เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - ตอนที่ 392 อินเตอร์เฟสใหม่ของระบบและงานใหม่

ตอนที่ 392 : อินเตอร์เฟสใหม่ของระบบและงานใหม่!

[ติ้ง! เปิดใช้งานกิจกรรมที่ซ่อนอยู่! ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ!]

[ตึง! คุณได้รับรางวัล : การสุ่มอาคารสํานักงานเชิงพาณิชย์หรือห้างสรรพสินค้าในเมืองหลวง 10 แห่ง(มูลค่าหนึ่งแสนห้าหมื่นล้านหยวน)]

(ระบบลงชื่อเข้าใช้สัมผัสประสบการณ์ชีวิตได้รับการอัพเกรดเป็นเวอร์ชั่น 4.0!]

[ภารกิจในปัจจุบันเสร็จสิ้นแล้ว!]

พรูด

นี่มันอะไรกัน?

เสร็จสิ้นแล้ว?!

เจียงเฉินตกตะลึงแล้วก็ดีใจมาก

อะไรกัน!

ในที่สุดก็ทําสําเร็จแล้วงั้นเหรอ?

น้ําตาไหลอาบแก้ม!

ในที่สุดก็สามารถรวบรวมดราก้อนบอลได้ครบ!

ในที่สุดก็สามารถเรียกมังกร… ไม่สิต้องเป็นระบบเวอร์ชั่นใหม่มาได้!

สําหรับการสุ่มอาคารสํานักงานเชิงพาณิชย์หรือห้างสรรพสินค้า 10 แห่งแม้ว่าผลตอบแทนนั้นจะมีมูลค่ามากแต่มันจะไปเทียบกับระบบเวอร์ชั่น 4.0 ได้ยังไงกัน?

หนึ่งนาทีผ่านไป

เจียงเฉินตั้งตารอการมาถึงของระบบ 4.0 อย่างประหม่า

ผ่านไปอีกหนึ่งนาที

[ดึงดอง! ]

ในที่สุดเสียงที่ไพเราะก็ดังขึ้น

[ยินดีด้วยคุณทําภารกิจอัพเกรดระบบจากเวอร์ชั่น 3.5 เป็น 4.0 สําเร็จแล้ว]

[กระบวนการการอัพเกรดระบบสําเร็จ]

คําอธิบายระบบ : ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปรางวัลนั้นจะเป็นรูปแบบของการอัพเกรดรางวัลที่มีอยู่หรือรางวัลทักษะซึ่งจะมีตั้งแต่ระดับสูงจนถึงระดับโลก(อาจจะมีการให้รางวัลแบบเดิมบ้างเป็นบางครั้ง)]

[ติ้ง! รางวัลในการอัพเกรดระบบ…. ขอแสดงความยินดีด้วยคุณได้รับทักษะ [มวยจีนระดับปรมาจารย์]]

ในเวลานี้เองเจียงเฉินสามารถสัมผัสได้ถึงกระแสข้อมูลที่เขาไม่สามารถอธิบายได้หลั่งไหลเข้ามาในจิตใจและร่างกายของเขา

เจียงเฉินรู้สึกว่าร่างกายของเขาค่อยๆเปลี่ยนไปราวกับว่าเขานั้นได้รับการฝึกฝนการต่อสู้มานานนับปี
และไม่นาน…..

เจียงเฉินก็รู้สึกราวกับว่าเขานั้นคุ้นเคยกับมวยจีนเป็นอย่างมากราวกับว่าเขานั้นได้ฝึกมาตั้งแต่เกิด

ในเวลานี้เองระบบแจ้งเตือนขึ้นมาอีกครั้ง

[ติ้ง! ด่านแรกของภารกิจหลักของระบบเวอร์ชั่น 4.0 : จงไปเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิต! ระบบได้ช่วยในการสร้างตัวตนของคุณในบริษัทรักษาความปลอดภัย Poly Property Service อย่างเป็นทางการแล้ว (ระบบที่ช่วยในการลงทะเบียนข้อมูลส่วนตัวและได้รับการอนุมัติจากบริษัทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว)

เจียงเฉิน “…”

ไปเป็นยามงั้นหรอ?

