ตอนที่ 362 : ดูคนจากภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ
ในอีกด้านหนึ่ง
ยูซอมซอกกําลังนั่งอยู่อย่างน่าอนาถ
เดิมที่เขานั้นเป็นคนหรอ
และตอนนี้ล่ะ?
ผมติดกันเป็นก้อน!
ใบหน้าก็โทรมไม่เหลือความหล่ออีกต่อไป!
แถมน้ําหนักยังลงไปหลายกิโลด้วย!
ครั้งก่อนเขาก็โทรศัพท์ข้ามประเทศไปเพื่อขอเงิน แต่สุดท้ายเขาก็ต้องวางสายไปก่อนเพราะไม่มีเงิน
หลังจากนั้นเขาก็ได้แต่เพียงแค่คาดหวังว่า บอดี้การ์ดสี่คนที่มาก่อนหน้านี้จะพบกับเขาโดยเร็ว
แต่อย่างไรก็ตามเขาคิดผิด!
กลุ่มบอดี้การ์ดสี่คนที่มาก่อนหน้านี้ต่างก็คิดว่าเขานั้นกําลังปลอมตัวเป็นขอทานเพื่อสอดแนม ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เข้ามาติดต่อเลยแม้แต่น้อยเพื่อป้องกันอีกฝ่ายไหวตัวทัน
หลังจากเป็นขอทานอีกสองวันในที่สุดเขาก็เก็บเงินได้มากพอ
“ในที่สุดฉันก็จะได้โทรหาท่านรองประธานสักที ฉันจะได้ไม่ต้องมานั่งทนทุกข์แบบนี้อีกต่อไป”
ยูซอมซอกน้ําตาไหล!
“ท่านรองประธานฯ”
“นายคือ…”
“ผมเองยูซอมซอก”
“ยูซอมซอก?” หลังจากที่ได้ยินลีฮุนฮยอกก็ด่าออกมาด้วยความโกรธทันที “ยูซอมซอก แกไปทําอะไรมาตั้งหลายวัน! แถมยังไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยแม้แต่น้อย!”
“ผม…” ยูซอมซอกอยากจะบ่นเรื่องความทุกข์ทรมานของเขาออกมา
แต่
เขาก็ไม่สามารถทําได้!
เขาเป็นถึงอดีตหน่วยรบพิเศษ
ถ้าเขาเปิดเผยเรื่องนี้ออกไปมันจะไม่เท่ากับการทําลายชื่อเสียงของตัวเองหรือยังไง?
“แค่กๆ ท่านรองประธานมันเป็นแบบนี้ หลังจากที่ผมสังเกตมาสองสามวัน ผมพบว่าควรทําธุระคนนี้ไม่ค่อยธรรมดา เขามีเงินและยังขับรถเมอร์เซเดสเบนซ์ เขาไม่ใช่คนยากจนที่จะมาทําธุระ…”
“….เรื่องนี้ฉันรู้อยู่แล้ว! สามวันที่ผ่านมาแกได้ข้อมูลมาแค่นี้เนี่ยนะ!?” ลีฮุนฮยอกพูดออกมาอย่างไร้ความอดทน
แน่นอนว่าเขานั้นรู้ดีว่าควรทําธุระคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา
เพราะหลังจากที่บริษัทไชน์นองสตาร์สาขาประเทศจีนถูกขโมยไปโดยคนทําธุระชาวจีนเขาก็ขายสิทธิบัตรที่เป็นของบริษัทออกไปเป็นจํานวนมาก
ทําให้พวกเขานั้นขาดทุนไปถึงสี่หมื่นห้าพันล้านหยวนในทางตรงและทางอ้อม(ชื่อเสียง)อีก อย่างน้อยสองหมื่นล้านหยวน!
อะไรกัน.
ทําไมถึงต้องเป็นคนทําธุระอีกแล้ว?
นี่บริษัทไชน์นิ่งสตาร์ไปทําอะไรไว้กับคนทําธุระ?
“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่ามีข้อมูลอื่นอีกไหม?” ลีฮุนฮยอกถามออกมาด้วยความเย็นชา
“เอ่อ….ไม่ครับ…..” ยูซอมซอกตอบด้วยความอับอาย นั่นคือข้อมูลทั้งหมดที่เขานั้นได้มา(จากการเป็นขอทาน) และหลังจากนั้นเขาก็รีบแก้ตัว “แค่กๆ วิธีของผมไม่เหมือนกับของคนทั่วไป แม้ว่ามันจะช้าแต่เราก็จะสามารถโจมตีอีกฝ่ายได้ในครั้งเดียวมันเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพสูงและแม่นยำ แต่ปัญหาเดียวคือเราต้องใช้เงินจํานวนมากจากนั้นคุณต้องให้เงินกับผมเพิ่ม”
“ต้องการเงินเพิ่มงั้นหรอ?” ลีฮุนฮยอกไม่อยากจะเชื่อ “ก็ได้! แชมป์ให้เพิ่มอีกสิบล้านวอนพอใจไหม?”
