ตอนที่ 357 : ผู้เชี่ยวชาญ! ปรมาจารย์ตัวจริง!
เจียงเฉินเดินเข้าไปในชุมชนและกําลังจะเข้าไปหาลีฮวอน
“เจ้านาย ขอทานคนนั้นไม่ปกติครับ…” บอดี้การ์ดจากบริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉันเดินเข้ามาหาเจียงเฉินและรายงานเจียงเฉิน
เจียงเฉินรู้สึกประหลาดใจ “ทําไมเหรอ? ผิดปกติตรงไหน?”
บอดี้การ์ดอธิบายออกมา “ผู้ชายคนนี้สวมเสื้อผ้าแบรนด์เนมและกลิ่นอายของเขานั้นแตกต่างจากคนที่เป็นขอทานมากและที่สําคัญคือเขาพูดภาษาเกาหลีเนื่องจากเหตุผลพวกนี้ทําให้พวกเราเริ่มสนใจเขา”
เจียงเฉินลองคิดตาม “มีข้อสงสัยเยอะขนาดนี้เลยหรอ”
บอดี้การ์ด “หลังจากที่ผมทําการตรวจสอบปรากฏว่าเขานั้นถูกส่งมาโดยบริษัทไชน์นิ่งสตาร์ตัวเขาก่อนหน้านี้เป็นทหารหน่วยรบพิเศษและเคยถูกส่งไปทําภารกิจรักษาสันติภาพในประเทศที่มีสงครามต่อมาเขาก็ตกหลุมรักกับแพทย์ในเขตสงครามคนหนึ่งที่ได้รับการช่วยเหลือจากทางการเกาหลีใต้หลังจากนั้นพวกเขาก็คบกันเป็นแฟนแต่แล้วไม่นานเธอก็ไปเหยียบกับระเบิดเสียชีวิต
เจียงเฉิน “…”
สงสารสามวินาที…..
บอดี้การ์ด “และเรายังพบข้อมูลเพิ่มเติมอีกว่าแท้จริงแล้วแฟนของเขานั้นไม่ได้สมควรตายเลยแต่กลับเป็นเพราะตัวเขาเองที่มั่นใจในฝีมือของตัวเองมากจนเกินไปผลก็คือในภารกิจการช่วยเหลือพลเรือนเขานั้นได้ข้ามขั้นตอนที่สําคัญไปโดยที่คิดว่ามันไม่จําเป็นจนสุดท้ายก็เกิดเรื่องที่น่าเศร้าขึ้น หลังจากที่แฟนสาวของเขาเสียชีวิตเขานั้นก็ถูกกองทัพไล่ออก….”
เจียงเฉิน “…”
พวกชอบโอ้อวด!
“นี่มันไม่ถูกต้อง
เจียงเฉินถามออกมา “ในเมื่อก่อนหน้านี้เขานั้นเก่งขนาดนี้แต่เขาจะมาตกอับขนาดนี้ได้ยังไงกัน? แล้วทําไมเขาถึงต้องมาขอทานอยู่ที่หน้าประตูชุมชนด้วย?หรือว่าทั้งหมดนี้จะเป็นการแสดง?แต่สายตาของฉันก็ไม่น่าจะพลาดได้
“นี่….” มุมปากของบอดี้การ์ดกระตุก “เหตุผลที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะว่ามีโจรสี่คนที่ขโมยกระเป๋าเดินทางเขาตอนที่เขาลงมาจากเครื่องบิน… จากนั้นระหว่างที่เขาอยู่บนถนนเขานั้นก็ถูกต้มตันทั้งนาฬิกาโทรศัพท์มือถือหรือแม้แต่เงินก้อนสุดท้ายก็ถูกแท็กซี่โกงไปจนหมด……”
พรูด
เจียงเฉินพ่นน้ำออกมาเต็มปาก
ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
นี่เขาเป็นถึงอดีตหน่วยรบพิเศษเลยนะ!
ทําไมถึงได้โง่เง่าขนาดนี้?
