ตอนที่ 350 : เป็นเศรษฐีแล้วจะไปเป็นคนทําธุระทําไม?
ในเวลานี้เอง
หวังชงผู้สืบทอดบริษัทอี้ตํากรุ๊ปก็เดินผ่านมาพอดี
พร้อมกับรองประธานและผู้บริหารอีกหลายคน
“คุณจาน?”
หญิงสาวจบมาจากมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ก็วิ่งเข้าไปหารองประธานอย่างรวดเร็วพร้อมกับดวงตาของเธอที่เป็นประกาย
ส่วนฝ่ายชายในตอนนี้ก็ไม่สนใจเจียงเฉินอีกต่อไป เขารีบวิ่งไปหารองประธานจ้านทันทีก่อนจะโค้งคํานับให้
ปรากฏว่าลองประธานแซ่จ้านคนนี้มีความสัมพันธ์กับคู่รักคู่นี้จริงๆ!
รองประธานบริษัทอี้ตํากรุ๊ป!
ล้อเล่นรึเปล่า?
ขอเพียงประโยคจากเขาเพียงแค่ประโยคเดียว ก็จะสามารถซื้อบ้านได้อย่างง่ายดาย!
รองประธานจานที่เห็นคู่รักคู่นี้เดินเข้ามาหาก็พูดคุยด้วยรอยยิ้มกับพวกเขา
และเจียงเฉินก็ได้ยินพวกเขาพูดคุยกันว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอกพวกเธอสามารถซื้อบ้านที่นี่ได้อย่างแน่นอน เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับทางสํานักงานขายให้ ให้พวกเขาเลื่อนคิวของพวกนายขึ้นไปอีก พวกเธอก็จะได้ซื้อบ้านเพิ่มเอาไว้ทํากําไร”
คู่รักพากันพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่ประจบประแจง
หลังจากนั้นฝ่ายชายก็หันหลังกลับมาและหันไปมองเจียงเฉินพร้อมกับรอยยิ้มเยาะเย้ย
“คนชั้นต่ําแบบแกยังกล้ามาสู้กับฉันอยู่อีกไหม!? ขอเพียงแค่ไม่กี่นาที่ฉันก็สามารถทําเงินได้เป็นล้านแล้ว!”
ในเวลานี้เอง
นายน้อยหวังชงก็หันมาเห็นเจียงเฉินพอดี!
เขารีบเดินมาหาเจียงเฉินอย่างรวดเร็ว!
และจับมือกับเจียงเฉิน
“คุณเจียง ฮ่าๆๆๆ คุณมาถึงก่อนเวลาหรอครับ? ผมต้องขอโทษจริงๆที่ไม่ได้มาต้อนรับคุณ”
พูดจบเขาก็หันหน้าไปดูรองประธานานทันที “จ้านซี! ฉันบอกนายแล้วไม่ใช่หรือยังไงหว่า นายต้องมารอต้อนรับคุณเจียงที่นี่! แล้วนี่นายกําลังทําอะไรอยู่!? คุณเจียงเขายืนอยู่ตรงนี้ตั้งนาน แล้วแต่ทําไมไม่มีใครมาต้อนรับเขาเลย พวกนายไม่อยากทํางานกันแล้วหรือยังไง!?”
รองประธานจ้านมองดูด้วยความหวาดกลัวก่อนจะพยักหน้าและโค้งคํานับ “คุณหวัง ผมอธิบายได้นะครับ! ผมไม่รู้จริงๆว่าคนนี้คือคุณเพียง! ผมเลยยังไม่ได้สั่งให้ลูกน้องผมท่าอะไร ผมผิดไปแล้วครับ ”
ทันทีที่เขาเห็นเจียงเฉินที่อยู่ในชุดขนทําธุระพวกเขาก็พากันตกตะลึงในทันที
ให้ตายเถอะ!
ใครจะไปคิดว่าคุณเจียงที่เป็นแขกวีไอพีของประธานหวังจะมาในชุดคนทําธุระ?
ที่ประตูสํานักงานขายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและผู้จัดการฝ่ายขายก็จะคอยมองรถหรู อยู่ตลอด
ทุกครั้งที่มีรถหรูๆขับผ่านมาพวกเขาก็จะแอบก้มหน้า และถามกันว่านี้อาจจะเป็นคุณเจียงหรือเปล่า?
แต่ใครจะไปคิดว่าคุณเจียงจะมาในเครื่องแบบของคนทําธุระ?