ดูเหมือนว่าอาชีพนี้ก็น่าสนใจไม่น้อย

วันรุ่งขึ้นเจียงเฉิงก็ได้ไปรายงานตัวที่บริษัท

ในบริษัท Poly Property มีการให้บริการจัดการทรัพย์สินอยู่ทั่วประเทศ รวมถึงการทําความสะอาด การรักษาความปลอดภัย การบํารุงรักษาสิ่งอํานวยความสะดวกสาธารณะและเป็นที่รู้จักกันอย่างมากในด้านการบริการและคุณภาพสูง

จากนั้นจึงเชิญก็ได้รับมอบเครื่องแบบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสําหรับฤดูร้อนมาสามชุด

ในที่สุดเจียงเฉินก็ได้สวมชุดของรูปภ.และได้กลายเป็นรูปภ.อย่างเต็มตัว

วันที่สาม เจียงเฉินก็ได้รับโทรศัพท์จากบริษัทและแจ้งงานให้กับเขา

งานแรกที่เขานั้นต้องไปเป็นเจ้าหน้าที่รปภ.นั่นก็คือ…

“เจียงเฉิน!” หัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยตะโกนออกมา “นายได้รับมอบหมายให้ไปที่อาคารศูนย์กลางทางการเงินระหว่างประเทศบนถนนศูนย์กลางทางการเงิน!”

“อะไรนะ?”

เจียงเฉิงตกตะลึง

พระเจ้า! นี่มันไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอ?

ได้รับมอบหมายใหเปรักษาความปลอดภัยในอาคารของตัวเอง?

แต่ถึงอย่างนั้นเจียงเฉินก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

ก็แค่ไปดูแลรักษาความปลอดภัยอาคารของตัวเองเท่านั้น

เจียงเฉิน : ฉันเป็นคนรักการทํางาน! ฉันเป็นคนบ้างาน! ฉันจะต้องเป็นรูปตัวน้อยที่ซื่อสัตย์!

(ระบบ : ……เห้อ ยังจะเสแสร้งอยู่อีกหรอ? พูดออกมาเลยก็ได้ว่าอยากได้รางวัลจากฉัน!)

และในเวลานี้เองเจียงเฉิงนั้นก็เพิ่งจะได้รู้ว่าอาคารศูนย์กลางทางการเงินระหว่างประเทศกับบริษัท Poly Property นั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก

แขึ้นรถ ขึ้นรถได้แล้ว!”

หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยตะโกนออกมาแล้วโบกมือเราก็ว่าเขานั้นเป็นผู้นําจริงๆ “กว่าจะไปถึงอาคารศูนย์กลางทางการเงินเราต้องใช้เวลาถึงยี่สิบนาทีนะ!”

บนรถอู่หลิง

เจียงเฉิน “…”

นี่มันคือรถยนต์ในต่านานที่ไม่รู้ว่าขึ้นมาแล้วจะลงจากรถได้สักกี่คนงั้นหรอ?

“เห้อ ต้องไปทํางานอีกแล้ว”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจํานวนมากที่อยู่รอบๆเจียงเฉินนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกเฉื่อยชา

แต่เมื่อพวกเขาเห็นว่าเจียงเฉินนั้นดูกระตือรือร้นพวกเขาก็เกิดความสงสัยขึ้นมาทันที

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่ชื่อหวังต้าจูก็ถามเจียงเฉินออกมาว่า

“นี้ ทําไมหน้าถึงดูมีความสุขขนาดนี้ละ?”

เจียงเฉินยิ้มออกมา “มีอะไรผิดปกติเหรอ การทํางานมันไม่มีความสุขหรอก?”

“มันจะไปมีความสุขได้ยังไง?”

รูปภที่ชื่อว่าหวังต้าจูก็ขมวดคิ้วแล้วพูดออกมาว่า “ในฐานะที่พวกเราเป็นรูปภ. เงินเดือนก็ได้น้อยมาก แถมยังต้องมีความอดทนสูงอีก ลมแรงหรือแดดร้อนก็ต้องทน ต้องออกจากบ้านเช้าแล้วกลับบ้านดึก ใครมันจะไปชอบกัน? ถ้าหากว่าฉันสามารถหางานที่ดีกว่านี้ได้ฉันคงไม่มาทํางานเป็นรปภหรอก”

เจียงเฉินยิ้มและไม่ได้พูดอะไร

“เดี๋ยวสิ? นายทั้งหล่อทั้งผิวเขาขนาดนี้ดูไม่เหมือนเป็นรปภเลยนะ แล้วนํามาเป็นรูปภได้ยังไงกัน?”