หรือว่าฉันควรจะยกย่องทักษะความสามารถของโจรดี?
“แล้วทําไมเขาไม่แจ้งตํารวจล่ะ?”
“การแจ้งตํารวจคงจะไม่สามารถทําได้เพราะเดิมที่เขาก็มาที่ประเทศจีนด้วยจุดประสงค์ที่ไม่บริสุทธิ์และเขาก็คงกลัวผลที่จะเกิดขึ้นโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ!”
“ใช่แล้ว”
บอดี้การ์ด “คุณเจียง แล้วจะให้พวกเราทํายังไงต่อไปดีคะ?”
เจียงเฉิน “แค่เฝ้าดูต่อไปอย่าเพิ่งทําอะไรทั้งนั้นปล่อยให้พวกเขาได้ดูภาพของฉันอยู่กับเจ้าหญิงของพวกเขาต่อไป ”
บอดี้การ์ดบูชา
คุณเจียงสุดยอดที่สุด!!
ในอีกด้านหนึ่งกลุ่มบอดี้การ์ดชาวเกาหลีทั้งสี่คนก็รอการมาถึงของยูซอมซอกที่สนามบินปักกิ่ง
ผลลัพธ์ก็คือ……
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง…
หนึ่งชั่วโมง…….
สองชั่วโมง…
จนถึงเวลาบ่าย..
ไม่รอแล้ว!
โทรไปก็ไม่รับ!
พระเจ้า!
นี่มันบ้าอะไรกัน?
ทําไมถึงติดต่อไม่ได้!?
พวกเขารีบโทรหารองประธานลีฮุนฮยอกทันที (พ่อของลีฮวอน) เพื่อรายงานเรื่องนี้
“อะไรนะยูซอมซอกขาดการติดต่อ! นี่ไม่จริงใช่ไหม!?”
ลีฮุนฮยอกตกตะลึงและปวดหัว
ขาดการติดต่อ?
เป็นไปได้ว่าที่ทางการประเทศจีนจะ… ไม่สิมันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? ยูซอมซอกก็ไม่ใช่สายลับดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้และไม่มีความจําเป็นเลยที่เจ้าหน้าที่ของประเทศจีนจะทําอะไรแบบนี้
แต่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
หรือว่า…..ยูซอมซอกจะคิดว่าบอดี้การ์ดทั้งสี่คนนั้นได้ถูกเปิดเผยตัวตนไปแล้วและการร่วมมือกับพวกเขาจะทําให้งานยากขึ้น เขาก็เลยตัดสินใจปกปิดตัวตนและลงมือทําด้วยตัวเอง?
ลีฮุนฮยอกคิดอยู่ครู่หนึ่งและรู้สึกว่าความจริงมันควรจะเป็นแบบนี้
“นี่คงเป็นสาเหตุเดียวที่พอจะอธิบายได้”
“ฉันคงต้องยอมรับเลยว่ายูซอมซอกคนนี้สมกับเป็นอดีตหน่วยรบพิเศษฝีมือดีจริงๆคนที่เคยอยู่ในสงครามต้องระมัดระวังตัวเองตลอด!”
ยอดเยี่ยม!
หลังจากนั้นเขาก็พูดกับกลุ่มบอดี้การ์ดทั้งสี่คนด้วยความมั่นใจ“ไม่ต้องกังวลไปด้วยความแข็งแกร่งของยูซอมซอกนั้นแทบจะไม่ต้องสงสัยเลยว่า บนโลกนี้ยังมีคนที่สามารถทําให้เขานั้นเสียท่าให้อยู่อีกแต่คนที่พอจะทําได้ก็มีเพียงแค่พวกเราคนเกาหลีและสหรัฐอเมริกาเท่านั้นส่วนคนจีนไม่มีทางอย่างแน่นอน!”
ชเวจโฮ “ครับ!”
ลีฮุนฮยอก “ดังนั้นต่อจากนี้ หน้าที่ของพวกนายคือหรอกเขาเรียกกันสนับสนุน!”