“แค่กๆ ก็พอได้อยู่ครับ…”
“อะไรนะ!”
ลีฮุนฮยอกตกตะลึง!
นี่แกจะใช้เงินไปซื้อรถถังมารียังไง!?
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง
ชเวจโฮก็นําบัตรธนาคารที่มีเงินสิบล่านมาให้
“หัวหน้านี้คือเงินของคุณ!” ชเวจโฮมองยูซอมซอกด้วยความชื่นชม
เงินมหาศาลอยู่ในมือแล้ว!
ยูซอมซอกกลับมาเปิดโหมดโอ้อวดอีกครั้ง!
เปลี่ยนชุดเป็นชุดสูทตัวละหลายหมื่น จากนั้นก็ไปอาบน้ําแล้วตัดผม
เปลี่ยนแปลงรูปร่างสําเร็จ
กลับมาสู่สภาพที่เต็มไปด้วยความหล่อเหลาและเท่อีกครั้ง!
ข่าวเดินกลับมาที่ประตูชุมชนฉยมู่นิวซิตี้
ขอทาน…เอ่อ สุดยอดหน่วยรบพิเศษกลับมาแล้ว!
ผู้หญิงที่อยู่รอบๆเมื่อมองเห็นใบหน้าของเขาก็อดไม่ได้ที่จะต้องกรีดร้องออกมา
“ว้าว เขาหล่อจังเลย”
“พระเจ้า! พระเจ้า!”
“ตกหลุมรักแล้ว!”
“เดี๋ยวก่อนขอฉันถ่ายรูปเขาก่อน!”
ยูซอมซอกยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ
ฉันยูซอมซอกผู้หล่อเหลา!
ในเวลานี้เอง…..
ก็มีร่างสาวสวยเดินออกมาจากชุมชน
ลีฮวอน!
ดวงตาของยูซอมซอกเป็นประกาย!
ในที่สุดก็ได้พบกับเจ้าหญิง
ในเวลานี้ลีฮวอนกําลังโทรคุยกับเจียงเฉินด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาน
ยูซอมซอกเดินไปยืนข้างหน้าลีฮวอนด้วยความมั่นใจ
เขามองไปข้างในดวงตาของลีฮวอน
หนึ่งนาที…..
สองนาที…
ราวกับกําลังถามเธอว่า : ฉันลองไหม?
ลีฮวอนมองคนแปลกหน้าที่อยู่ข้างหน้าเธอสับสน
ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน?
เขากําลังทําอะไร?
เมื่อยซอมซอกเห็นว่าลีฮวอนมองมาที่เขา เขาก็ยิ้มออกมาในใจ จากนั้นเขาก็ยื่นมือซ้ายของตัวเองออกไปและดีดโทรศัพท์ของลีฮวอน ราวกับตัวเองนั้นเป็นพระเอกในซีรีส์เกาหลี
โทรศัพท์บินออกไป!
ข่าวนั้นเคยลองใช้วิธีนี้กับแฟนเก่าของเขา ซึ่งตอนนั้นมันทําให้แฟนเก่าของเขาใจเต้นและยังได้ผลลัพธ์ที่น่าทึ่ง!
ลีฮวอนที่ถูกชิงโทรศัพท์มือถือไปก็ตอบสนองไม่ถูก
ยูซอมซอกเตรียมพร้อมและรอรับโทรศัพท์ที่กําลังจะตกลงมา…..
เขานั้นเป็นถึงอดีตหน่วยรบพิเศษเขานั้นมั่นใจว่าตัวเองจะต้องรับโทรศัพท์ได้ทันอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม…
ในเวลานี้เองก็มีเด็กอายุเจ็ดขวบที่เพิ่งจะกินกล้วยเสร็จเดินผ่านมาและต้องการที่จะโยนเปลือกกล้วยลงในถังขยะ แต่ด้วยความที่เขาเป็นเด็กทําให้ไม่สามารถโยนได้อย่างแม่นยํา และเปลือกกล้วยก็ปลิวไปตกอยู่ใกล้ๆเท่าของยูซอมซอก
และยูซอมซอกที่ขยับเท้าก็เหยีบกับเปลือกกล้วยจนลื่น
อ๊ะ!!!
