ตอนที่ 310 : ความหมายของชีวิตคืออะไร?
“ได้ค่ะ คุณเจียง”
หลังจากนั้นยูนาก็ได้แต่ตอบรับด้วยน้ําเสียงที่ไม่สามารถปฏิเสธได้
ชายในชุดสูทจ้องมองเจียงเฉินอย่างว่างเปล่า
ฉัน….ถูกลดระดับ?
ล้อเล่นกันรึเปล่า?
ฉันเพิ่งจะพูดไปว่าฉันเป็นรองประธานเมอร์เซเดา-เบนซ์กรุ๊ปเป็นผู้บริหารคนสําคัญ…..ของบริษัทระดับโลกฉันกลับถูกลดตําแหน่งเพราะฉันทําให้คนเพียงคนเดียวไม่พอใจ
ใช่แล้ว เขาแซ่เจียง เขาไม่ใช่เจ้าของไม่ใช่ผู้ถือหุ้นของเมอร์เซเดสเบนซ์นี่…
แล้วฉันจะไปถูกลดขั้นได้ยังไง?
ใช่แล้วมันจะต้องเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ!
ยิ่งผู้ชายในชุดสูทคิดมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งคิดว่ามันเป็นไปได้มากเท่านั้น!
เขาแค่ต้องการขู่ฉัน!
ในเวลานี้เอง…
ตรู้ด ตรู้ด
โทรศัพท์เข้ามา
เลขาประธาน(ยูนา)
ชายในชุดสูทรับสายและพูดออกมาอย่างรวดเร็ว “สวัสดีครับ คุณยูนา”
ยูนา “สวัสดีค่ะเฉินหยางตอนนี้ฉันขอแจ้งว่าคุณถูกปลดออกจากตําแหน่งแล้ว ช่วยกลับมาที่บริษัทและจัดการเรื่องด้วย…”
ปีง
โทรศัพท์ตกลงพื้น
ชายในชุดสูทรู้สึกหน้ามืดขึ้นมาทันที
เจียงเฉินหัวเราะออกมา คนประเภทนี้สมควรโดนแล้วนายใส่ร้ายป้ายสีฉันตั้งใจใช้ฉันโอ้อวดดังนั้นนายต้องได้รับผลที่ตามมา!
เจียงเฉินหันไปมองหญิงสาวต่อ
ในเวลานี้เองหนังศรีษะของเธอรู้สึกชาขึ้นมาทันที!
เธอนั้นเห็นด้วยตาตัวเองว่าผู้ชายตรงหน้าของเธอนั้นถูกปลดออกทันทีที่ที่เขาโทรศัพท์ออกไป
“มันจบแล้ว มันจบแล้ว ฉันทําอะไรลงไปฉันทําอะไรลงไป!”
“ขอโทษนะคุณผู้หญิง แต่ผมรู้จักคุณรึเปล่า?”
“ฉันไม่รู้ค่า…แหะ แหะ…”เธอยิ้มออกมาและมองเจียงเฉินด้วยความกลัว
ไม่รู้จัก..
ใช่แล้ว!
ฮ่าๆๆๆ!
ฉันมันฉลาดจริงๆที่หาวิธีแบบนี้ได้!
ตอนนี้ฉันแต่งหน้าหนามาก แม้แต่แม่ของฉันก็จะต้องจําฉันไม่ได้อย่าว่าแต่เขาเลย!
“โอ้ คุณเจียงแฟนคุณอยู่ตรงนั้น!”
หญิงสาวชี้มือออกไปทางด้านหลังของเจียงเฉินและตะโกนออกมา
เจียงเฉินหันกลับไปโดยไม่รู้ตัว
ไม่มีอะไร…
ฉันถูกหลอก!
เมื่อมองกลับไปก็พบว่าหญิงสาวนั้นวิ่งไปที่ประ
ดูแล้ว!
วิ่ง…
ไปแล้ว….
เจียงเฉิน “…”
ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมาก!
และในเวลานี้เองเจียงเฉินก็พบว่าเธอนั้นลืมหยิบกระเป๋าของเธอไปด้วย
เจียงเฉินมีความสุขขึ้นมาทันที
เปิดดูกระเป๋าพบโทรศัพท์มือถือและรูปพื้นหลังก็เป็นรูปเจียงเฉินตอนที่ไม่ได้ใส่หน้ากาก
“ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนคลับของฉันด้วยงั้นหรอ?”
เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะเลิกรู้สึกโกรธ “นี่รูปนี้มาจากโรงแรมผางงั้นหรอ?”
รูปถ่ายของเจียงเฉินบนอินเทอร์เน็ตนั้นนับว่าหายากเพราะพวกมันส่วนใหญ่มักจะถูกทีมงานของบริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉินลบไปแล้ว ดังนั้นรูปที่เหลืออยู่นั้นมักจะเป็นรูปที่ถ่ายมาด้วยตัวเองซะเป็นส่วนใหญ่
ผู้หญิงคนนี้มีรูปของเขาในโรงแรมผางคู่เดาว่าเธอนั้นก็คงจะเป็นหนึ่งในพนักงานในโรงแรมผางกู่แน่ๆ
เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์ของชายในชุดสูทมาดูรูป
กดดูรูปของเธอตอนที่ยังไม่ได้แต่งหน้า
หืม
เจียงเฉินตกตะลึง
เอาจริงๆเธอก็สวยไม่น้อยเลย หน้าเนียน เอวบาง…..อย่างน้อยๆก็มี 90 คะแนน!
เจียงเฉินส่งรูปไปให้โจวหยวนประธานโรงแรมผางคู่ “ช่วยตรวจสอบให้หน่อยว่าเธอเป็นพนักงานโรงแรมของเราไหม”
โจวหยวน “เจ้านายชอบผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมครับไม่มีปัญหาครับผมจะตรวจสอบให้ทันทีครับ”
เจียงเฉิน “ไปให้พ้น!”
ด้วยพนักงานที่มีหน้าตาที่สวยงามแบบนี้ดังนั้นการตรวจสอบจึงค่อนข้างง่ายดังนั้นเวลาผ่านไปไม่นานโจวหยวนก็โทรกลับมาหาอย่างรวดเร็ว
“เจ้านาย เธอเป็นพนักงานห้องพิเศษของเราครับ”
“โอเค”
“เจ้านายต้องการให้ผมทําอะไรไหมครับ”
“ไม่จําเป็น”
เจียงเฉินหยิบกระเป๋าถือของเธอขึ้นมาและเดินออกไปจากร้านอาหาร
ในเวลานี้เอง ด้านนอกร้านอาหารก็มีคนทะเลาะกันพอดี
เป็นผู้ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคน
คนหนึ่งเป็นคนรวยรุ่นที่สองขับรถซูเปอร์คาร์ของมาเซราติ
ความหล่อประมาณ 80 คะแนน
คนหนึ่งเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ในชุดธรรมดาๆที่จักรยาน
รักสามเศร้า!
คนรวยรุ่นที่สอง “เสี่ยวลี่เธอจะเอายังไงเธอก็เห็นแล้วว่าเขายากจนขนาดไหนแม้แต่เงินซื้อรถยนต์ก็ยังไม่มีได้แต่ขี่จักรยานไปวันๆเธออยากจะมีชีวิตกับคนแบบนี้งั้นหรอ?”
ชายหนุ่มธรรมดาๆก็พูดออกมาทั้งน้ําตาว่า “ฉันหวางลี่ยากจนแต่ฉันก็มีความทะเยอทะยานจะต้องมีวันหนึ่งที่ฉันสามารถหาเงินได้อย่างมหาศาลอย่างแน่นอน!”
สาวสวย “จางห่าว นายอย่าดูถูกคนดีกว่า! เป็นคนจนมันผิดตรงไหน! คนรวยรุ่นที่สองมันน่าทึ่งมากนักหรอ? ขี่จักรยานมันผิดหรอ? มันดูโรเมนติกและเท่จะตายไป!”
ทุกคนต่างหันมาดู…
ผู้คนที่ได้เห็นต่างก็รู้สึกว่าหญิงสาวนั้นเป็นคนดีจริงๆ!
ไม่เสียดายเงิน!
ไม่ยอมก้มหัวให้คนมีเงินง่ายๆ!
ความรักยิ่งใหญ่กว่าเงิน!
นานมากแล้วที่ไม่ได้เห็นความรักที่บริสุทธิ์แบบโกรธ!!
โกรธคนที่คิดจะทําลายความรักของคนอื่นด้วยเงิน!
แล้ว….
สาวงสวยก็พูดกับผู้ชายธรรมดาๆ “หวังลี่แม้ว่านายจะยากจน!แต่ฉันก็เชื่อในตัวนายตราบใดที่นายขยันทํางานอย่างหนักนายก็จะต้องพบกับสิ่งที่ดีกว่า!”