ชเวจูโฮ “ครับ ท่านรองประธาน”
ตร์ด
ในเวลานี้เอง
โทรศัพท์มือถือของลีฮุนฮยอกก็มีหมายเลขที่ไม่คุ้นเคยโทรเข้ามาจากประเทศจีน
รับสาย
“ท่านรองประธาน!”
“ยูซอมซอก?”
“เป็นผมเอง…… รองประธานตอนนี้ผมมาถึงเมืองหลวงของประเทศจีนเป็นครั้งแรกผมถูกตํารวจตรวจคนเข้าเมืองของประเทศจีนกักตัวเอาไว้แถมยังมีการต่อสู่วุ่นวายกันอยู่พักหนึ่งแล้วผมก็ถูกขโมยกระเป๋าเดินทางไป….”
ยูซอมซอกอธิบายเรื่องราวที่แต่งเกิดอะไรขึ้นด้วยความโปรด
เขานั้นเป็นถึงอดีตหน่วยรบพิเศษมันคงจะน่าอายมากถ้าเกิดคนอื่นรู้ว่าเขานั้นถูกขโมยกระเป๋าและยังถูกแท็กซี่โกงดังนั้นเขาจึงแต่งเรื่องและพูดออกไปว่าตัวเองนั้นถูกยอดฝีมือของประเทศจีนหลายคนรุมล้อมและเขาก็สู้กลับอย่างกล้าหาญเพื่อทําให้ตัวเองถูกเท่ห์
“อะไรนะ! ยอดฝีมือของประเทศจีน?”ลีฮุนฮวาตกตะลึง
“ใช่ครับ พวกเขาจะต้องเป็นยอดฝีมืออย่างแน่นอน!ระดับฝีมือในการต่อสู้ของพวกเขาสูงมากแถมยังใช้วิธีไร้ยางอายด้วยการปิดล้อมผมด้วย”ยูซอมซอกพูดออกมาด้วยความโกรธ
ลีฮุนฮวา “หมายความว่าตัวตนของนายถูกเปิดเผยแล้วงั้นเหรอ?”
ยูซอมซอก “นั่นไม่จริงครับ…. วางใจเถอะครับท่านรองประธานผมยูซอมซอกจะต้องพาเจ้าหญิงของพวกเรากลับไปให้ได้อย่างแน่นอนผมขอเวลาเพียงแค่สองสามวันเท่านั้น!”
ลีฮุนฮวาพยักหน้า “ต้องสําเร็จเท่านั้น!”
ยูซอมซอก “ครับ!… ท่านรองประธานฯพอดีระหว่างการต่อสู้พบทํากระเป๋าเงินนาฬิกาแล้วก็โทรศัพท์มือถือหายดังนั้นช่วยส่งเงินมาช่วยผมหน่อยนะครับ”
ลีฮุนฮยอก “…”
รู้สึกแปลกๆ
ไม่สิ นายถูกปิดล้อมแล้วก็ถูกขโมยกระเป๋าเดินทางไปใช่ไหม?แล้วทําไมนาฬิกาจึงหายไปด้วย?หรือว่าอีกฝ่ายขโมยนาฬิกาของนายไปด้วย?
รู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ
ในเวลานี้เอง…
เสียงแหลมๆก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์“หมดเวลาแล้ว เงินของนายหมดแล้ววางสายได้แล้ว!”
ตรู้ด ตรู้ด ตร็ด
โทรศัพท์ถูกวางสาย
ลีฮุนฮยอก “..
สับสน!
ในเวลานี้เองกลุ่มบอดี้การ์ดทั้งสี่คนก็ออกจากสนามบินแล้วตรงมาที่ชุมชนฉุยมู่นิวซิตี้
“หัวหน้า เรามาถึงชุมชนแล้วครับ”
“อย่าประมาทล่ะ ตอนที่พวกเราไปที่สนามบินเพื่อรับลูกพี่ของพวกเรา พวกเราก็เกือบจะเปิดเผยตัวตนของเขาแล้ว!”
