เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ - บทที่ 854 ขาดไม่ได้แม้แต่คนเดียว!
กลับมาเถอะ! บ้านเราช่วยคุณได้!
ได้ยินประโยคนี้แล้วทุกคนรู้สึกอุ่นใจจริงๆ!
พวกเขาพาลูกออกตะลอนต่างประเทศมาตั้งนาน การผ่าตัด
ครั้งหนึ่งราคาหนึ่งแสนกว่าดอลลาร์ ไม่ใช่เพราะเขามีเงินถึงยินดี
จ่าย แต่เป็นเพราะชีวิต…พวกเขาไม่อยากให้ผิดหวัง!
พวกเขาไม่อยากผ่าตัดในประเทศหรือ
อยากอยู่แล้ว!
แต่…บ้านเราทำได้หรือ
ทว่าจูฮั่นเลี่ยงพูดคำพูดเดียวก็ทำให้ทุกคนยากจะสงบใจอยู่
นาน!
จูฮั่นเลี่ยงพูดต่อ “ตอนนี้ แผนกศัลยกรรมหัวใจโรงพยาบาล
ศูนย์ฉุกเฉินเมืองหลวงเริ่มเตรียมลงมือสร้างทีมพิเศษผ่าตัดรักษา
ลิ้นหัวใจไมทรัลโดยหัวใจไม่หยุดเต้น มิหนำซ้ำ …ผมบอกพวกคุณให้ไปหาหมอเฉิน จะต้องหาหมอเฉินชางให้ได้ มีเขาเป็นคนนำทีม
จะต้องสำ เร็จแน่!
ผมเชื่อว่าอีกไม่นาน เทคนิคของพวกเราจะต้องเป็นผู้นำโลก!
พวกเราก็ไม่จำ เป็นต้องไปหาหมอที่ต่างประเทศแล้ว! อ้อนวอน
ชาวบ้านเขาไปทั่ว ใช้เงินไปตั้งเยอะ สุดท้ายยังไม่ดีกับเราด้วยอีก
ต่างหาก!”
จูฮั่นเลี่ยงพูดถึงตรงนี้ก็อดพูดไม่ได้ว่า “วันนี้ผมมาที่นี่ ที่จริง
แล้วเตรียมจะบอกลาทุกคน เพราะหมิงหมิงหายดีแล้ว ผมคิดว่าอยู่
ในกรุ๊ปต่อไปก็คงไม่ดี
แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว!
ทุกคนมาเมืองหลวง ผมจะพาพวกคุณไปรักษา!”
จูฮั่นเลี่ยงตบโต๊ะตัดสินใจ
“ขอบคุณประธานจู!”
“ขอบคุณมากเหล่าจู!”
“จริงด้วย! เหล่าจูแสนดี!”
……ในกลุ่มฮือฮาขึ้นมาทันที
จูฮั่นเลี่ยงพูดว่า “ทุกคนกลับมาเถอะ ผมรอพวกคุณที่จีน จำ ไว้
ประเทศจีน โรงพยาบาลศูนย์ฉุกเฉินเมืองหลวง หมอเฉินชาง!”
“ประเทศจีน! โรงพยาบาลศูนย์ฉุกเฉินเมืองหลวง! หมอเฉิน
ชาง!”
“ประเทศจีน! โรงพยาบาลศูนย์ฉุกเฉินเมืองหลวง! หมอเฉิน
ชาง!”
……
พอพูดแบบนี้ออกมาในกลุ่มก็พลันอึกทึกครึกโครมไปหมด!
“วันนี้ผมจะให้ลูกออกจากโรงพยาบาล!”
“ฉันก็จะไปทำเรื่องเปลี่ยนโรงพยาบาล!”
“เหล่าจู ฉันอยู่ปักกิ่งยูเนี่ยน วันนี้ฉันจะไปโรงพยาบาลศูนย์
ฉุกเฉินเมืองหลวง!”
……
ชั่วขณะเดียว ผู้ป่วยน้อยหลายสิบคนก็พากันออกจาก
โรงพยาบาลใหญ่ทั่วโลกเพื่อนผู้ป่วยชาวต่างชาติที่อยู่ห้องเดียวกันเอ่ยถาม “พวกนาย
ไปไหน”
สีหน้าทุกคนเจือความตื่นเต้นและภูมิใจ “พวกเราจะกลับบ้าน!
ประเทศเราช่วยรักษาโรคของเด็กได้แล้ว!”
ตอนที่พูดคำนี้ออกมา ทุกคนพลันพบว่าไม่รู้ทำไมถึงขอบ
ตาแดง เริ่มรู้สึกแสบจมูก!
ที่แท้…
พวกเราก็อาลัยอาวรณ์บ้านเกิดตัวเองขนาดนี้
ถ้าบ้านเกิดเราเริ่มแข็งแกร่งขึ้นมา พวกเราก็ต้องภูมิใจ!
พอได้ยินคำพูดของทุกคน เพื่อนร่วมวอร์ดที่อยู่ติดกันก็มีสีหน้า
เปี่ยมด้วยความวาดหวังและอิจฉา “จริงเหรอ”
ทุกคนพยักหน้าแรงๆ “จริงสิ!”