และในเวลานี้เองคู่รักก็พากันมองเจียงเฉินด้วยความตกตะลึง
พระเจ้า!
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ทําไมหวังชงเจ้านายของรองประธานจ้านถึงปฏิบัติต่อไอ้คนทําธุระคนนี้ด้วยความเคารพขนาด
ไม่ส์เขาก็แค่คนรับจ้างทําธุระไม่ใช่เหรอ?
ใครๆต่างก็รู้ว่าหวังชิงคนนี้เป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
คนที่มีเงินมากขนาดนั้นจะมามีเพื่อนแบบนี้ได้ยังไงกัน?
เจียงเฉินมองไปที่หวังชงและพูดออกมา “ผมมีอะไรจะบอกคุณ!”
“พูดมาได้เลยครับ พูดมาได้เลย!”
หวังชงรีบตอบรับทันที
เจียงเฉินมองไปทางคู่รักอย่างเย็นชาและพูดว่า “วันนี้มีคนมากมายพากันมาต่อคิวเพื่อซื้อบ้านที่นี่! แต่ว่ามีบางอย่างที่ดูเหมือนจะไม่ยุติธรรม! อยากจะลองฟังหน่อยไหม?”
หวังชงตกตะลึงอยู่ครู่นึงก่อนจะหันศีรษะและจ้องมองไปที่รองประธานจ้านด้วยความโมโห “มันเกิดอะไรขึ้น!?”
ภายใต้การจ้องมองที่เต็มไปด้วยความมืดมนของหวังชงรองประธานนานก็หลั่งเหงื่อเย็นออกมา มือและเท้าของเขานั้นอ่อนแรงทันทีษะ
ในใจของเขาตอนนี้เต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อคู่รักเมื่อกี้มาก!
เจ้าพวกบ้า!
ฉันไม่ได้บอกพวกแกไปหลายรอบแล้วหรอว่าให้พูดน้อยๆ!?
แล้วทําไมคุณเจียงถึงออกมาพูดเรื่องนี้ต่อหน้าประธานหวัง?
ไม่มีทางเลือกแล้วตอนนี้ไม่ต้องมาสนใจความสัมพันธ์อะไรแล้ว “ไม่ครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน! ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด!”
เจียงเฉินแค่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา “ลองตรวจสอบดูสิ! ตรวจสอบให้ละเอียด!”
หวังชงพูดออกมาด้วยความโกรธ “ไม่ได้ยินที่คุณเจียงพูดหรือยังไง ทําไมยังไม่ไปตรวจสอบอีก!”
รองประธานจ้านรู้สึกหนาวขึ้นมาทันที
ลืมแบบนี้เขาจะยอมให้ถูกตรวจสอบได้ยังไง?
เพราะเห็นได้ชัดว่าเขานั้นเป็นคนที่เข้าไปพูดกับฝ่ายขายเพื่อให้คู่รักคู่นี้ได้คิวที่ 299 ไปโดยที่ไม่ต้องต่อคิว
และในตอนนี้ใบหน้าของคู่รักก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวและค่อยๆรามไปจนถึงลําไส้ของพวกเขา
เรื่องทั้งหมดมันเกิดเพียงเพราะแค่เงิน 100 หยวน!
แค่เงิน 100 หยวนเท่านั้น!
และพวกเขาก็ไปรังแกคนทําธุระและผลลัพธ์ที่พวกเขากําลังจะได้นั่นก็คือ
ผู้จัดการฝ่ายขายรีบวิ่งออกมาและเปิดโปงเรื่องทุกอย่างทันที “ทุกอย่างมันเป็นคําสั่งของรองประธานจ้านครับ เขาสั่งให้ผมจัดคิวให้กับพวกเขาโดยที่ไม่ต้องเข้าแถว!”
หวังชงมองหน้ารองประธานจ้านอย่างเย็นชา
รองประธานข้านเหงื่อตกใบหน้าของเขากระตุกและรีบตะโกนออกมาว่า “ท่านประธานหวัง! ผมไม่เข้าใจ! เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้ก็แค่เด็กทําธุระ! ทําไมคุณถึงเคารพเขามากขนาดนี้! เพียงแค่จัดการแทรกคิวนิดหน่อยมันไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่เลย!”