หวังต้าจูคนนี้มีชื่อเล่นว่า “เจ้าโง่จี” เขาเป็นคนที่เรียบง่ายและซื่อสัตย์แถมยังเป็นคนที่พูดจาตรงไปตรงมา

เจียงเฉินพูดในใจ : หึหึ แน่นอนอยู่แล้วว่าฉันไม่ได้ชอบเงินเดือนเพียงเท่านี้หรอกแต่ฉันต้องการรางวัลจากระบบสัมผัสประสบการณ์ชีวิต!

ก่อนหน้านี้ตอนที่เขานั้นทําภารกิจล่าสุดเสร็จ ในที่สุดระบบจอมหยิ่งยโสก็ยอมให้รางวัลเขา ด้วยการสุ่มอาคารสํานักงานพาณิชย์และห้างสรรพสินค้าในเมืองหลวงจํานวนสิบแห่ง! มูลค่ากว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นล้านหยวน!”

มันน่ากลัวมากมั้ยล่ะ?

นั่นคือเงินจํานวนหนึ่งแสนห้าหมื่นล้านหยวนเลยนะ!

อาคารทั้งสิบแห่งที่กระจายอยู่ตามพื้นที่ของเมืองหลวงทั้งทางตะวันตกตะวันออกเหนือและใต้ต่างก็มีอาคารของเจียงเฉินอยู่ทุกที่!

เจียงเฉินพูดออกมาในใจอย่างมีความสุข : ตั้งแต่นี้ฉันไม่จําเป็นต้องกลัวฝนอีกแล้ว ไม่ว่าฉันจะอยู่ส่วนใดของเมืองหลวง แล้วอยู่ๆอากาศก็แย่ลงฉันก็จะไปที่อาคารที่ใกล้ที่สุดของฉันเพื่อหลบฝน เพราะถึงยังไงทุกโซนของเมืองก็มีอาคารของฉันอยู่แล้ว

(ระบบ :…..)

แน่นอนว่าหวังต้าจไม่ได้รู้เลยว่าเตียงฉันนั้นมีระบบที่ยอดเยี่ยมแบบนี้เขาถอนหายใจออกมาก็จะพูดว่า “อาคาศูนย์กลางทางการเงินระหว่างประเทศ ฉันได้ยินมาว่าที่นี่เป็นศูนย์รวมของบริษัททางการเงินทั้งหมดคนที่ทํางานในนั้นต่างก็ได้รับเงินเดือนหลายแสนต่อปีบางคนอาจจะมากถึงหลายล้านเลยด้วยซ้ําแถมพวกเขาต่างก็เป็นคนหยิ่งยโส ฉันเคยได้ยินมาว่าเคยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคุณถูกไล่ออกเพราะว่าเขาขวางไม่ให้คนส่งอาหารขึ้นไปบนอาคาร เห้อ งานนี้มันล่าบากจริงๆ”

เจียงเฉิน “???”

เรื่องนี้มันคุ้นๆนะ

ในที่สุดเจียงเฉินก็มาถึงอาคารศูนย์กลางทางการเงินระหว่างประเทศ

“ลงมาเร็วเข้า!”

หัวหน้าทีมกระโดดลงไปอย่างรวดเร็วก่อนจะตะโกนออกมา

เจียงเฉินเดินตามเพื่อนร่วมงานของเขาไปทีละคนก่อนจะตั้งแถว

“เอาล่ะ!”

หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยพูดออกมาด้วยสีหน้าที่จริงจัง “ฟังฉันนะ วันนี้งานของเราคือการเข้าไปแทนที่หน่วยรักษาความปลอดภัยก่อนที่ถูกไล่ออกไปและทําหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้กับอาคาศูนย์กลางการเงินแห่งนี้! เอาล่ะแยกย้ายกันไปรักษาความปลอดภัยตามประตูได้แล้ว! แล้วฉันก็ขอเอาไว้อีกทีนะว่าห้ามขึ้นไปชั้นบนเด็ดขาดถ้าหากไม่ได้รับอนุญาตเข้าใจมั้ย?!”