เพื่อนผู้ป่วยทอดถอนใจ “พวกนายมาจากประเทศไหน ญี่ปุ่น
เหรอ เกาหลีหรือเปล่า หรือว่าจีน”
ทุกคนพูดอย่างตื่นเต้น “ประเทศจีน! สาธารณรัฐประชาชนจีน
!!!”ขณะนี้ พอพูดชื่อประเทศบ้านเกิดออกมาแล้วรู้สึกภูมิใจ!
เพื่อนผู้ป่วยชาวต่างชาติพากันทอดถอนใจ “ประเทศจีน เก่ง
จังเลย…ถ้าพวกนายผ่าตัดสำ เร็จแล้วพวกเราไปผ่าตัดด้วยได้ไหม”
ทุกคนยิ้มอย่างภูมิใจ “นี่เบอร์ฉัน ถ้ามาก็โทรหาฉันนะ!”
……
……
สถานการณ์เดียวกันเกิดขึ้นในนิวยอร์ก คลีฟแลนด์ ซีดาร์ส์
-ไซนาย โรงพยาบาลศูนย์แมสซาชูเซตส์…
เที่ยวบินวันนี้เป็นเที่ยวบินกลับบ้าน!
หัวใจของทุกคนมุ่งไปที่ประเทศจีน เมืองหลวง เฉินชาง!
เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ!
บรรดาเด็กป่วยมองพ่อแม่ “พ่อ แม่ พวกเรา…จะไปไหนเหรอ”
พ่อแม่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “กลับจีน กลับบ้าน!”
เด็กน้อยได้ยินเข้าก็พยักหน้าดีใจทันที “จริงเหรอครับ”
พ่อแม่พยักหน้า “จริงสิ!”เด็กน้อยแสบจมูก “ที่จริง…ผมไม่อยากผ่าตัดที่ต่างประเทศ
ผมกลัว…ผมกลัวว่าผมจะตายที่เมืองนอก แบบนี้แล้วผมก็จะไม่ใช่ผี
เมืองจีน…ไม่มีที่มาที่ไปแล้วแย่จะตาย…”
ประโยคเดียวทำเอาพ่อแม่ปวดใจ!
เด็กสิบกว่าขวบจะไปเข้าใจอะไร
แต่พวกเขาเข้าใจ เข้าใจดีด้วย!
พวกเขารู้ว่าพวกเขาเกิดเป็นคนจีน ตายไปก็เป็นดวงวิญญาณ
จีน เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายก็เป็นเลือดบรรพชนจีน
กระดูกเหล็กแกร่งกล้าก็สืบทอดมาจากมังกร!
เกิดเรื่องทำนองนี้ที่โรงพยาบาลวิทยาลัยการแพทย์ปักกิ่งยูเนี่ย
นเช่นกัน!
“หัวหน้าหวัง ผู้ป่วยเตียงเก้ากับเตียงสิบจะออกจาก
โรงพยาบาลค่ะ!”
หวังทงได้ยินแล้วนิ่วหน้าทันที “พวกเขาไม่ได้จองผ่าตัดพรุ่งนี้
เหรอ ทำไมรีบออกจากโรงพยาบาลล่ะ”แพทย์ผู้ดูแลหลักส่ายหัว “พวกเขาบอกว่าไม่อยากผ่าตัดที่นี่
แล้ว ไม่แน่…อาจจะอยากไปต่างประเทศแล้วมั้งครับ!”
พอได้ยินคำของแพทย์ผู้ดูแลหลัก หวังทงก็อดสูดหายใจลึกๆ
ไม่ได้ เขาหันหลังไป ค่อนข้างจนใจ!
หมอควรเป็นผู้รักษาชีวิตผดุงสุขภาพ แต่ตัวเรากลับไร้ความ
สามารถ
หวังทงรู้สึกละอายอยู่ในใจ!
ตัวเองช่วยรักษาเพื่อนร่วมชาติไม่ได้ กลับกัน พวกเขาต้อง
ไปหาสุขภาพที่ดีจากต่างประเทศ
หวังทงอดกำหมัดทั้งสองแน่นไม่ได้
เขาเป็นบุคลากรชั้นยอดของวงการการแพทย์ประเทศบ้านเกิด
ถึงกับพูดได้ว่าพวกเขาเป็นตัวแทนจุดสูงสุดของการแพทย์ประเทศ
จีนบางสาขาเสียด้วยซ้ำ
นี่ทำให้พวกเขายิ่งรู้สึกกดดันเป็นทวีคูณ และไม่ได้ปลาบปลื้ม
เลยเพราะพวกเขารู้ว่าถ้าตนรักษาไว้ไม่ได้แล้วจะยังมีใครรักษาไว้
ได้อีก!
จนใจ!
“ให้ออกจากโรงพยาบาลเถอะ…”
ผ่านไปพักใหญ่ หวังทงจึงเอ่ยช้าๆ เสียงต่ำ
หลายปีนี้เขาวิ่งวุ่นพยายามอยู่ทุกวัน ไม่มีตอนไหนที่เขาไม่ซึม
ซับเทคนิคใหม่ๆ หรือเรียนรู้เทคโนโลยีชั้นยอด!