เจียงเฉินยิ้มโดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
หวังชงแค่ลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาและพูดด้วยความโกรธ “อะไรนะ! เด็กทําธุระ? แกตาบอดหรือยังไง! คุณเจียงเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของอี้ตํากรุ๊ปของเราสัดส่วนหุ้นที่เขาถืออยู่นั้นคือ 28% ของทั้งหมด! และสิ่งที่เขาพูดมันก็ไม่ใช่คําแนะนํา! แต่มันคือคําสั่ง! เขาคือหุ้นส่วนของบริษัทที่มีสิทธิ์ในการตัดสินทิศทางของบริษัทว่าจะไปทางไหน!”
“อะไรนะ 28% ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของอี้ตํากรุ๊ป!”
รองประธานานนั้นเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่เขาก็คิดไม่ถึงว่าเจ้านายที่ร่ํารวยจะเป็นเด็กทําธุระ?
เขาทําตัวต่ําเกินไปหรือเปล่า?
ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวและล้มลงไปอยู่กับพื้น!
ปัก!
โศกนาฏกรรม
สองคู่รักยืนดูด้วยความตกตะลึง
เจียงเฉินที่เป็นเด็กทําธุระแต่จริงๆแล้วเขาเป็นถึงผู้ถือหุ้นของอี้ตํากรุ๊ปด้วยสัดส่วนหุ้นถึง 28%?
เขาไม่อยากรวยหรือยังไง –
นี่มันมีมูลค่ากว่าแสนล้านเลยนะ?
เป็นเศรษฐีแล้วจะไปเป็นคนทําธุระทําไม?
ร้องไห้…..
เจียงเฉินเหลือบมองไปที่สองคู่รักที่กําลังยืนร้องไห้ออกมาและพูดกับหวังชงด้วยความเย็นชา “สั่งการให้ตรวจสอบควตั้งแต่หนึ่งถึงสามร้อยว่ามีใครใช้เส้นสายเข้ามาร์เปล่า!? หากมีคนใช่ความสัมพันธ์แทรกเข้ามาให้ตัดสิทธิ์พวกเขาออกทันที และให้คนที่อยู่ถัดไปได้รับมันแทนแล้วก็วันนี้ เพิ่มการขายไปอีก 200 ห้อง!”
หวังชงพยักหน้า “ครับ!”
ครอบครัวกว่าห้าพันครอบครัวที่มาต่อแถวเมื่อพวกเขาได้ยินเจียงเฉินพูดแบบนี้ พวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้น!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ยืนต่อแถวหลังจากคิวที่สามร้อยเป็นต้นไปก่อนหน้านี้พวกเขานั้นรู้สึกว่าตัวเองแทบจะไม่มีหวังเลย แต่หลังจากที่พวกเขาได้ยินว่าเจียงเฉินนั้นต้องการที่จะตัดสิทธิ์ของคนที่เขาคิวโดยที่ใช้ความสัมพันธ์ มันก็ทําให้ความหวังในการซื้อของพวกเขานั้นเพิ่มขึ้นมาก
ยิ่งไปกว่านั้นยังมีการจําหน่ายเพิ่มอีก 200 ห้อง?
ด้วยจํานวนนี้นั่นก็หมายความว่าจะมีห้องที่จะขายในวันนี้ถึง 500 ห้อง
ไชโย!
“ไม่ไม่!”
ค่รักทั้งสองคนวิ่งเข้ามาพร้อมกับน้ําตาที่นองหน้า พวกเขาคุกเข่าต่อหน้าเจียงเฉินและอ้อนวอนอย่างขมขึ้น
“พวกเราที่เป็นเราจริงๆอย่าตัดสิทธิ์พวกเราเลยนะ!!”
มีหรอที่เจียงฉันจะสนใจ? เขาหันหน้าหนีทันที
“เอาพวกเขาออกไป!”
หวังชงพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาและพูดกับทีมรักษาความปลอดภัย
ไม่นานคู่รักทั้งสองก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากตัวออกไป
“มันเป็นความผิดของนายทั้งหมด!!”
ฝ่ายหญิงทุบตีผู้ชาย “ฉันบอกแล้วว่าอย่าพูดมาก! แต่นายก็ไม่ฟัง!”
ฝ่ายชายโกรธ “แล้วเธอก็ทําเหมือนกันไม่ใช่รึไง!?”
ทั้งสองทะเลาะกันอยู่ที่หน้าสํานักงานขาย
หวังชงแอบกระซิบที่ข้างหูของเจียงเฉิน “คิวสิบอันดับแรกเป็นคิวของคุณทั้งหมดนะครับคุณเจียง ผมจัดการเอาไว้หมดแล้วยกเลิกไม่ได้นะครับ”
เจียงเฉิน “???”
“เพราะจะมีห้องทั้งหมดสิบห้องเป็นของคุณ!”