“รับทราบครับ!”

ทุกคนพากันตะโกนออกมาพร้อมกัน

“ไป!”

หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยโบกมือ

แต่ว่าเขานั้นถามว่ายุทธเทียนเฉินกับหวังต้าจูก่อนที่ทั้งคู่จะได้วิ่งออกไป “เจียงเฉิน เจ้าโง่จี พวกเราสองคนจุดตรงนี้ก่อน”

ทั้งสองที่ถูกเรียกก็หยุดลงทันที

หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยพูดออกมา “พวกนายสองคนมีหน้าที่จัดการกับลานจอดรถและคอยโบกรถนะ พวกนายทําได้ใช่ไหม?”

เจียงเฉินพูดออกมา “ได้ครับ!”

“งั้นก็ไป”

เจียงเฉินกับหวังต้าจเดินไปที่ลานจอดรถทันที

อาคารศูนย์กลางทางการเงินระหว่างประเทศนั้นเป็นสํานักงานชั้นนําของเมืองหลวง

ดังนั้นสิ่งที่ขาดไปไม่ได้ของที่นี่นั่นก็คือพนักงานสาวที่แต่งตัวในชุด OL ตามแฟชั่น!

เจ้าโง่จถึงกับอดไม่ได้ที่จะยืนดูด้วยความตกตะลึง

น้ําลายไหลออกมายาวสามฟุต

“ฮีๆ…” เจ้าโง่จมองสาวสวยพร้อมกับหัวเราะออกมา

เจียงเฉินถึงกับต้องปิดใบหน้าของตัวเอง

ให้ตายเถอะ

โคตรน่าอาย!

ฉันรู้สึกอับอายกับการที่ต้องมาทํางานกับคนโง่แบบนี้จริงๆ

เมื่อเหล่าสาวสวยเห็นว่าเจ้าโง่จมองมาที่พวกเธอ พวกเธอก็พากันมองดูเขาด้วยความรังเกียจเหยียดหยามทุกวันที่

“รปภตรงนั้นน่ะมองอะไรมากมาย?!”

“อย่าบอกนะว่านายกําลังคิดอะไรไม่ดีอยู่?!”

“พวกรูปภ.สกปรก!”

เจียงเฉินปิดหน้าของตัวเอง

??!

ส่วนเจ้าโง่จนั้นไม่ได้สังเกตุเห็นการแสดงออกของเหล่าผู้หญิงเลยแม้แต่น้อยแต่เขานั้นยังคงตื่นเต้นและหันกลับมาพูดกับเจียงเฉินว่า “เจียงเฉิน บอกฉันที่สิ สาวสวยคนนี้เธอแต่งตัวดีมากเลยนะ ถ้าฉันอยากแต่งงานกับเธอแล้วพาเธอกลับบ้าน ฉันต้องมีเงินเดือนเท่าไหร่ 5,000 ต่อเดือนพอไหม?”

เจียงเฉิน “…”

“ไม่พอหรอ แล้ว 10,000 ต่อเดือนล่ะ?”

เจียงเฉินยังไม่ทันได้พูดอะไรแต่พนักงานหญิงที่เดินผ่านมาก็บังเอิญได้ยินคําพูดของหวังต้าจูพอดี

เธอนั้นทํางานอยู่ที่ไท่เว่ยกรุ๊ปมีตําแหน่งสูงถึงผู้ช่วยประธานบริษัทเงินเดือนของเธอคือ 50,000 ต่อเดือน!

นอกจากนี้เมื่อรวมกับโบนัสสิ้นปีของเธอแล้ว ขอเพียงทํางานหนึ่งปี รายรับของเธอก็แตะหนึ่งล้านได้ไม่ยาก!

ทันทีที่หญิงสาวได้ยินรปภ.ผู้ต่ําต้อยสองคนพูดถึงพวกเธอแบบนั้นมีหรอที่เธอจะปล่อยผ่าน?

คิดว่าเงินแค่นั้นจะไปพออะไร?

สูดอากาส!

ความรู้สึกดูถูกเหยียดหยามพุ่งทะยาน!

