ตอนที่ 591 องค์หญิงหนีไปกับสาวใช้แล้ว (1)
อาทิตย์แรกแย้ม
บนหลังเขาเฟิงหรูชิงออกจากการฝึกตบะอีกครั้ง นางรับความรู้สึกถึงพลังในกาย นัยน์ตาแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม
“ในที่สุดก็ก้าวถึงหลิงอู่ขึ้นกลางเสียที”
ตั้งแต่ออกจากป่าสัตว์วิเศษในวันนั้นพลังของนางก็ไม่เคยก้าวข้ามระดับอีก ดีที่ตอนนี้ในที่สุดก็ก้าวข้ามอุปสรรคนั่นมาได้ ก้าวสู่ระดับใหม่
…
เดินลงมาจากหลังเขาเฟิงหรูชิงก็เห็นเฟิงอิงรอนางอยู่ในจวนจากที่ไกลๆ
ที่ด้านหลังเฟิงอิงมีหญิงสาวยืนอยู่เป็นแถว
หญิงสาวกลุ่มนี้แววตาล้วนเจิดจ้า ใบหน้ายังมีกระน่าเอ็นดู บนใบหน้าอีกด้วย นัยน์ตาของพวกนางแฝงด้วยความคาดหวัง
หญิงชุดเขียวที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดเทียบกับหญิงสาวคนอื่นๆ แล้วใบหน้าของนางละเอียดอ่อนกว่ามาก นางเม้มปากเล็กน้อยแต่กลับเพิ่มความเย็นชาขึ้นหลายส่วน สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนก็คือกระน้อยๆ ที่ชัดเจนบนใบหน้า
แม้แต่ท่าทางเย็นชานั่นก็ยังหายไปอย่างไร้ร่องรอยในตอนที่เห็นเฟิงหรูชิง กลับแทนที่ด้วยความประหม่า นัยน์ตาลึกยิ่งแฝงด้วยความเก้อเขิน
สายตาเฟิงหรูชิงแฝงด้วยความสงสัย “ช่วงนี้เป็นอะไรไป? ข้าออกไปข้างนอกครั้งหนึ่งผู้หญิงผู้ชายที่เจอล้วนแล้วแต่มีกระเล็กๆ กันทั้งนั้น แม้แต่สาวใช้จวนเฟิงอวิ๋นก็เช่นกัน ถึงแม้ว่ากระจะน่าเอ็นดูมากก็เถอะแต่ว่า…ดูเหมือนคนที่มีกระมันจะเยอะเกินไปหน่อย”
เฟิงอิงเอ่ยอย่างนอบน้อม “เรียนคุณหนูใหญ่ นี่ล้วนเป็นคำสั่งของผู้อาวุโสเหลยอวิ๋น ข้าน้อยก็ไม่เข้าใจ จริงสิ นี่คือผู้พิทักษ์หงอวี้แห่งจวนเฟิงอวิ๋นของพวกเรา ท่านอาวุโสใหญ่ส่งมาให้ติดตามปกป้องคุณหนู วันหน้าคุณหนูต้องการจัดการใครสั่งหงอวี้ไปก็ได้แล้ว เพื่อมิต้องเปื้อนมือคุณหนู”
“…”
ที่หามาให้นางนี่ไม่ใช่สาวใช้แต่เป็นมืออันธพาล?
“อ้อ จริงสิ หญิงสาวคนอื่นๆ พลังล้วนแต่อยู่ในระดับหลิงอู่ คนทั่วไปล้วนไม่ใช่คู่ปรับของพวกนาง”
“…”
หญิงสาวเหล่านี้เป็นมืออันธพาลที่หามาให้นางจริงๆ !
