ใช่แล้ว
ความจริงร่างกายมนุษย์ก็คือ ‘เครื่องจักร’ ที่แม่นยาอย่างมาก เครื่องหนึ่ง หากมีปัญหาในการเชื่อมโยงใดๆ จะมีอาการทางระบบ ต่างๆ เกิดขึ้นตามมา
ตอนนี้สิ่งที่ปรากฏในสายตาของเฉินชางก็คือความเป็ นไปได้ แบบนี้!
ตอนที่คนไข้ถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัด สัญญาณชีพเป็ นปกติอย่าง แท้จริง ทุกคนต่างคิดว่าเป็ นเรื่องที่ยากจะเชื่อ
ทั้งหมดนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับเฉินชาง
หลี่เป่ าซานมองเฉินชาง หลังจากลังเลครู่ใหญ่จึงพูดว่า “ผมจะ ไปผ่าตัดกับคุณครับ!”
ความจริงเขาไม่ได้เห็นการผ่าตัดของเฉินชางมานานแล้ว ไม่รู ้ว่า พัฒนาขึ้นหรือไม่!
ในห้องผ่าตัด คนไข้อ้าปากพูดได้แล้ว ความเจ็บปวดทั้งหมด เขา ทนมาได้
เฉินชางเห็นเขาเป็ นเหมือนน้องชายของตนเอง
ทั้งสองอายุไล่เลี่ยกัน
“ไม่เป็ นไรครับ ผ่าตัดเสร็จก็หายแล้ว ไม่ต้องกังวล”
เด็กหนุ่มมองสายตาแน่วแน่ของเฉินชางพร ้อมพูดว่า “ขอบคุณ …ขอบคุณครับคุณหมอ”
เฉินชางยิ้ม
จู่ๆ คนไข้ก็พูดว่า “คุณหมอ ผมจะไม่ติดค้างค่ารักษาพยาบาล ผมหายแล้วจะคืนเงินให้…ครั้งก่อนผมได้ยินหัวหน้าพยาบาลต่อว่า พวกคุณ”
ครั้งก่อนตอนที่เด็กหนุ่มจากไปได้ย้อนกลับมาเข้าห้องน้าที่ แผนกฉุกเฉินแล้วได้ยินหัวหน้าพยาบาลต่อว่าเฉินชางและอันเยี่ยน จวินพอดี
เรื่องนี้ทาให้เขาละอายมาก เพราะเขา ท าให้หมอถูกวิจารณ์ ท า ให้เขาเกรงใจมาก
เขาสาบานกับตัวเองมานับครั้งไม่ถ้วนว่า ชาตินี้จะเป็ นคนที่มีเงิน มีความสามารถให้ได้
หลังจากเฉินชางได้ยินก็อึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นส่ายหน้าพลาง เอ่ยปลอบใจ “เรื่องค่าใช ้จ่ายไม่ต้องเป็ นห่วงนะครับ คุณบาดเจ็บจาก การทางาน เจ้านายคุณต้องรับผิดชอบ เราจะช่วยคุณอย่างเต็มที่ ครับ นี่เป็ นเรื่องที่กฎหมายกาหนดมาครับ”
เด็กหนุ่มได้ยินแล้วยิ้มเจื่อนจนเจ็บแผลขึ้นมา “ถ้าแพงมาก ผมก็ ให้เจ้านายชดใช ้ถ้าไม่แพง ผมจะจ่ายเองครับ ครั้งก่อนเพื่อนร่วมงาน คนหนึ่งของผมแอดมิทเพราะบาดเจ็บจากการท างาน เจ้านายชดใช ้ ไปสามพันกว่าหยวน สุดท้ายผ่านไปช่วงหนึ่ง ก็โดนไล่ออกไปครับ…”
หลังจากได้ยินคาพูดของเด็กหนุ่ม ทุกคนรอบข้างก็อึ้งไปทันที
พยาบาลย่วนย่วนพูดอย่างโมโห “เจ้านายแบบนี้ยังจะทางานด้วย ทาไมคะ! ไม่มีหลักประกันเลย รีบลาออกเปลี่ยนงานใหม่เถอะค่ะ”
เด็กหนุ่มได้ยินแล้วเงียบไปครู่ใหญ่ “ถ้ามีงานอื่นจริงๆ ก็ไม่ไปที่ นั่นหรอกครับ”
บนโลกนี้ มีเรื่องราวมากมายที่อธิบายอย่างชัดเจนไม่ได้
หลังจากเฉินชางลังเลครู่ใหญ่ก็พูดว่า “ครั้งนี้แพงมากครับ! ค่า ผ่าตัดสูงมาก คุณให้เจ้านายคุณชดเชยเถอะครับ แล้วยังมีพวก ค่าแรงชดเชยและอื่นๆ อีกมากมาย…รอคุณหายดีแล้วผมแนะนางาน ใหม่ให้ครับ”
เฉินชางอดพูดไม่ได้
เขาช่วยทุกคนไม่ได้ แต่…ก็พอจะช่วยคนบางกลุ่มได้
วิกฤตตลอดครึ่งปี ของโรงงานผลิตยาอันซวี่ในครั้งนี้ ทาให้ พนักงานหลายคนลาออกไปแล้ว งานใช ้แรงงานเหล่านี้ล้วนต้องการ กาลังคน และเป็ นงานที่ไม่ต้องใช ้เทคนิคสูง