ให้กําลังใจ!
จากนั้นเธอก็เดินไปขึ้นรถมาเซราติสุดเท่ของคนรวยรุ่นที่สอง
“นายต้องขยันทํางานให้หนักนะ!!”
รถมาเซราติขับออกไป
เงียบ…..
เงียบกริบ…
ผู้คนรอบๆมองหน้ากัน คุณมองมาที่ฉัน ฉันก็มองไปที่คุณ…
เดี๋ยวนะ
ตู้ม
ตู้ม
มันพลิกผันเร็วเกินไปพวกเขาทําความเข้าใจไม่ทันจนล้มลงไปในบ่อน้ําข้างๆ
พระเจ้า!
แล้วไหนความรักที่แสนบริสุทธิ์ล่ะ? แล้วไหนเงินที่ไม่สามารถซื้อใจเธอได้?
สาวสวยทําไมคุณถึงยอมขึ้นรถของคนรวยรุ่นที่สองง่ายๆแบบนั้น?
อะไรกัน?!
ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็ได้รับสายจากชูหลิงเหยา
“สามี!!”
ชูหลิงเหยายิ้ม “ฉันคิดถึงนายจัง”
เจียงเฉินยิ้ม “ก่อนหน้านี้ฉันไปเจอพ่อกับน้องชาวของเธอชูสือซีมาแล้วนะ”
ชูหลิงเหยาดูซาบซึ้ง “ฉันได้ยินมาจากพ่อกับน้องสาวของฉันแล้วนายช่วยครอบครัวของฉันไว้ได้เยอะเลยไม่อย่างนั้นครอบครัวของฉันคงต้องทนทุกข์ทรมาณเพราะหลงอ้าวแน่ๆ”
เจียงเฉินดูมีความสุมาก “แล้วจะขอบคุณฉันยังไงดีล่ะ”
ชูหลิงเหยาอาย : (*/ul *)
ถึงฉันจะรู้ว่านายไม่ได้จริงจัง
แต่ฉันก็สมควรตอบแทนนายอยู่ดี
“ฮ่ม!”
“ถ้าอย่างนั้น ฉันเล่าเรื่องวัยเด็กของฉันให้ฟังเอาไหมอยากฟังรึเปล่า”
เจียงเฉิน “…”
แบบนี้ก็ได้หรอ?
ไม่เป็นไร
เจียงเฉินพยักหน้า “ก็ได้”
ชูหลิงเหยาหัวเราะออกมา “ตอนที่ฉันยังเป็นเด็กบริษัทของพ่อกับแม่ฉันไม่ได้อยู่ไกลจากบ้านเท่าไหร่แต่ตอนนั้นพวกเขายังทํางานหนักมากพวกเขามักจะทํางานกะดึกกันครั้งหนึ่งเธอเข้ามาในห้องของฉันตอนสามทุ่มแล้วก็ลูบหัว ของฉันก่อนจะพูดว่า“ดูแลน้องด้วยนะก่อนเธอจะเดินออกไปกับพ่อของฉัน”
“ฉันกับน้องสาวเป็นคนมีเหตุผลตั้งแต่เด็ก คืนนั้นสือซีนอนไม่หลับเธอร้องไห้และพูดว่าพ่อกับแม่ทํางานเพื่อเราหนักเกินไปแล้วเธอต้องการที่จะเอาชาโสมไปให้พวกเขา…”
“ว้าว! เด็กดีขนาดนั้นเลยหรอ?
เจียงเฉินรู้สึกทิ้ง
“ใช่ ชีวิตตอนที่ฉันเป็นเด็กไม่ได้ดีแบบนี้หรอก นะ,
ชูหลิงเหยาพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม“ดังนั้นในคืนฤดูใบไม้ผลิอันหนาวเหน็บเด็กหญิงสองคนก็เดินจูงมือกันบนทางเดินและน้องสาวของฉันก็สะพายกระเป๋าที่มีกระติกน้ํารอนสองใยอยู่ข้างในขณะที่พวกเรากําลังเดินไปนั้นพวกเราก็เห็นพ่อกับแม่กําลังกินหม้อไฟกันอยู่ที่ร้านแผงลอยริมถนน….”
เจียงเฉิน “…”
ฮ่าๆๆๆ
หัวเราะลั่นออกมา!