ความจริงแล้วเหลยอวิ๋นส่งมาเพื่อปกป้องเฟิงหรูชิงไม่มีทางจะเป็นหญิงสาวธรรมดาแน่
หญิงสาวเหล่านี้ในจวนเฟิงอวิ๋นล้วนเป็นยอดฝีมือในบรรดาลูกศิษย์ ต่อให้ในโลกสันโดษพรสวรรค์ก็จัดอยู่ในอันดับต้นๆ
“ผู้พิทักษ์เฟิงอิง…” เฟิงหรูชิงกระแอมไอเล็กน้อย “ข้าไม่ได้ต้องการคนมาปกป้อง”
อย่าว่าแต่สัตว์วิเศษระดับห้าทั้งสองตัวในจวนนางเลย ชิงหานกับฝูเฉินเด็กสองคนนี้ก็ล้วนแต่ไม่ใช่ที่คนธรรมดาจะมีเรื่องด้วยได้
เฟิงอิงท่าทางจริงจัง “รายงานคุณหนู พวกนางไม่ได้มาปกป้องท่านแต่มาเพื่อจัดการคนแทนท่าน”
“…”
“อีกอย่าง พวกนางก็ยินดีมาดูแลคุณหนูด้วยตัวเองไม่ได้ถูกจวนเฟิงอวิ๋นบังคับมา หากคุณหนูไม่ยินยอมรับพวกนางไว้เกรงว่าพวกนางจะต้องเสียใจและผิดหวัง คุณหนูเป็นคนอ่อนโยนมาโดยตลอด เกรงว่าจะไม่อยากให้…” มุมปากเฟิงอิงยกยิ้ม
ท่านผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นบอกไว้แต่แรกแล้ว คุณหนูไม่ได้มีความรู้สึกดีต่อผู้ชายมากนักแต่กลับเห็นอกเห็นใจหญิงสาวเป็นพิเศษ อยากให้นางรับหญิงสาวเหล่านี้ไว้มีแต่จะต้องทำให้นางเห็นอกเห็นใจ
แน่นอนว่าคำพูดเหล่านี้หากให้ถังอิ่นได้ยินเข้าจะต้องร้องไห้เป็นลมในอ้อมแขนน่าหลานจิ้งเป็นแน่
เฟิงหรูชิงเห็นอกเห็นใจหญิงสาวจริงๆ สาวใช้ข้างกายนางสองคนนั่นเป็นตัวอย่างได้ดีที่สุด แม้กระทั่งอยู่ข้างนอก แค่เพียงเป็นหญิงสาวนางก็จะอ่อนโยนด้วย
ทว่ามีข้อยกเว้นเพียงสองข้อ
หนึ่งคือมีความแค้นกับนาง
กับอีกหนึ่ง…ก็คือถังอิ่น...
ถังอิ่นไม่มีวันลืม ตอนแรกเฟิงหรูชิงโยนนางออกมาจากจวนองค์หญิงนับครั้งไม่ถ้วนอย่างไร
………………….
ตอนที่ 592 องค์หญิงหนีไปกับสาวใช้แล้ว (2)
กับหญิงสาวคนอื่นนางไม่ได้ไร้ความปราณีเช่นนี้แท้ๆ แต่กับถังอิ่นราวกับนางไม่เคยเห็นอกเห็นใจเลยหรือว่าเป็นเพราะว่านางเตี้ย ไม่มีหน้าอก?
เฟิงหรูชิงหันหน้าไปช้าๆ สายตาหยุดอยู่ที่ใบหน้าบรรดาหญิงสาวที่มีกระ นางเงียบไปชั่วครู่แล้วพยักหน้าในที่สุด
“ได้ เช่นนั้นพวกเจ้าก็อยู่ที่นี่ จวนองค์หญิงของข้าขาดทุกอย่างแต่ไม่ขาดเงิน เลี้ยงอีกแค่ไม่กี่คนก็ไม่มีปัญหาอะไร”
“ได้ คุณหนูใหญ่”
บรรดาสาวใจพากันดีใจ พวกนางเหลือบตามองเฟิงหรูชิง ท่านผู้อาวุโสเคยพูดไว้คุณหนูใหญ่งดงามยิ่ง ได้เห็นเช่นนี้แล้วเป็นจริงดังว่า งามอย่างร้ายกาจจนคิดว่าไม่น่ามีอยู่ในโลก
ที่สำคัญคือ พวกนางยังได้ยินมาอีกว่า…พรสวรรค์คุณหนูแข็งแกร่ง พวกนางผ่านการบ่มเพาะด้วยยาวิเศษนับไม่ถ้วนจากจวนเฟิงอวิ๋น รวมกับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ในการฝึกตบะของจวนเฟิงอวิ๋นถึงได้ก้าวข้ามขั้นได้เร็วเพียงนี้
ทว่าคุณหนูเติบโตในโลกปุถุชนนี้ จากที่ได้ยินยังเพิ่งจะโตเติบขึ้นมาภายในปีเดียว คาดไม่ถึงว่าจะถึงระดับหลิงอู่ขั้นกลางแล้ว…วันหน้าพวกนางติดตามคุณหนูจะต้องมีความสำเร็จยอดเยี่ยมเป็นแน่
“คุณหนูใหญ่…” หงอวี้กระมิดกระเมี้ยน ไม่มีความเย็นชาเหมือนตอนเผชิญหน้ากับถังอวี้เมื่อหลายเดือนก่อน แววตาของนางแฝงด้วยความเขินอาย “ในที่สุดพวกข้าก็รอจนท่านกลับมาแล้ว”
ตอนนั้นถังอวี้ทำตัวเป็นนกพิราบครองรังนกกางเขน[1] ครอบครองตำแหน่งคุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋น แล้วยังปลดนางไปเป็นสาวใช้ประจำกายอีก
นางไม่ออกจากจวนเฟิงอวิ๋นไปไหนก็เพราะว่านางทนลำบาก ไม่ช้าก็เร็วนายหญิงกับคุณหนูใหญ่ต้องกลับมา!