ทันใดนั้นเขาก็ล้มลง – เสียงดังสนั่นออกมา พร้อมกับถังขยะที่พลิกคว่าและขยะที่ลอยออกมาทั่วก่อนจะตกลงมาทับคนที่ล้มลงไป
และโทรศัพท์มือถือที่บินขึ้นไปบนฟ้าก็ตกลงมาสู่พื้น
ตกลงมาแตก!
ทุกคนเงียบ!
ดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยความมึนงงและไม่เข้าใจ
“เขากําลังพยายามทําอะไร?”
“จะขโมยโทรศัพท์หรอ?”
“แต่งตัวหล่อเท่แบบนั้นแต่จะมาขโมยโทรศัพท์? ดูคนจากภายนอกไม่ได้เลยจริงๆ”
“ใครจะไปรู้ล่ะบางทีคนอาจจะแต่งตัวดีแต่ก็เป็นโจรได้เหมือนกัน”
“ฉันจะโทรแจ้งตํารวจ”
ในเวลานี้เจียงเฉินก็ขับรถมาจอดอยู่ที่หน้าประตูชุมชนพอดี และเมื่อเขาเห็นลีฮวอนเขาก็ลงรถมาอย่างรวดเร็ว
เจียงเฉินขมวดคิ้ว “มันเกิดอะไรขึ้น?”
ลีฮวอนงง “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน จู่ๆก็มีผู้ชายพยายามขโมยโทรศัพท์ฉัน”
เนื่อจากใบหน้าของยูซอมซอกถูกขยะทับอยู่จึงทําให้เจียงเฉิงไม่ได้เห็นหน้าของเขา เลยทําให้เขานั้นไม่รู้เลยว่าคนที่อยู่ข้างหน้าของเขานั่นก็คือคนที่ถูกส่งมาจากบริษัทไชน์นิ่งสตาร์หว่อง
รถตํารวจมาถึงอย่างรวดเร็ว ที่นี่นั้นอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยจุยมู่ดังนั้นการรักษาความปลอดภัยจึงเข้มงวดมาก ตํารวจใช้เวลาเพียงแค่สามนาทีก็มาถึงที่เกิดเหตุ
“ใครโทรแจ้งตํารวจ?”
“ฉันค่ะ นี่ค่ะโจรขโมยมือถือ!”
“ใช่ค่ะ ฉันก็เห็นเหมือนกัน!”
ผู้คนในเมืองหลวงนั้นรังเกียจคนที่เป็นโจรมากดังนั้นพวกเขาจึงตราหน้าว่ายซอมซอกนั้นเป็นโจนทันที
(ยูซอมซอก : “???)
สีหน้าของตํารวจเปลี่ยนเป็นจริงจัง ที่นี้ใกล้กับพระราชวังต้องห้ามมากเขากล้าดียังไงถึงมาขโมยของที่นี่? นี่มันไม่ใช่การท้าทายสถานีตํารวจของเรางั้นหรอ!
“จับเขาขึ้นมา! เราจะพาเขากลับไปสถานีตํารวจเพื่อสอบสวน!”
หนึ่งชั่วโมงต่อมาด้วยหลักฐานมากมายจึงทําให้ยูซอมซอกผู้น่าสงสารนั้นถูกตัดสินว่าการกระทําของเขานั้นเป็นการที่โจรกรรม และเขานั้นจะถูกควบคุมตัวเป็นเวลาเจ็ดวัน
แม้ว่าจะเป็นชาวต่างชาติแต่ตํารวจนั้นก็ไม่ได้ให้สิทธิ์พิเศษแต่อย่างใดซึ่งเป็นสิ่งที่น่าชื่นชม
ด้านนอกสถานีตํารวจ
บอดี้การ์ดทั้งสี่คนมองไปที่ประตูสถานีตํารวจโดยท่าทางที่ไม่อยากจะเชื่อ
ตกตะลึง!
มองหน้ากัน
“พระเจ้า….. เขาโดนจับงั้นหรอ?”
“เป็นไปได้ไหมว่าเขาจงใจที่จะโดนจับ?”
“ใช่ เขาจะต้องจงใจอย่างแน่นอน….”
“นี่ดูทางนั้น เจ้าหญิงออกมาแล้ว!”
ในเวลานี้เองลีวอนก็เดินออกมาจากสถานีตํารวจพร้อมกับเจียงเฉิน
“มะะะะะะ
“ม่ายย
เจ้าหญิงน้อยลีวอนของพวกเขากําลังอยู่ในอ้อมแขนของคนทําธุระชาวจีน!
“ไม่นะ!”
“คุณหนู! เขาเป็นคนจีนนะ!”
บอดี้การ์ดตะโกนออกมาอย่างสิ้นหวัง!