เธอพูดออกมาอย่างเย็นชา “รปภ. อย่างพวกนายต้องการแต่งงานกับคนแบบพวกฉันงั้นหรอ? เป็นแค่คางคกแต่อยากจะกินเนื้อหงส์ฝันไปเถอะ! เงินเดือนของพวกนายไม่แม้แต่จะมากพอที่จะเลี้ยงดูพวกเราเป็นเวลาหนึ่งเดือนด้วยซ้ํา! ดังนั้นก็เลิกฝันได้แล้ว!”

เจียงเฉินหันไปมอง

หญิงสาวคนนี้ดูเหมือนว่าเธอนั้นจะเป็นพนักงานระดับสูงจริงๆ ท่าทางของเธอดูเย่อหยิ่งมาก

เจียงเฉินพูดออกมา “คุณผู้หญิง จริงอยู่ที่น้องชายของผมพูดออกไปแบบนั้นมันจะไม่สมควร แต่คุณก็ไม่จําเป็นที่จะต้องพูดดูถูกเหยียดหยามแบบนั้นไม่ใช่หรอ? บางทีผ่านไปสามสิบปีพวกเราอาจจะรวยกว่าคุณก็ได้ใครจะไปรู้?”

“ฮ่าๆๆๆๆษ”

เมื่อหญิงสาวได้ยินสิ่งที่เจียงเฉินพูดออกมาแทนที่เธอจะหยุดแต่เธอกลับหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลัง

“ผ่านไปสามสิบปีแล้วจะรวยกว่าฉันงั้นเหรอ? ร้อะไรไหมคนที่ทํางานในวงการการเงินเฉลี่ย แล้วจะได้เงินเดือนต่อปีมากกว่าหนึ่งล้านหลังจากที่ทํางานเป็นเวลาห้าปี!”

หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยออกมา “ดังนั้นพอผ่านไป 30 ปีแล้วพวกนายก็คงจะเป็นรปภ.อยู่เหมือนเดิมแถมยังกลายเป็นรปภ.แก่ๆ แต่ถึงเวลานั้นฉันก็คงจะรวยมากพอที่ไม่ต้องทํางานต่อไปอีกแล้ว!”

“ดังนั้นรปภ. อย่างพวกนายต่อให้ผ่านไปเท่าไหร่ก็ยังเป็นรปภ.เหมือนเดิม เป็นรปภ.ไปจนวันตาย!”

หญิงสาวพูดออกมาอย่างฉุนเฉียว

หวังต้าจรู้สึกกลัวหญิงสาวคนนี้มากเขาแอบถึงเจียงเฉิน “ช่างมันเถอะอย่าไปเถียงกับเธอเลย”

เจียงเฉิงพูดออกมา “ปล่อยไปได้ยังไง เรื่องที่ผู้หญิงคนนี้มีเงินมันก็เรื่องของเธอ แต่การที่เธอมาดูถูกคนอื่นเรื่องนี้ฉันยอมไม่ได้!”

” ต่อให้ชั้นทําให้ขุ่นเคืองแล้วยังไง?”

หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา “นายรู้รึเปล่าว่าทําไมทีมรักษาความปลอดภัยทีมก่อนถูกไล่ออก? ก็เพราะฉันยังไงล่ะ! เพราะคนพวกนั้นทําให้ฉันขุ่นเคืองฉันก็เลยไปรายงานพวก เขาและให้พวกเขาถูกไล่ออก! แล้วนายล่ะมาจากที่ไหนฉันจะได้โทรไปรายงานกับต้นสังกัดของพวกนาย!”

เจียงเฉินหัวเราะออกมา

นี่แหละคือความเย่อหยิ่งเมื่อสังคมมีการแบ่งชนชั้น

เมื่อได้พบกับคนที่เป็นหัวหน้าของตัวเองพวกเขานั้นก็จะพยายามชื่นชมเพื่อประจบประแจงอย่างหนัก แต่พอมาเจอกันคนธรรมดาที่เป็นแค่รูปภ.พวกเขาก็จะเย่อหยิ่งใส่และเหยียบย่ําอีกฝ่ายให้จมดิน

เจียงเฉินพูดออกมา “เจ้านายของพวกเราคุณคงไม่มีโอกาศได้เจอหรอก แต่ถ้าเจ้านายของคุณ ผมว่าผมรู้จักเขาอยู่นะ”

“โอ้ อย่างนั้นเหรอ?”

