เพลิงพิโรธสวรรค์ (Fury towards the burning heaven) - ตอนที่ 259

สำนักจิตอสูรได้ส่งคำแถลงของจักรพรรดิสัตว์อสูรไปทั่วทั้งทวีปอย่างรวดเร็ว ซึ่งอาณาจักรมังกรเวหาและอาณาจักรต่างๆได้ออกพระราชโองการมาประณามบุคคลที่ลักพาตัวบุตรสาวของจักรพรรดินีสัตว์อสูรเป็นศัตรูของมนุษย์ทั่วหล้าและทำให้ทุกคนต่างพากันค้นหาตัวบุตรสาวจักรพรรดินีสัตว์อสูร

ครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่าอาณาจักรต่างๆไม่กล้ามาสังเกตสถานการณ์เองขณะที่พวกเขาแปะป้ายประกาศเพื่อตามหาจิ้งจอกตัวน้อยแทน บุตรสาวของจักรพรรดินีสัตว์อสูรถูกลักพาตัวไปจริงๆ จึงไม่น่าแปลกใจที่นางจะโกรธเกรี้ยวเช่นนี้ ทุกอาณาจักรต่างได้แต่สวดภาวนาให้เจอเจ้าจิ้งจอกน้อยและส่งนางกลับคืนสู่จักรพรรดินีสัตว์อสูรเพื่อหยุดสงครามนี้

มันก็เท่านั้นเอง….

จิ้งจอกน้อยนั้นมีขนาดเท่าลูกแมวที่สามารถอยู่ในกระสอบได้สบายๆ หากใครบางคนซ่อนมันไว้ ใครจะสามารถหามันเจอได้?

ผ่านมาครึ่งวันแล้วนับตั้งแต่มีการติดประกาศ ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่นำข้อมูลมาบอก เห็นได้ชัดว่าคนที่ลักพาตัวจิ้งจอกน้อยตั้งใจให้มันเป็นเช่นนี้ พวกเขาต้องการให้ทัพสัตว์อสูรบันดาลโทสะลงที่มนุษย์ หรือบางทีพวกเขาตั้งใจที่จะยึดครองทวีปโดยคิดไว้ล่วงหน้าแล้วก็ได้

กองทัพสัตว์อสูรยังคงบุกโจมตีเมืองกว่าสิบเมืองจนราบคาบไปอย่างรวดเร็วขณะที่พวกมันกำลังเดินทัพไปยังเมืองเซี่ยเฟิง

ซูตี๋กั๋วนำทัพทหารสามกองทัพของอาณาจักรต้าเซี่ยและผู้เชี่ยวชาญมากมายรวมถึงผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจินกัง ซูผิงผิง ให้มารวมพลกันที่เมืองเซี่ยเฟิง

นี่เป็นเมืองใหญ่ด่านแรกที่ตั้งอยู่ทางเหนือของอาณาจักรต้าเซี่ยและลงไปทางใต้ของที่นี่คือเมืองหลวงเซี่ยยวี่ หากเมืองเซี่ยเฟิงแตกและกองทัพสัตว์อสูรยังคงเดินหน้าลงไปทางใต้อย่าต่อเนื่อง อาณาจักรต้าเซี่ยคงจะไม่พ้นชะตากรรมถูกล้างบาง

สองชั่วโมงต่อมา กองทัพสัตว์อสูรก็ได้เดินทัพมาถึงเมืองเซี่ยเฟิง จักรพรรดินีสัตว์อสูรเหาะขึ้นไปสู่ท้องฟ้าและมองเห็นซูผิงผิงลอยอยู่เหนือเมือง นางโบกมือให้กองทัพสัตว์อสูรตรงไปยังเมืองเซี่ยเฟิงอย่างไม่ลังเลในขณะที่นางเหาะตรงไปหาซูผิงผิง

“ฆ่า!”

กลิ่นอายของซุผิงผิงแผ่ซ่านออกมาราวสายรุ้งขณะที่ขวานยักษ์ปรากฏอยู่ในมือของเขาพร้อมตรงไปยังกองทัพสัตว์อสูร เนื่องจากไม่มีการเจรจากันจึงไม่มีความหมายที่จะต้องพูดอะไรออกไปอีกและเหลือเพียงการต่อสู้กับความตายเท่านั้น

“ฆ่า!”