“ตอนนั้นฉันกับน้องสาวร้องไห้ออกมาะ”
ชูหลิงเหยาพูดพร้อมกับยิ้มออกมา “พ่อกับแม่ของฉันใช้เวลาอยู่นานกว่าจะเกลี้ยกล่อมเราได้และพวกเขายังต้องให้สัญญาอีกว่าพวกเขาจะพาเราไปหาอะไรอร่อยๆกินกันในอนาคตพวกเราถึงได้หยุดร้องไห้กัน”
เจียงเฉินพูดออกมา “ยัยโง่ จากนี้ต่อไปในอนาคตสามีของเธอจะเป็นคนดูแลเธอเองไม่ว่าจะอยากกินอะไรอร่อยๆฉันก็จะพาเธอไปกินตลอดชีวิตที่เหลืออยู่”
“ขอบคุณนะที่รัก!”
ชูหลิงเหยายิ้มออกมาอย่างเขินอายและแก้ม ของเธอก็แดงมากกว่าเดิม
เจียงเฉินยิ้ม
ก็ในเมื่อเธอเป็นของฉันแล้ว จะยังเกรงใจไปอยู่ อีกทําไม
อย่างไรก็ตามเธอโทรมาขอบคุณฉันด้วยตัวเอง
ดังนั้นครั้งหน้าที่เจอกันก็คงต้องหาประโยชน์หน่อยแล้ว
วันรุ่งขึ้น
พระอาทิตย์ส่องแสง นกในตําหนักอ๋องฉีก็เริ่มส่งเสียงร้องออกหากิน ดอกไม้เริ่มบานกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทั้งตําหนัก
เจียงเฉินตื่นขึ้นมาพร้อมกับความหล่อของเขา
วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ตามแผนที่วางไว้ในตอนเย็นเช่ามีนัดกับวอลเลนรองประธานสํานักงานใหญ่ของเดมเลอร์และเควินประธานของภูมิภาคจีน
สถานที่ : ร้านอาหารจินซิงเหลียนสาขาฉางหงเฉียว
นี่เป็นร้านอาหารหรู ที่ตั้งอยู่ใกล้กับสวนสาธารณะเฉาหยาง
แต่ก่อนหน้านั้นเขาควรไปทําธุระก่อน
การทําธุระเท่านั้นคือเรื่องสําคัญของเจียงเฉิน!
ขับรถมาเซราติสีน้ําเงินจากตําหนักอ๋องฉีทันที
คําขอแรก
เนื้อหา : ช่วยฉันสั่งสอนบทเรียนให้กับภรรยาของฉันที!
เจียงเฉินขับรถมาเซราติเข้าไปในวิลล่าสุดหรูในเขตของหยานซีวิลล่าทันที
คนที่อยู่ที่นี่มีแต่คนรวยเท่านั้น!
นักพบกับลูกค้าที่นอกวิลล่าของลูกค้าก่อน
นอกประจูเจียงเฉินได้ยินเสียงการทะเลาะวิวาทหลุดออกมาจากในบ้าน มันเป็นการทะเลาะกันระหว่างสามีกับภรรยา
“คุณมีผู้ชายคนอื่น คุณเคยไว้หน้าผมไหม?!”
“แล้วฉันไปมีผู้ชายอื่นแล้วนายทําอะไรฉันได้?นายต่อต้านฉันได้หรอ? นายมันก็แค่คนธรรมดาๆทุกวันนี้ความมั่งคั่งและสถานะของนายก็ได้มาจากฉันฟานเหม่ยอิงทั้งนั้น!ฉันให้นายได้ฉันก็สามารถนํากลับคืนมาได้เหมือนกัน!”
“จะไปมีผู้ชายคนอื่นหรือไม่ผมไม่สนแต่อย่าให้คนอื่นรู้จะได้ไหม?รู้ไหมว่าผมที่เป็นผู้ชายอับอายมากแค่ไหน!”
ชายคนนั้นทําหน้าเศร้าษา
“นายเป็นผู้ชายหรอ นายเป็นผู้ชายหรอ?นายกล้าตีฉันไหมล่ะ?”
“ผมไม่กล้า….”
เจียงเฉินได้ยินเสียงทะเลาะมาจากในวิลล่า…ค
ปรากฏว่าการมีผู้ชายอื่นเป็นเรื่องปกติ?
แล้วผู้ชายคนนั้นแย่จนถึงกับต้องยอมทนถูกสวมหมวกเขียวเลยหรอ?