สาวสวยคิดว่าเจียงเฉินนั้นเพียงแค่คุยโวออกมา “นายเป็นเพียงแค่ยามรักษาความปลอดภัยตัวเล็กๆจะไปรู้จักกับใครได้?”

เจียงเฉินพูดออกมา “วันนี้คุณมาทํางานใช่ไหม? งั้นผมขอบอกคุณไว้เลยก็แล้วกัน วันนี้คุณไม่ต้องขึ้นไปแล้ว! แล้วก็หันหลังแล้วกลับบ้านไปเลย!”

“ทําไมล่ะ?”

หญิงสาวตกตะลึง

“เพราะผมคิดว่านิสัยของคุณไม่ปกติ! คุณสมควรถูกไล่ออก!”

เจียงเฉินพูดออกมาเบาๆ

“อะไรนะ?”

หญิงสาวแสดงท่าทางโกรธจัดดอกไม้ก่อนจะพูดว่า “แกไอ้คางคก! แกมีคุณสมบัติอะไรมาไล่ฉันออก? แกบ้าไปแล้วเหรอ?!”

เจียงเฉินยิ้มและพูดออกมา “คุณน่าจะมาจากไท่เว่ยกรุ๊ปใช่ไหม?”

“แกรู้ได้ยังไง?”

หญิงสาวช็อก!

เจียงเฉินพูดออกมาอย่างเย็นชา “ดูเครื่องแบบก็หรูแล้ว”

เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรออก

โทรหาลู่เว่ย!

ประธานของไท่เว่ยกรุ๊ป!

หนึ่งในบริษัทที่ถูกตั้งเอาไว้อยู่ในอาคารศูนย์กลางทางการเงินระหว่างประเทศ!

โทรศัพท์ของเจียงเฉินดังไปถึงสองครั้งก่อนที่สายจะถูกรับ

ลู่เว่ยพูดออกมาอย่างกระตือรือร้น “น้องเจียง มีอะไรจะสั่งกับฉันงั้นหรอ?”

เจียงเฉินพูดออกมา “พี่ลู่ ผมคิดว่ามีพนักงานหมายเลข XXX พนักงานคนนี้มีนิสัยที่ไม่เหมาะสําหรับทํางานในบริษัทของคุณ ตอนนี้เธออยู่ที่ชั้นล่างและกำลังแสดงทัศนคติที่ไม่ดีต่อยามรักษาความปลอดภัย”

“อะไรนะ?!”

ลู่เว่ยโกรธมาก “ยังมีพนักงานแบบนี้อยู่อีกด้วยงั้นหรอ? คุณเจียงไม่ต้องกังวล! ผมไปเก็บคนแบบนี้เอาไว้แน่! การที่เธอแสดงออกกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วยทัศนคติที่แย่ก็เพียงพอที่จะสะท้อนให้เห็นแล้วว่านิสัยของเธอนั้นมีปัญหา! ซึ่งมันไม่สอดคล้องกับนโยบายของบริษัทของเราหรือแม้แต่น้อย! เราจะดําเนินการไล่เธอออกทันที!”

หญิงสาว “…”

สุดท้ายแล้วเธอก็ยังไม่เชื่อและยังคงเยาะเย้ยออกมา

“หุหุ ก็แค่เสแสรั้ง!”

“ยามรักษาความปลอดภัยแบบนายจะไปมีหมายเลขโทรศัพท์ของประธานของฉันได้ยังไง ถ้าจะทําตัวหยิ่งยโสก็ทําให้สมฐานะของตัวเองหน่อย”

“จะไล่ฉันออกงั้นหรอ? ฉันเป็นถึงผู้ช่วยของประธานบริษัทเป็นหนึ่งในผู้บริหารเชียวนะ!”

“ส่วนนายมันก็แค่ยามรักษาความปลอดภัยคิดว่าเสแสร้งแบบนี้จะมีคนเชื่องั้นเหรอ ตลก!”

ในขณะที่เธอกําลังเยาะเย้ยเจียงเฉิน

ทันใดนั้น

โทรศัพท์ในกระเป๋ามือถือของเธอก็สั่นอย่างรุนแรง

เธอก้มหน้าลงและใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

เป็นหมายเลขโทรศัพท์ของลู่เว่ยที่โทรเข้ามา

“ลู่ ประธานมู่?”

เธอรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะรับ “ท่านประธานมีอะไรหรอคะ?”

“หลี่หง!!!”

ลู่เว่ยเรียกเธอด้วยชื่อจริงของเธอน้ําเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา “ตั้งแต่นี้ต่อไปเธอถูกไล่ออก! ดังนั้นรับขึ้นมาข้างบนและรับค่าจ้างของเธอและเก็บของออกไปจากบริษัทของฉันเดี๋ยวนี้!”

“อะไรนะ?”

ผู้บริหารสาวที่ชื่อว่าหลี่หงตัวสั่นด้วยความกลัวตัวเธอเซจนเกือบจะล้มลงไปกับพื้น “ประธาน ทําไมกันคะ?”

“ยังจะถามว่าทําไมอยู่อีกหรอ? ฉันคิดว่าเธอก็รู้ดีนะว่าทําไม”

ลู่เว่ยพูดออกมาอย่างโกรธจัด “รู้ไหมว่าพฤติกรรมที่หยาบคายของเธอต่อหน้ายามรักษาความปลอดภัยสองคนที่ชั้นล่างส่งผลกระทบร้ายแรงต่อการพัฒนาบริษัทของเราในอนาคตมากแค่ไหน มันสามารถทําให้บริษัทของเราสั่นคลอนได้เลยนะ! ดังนั้นฉันจึงเลือกที่จะตัดเนื้อร้ายแบบเธอก่อนที่มันจะสายเกินไปดังนั้นก็ขึ้นมาเก็บของแล้วรับเงินเดือนกลับไปได้แล้ว!”

“อะไรกัน?”

หลีหงตกตะลึงอย่างรุนแรง!

ฉันก็แค่ต่อว่ายามรักษาความปลอดภัยสองคนเองไม่ใช่หรอ?

แล้ววันนี้ฉันก็เพิ่งจะพูดกับคนสองคนนี้เท่านั้น?

แล้วมันจะทําให้ “บริษัทเสียอนาคต” “พบกับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่” และ “เสียภาพลักษณ์” อย่างร้ายแรงได้ยังไงกัน?

“ท่านประธานเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ? ฉันเพิ่งจะต่อว่ายามรักษาความปลอดภัยสองคนที่อยากจะกินเนื้อหงส์เท่านั้นเอง? ทําไมมันถึงทําให้บริษัทสูญเสียอนาคตล่ะค่ะ?”

ยิ่งหลี่หงพูดมากเท่าไหร่เธอก็รู้สึกใจเต้นแรงมากขึ้นเท่านั้น

ลู่เว่ยพูดออกมาอย่างเย็นชา “ฉันขี้เกียจจะพูดเรื่องไร้สาระกับเธอแล้ว! งั้นฉันจะบอกเธอก็แล้วกัน! ยามรักษาความปลอดภัยที่อยู่ต่อหน้าเธอตอนนี้ไม่ใช่คนที่จะทําให้คุณเคืองได้! ต่อให้เธอเป็นผู้บริหารบริษัทของเราเขาก็สามารถบดขยี้เธอได้ง่ายๆ!”

หลี่หงตกตะลึง –

มันจบแล้ว มันจบแล้วจริงๆ!

แปดปีที่เธอต่อสู้ในบริษัท!

ผลก็คือ เพียงแค่เธอไปต่อว่ายามรักษาความปลอดภัย…

ก็ทําให้เธอตกงาน?

ถูกไล่ออก?

แล้วฉันจะไปหางานที่มีเงินเดือนหลักล้านได้ที่ไหน?

ฉัน….

เธอมองไปที่เจียงเฉินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ!

ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่?

ในขณะเดียวกันหวังต้าจูก็รู้สึกขอบคุณและชื่นชมเจียงเฉินเป็นอย่างมาก

“เฮ้พี่ชายนายเก่งจริงๆ คุยโทรศัพท์แค่แปปเดียวก็สามารถสยบเธอได้แล้ว!”

หวังต้าจูยิ้มออกมาอย่างดีใจ

เจียงเฉิน “……”

เจ้านี่มันโง่จริงๆ!

เจียงเฉิน: !