หวังชงยิ้มอย่างประจบสอพลอ “คุณสามารถเลือกบ้านระดับสูงสุดได้เลย 10 หลังโดยที่ไม่ต้องจ่ายเงินแม้แต่หยวนเดียว!”
ใบหน้าของเจียงเฉินเต็มไปด้วยความเกรงใจ “มันคงจะไม่ดีหรอกมั้งถ้าจะให้ผมสิบห้องแบบเปล่าๆ?”
“ไม่มีปัญหาหรอกครับ!” หวังชงพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
เจียงเฉิน “แค่กๆ งั้นฉันเอาแค่ 9 ห้องก็พอ! นี่คือหลักการใช้ชีวิตของฉัน!”
ปัก!
หวังชงล้มลงกับพื้น!
สุดยอด!
โบกมือให้กับเจ้านาย+
แน่นอนว่าในไทยที่สุดแล้วหวังชงก็ยังคงมอบห้องให้กับเจียงเฉินทั้งหมดสิบห้องอยู่ดี!
หลังจากออกมาจากอาคารเจียงเฉินก็เริ่มทําธุระของวันนี้ต่อ
ตั้งแต่เช้าเขานั้นไปส่งชุหลิงเหยาที่สนามบิน และยังไปจัดการเรื่องโรงแรมให้กับลีชีวอน แถมยังมาที่สํานักงานขายของหวังชงอีก
ทําให้การทํางานของเขาล่าช้าตั้งแต่เช้า
เสียเวลาไปมาก!
เขาต้องรีบออกไปทํางานเพื่อที่จะหาโอกาสให้ระบบให้รางวัลกับเขา!
และในขณะที่เจียงเฉินกําลังจะไปทําธุระจู่ๆก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามา
ตร์ดwww
เป็นบอดี้การ์ด B ที่โทรเข้ามา
เจียงเฉินจําได้ว่าบอดี้การ์ดคนนี้ถูกส่งไปเพื่อดูแลและปกป้องเจ้าหญิงแห่งบริษัทไชน์นิ่งสตาร์ ลีฮวอนแต่ว่าทําไมพวกเขาถึงโทรมา?
หรือว่ามีปัญหาเกิดขึ้น?
“คุณเจียง คุณลไปช้อปปิ้งแต่ว่าเธอนั้นแต่ว่าเธอนั้นมีเงินไม่พอ….ตอนนี้เธอถูกจับและกําลังถูกต่อว่าอยู่ครับ”
“???”
เจียงเฉิน “เดี๋ยวฉันจะรีบไป!”
เบรค—–!
เจียงเฉินใช้เวลาเพียงแค่สิบนาทีก็มาถึงห้างสรรพสินค้าซีตานจอยซิตี้
ขึ้นมาที่ชั้นสอง
ร้านเอสเตลอเดอร์
ในเวลานี้กําลังมีผู้คนกลุ่มใหญ่รุมล้อมรอบร้านอยู่เพื่อดูเหตุการณ์ที่กําลังเกิดขึ้นภายในร้าน
เสียงดังออกมาจากข้างใน
“ฮ่าๆๆ สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือพวกคนประเภทนี้ ที่ชอบโอ้อวดด้วยการไปซื้อของหรูหรามากมาย แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นพวกที่ไม่มีเงิน…..”
“ใช่แล้ว คิดว่าตัวเองสวยแล้วทุกคนจะปล่อยไปงั้นเหรอ!?”
“ไม่มีทาง!”
เจียงเฉิงเดินแทรกเข้าไป
และเขาก็พบเห็นภาพชายหนุ่มสองคนกําลังจับลีชีวอนเอาไว้และดุด่าเธอ
ลีฮวอนยืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความคับข้องใจ และพยายามพูดออกมาว่า “ฉันไม่ได้ทํา” “พวกคุณกําลังเข้าใจผิด”
พนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆก็ถือตะกล้าที่มีครีมทาหน้าอยู่ภายในเจ็ดถึงแปดกระปุก และมองไปที่ลีฮีวอนอย่างระมัดระวัง
พนักงาน A เยาะเย้ยออกมา “ยังจะบอกว่าไม่ได้ทําอีกนะ รู้หรือเปล่าว่าครีมพวกนี้มีราคากระปุกละเท่าไหร่!”