ไม่นานทั้งสี่คนก็เดินมาถึงประตูชุมชนฉยมู่นิวซิตี
แล้ว….
พวกเขาก็พบกับภาพของลูกพี่ของตัวเองที่กําลังขอท่านอยู่
“นั่นเขาไม่ใช่เหรอ?”
“เอ่อ.. ก็คงจะใช่”
ทั้งสี่มองไปที่ชายขอทานผู้หล่อเหลาที่อยู่ตงหน้าของพวกเขา
ใช่แล้ว เป็นเขา!
“แค่กๆ… ฉันคิดว่าบางทีเขาอาจจะกําลังพยายามสืบข้อมูลด้วยการแกล้งเป็นขอทานก็ได้!”
“ใช่ มันจะต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ!”
“ยอดฝีมือก็ยังคงเป็นยอดฝีมืออยู่วันยังค่ํา!”
ชมเชย!!
(ยูซอนซอกผู้หิวโหย : ??? แค่กๆ ใช่ๆ นั่นแหละสิ่งที่ฉันคิด!)
เจียงเฉินเดินขึ้นไปบนบ้านของเขาที่ชั้นเก้าก่อนจะอาบน้ำแล้วลงมาที่ชั้นแปดซึ่งเป็นชั้นที่ลีฮีวอนอยู่
และในห้องที่อยู่ตรงข้าม…
นักแสดงสาวมู่ซินเยว่กําลังคุยโทรศัพท์กับผู้จัดการส่วนตัวของเธอ
“พี่หลิว ฉันพยายามแทบตายแต่สุดท้ายเขากลับมีแฟนอยู่แล้ว!”
“ยัยโง่ มีแฟนแล้วมันยังไง? สิ่งที่เธอต้องการคืออะไร?เธอไม่ต้องการหาแฟนสักหน่อยไม่ใช่หรอ?สิ่งที่เธอต้องการคือคนที่จะมาสนับสนุนเธอ!”
“แต่ว่า แฟนของเขาเนี่ยสวยมากจริงๆนะเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยแม้ว่าฉันจะคิดว่าตัวฉันเองก็สวยแต่ว่ายังห่างไกลกับเธอมาก!”
“ถ้าเธอยังโง่และยอมรับความพ่ายแพ้อยู่แบบนี้เธอก็จะไม่ได้อะไรเลยนะ เธอไม่เคยได้ยินหรือยังไงหว่าแม้แต่เมียหลวงนั้นก็ยังมีเสน่ห์ไม่เท่าเมียน้อยและเมียน้อยก็ไม่มีเสน่ห์เท่านางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ดังนั้นสิ่งที่เธอต้องทํามีเพียงแค่ล่อลวงเขาให้ได้และสัญญากับเขาว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาจะถูกเก็บเป็นความลับจะไม่เปิดเผยต่อสาธารณะเด็ดขาดเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วฉันไม่เชื่อว่าเขาจะไม่ยอมงับเหยื่อ!”
“ใช่แล้ว!” มู่ซินเยว่ดูเหมือนจะตกตะลึง “พี่สาวหลิวพี่พูดถูกฉันจะพยายาม!”
หลังจากวางสายเธอก็เริ่มคิดแผน
ในไม่ช้าเธอก็คิดแผนได้ : แกล้งเมาหน้าประตู!!
แกร็ก
ในเวลานี้เองเธอก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว
“เขากลับมาแล้ว!”
เธอกระโดดลุกขึ้นมาจากโซฟาทันที
รีบไปแต่งหน้า ทาปากแดงๆแล้วเปลี่ยนเป็นชุดที่ดูเซ็กซี่
แล้วก็เดินไปหยิบไวน์แดงขึ้นมาจิบ ไม่นานใบหน้าเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
หลังจากนั้นเธอก็เดินออกไปข้างนอกพร้อมกับแก้วไวน์แดงจนมาถึงที่หน้าประตูของเจียงเฉิน
เคาะประตู
“ใครครับ?”