เขาไม่เคยหยุดก้าวเดิน แต่…ทำไมถึงพัฒนาได้ช้าขนาดนี้!
เขาหวังทงคับแค้นใจที่ตนไม่มีความรู้ความสามารถมากพอ
ไม่ได้มีความรู้ไว้เพื่อเป็นเกียรติเป็นศรีแก่วงศ์ตระกูลหรือมีชื่อ
ระบือไกล แค่ต้องการให้ผู้ป่วยสุขภาพดีไร้โรคภัย!
ช่างเถอะๆ!
ความรับผิดชอบยิ่งมาก ภาระก็ยิ่งหนักอึ้ง
แพทย์ผู้ดูแลหลักมองหวังทง อดถามไม่ได้ว่า “พี่ใหญ่
…เมื่อวานภรรยามาหาคุณที่โรงพยาบาลครับ”
หวังทงโบกมือ “รู้แล้ว ออกไปเถอะ”เขาไม่ได้กลับบ้าน…มานานแค่ไหนแล้วนะ
ยุ่งเกินไปแล้ว
แถมยังเหนื่อยมากด้วย!
บ้านจะใหญ่หรือเล็ก…ก็เป็นบ้านทั้งนั้น…
……
……
เฉินชางมาถึงแผนกศัลยกรรมหัวใจ ทันทีที่ลงลิฟต์มาก็เห็นว่า
ข้างนอกคนแน่นไปหมด
ผู้ป่วยสามสิบกว่าคน ญาติเจ็ดสิบกว่าคน ทุกคนต่างหันมา
มอง
จูฮั่นเลี่ยงเอ่ยด้วยสีหน้าตื่นเต้น “หมอเฉิน คุณมาแล้ว!
ผมขอแนะนำให้ทุกคนรู้จัก หมอท่านนี้ก็คือเฉินชาง หมอเฉิน
การผ่าตัดของหมิงหมิงก็ได้หมอเฉินเป็นแพทย์ผ่าตัดหลักจนเสร็จ!”
พอได้ยินจูฮั่นเลี่ยงแนะนำ ในดวงตาของคนเกือบร้อยก็เปี่ยม
ด้วยความหวังในชั่วพริบตา สายตาที่จ้องเฉินชางเต็มไปด้วย
ความหวัง“สวัสดีครับหมอเฉิน!”
“ฝากหมอเฉินด้วยนะคะ!”
“ช่วยลูกผมด้วยเถอะ!”
คนร้อยกว่าคนพากันโค้งคำนับ!
คนร้อยกว่าคนมีความคาดหวังเต็มเปี่ยม!
เฉินชางยังอึ้งไป
ไม่ได้มีแต่เขา!
ทุกคนในแผนกศัลยกรรมหัวใจงงไปหมดแล้ว
พอหมอทั้งห้องทำงานแพทย์ออกมาก็จิตใจสั่นสะท้านเพราะ
ภาพนี้
พยาบาลน้อยที่ใจอ่อนบางคนยังค่อนข้างซาบซึ้งจนน้ำตาไหล!
แต่ตอนนี้หมอวัยหนุ่มสาวเหล่านั้นกลับภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง!
ณ ตอนนี้พวกเขารับรู้ได้ว่าภาระที่อยู่บ่าพวกเขาก็คือสุขภาพ
ของประชาชน พวกเขา…เป็นความหวังของปวงชน!
แพทย์ระดับหัวหน้าสิบห้าสิบหกคนรวมถึงสวีจื่อหมิงที่ได้
เห็นภาพนี้เข้า จู่ๆ ในใจก็รู้สึกละอายตนจะผ่อนคลายไม่ได้อีกแล้ว!
กลางคืนต้องทำงานล่วงเวลา!
มุ่งศึกษาต่อไป
ผู้ป่วยยังมีมาก และจะยิ่งมากขึ้นด้วย พึ่งพาอาจารย์เฉินชาง
ไม่ใช่เส้นทางหนทางยั่งยืนในระยะยาวอยู่ดี
พวกเขาเป็นผู้สืบทอดการผ่าตัดโดยหัวใจไม่หยุดเต้นของเฉิน
รุ่นแรก
พวกเขาต้องพยายาม
จิตใจเฉินชางก็สั่นสะท้านเพราะภาพนี้เช่นกัน! เขารีบพยักหน้า
รับ “ได้! ได้ครับ! ได้เลย! ช่วยครับ! ช่วยหมดเลย!
ขาดไม่ได้แม้แต่คนเดียว!
หัวหน้าสวี รับแอดมิตทั้งหมด เตรียมการก่อนผ่าตัดให้
เรียบร้อย พวกเราจะชักช้าไม่ได้แม้แต่คนเดียว!
ทุกคนวางใจได้ครับ นับให้ดี คนที่อยู่ตรงนี้จะขาดไม่ได้แม้แต่
คนเดียว!”
มีเพียงความหวังนับหมื่นพันที่ไม่อาจทรยศได้!