กำแพงเมืองที่มั่นคงและหนาทึบนั้นไม่มีทางที่จะกันสัตว์อสูรได้ ง้าวของซูตี๋กั๋วเหวี่ยงไปข้างหน้าในขณะที่นำแนวหน้าของกองทัพออกรบ ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเสินโหยวนับไม่ถ้วนเหาะออกมาจากเหนือกำแพงในขณะที่ทหารนับไม่ถ้วนต่างแห่กันออกมาเมื่อประตูเมืองถูกเปิดออกเหมือนกับลูกศรขนาดยักษ์ที่ตรงไปยังกองทัพสัตว์อสูร

“โบร๋ววว โบร๋วว! ฮู่ ฮู่! กู๊ กู๊!”

สัตว์อสูรกว่าล้านตัวส่งเสียงคำรามออกมาพร้อมกันด้วยความดังอันน่าหวาดผวาที่แทบจะทะลุไปยังสวรรค์เก้าชั้นฟ้า กลิ่นอายความชั่วร้ายจากสัตว์อสูรนั้นปกคลุมไปทั่วทั้งเมืองเซี่ยเฟิงซึ่งทำให้ชาวบ้านหลายคนพากันล้มทั้งยืนหลังจากไม่สามารถก้าวไปไหนได้

“ย๊า ย๊าก!”

ซูผิงผิงไม่ได้วิ่งตรงไปที่จักรพรรดินีสัตว์อสูร แต่กวัดแกว่งขวานยักษ์และปล่อยแก่นแท้พลังบางส่วนออกไปแทน แก่นแท้พลังของเขานั้นน่ากลัวผิดปกติและแต่ละกระบวนท่านั้นก็ผ่าผ่านพื้นที่ออกไปหลายเมตรจนกลายเป็นภาพติดตาที่ทำลายเหล่าสัตว์อสูร

ในบรรดาสัตว์อสูรนั้น มีลิงยักษ์ที่มีความสูงกว่าสิบเมตรเปล่งแสงสีดำออกมาในทันใด มือข้างหนึ่งของมันแผ่ความเย็นเยียบออกมาและไม่เกรงกลัวต่อแก่นแท้พลังที่กำลังเข้ามา หลังจากนั้นมันจึงเกิดการระเบิดที่น่าตกใจซึ่งส่งลิงยักษ์กระเด็นออกไป แต่นอกเหนือจากรอยเลือดบนแขนเล็กน้อยแล้ว ร่างกายของมันก็ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆซึ่งพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าการป้องกันนั้นน่าอัศจรรย์เพียงใด

“ฟึ่บ ฟึ่บ!”

แก่นแท้พลังหลายสายถูกส่งผ่านไปยังราชันสัตว์อสูรที่ด้านหน้าทัพและถูกยิงไปยังกองทัพอสูรด้านหลัง ความแข็งแกร่งของซูผิงผิงนั้นล้นหลามเกินกว่าพลังของสัตว์อสูรระดับสามทั้งแถวที่ถูกพลังของเขากำจัดไป

“โจมตี!”

ที่ด้านหลัง ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเสินโหยวประมาณพันคนล้วนปล่อยแก่นแท้พลังของพวกเขาออกมาซึ่งในอากาศนั้นเต็มไปด้วยแก่นแท้พลังหลากหลายสีในเวลาอันรวดเร็วและทำให้อากาศสะเทือนราวกับว่ามันกำลังจะทลายลงไป

“ตาย!”

ร่างของซูผิงผิงส่องประกายม่านพลังป้องกันสีฟ้าระเรื่อในขณะที่เขาวิ่งไปยังราชันวานรและขยายขวานยักษ์ของเขาอย่างแรง ขวานนั้นขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วจนในที่สุดก็ขยายไปถึงสิบกว่าเมตรและผ่ากลางอากาศราวกับเคียวของยมทูต

“ฮึ่ม!”

ในชั่วขณะนี้ จักรพรรดินีสัตว์อสูรเค้นเสียงด้วยความไม่พอใจอย่างแรงในขณะที่นางวาดมือหยกและชี้ออกไปเบาๆ ซึ่งเกิดคลื่นไร้ลักษณ์และแช่แข็งพื้นที่ทั้งหมดทันดีด้วยอาคมยับยั้งเหมือนก่อนหน้านี้ ซูตี๋กั๋วและผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเสินโหยวนับไม่ถ้วนก็ยังแน่นิ่งขณะที่พวกเขากว่าพันคนที่กำลังปล่อยแก่นแท้พลังออกมาถูกแช่อยู่กลางอากาศและกองทัพสัตว์อสูรด้านล่างก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เช่นกัน

มีเพียงซูผิงผิงเท่านั้นที่ยังพอจะเคลื่อนไหวได้หลังจากถูกแช่แข็งอยู่ครู่หนึ่ง ผมสีขาวของเขาสะบัดโดยไม่มีลม ในขณะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตระหนก ขวานของเขาไม่ได้ผ่าลงไปกลางอากาศอีกต่อไป แต่มันกลับผ่ากลางอากาศแทน

นิ้วที่สวยงามนั้นเปล่งแสงกลางอากาศ ในวินาทีต่อมามันก็เคลื่อนตัวผ่านอากาศและปรากฏอยู่หน้าขวานและชี้ไปที่ขวานเบาๆ

“ปัง!”