“ฉันเอง…”
ประตูถูกเปิดออก
เผยให้เห็นใบหน้าหล่อๆ
“ฉันขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม Ne”
“มีอะไรงั้นเหรอครับ?”
“คุณอาจจะไม่เคยได้ยินแต่วงการบันเทิงมันก็มีด้านมืดอยู่ ฉันเคยถูกคนใหญ่คนโตในวงการบันเทิงเสนอเงินเหม็นๆของพวกเขาให้เพื่อกลายเป็นผู้หญิงของพวกเขาแต่พวกเขานั้นไม่รู้เลยว่าฉันม่ซินเยว่เป็นคนแบบไหนฉันตอบปฏิเสธไปแต่ฉันก็คิดไม่ถึงเลยว่าต้นสังกัดของฉันจะด่าฉัน…ฉันที่เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆจากชนบทเข้ามาทํางานในเมืองหลวงแต่ทําไมฉันถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย ”
เจียงเฉิน “…”
มองไปที่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธและความเศร้าและเจ็บปวดของเธอ
ถ้าหากเป็นผู้ชายคนอื่นก็คงอยู่ในอาการที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก…
ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและโกรธของเธอไม่ว่าใครที่ได้เห็นต่างก็ต้องยอมรับเลยว่ามันดูน่าสงสารมากโดยเฉพาะกับเด็กสาวที่แสนบริสุทธิ์แต่กลับต้องมาอยู่ในวังวนมืดของพวกการบันเทิงแต่….
ก็ต้องยอมรับเลยว่าทักษะการแสดงของเธอนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ!
การแสดงออกบนใบหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยความสมบูรณ์แบบแต่ยกเว้นอยู่เพียงจุดเดียวเท่านั้นนั่นก็คือแววตาของเธอ!
และอีกอย่างการที่แต่งตัวเข้ามาหาผู้ชายแบบนี้ แน่ใจนะว่าตัวเองไม่ได้ต้องการมาเพื่อยั่วยวน?
ปัง
เจียงเฉินปิดประตูใส่หน้าทันที
มู่ซินเยวที่กําลังแสดงอยู่หน้าประตู “……….”
เจียงเฉินอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเป็นชุดลําลองสบายๆก่อนจะเดินออกมา
“ทําไมคุณถึงยังอยู่ตรงนี้อีก?”
“ฉันทรมาณมาก ฉันไม่อยากจะไปอยู่กับคนแก่นges”
“ฟังชัดๆนะ ผมไม่หลงกลคุณหรอก….”
พูดจบเจียงเฉินก็รีบวิ่งออกไปทันที
มู่ซินเยว่ “…”
ทันใดนั้นประตูลิฟต์เปิดออกชายร่างอ้วนคนหนึ่งเดินออกมาซึ่งเขาก็คือคนเดียวกับคนก่อนหน้านี้
“อา เทพธิดา คุณมารอฉันอยู่ตรงนี้เลยหรอ”
เขารีบวิ่งเข้าไปหาซินเยวทันที
“กร็ด – ไอ้โรคจิต ออกไป!!!”
มู่ซินเย่วกรดออกมาด้วยความหวาดกลัวแล้ววิ่งหนีเข้าไปในบ้านของเธอก่อนจะปิดประตูเสียงดังพร้อมกับล็อกประตู
ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็เดินลงมาถึงชั้นแปดและเคาะประตู
“โอปป้า!” ลีฮวอนเปิดประตูหลังจากที่เธอได้เห็นเจียงเฉินใบหน้าเธอนั้นก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
หล่อมาก!
ตอนที่เขาอยู่ในชุดทําธุระเขาก็หล่อมากแล้ว! แต่ตอนนี้หล่อมากขึ้นกว่าเดิมสิบเท่า!
(*/ul *)!
“ฮ่าๆ ขอโทษทีนะ พอดีวันนี้ฉันออกไปทํางานมา…”
เจียงเฉินมองไปที่ชุดของลีฮวอนซึ่งมันเป็นชุดนอน…..