เคาะประตู
“สวัสดีครับ ผมเป็นคนทําธุระครับ”
ประตูวิลล่าเปิดออก
เจียงเฉินก็พบกับคู่รัก
ผู้ชายมีหน้าตราที่ค่อนข้างหล่อแต่เขากลับดูขี่ขลาดซึ่งง่ายต่อการกลั่นแกล้ง
ส่วนผู้หญิงมีหน้าตาน่าเกลียดหน้าแบบจีนคิ้วหนาแถมใบหน้ายังดูดมาก แต่เมื่อมองดูการแต่งกายของเธอหากมีเงินไม่ถึง 10 ล้านคงแต่งไม่ได้ แบบนี้แน่นอน!
ผู้หญิงคนนี้จะต้องเป็นคนรวยมากแน่ๆ!
เจียงเฉินเดินเข้าไป “สวัสดีครับผมมาทําธุระครับ”
หญิงสาวขมวดคิ้ว “เรียกมันมาทําไม!”
ชายคนนั้นตัวสั่น “ถึงผมจะไม่กล้าตีคุณแต่ผมกล้าปล่อยให้คนทําธุระตีคุณแทน!”
จากนั้นเขาก็หันไปหาเจียงเฉินและร้องไห้ขอร้องออกมา“ฉันต้องการให้นายสั่งสอนบทเรียนให้เธอหน่อย!”
เจียงเฉินอึดอัด “นี่มันไม่แย่ไปหน่อยหรอ?”
ชายคนนั้นร้องไห้ออกมา “เพื่อนฉันถูกสวมหมวกเขียวนะได้โปรด
เจียงเฉินคิด : ใช่แล้วคนไม่ซื่อสัตย์แบบนี้ต้องถูกสั่งสอน!
เจียงเฉิน “ได้”
ก้าวออกไปข้างหน้า
หญิงสาวหน้าตาน่าเกลียดจ้องมองเจียงเฉินอย่างโกรธเคือง “นายกล้า! รู้ไหมว่าฉันเป็นใครฉันคือเจ้าของบริษัทผึ้งเค่อมีมูลค่ากว่าหนึ่งพันล้าน หยวนนายกล้าที่ฉันงั้นหรอ?! คนทําธุระตัวเหม็นอย่างนายน่ะฉันไม่กลัวหรอก! ฉันฟานเหม่ยอิงจะบีบคอนายให้ตายเมื่อไหร่ก็ได้!”
มหาเศรษฐีงั้นหรอ?
แต่ขอโทษนะมูลค่าบริษัทของเธอแค่เศษเสี้ยวรายได้ของฉัน!
เดิมที่เจียงเฉินกําลังคิดหนักอยู่ว่าจะสั่งสอนเธอดีไหมแต่เธอกลับหยิ่งผยองใส่เขา….
จะบีบคอฉันให้ตายเมื่อไหร่ก็ได้งั้นหรอ?
งั้นฉันก็ยินดี!
ตบใบหน้าของเธอทันที!
เพี้ยะ
หญิงสาวเอามือปิดใบหน้าของเธอและมองหน้าเจียงเฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“นาย…..นายกล้าตบฉันจริงๆงั้นหรอ!?”
เจียงเฉินกางมือของเขา “ผมก็แค่รับคําสั่งมาจากสามีของคุณ”
หญิงสาวมองไปทางสามีของเธอด้วยความโกรธเคือง
“ดีจริงๆ นายไม่โกรธที่ฉันสวมหมวกเขียวให้นายงั้นสินะงั้นฉันจะสวมหมวกเขียวให้นายดูอีกรอบ!!”
เธอมองไปที่เจียงเฉิน
คือ
หล่อมาก!
กลิ่นอายของความเป็นชายหลั่งออกมาจากร่างกายของเขากลิ่นอายที่สามีของเธอไม่มีแม้แต่น้อยมันคือสิ่งที่เธอปรารถนาอย่างแท้จริง!
เมื่อได้เห็นแบบนี้ความหล่อของเจียงเฉินนั้นมันก็ทําให้เธอนั้นรู้สึกตื่นเต้น!
ตกตะลึง!
“หนุ่มหล่อ ฉันตกหลุมรักนายแล้ว ฉันจะให้ 100,000 หยวนถ้านายยอมมาอยู่กับฉันหนึ่งเดือน!!”
คําพูดของหญิงสาวนั้นเต็มไปด้วยความหยิ่ง
ผยอง
“ซื้อผมงั้นหรอ?”