เด็กหนุ่มได้ยินก็น้าตาไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ครู่ใหญ่ก็ยังพูดไม่ออก หลิวเจี้ยนที่อยู่ข้างๆ สูดหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง โรงพยาบาลก็แบบนี้แหละ สิ่งที่น่ากลัวไม่เพียงแค่โรคภัยไข้เจ็บ แต่ยังมีชีวิต กาลเวลาไม่เคยอ่อนโยน แต่จิตใจคนกลับอ่อนต่อโลกมาก การผ่าตัดเริ่มขึ้น หลิวเจี้ยนเป็ นคนลงยาชา โดยพื้นฐานแล้วเด็กหนุ่มมีแต่แผลภายนอก แขนบังอวัยวะที่ ส าคัญบางส่วนไว้ แต่กลับดูสะบักสะบอมเล็กน้อย ตอนที่เฉินชางทาความสะอาดเศษกระจกตรงเยื่อหุ้มหัวใจ เขา ถือว่าผ่อนคลายกว่าปกติมาก ด้วยความช่วยเหลือของแผนที่สี่มิติ มหัศจรรย์นี้ เฉินชางจึงตัดสินความตื้นลึกของการผ่าตัดได้อย่าง แม่นย า และเฉินชางที่เพิ่งได้รับทักษะที่มหัศจรรย์แบบนี้ ทุกอย่างดูแปลก ใหม่มาก ภายใต้ความช่วยเหลือของแผนที่สี่มิติ การผ่าตัดดาเนินไปอย่าง ราบรื่น! หลังจากผ่าตัดทรวงอกเสร็จ จางเหวินฟู่ปิดท้าย ส่วนเฉินชางเริ่ม จัดการตับ
เขากรีดเยื่อหุ้มเป็ นแนวเรียบ เศษกระจกแทงเข้าไปในตับ ไม่ได้ เสียหายมากนัก แต่การซ่อมตับกลับส าคัญมาก
หลี่เป่ าซานเห็นการกระท าของเฉินชางก็อดสะเทือนใจไม่ได้ อนาคตเป็ นพื้นที่ของคนรุ่นเยาว์แล้ว!
เฉินชางใช ้คะแนนทักษะไปห้าคะแนนถึงได้ยกระดับการผ่าตัด ซ่อมตับจากบกพร่องเป็ นสมบูรณ์แบบ
ตั้งแต่การห้ามเลือดของตับ จนถึงการซ่อมหลอดเลือดและการ เย็บตับ รวมถึงการตัดตับ ทั้งกระบวนการราบรื่นอย่างยิ่ง
บางที หลังจากปีหน้า เฉินชางอาจจะเก่งขึ้นอีก!
คิดถึงตรงนี้ หลี่เป่าซานอดคาดหวังไม่ได้
หลังจากเฉินชางกลับจากเมืองหลวง แผนกฉุกเฉินโรงพยาบาล อันดับสองอาจจะกลายเป็ นสิ่งก่อสร ้างเชิงตัวอย่างของมณฑลตงห ยางไปแล้ว
ไม่นานการผ่าตัดก็จบลงโดยไม่มีเรื่องไม่คาดฝันใดๆ
คนไข้ถูกส่งตัวเข้าห้องผู้ป่วยแผนกฉุกเฉิน ไม่ได้ไปที่ห้องสังเกต อาการโดยมีเหตุผลสองข้อ หนึ่งคือราคาแพงเกินไป สองคืออาการ ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น
อีกฝั่ง ญาติพี่น้องที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันพยายามติดต่อเจ้านาย อยู่ตั้งนานก็ยังไม่มีการตอบกลับ
หัวหน้าพยาบาลเดือดดาลขึ้นมาทันที เพราะคนไข้บาดเจ็บจาก การท างานจริงๆ
ผ่านไปครู่ใหญ่ จึงมีคนรับสาย
เสียงคนรับสายดูเกียจคร ้าน ฟังก็รู ้ว่าเป็ นคนแก่ที่ประสบการณ์ ในสังคมช่าชอง
“คืออย่างนี้ หม่าเฉียง ตอนเราเซ็นสัญญากัน ผมก็บอกพวกคุณ แล้วว่าถ้าบาดเจ็บจากการท างาน ผมไม่รับผิดชอบ เกิดปัญหาอะไร ขึ้น พวกคุณต้องดูแลตัวเอง! อีกอย่าง ผมก็บอกแล้วว่า อยากทาก็ทา ไม่อยากท าก็ไม่ต้องท า เราก็อยู่ด้วยกันมานานแล้ว ผมก็ถือว่าดีกับ พวกคุณไม่ใช่เหรอ เราควรมีความชอบธรรมทางสัญญาไม่ใช่เหรอ ไม่รักษาคาพูดแบบนี้ ต่อไปผมจะไม่จ้างพวกคุณแล้วนะครับ”
เจ้านายพูดอย่างมั่นใจในหลักเหตุผล แต่ฟังดีๆ กลับมั่วซั่ว!