เอ่อ..
เจียงเฉินรู้สึกคันจมูกขึ้นมาเล็กน้อย
ลีฮวอนหัวเราะออกมาและพูดว่า “โอปป้า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันชอบผู้ชายขยันนะ!”
เจียงเฉินเดินเข้าไปในห้อง
“ชีวอน อยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้าง?”
“ขอบคุณมากค่ะโอปป้า ฉันสบายดีตอนนี้ฉันกําลังเรียนภาษาจีนอยู่”ลีฮวอนแอบมองไปที่เจียงเฉินและหน้าอย่างอายๆ
เธอคิดเกี่ยวกับอนาคตแล้วว่าถ้าหากเธอนั้นได้แต่งงานกับเจียงเฉินเธอคงไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองไม่สามารถพูดภาษาจีนได้
ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะเรียนภาษาจีนทั้งวัน
“เอ่อ พอดีวันนี้มีผู้หญิงบ้าคนหนึ่งมาทําตัวลับๆล่อๆอยู่ที่หน้าประตูของฉันและพยายามยั่วยวนฉัน…”
“อะไรนะ?”
“ดังนั้น ฉันเลยอยากนอนที่นี่คืนนี้เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง” เจียงเฉินพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง
ห่างออกไปเพียงสองร้อยเมตร
บนชั้นที่สิบหกของโรงแรมนอกชุมชน กลุ่มบอดี้การ์ดสี่คนกําลังส่องกล้องมองไปที่ชั้นแปด
เนื่องจากการควบคุมความปลอดภัยของชุมชนฉุยมู่นิวซิตี้นั้นค่อนข้างเข้มงวด จึงมีเพียงแค่เจ้าของห้องเท่านั้นที่จะสามารถพาคนนอกเข้าไปได้และจําเป็นต้องมีการบันทึกใบหน้าเอาไว้ไม่อย่างนั้นก็จะไม่อนุญาตให้เข้าอย่างเด็ดขาด
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหาโรงแรมที่อยู่ฝั่งตรงข้ามและใช้กล้องส่องทางไกลเพื่อทําการตรวจสอบ
แม้ว่าระยะทางจะไกลไปบ้างและเมื่อส่องด้วยกล้องส่องทางไกลแล้วจะดูเบลอไปเล็กน้อยแต่ก็ยังสามารถมองเห็นได้อยู่
“เจ้าหญิงน้อยไม่ได้ออกไปไหนมาหนึ่งวันแล้ว”
“ใช่ เธอพักอยู่ที่นั่นและเราไม่มีทางติดต่อกับเธอได้เลย”
“หรือว่าเราจะมุดท่อระบายน้ำไปดี?”
“เดี๋ยวก่อน…..มีคนเข้าไปในห้องของเจ้าหญิงน้อย!…ไม่นะ! นั่นมันผู้ชาย!”
“ไม่ เจ้าหญิงน้อยของพวกเรากําลังอยู่ในชุดนอน!”
บอดี้การ์ดทั้งสี่คนเต็มไปด้วยความเดือดดาน!
หลังจากนั้น…
“โอ้ ไม่นะ คุณหนูก็ผู้ชายคนนั้นจริงๆ!”
“อากษ – ตาย ตายแล้ว คุณหนูของพวกเรา… จูบกับผู้ชายคนนั้น!”
“ไม่นะ – พวกเขาเดินเข้าไปในห้อง!”
“อ๊ากกกก”
“ไอ้คนจีนคนนี้มันกล้าดียังไง!!”
“ตายให้ฉันซะ!!”
ปัง ปัง ปัง
บอดี้การ์ดทั้งสี่คนทุบกําแพงด้วยความโกรธและกรีดร้องออกมา
พวกเขารู้สึกว่าคุณหนูของพวกเขากําลังอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ปลอดภัยโกรธ!
ทุบกําแพง!