พนักงานอีกคนก็เยาะเย้ยออกมาเช่นกัน “คลีมกระปุกนี้มีขนาด 30 มล. ราคา 2,650 หยวน แต่คุณกลับกล้าหยิบครีมทาหน้าราคาแพงแบบนี้ไปถึงเจ็ดแปดกระปุกในครั้งเดียว? ผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่าแท้จริงๆแล้วคุณกําลังขโมยอะไรบางอย่างอยู่หรือเปล่า!”
“พระเจ้า
– 30 มล. ราคาสองพันหกร้อยห้าสิบหยวน?”
ทุกคนที่อยู่รอบๆตกตะลึง
“นี่มันเครื่องสําอางอะไรกันทําไมมันถึงแพงได้ขนาดนี้!?”
“ฉันว่าน้ําตบหน้าขนาด 330 มล.ราคาหนึ่งพันหกร้อยหยวนมันแพงมากแล้ว… แต่ครีมกระปุกนี้แพงกว่ามาก!”
“นี่พวกเธอไม่รู้จักครีมกระปุกนี้งั้นหรอ มันคือครีมทาหน้าสําหรับผู้หญิงเป็นราชาแห่งครีมทาหน้าและคนทั่วไปไม่สามารถหาซื้อได้!”
คนที่รู้จักเริ่มแนะนํามันออกมา
“ราชาแห่งครีม? แบบนี้ก็ได้เหรอ?”
ในที่สุดเจียงเฉินก็เริ่มเข้าใจแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น
คาดว่าลีฮวอนนั้นจะเป็นแบรนด์รอยัลตี้ของเอสเตลอเดอร์ดังนั้นเธอเลยมาหาซื้อสินค้าของแบรนด์นี้ที่นี่
และด้วยการที่เธอนั้นเป็นหนึ่งในหญิงสาวที่รวยอันดับต้นๆของครีมกระปุกละสองพันหกร้อยห้าสิบหยวน มันก็คงจะเป็นแค่เศษเงินในกระเป๋าตางค์ของเธอ
บางคนอาจจะใช้ครีมนี้ทาที่ใบหน้าแต่เธอคงใช้ทาทั้งร่างกายของเธอ ดังนั้นการที่เธอจะซื้อครั้งล่ะเจ็ดถึงแปดกระปุกก็คงไม่เป็นเรื่องแปลก
แล้ว……..
ตอนนี้บัตรของเธอน่าจะถูกระงับพอดี
น่าสงสาร!
สุดท้ายก็เลยเกิดความเข้าใจผิด
ลีฮวอนในตอนนี้รู้สึกเศร้ามาก นําตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาของเธอ
เธอแค่จะซื้อสินค้าธรรมดาตามปกติของเธอ อ่อสําหรับเธอเงินจํานวนแค่นี้มันไม่ได้น่า สนใจอะไรเลยแม้แต่น้อย แต่ใครจะรู้ว่าเธอนั้นกลับไม่สามารถรูดบัตรได้ และเธอเดาว่าก็คงจะเป็นปู่ของเธอที่สั่งระงับบัตรเครดิตของเธอ
“ฉันไม่ได้ทําจริงๆ!”
ในเวลานี้เองเธอก็หันมาเห็นเจียงเฉิน
แม้ว่าเจียงเฉินที่อยู่ในเครื่องแบบคนทําธุระ แต่ในฐานะที่เขานั้นเป็นคนแรกที่ช่วยเธอหลังจากที่เธอมาถึงประเทศจีนทําให้เธอนั้นรู้สึกประทับใจเขา และสามารถจดจําเขาได้ในทันที
ทันใดนั้นดวงตาของเธอนั้นก็สว่างไสว
เธอรู้ว่าเจียงเฉินนั้นเป็นคนดี เขาพาเธอไปที่โรงแรมจากสนามบินและใช้บัตรประชาชนของเขาเพื่อเปิดห้องให้เธอ
“พี่เฉินNa” เธอตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้นราวกับว่าเธอนั้นได้เจอฟางที่จะช่วยชีวิตเธอ
เจียงเฉินเดินเข้าไปหาเธอแล้วปลอบ “ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจัดการเอง”
ลีฮวอนพูดออกมาอย่างไม่พอใจ “บัตรเครดิตของฉันถูกระงับ….”
เจียงเฉินพยักหน้า
“นายเป็นใคร?”
“เด็กทําธุระงั้นหรอ?”
เจียงเฉินขมวดคิ้ว “พวกคุณสองคนเป็นพนักงานขายใช่ไหม?”