เจียงเฉินรู้สึกรังเกียจขึ้นมาทันที!
ผู้หญิงไม่ดีแบบเธอ มีหรอที่ฉันจะอยากเข้าไปยุ่งด้วย?
น้องชายทําธุระคนนี้หล่อมาก!
“น้องชายฉันให้เดือนละ 200,000 ก็ได้….มาเถอะมาให้พี่สาวกอดหน่อย…”
ฟานเหม่ยอิงวิ่งเข้าไปหาเจียงเฉินอย่างบ้าคลั่ง
“อ้วก!”
เมื่อมองเห็นความร้อนแรงของเธอเจียงเฉินก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาทันที
ถีบเธอออกไป
ด้วยแรงที่เขาถีบเธอกลับไปหญิงสาวก็พุ่งตรงไปกระแทกกับคอกสุนัขที่อยู่ข้างๆ
อีเปื้อนใบหน้าของเธอ
เจียงเฉินหัวเราะก่อนจะหันหลังกลับ
เจียงเฉินไม่ต้องการที่จะอยู่ในสถานที่ที่น่าขยะแขยงแบบนี้อีกต่อไป
ในไม่ช้า เสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นก็ดังตามมาจากวิลล่าที่อยู่เบื้องหลังของเขา
“ไม้คนทําธุระ! แกต้องตาย! แกต้องตาย!”
เจียงเฉินขับรถมาเซราติออกไป
“ติ้ง! คุณได้รับรีวิวห้าดาว ล”
เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพบว่าเขานั้นได้รับรีวิวระดับห้าดาว “ขอบคุณมากน้องชายที่ แก้แค้นให้ฉันตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะหย่า กับเธอ…”
หย่า?
เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมผู้ชายคนนี้ในที่สุดเขาก็ฉลาดขึ้นมาสักทีถูกภรรยาของตัวเองสวมหมวกเขียวอยู่ทุกวันต้องกล้ํากลืนความอัปยศถ้าหากต้องอยู่แบบนั้นต่อไปชีวิตจะไปมีความหมายอะไร?
ฟานเหม่ยอิงใช้เวลาไม่กี่นาทีในการล้างสิ่งสกปรกออกจากใบหน้าของเธอ หยิบโทรศัพท์ โทร หาส่วนกลางของหมู่บ้านด้วยความโกรธ
“เมื่อสิบนาทีก่อนมีคนเข้ามาขโมยเครื่องประดับมูลค่า 10 ล้านของฉันไป หยุดเขาให้ได้!”
ส่วนกลางหมู่บ้านที่ได้ยินว่ามีการขโมยเครื่องประดับมูลค่าสิบล้านพวกเขาก็ตกตะลึงทันที!
พวกเขารีบทําการตรวจสอบกล้องวงจรปิด
ผลลัพธ์……
พวกเขาตรวจสอบซ้ําแล้วซ้ําเล่า
ก็ไม่เห็นวี่แววของคนทําธุระเลย
เพราะในความคิดของพวกเขาคนทําธุระส่วนใหญ่คงจะขี่จักรยานหรือไม่ก็สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าแต่พวกเค้าคงคิดไปถึงว่าเจียงเฉินนั้นจะขับรถมาเซราติดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่คนธรรมดาจะคิดไม่ถึง
“ผมต้องขอโทษจริงๆครับคุณฟานแต่พวกเราตรวจสอบแล้วพวกเราไม่พบคนทําธุระเข้ามาในชุมชนของเราเลย”
“อะไรนะไม่มันเป็นไปไม่ได้!”
ฟานเหม่ยอิงโกรธจัด
“ยามของพวกนายทําอะไรกันอยู่! มีคนทําธุระมาที่วิลล่าของฉันจริงๆ!แต่พวกนายกลับบอกว่าไม่มีเนี่ยนะ!”
“พวกเราตรวจสอบหลายรอบแล้วครับ แต่ว่าพวกเราไม่พบคนทําธุระจริงๆ…”
“พวกนายมันขยะ ไอ้พวกโง่!”
ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็เพิ่งจะผ่านป้อมยามออกไปพร้อมกับรถมาเซราติของเขา
แม้แต่ยามก็คิดไม่ถึงว่าคนขับรถมาเซราตินั้นจะเป็นคนทําธุระ
ท้ายที่สุดแล้วคนที่รวยขนาดนั้นจะไปเป็นคนทําธุระได้ยังไง?
เป็นไปไม่ได้!