เถียนเซียงหลานหยิบโทรศัพท์มา กดปุ่ มแฮนด์ฟรีแล้วพูดอย่าง เคร่งขรึม “ฉันเป็ นหัวหน้าพยาบาลแผนกฉุกเฉินโรงพยาบาลอันดับ สองค่ะ อะไรนะคะ รักษาสัญญาเหรอ ความชอบธรรมทางสัญญา อะไรกัน นี่จะรังแกเด็กที่ไม่มีความรู ้ทางกฎหมายเหรอคะ ยุคสมัยไหน แล้ว ยังมีเงื่อนไขที่ว่าบาดเจ็บจากการทางานแล้วบริษัทไม่รับผิดชอบ อีกเหรอคะ คุณรังแกกันชัดๆ เงื่อนไขนี้เป็ นโมฆะ ไม่มีผลทาง กฎหมายนะคะ!”
เถียนเซียงหลานเจอเรื่องแบบนี้มาเยอะมากจริงๆ พวกเงื่อนไข ‘หากเกิดเหตุการณ์ที่บาดเจ็บจากการทางาน บริษัทไม่รับผิดชอบ’ อะไรพวกนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็ นเงื่อนไขที่บริษัทใช ้หลีกเลี่ยงความ รับผิดชอบตามกฎหมายและกีดกันสิทธิ์พนักงาน เป็ นเงื่อนไขที่เป็ น โมฆะ ไม่มีผลทางกฎหมาย
เจ้านายอึ้ง แต่ไม่ได้โกรธ “หัวหน้าพยาบาลครับ เรื่องนี้คุณไม่ ต้องยุ่งนะครับ เป็ นเรื่องของผมกับเพื่อนผม เจ้านายลูกน้องอะไรกัน พอเถอะครับ เอาโทรศัพท์ให้พวกเขา ผมคุยกับพวกเขาเองครับ”
เจ้านายบอกว่าเป็ นเพื่อน ทาให้หัวหน้าพยาบาลตะลึงไป!
หัวหน้าพยาบาลโกรธจนสีหน้าคล้าเขียว “ฉันจะบอกให้นะคะ เรื่องนี้ ฉันจะยุ่ง คุณกาลังละเมิดกฎหมาย ปัดความรับผิดชอบ!”
เจ้านายหัวเราะ ก่อนจะวางสายโดยไม่สนใจเถียนเซียงหลาน
เรื่องแบบนี้ อย่างมากก็เป็ นแค่เจอข้อพิพาทแรงงาน
สุดท้ายก็แค่ผลักความรับผิดชอบ จากนั้นไกล่เกลี่ยทางแพ่ง เด็กกลุ่มนี้ อย่างมากก็ทาได้แค่ยื้อและขอเงินชดเชยสักหน่อย
ถึงอย่างไร พวกเขาจะไปหางานที่ไหนได้
แ ม้พ ว ก เ ข า จ ะ ไ ป ยื่ น ข อ อ นุ ญ า โ ต ตุ ล า ก า ร ที่ ส ภ า อนุญาโตตุลาการข้อพิพาทแรงงานก่อนก็ตาม
และคณะกรรมการอนุญาโตตุลาการจะช่วยเหลือแค่ในการ ประสานและจัดการกับปัญหานี้เท่านั้น แต่จะประสานงานอย่างไรน่ะ หรือ
พูดตรงๆ ก็คือไกล่เกลี่ยให้ยอมความ!
ไกล่เกลี่ยแล้วไม่เป็ นที่น่าพอใจก็ไปฟ้ องร ้องได้ แต่…
แต่ถ้าขึ้นศาลขึ้นมาจริงๆ พวกเขาจะยอมเสียเงินจ้างทนายหรือ
อีกอย่าง พวกเด็กหนุ่มจากชนบท แม้จะดื้อรั้น แต่ก็ยังค่อนข้าง ไร ้เดียงสา ปลอบใจสักหน่อยก็สิ้นเรื่องแล้ว จากนั้นให้เงินชดเชยอีก สักหน่อย
แบบนี้คุ้มกว่าการเสียเงินจิปาถะมากมายก่ายกองมาก
ส่วนเรื่องที่จะไปฟ้ องสานักงานแรงงาน ไปอนุญาโตตุลาการ หรือไปศาล…ยุ่งยากเกินไป พวกเขาไม่มีความรู ้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้