“ใช่”
“เธอเป็นเพื่อนของผมเอง ขอโทษที่ทําให้พวกคุณล่าบาก ของที่เธอเอามาผมจะเป็นคนจ่ายเอง”
เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเตรียมพร้อมที่จะจ่ายเงิน
แต่ในตอนนี้เอง…
พรูด
พนักงานขายทั้งสองคนหัวเราะเยาะออกมา
“ผู้พิทักษ์ดอกไม้ปรากฏตัวแล้ว!”
“คนทําธุระอย่างนายรู้หรือเปล่าว่าข้อดีเธอเอาไปนั้นมูลค่าเท่าไหร่?”
“ใช่ รวมแล้วมันมากกว่าสองหมื่นหยวนเลยนะ คนทําธุระอย่างนายทําเงินได้ถึงสองหมื่นหยวนต่อเดือนหรือเปล่ายังไม่รู้เลย!”
“นายอย่ามาเปลืองเงินกับผู้หญิงเลยดีกว่า ถ้ช่วยผู้หญิงคนนี้ไปแล้วแล้วเธอยังไม่รับรักของนายมันน่าเจ็บใจเปล่าๆนะ”
“อย่าหุนหันพลันแล่นนะน้องชายvs พวกเรากําลังเตือนนายอยู่นะws
คําพูดของพวกเขานั้นดูเหมือนจะเป็นการเตือนเจียงฉันด้วยเจตนาดี แต่แน่นอนว่าพวกเขานั้นไม่ได้มีเจตนาดีจริงๆ
เจียงเฉินขมวดคิ้วแล้วมองไปที่คนทั้งสอง
ดูมาสองคนนี้จะมีปัญหามาก
ภายใต้สถานการณ์ปกติสาวสวยอย่างลีชีวอนนั้นไม่น่าจะมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ แต่ชายสองคนนี้กลับสร้างปัญหาอยู่ตลอดพวกเขามักจะพูดยุยงอยู่ตลอดเวลาซึ่งมันดูแปลกมาก
ทันใดนั้นเจียงเฉินก็สังเกตุเห็นรายละเอียดอะไรบางอย่าง
คนทั้งสองนั้นมักจะมองดูไปทางซ้ายอยู่ตลอดเวลา
ติ้ง
โทรศัพท์มือถือของเจียงเฉินสันอยู่ครู่นึ่ง
มีข้อมูลส่งมาจากบอดี้การ์ด B “คุณเจียงครับ สองคนนี้เป็นนักไลฟ์สดบนโต่วอินตอนนี้พวกเขากําลังถ่ายคุณอยู่!”
เจียงเฉินเข้าใจเรื่องทั้งหมดในทันที!
เข้าใจแล้ว!
สองคนนี้จงใจสร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อทําการไลฟ์สด!
เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและค้นหาห้องถ่ายทอดสดของพวกเขาอย่างรวดเร็ว
[ผู้หญิงบูชาทองอยากมาโอ้อวดในร้านเครื่องสําอางหรูแต่กลับโอ้อวดล้มเหลว!]
ในเวลานี้ก็มีคอมเมนต์ไหลราวกับน้ําหลาก
“ฮ่าๆๆๆ พี่ชายอย่าทําน้องสาวเขาโกรธเกินไปล่ะ!”
“เป็นฉันคนเดียวหรือเปล่าที่คิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ผู้หญิงบูชาทอง?”
“ฉันเองก็ไม่เคยเห็นสาวสวยขนาดนี้มาก่อน และฉันก็ไม่เคยเห็นคนที่สามารถซื้อครีมแบบนี้ เจ็ดแปดกระปุกพร้อมกันมาก่อนด้วย!”
“ฮ่าๆ ก็ไม่ได้แปลว่าไม่มีนะ ฉันเองก็เคยมีเจ้านายสาวที่ซื้อครีมแบบนี้มาทามือเหมือนกัน”
“ทามือ….พระเจ้าต้องรวยแค่ไหนกัน!?”
“เลิกทะเลาะกันได้แล้วพวกเธอไม่ได้สังเกตเห็นอะไรจากเด็กทําธุระคนนี้เลยหรอ!”
“เด็กทําธุระคนนี้มองเห็นครั้งแรกก็รู้แล้วว่าเขาไม่ธรรมดา!”
“พวกเธอไม่คิดเหรอว่าเด็กทําธุระคนนี้หล่อมาก ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ในชุดขนทําธุระ แต่เขาก็ยังดูดี-เลียจอเลย!!”
“เลียก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน!”
“เลียมากไปน้ําลายติดเครื่องเยอะระวังโทรศัพท์มือถือพังกันนะ!”