ดังนั้นนางจะไปไหนไม่ได้!
ยังดีที่นางไม่ล้มเลิก ในที่สุดก็รอจนนางมาถึง!
เช่นนี้แล้วไม่ว่าตอนนั้นจะได้รับความทรมานเพียงใดนางก็ไม่รู้สึกน้อยใจเลย ขอเพียงพวกนางกลับมานางก็จะก้าวไปข้างหน้าได้เสมอ!
เฟิงอิงย่อมรู้ดีว่าหงอวี้เคยไม่สบายใจ เขาจึงมองนางด้วยความสงสาร ของปลอมก็ย่อมเป็นของปลอมไม่มีวันเป็นของจริงได้ ถังอวี้มีวันนี้เป็นเพราะเขาหาเรื่องใส่ตัว เขาไม่มีวันลืมว่าถังอวี้ในตอนนั้นดูหมิ่นหงอวี้อย่างไร
“คุณหนู ยังมีอีกเรื่องที่ข้าต้องรายงานคุณหนู” เฟิงอิงหันไปมองเฟิงหรูชิง “ถังอวี้ตายแล้ว”
เฟิงหรูชิงขมวดคิ้ว นางถูกทรมานตายไปง่ายๆ เช่นนี้หรือ?
“นางเจ็บปวดจนขาดใจตายทั้งเป็น” มุมปากเฟิงอิงยิ้มเย็น “แต่ว่าเมื่อวานหงส์ขาวตัวนั้นมา มันนำวิญญาณถังอวี้กักขังไว้ในศพ บอกว่าให้นางได้รับความเจ็บปวดไม่รู้จบ”
“อ้อ”
หงส์ขาว…
หงส์ขาวตัวนั้นของกั๋วซือ?
“ถังลั่วเล่า?”
ถังอวี้พ่อลูกให้ความเจ็บปวดต่อท่านแม่เช่นนี้ เดิมโทษของพวกเขาสมควรตายเป็นหมื่นครั้ง!
“ถังลั่วบ้าไปแล้ว” ถังลั่วบ้าไปแล้วจริงๆ
ไม่เพียงแต่จะถูกทรมานจนเป็นบ้า แต่หลังจากวันนั้นที่ได้รู้ความจริงทั้งหมดเขาก็เริ่มมีสัญญาณว่าจะเสียสติ ต่อมาภายใต้การทรมานของจวนเฟิงอวิ๋น สติปัญญาของเขาก็สูญสิ้นไปโดยสิ้นเชิง
“เขาพูดเต็มปากเต็มคำว่ารักนายหญิงแต่กลับยินยอมเชื่อลูกสาวตัวเองไม่เชื่อนายหญิง คนเช่นนี้…ไม่คู่ควรจะรักนายหญิง” เฟิงอิงยิ้มเยาะ
นายหญิงมีประสบการณ์ที่น่าเศร้าเช่นนี้ก็เป็นถังลั่วที่นำมากับมือ เขาเอานายหญิงไปทำให้นางสูญเสียความทรงจำแต่กลับไม่สามารถปกป้องนางได้แม้ว่าหลังจากนายหญิงได้สติกลับมา บอกถังลั่วถึงการกระทำของคนเหล่านั้นถังลั่วก็ยังไม่เชื่อนาง
ผู้ชายเช่นนี้…มีคุณสมบัติที่จะรัก?
“เสียสติไปแล้วก็นับว่าขาดทุนให้เขาจริงๆ” เฟิงหรูชิงยิ้มเย็น
กับกู้เจิ้นหยางและถังลั่วนางล้วนโกรธและเกลียดชัง
แต่ที่นางเกลียดยิ่งกว่าก็คือถังลั่ว!
ความรักของกู้เจิ้นหยางคือความคลั่งไคล้ แต่ถังลั่วเป็นโรคจิต สองคนนี้โทษล้วนสมควรตายเป็นหมื่นครั้ง ไม่อาจให้อภัย!
…………………………….
[1] นกพิราบครองรังนกกางเขน หมายถึง เข้าครอบครองบ้านหรือที่ดินของผู้อื่นโดยพลการ บุกรุกครอบครองบ้านและที่ดินของผู้อื่น