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ซูผิงผิงเกิดความสิ้นหวังในขณะที่ทหารหลายแสนนายต่างพากันตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าขวานนั้นเป็นสิ่งประดิษฐ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ มันแตกออกเป็นชิ้นๆ! นิ้วของนางเป็นเหมือนนิ้วของพระเจ้าจากสวรรค์เก้าชั้นฟ้าที่สามารถทำลายขวานได้ราวกับว่ามันเป็นไม่ที่ผุพัง นิ้วนั้นชี้ไปเบาๆที่ม่านพลังป้องกันของซูผิงผิง

“ปัง!”

ม่านพลังป้องกันของซูผิงผิงแตกออกทันทีในขณะที่มือหยกพุ่งผ่านท้องฟ้าและชี้ไปที่หัวของซูผิงผิง ร่างของเขาสั่นเทาและจากนั้น….ร่างกายของเขาก็ระเบิดออกและกลายเป็นฝนเลือดที่กระจายไปทั่วพื้นที่

ตายทันที!

นี่คือซูผิงผิง ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของอาณาจักรต้าเซี่ย ผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งและผู้พิทักษ์ที่ปกป้องอาณาจักรต้าเซี่ยมาเป็นเวลากว่าสองร้อยปี เขากลับถูกจักรพรรดินีสังหารภายในกระบวนท่าเดียวจริงๆหรือนี่!

“อ๊ากกก อ๊ากก อ๊า!”

ซูตี๋กั๋วและคนอื่นๆเริ่มตะโกนกรีดร้องออกมา ซูผิงผิงตายแล้ว และอาคมยับยั้งก็หายไปทำให้พวกเขากลับมาเคลื่อนไหวได้ พวกเขารู้ดีว่าในวันนี้คงไม่มีใครรอดชีวิตไปได้และอาณาจักรต้าเซี่ยจบเห่แล้ว!

ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น ทุกคนก็ยังคงวิ่งไปยังกองทัพสัตว์อสูร แม้ว่าพวกเขาจะต้องตกตายไป พวกเขาก็จะต้องฆ่าสัตว์อสูรให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้และตายอย่างมีเกียรติ

จักรพรรดินีสัตว์อสูรยังคงแน่นิ่งอยู่กลางอากาศในขณะที่ชุดสีชมพูของนางโอบร่างของนางไว้ นางมีความงดงามที่สมบูรณ์แบบ แต่ในสายตาของทุกคน นางน่ากลัวเสียยิ่งกว่าจ้าวนรกเสียอีก

นางไม่ได้ลงมืออีกต่อไปและโบกมือเบาๆในขณะที่เหล่ากองทัพสัตว์อสูรพากันวิ่งกรูไปที่ทัพทหารอาณาจักรต้าเซี่ย พวกมันมีราชันสัตว์อสูรสิบแปดตน และอีกฝั่งไม่มีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจินกังอีกต่อไป ไม่มีกองทัพทหารไหน…ที่จะสามารถต้านทานมันได้อีกต่อไป!

ไม่ได้เกิดการสู้รบกันอย่างดุเดือดมาเป็นเวลานานแล้ว ในเวลาเพียงสองชั่วโมง ทหารหลายแสนนายจากอาณาจักรต้าเซี่ยตายเกลื่อนอยู่นอกเมืองเซี่ยเฟิง ในเมืองนั้นก็ถูกทลายลงไปขณะที่ผู้คนนับแสนในนั้นถูกฉีกเป็นชิ้นๆโดยไม่มีผู้รอดชีวิตแม้แต่คนเดียว! เหล่าทหารค่ายเสินหวู่ก็ถูกฝังรวมกันที่นั่นเช่นกัน

มันคือการต่อสู้ของสัตว์อสูรกับผู้เชี่ยวชาญทั้งหลาย จักรพรรดินีคร่าชีวิตซูผิงผิง ซูตี๋กั๋ว เหล่าทหารและพลเมืองของอาณาจักรต้าเซี่ยนับแสนเพื่อประกาศความพิโรธของนาง!

เมื่อข่าวนี้มาถึงพระราชวัง ราชาซูตี๋หวังแทบจะหมดสติลงในทันที…