี้เป็นเพียงแค่สัตว์เลี้ยงกับเครื่องมือเท่านั้น ข้าฆ่าพวกมันแล้วเป็นอย่างไร?”
สายตาเฟิงหรูชิงค่อยๆ หันไปทางเซียวอิง “จริงดังว่า”
เสียงของนางเงียบไปก่อนจะเอ่ยต่อ
“ดังนั้น ตอนที่เจ้าความสามารถไม่เพียงพอ เจ้าก็จะกลายเป็นสัตว์เลี้ยงของเหล่าสัตว์วิเศษ”
ในเมื่อเจ้ารู้สึกว่าความสามารถของเจ้าแข็งแกร่ง สัตว์วิเศษเป็นได้แค่เพียงสัตว์เลี้ยงของเจ้า ที่เป็นสัตว์เลี้ยงไม่ได้ก็ถลกหนังพวกมัน ถอนฟันพวกมันแม้กระทั่งกินเนื้อพวกมัน
รอตอนที่เจ้า…ไม่สามารถเอาชนะสัตว์วิเศษได้ เจ้าก็เป็นได้แค่เพียงสัตว์เลี้ยงของพวกมัน!
เซียวอิงคิดจะเคลื่อนไหว เถาวัลย์นับไม่ถ้วนผุดออกมาจากใต้ดินตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่มีผู้ใดรู้ มัดร่างของเขาเอาไว้แน่น
เขามองตามเถาวัลย์ไปก็เห็นเด็กสาวเดินออกมาจากไหนก็ไม่อาจทราบได้ ใบหน้าหยกชมพูเล็กๆ โมโห น้ำเสียงน่ารักยิ่งนัก “พวกเจ้าล้วนเป็นคนชั่วรังแกสัตว์วิเศษ ข้าดุร้ายมากนะ ไม่ยอมให้พวกเจ้ารังแกสัตว์วิเศษ!”
ราชาเสือดาวเงินกัดเข้าที่คอของเซียวอิง
ร่างเซียวอิงกระตุกสองสามครั้งแล้วหมดลมหายใจไป…
“ข้าอยากถามพวกเจ้าเรื่องหนึ่ง” เฟิงหรูชิงเห็นการต่อสู้สิ้นสุดลงก็ไม่รอช้าเอ่ยถามออกไปตรงๆ
“พวกเจ้าเห็นเสือโคร่งหรือไม่? ข้าไปที่ถ้ำของมันมาแล้วแต่ไม่พบมัน พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่ามันไปที่ใด?”
เสือโคร่ง?
ราชาเสือดาวเงินส่ายหน้าไม่รู้เรื่อง พวกมันเผ่าเสือดาวเงินไม่ชอบต่อสู้ น้อยนักที่จะไปมาหาสู่กับเผ่าอื่น ดังนั้นก็ไม่รู้ว่าสัตว์วิเศษตัวอื่นๆ หนีไปอยู่ที่ใด
“ฝูเฉิน พวกเจ้าก็หาเสือโคร่งไม่พบหรือ?” เฟิงหรูชิงนวดขมับด้วยความปวดหัว แม่ของเสือน้อยไปอยู่ที่ใดกันแน่
แม้จะบอกว่านางกับเสือโคร่งมีพันธะสัญญาต่อกัน ทว่าพันธะสัญญาจะทำให้สัตว์วิเศษเชื่อฟังคำสั่งนางเท่านั้นไม่ได้มีขีดจำกัดอื่น นางไม่สามารถหาเสือโคร่งผ่านพันธะสัญญาได้
“ท่านแม่ ป่าแห่งนี้มีที่แห่งหนึ่งที่จิตของข้าไม่อาจเข้าไปได้ แต่ว่าที่แห่งนั้นกว้างใหญ่มากข้าไม่รู้ว่าแม่ของเสือน้อยอยู่ที่นั่นหรือไม่” ฝูเฉินส่ายหน้าขมวดคิ้วเอ่ย
