เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ

ถูกต้อง!

ไม่ได้มีแต่กวนจิ้งซานที่งง ขนาดทุกคนที่นั่งอยู่ยังงงไปด้วย หัวหน้ากับรองผู้อำนวยการโรงพยาบาลเหล่านั้นต่างสีหน้าสับสน!

นี่หัวหน้ากวนเลยนะ! ผู้อำนวยการอู๋จะแข็งไปแล้วมั้ง!

วันนี้กวนจิ่งซานโกรธจะตายอยู่แล้ว จู่ๆ ก็ฉุนเฉียวขึ้นมา

เมื่อกี้ก็ให้ผมรออยู่ตรงนั้นแล้วเมินเราไปเลย

ดูตอนนี้สิ ผมอุตส่าห์มาหาถึงที่ ยังให้ผมออกไปเฉย!

ผมก็เป็นหัวหน้าไหมล่ะ จะไว้หน้ากันหน่อยไม่ได้เหรอ!

กวนจิ่งซานเดือดดาลแล้ว “ผมไม่ออก!”

อู๋ถงฝู่กำลังโมโห เห็นเจ้านี่แล้วหงุดหงิด! คุณจะมาแข็งใส่ผมเหรอ

เขาพลันเอ่ยอย่างฉุนเฉียวว่า “ยามล่ะ เรียกเข้ามาให้ผมที!”

กวนจิ่งซานเสียความมั่นใจเสียแล้ว นี่เป็นอาณาเขตของเขา จากการแสดงออกของตาแก่นี่ เรื่องอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น เขาจึงถามเสียงดังไปเลยว่า “อู๋ถงฝู่ นี่คุณจะทำอะไร!”

ทันใดนั้นห้องประชุมขนาดมหึมาก็ตกอยู่ในความเงียบงัน

หัวหน้าใหญ่หกสิบกว่าคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นทำตัวไม่ถูก

อู๋ถงฝู่เห็นกวนจิ่งซาน เอ่ยด้วยแววตาแน่วแน่ว่า “คุณมาทำอะไร พูดมาเลยเถอะ พูดจบก็ไปได้แล้ว ผมประชุมอยู่นะ”

กวนจิ่งซานได้ยินเข้าก็โมโหมาก สนใจกาลเทศะอะไรเสียที่ไหน “คุณนึกว่าเรื่องนี้คุณมีสิทธิ์ตัดสินใจคนเดียวเหรอ คุณคนเดียวจะเก่งกล้าสามารถได้ขนาดไหนกัน เก่งขนาดนี้ไม่ขึ้นสวรรค์ไปเลยล่ะ! อู๋ถงฝู่! นิสัยเสียแก้ไม่หาย!”

ตอนนี้อู๋ถงฝู่ก็ของขึ้นแล้ว “ผมเก่งเทพเลยละ! นี่ไม่ใช่บ้านคุณสักหน่อย นี่ไม่ใช่พนักงานคุณด้วย คุณที่นั่งอยู่สำนักงานไม่ได้เห็นเหตุการณ์ฆ่าคนเปื้อนเลือดนั่นย่อมไม่ร้อนรนอยู่แล้ว!”

“คุณเป็นผู้นำ ผมเป็นหมอ! พวกเราต่างกัน!”

“คุณไม่เห็นว่าผมรู้สึกผิดขนาดไหนตอนที่คนสองพันกว่าคนยืนจ้องผมอยู่ในสวน!”

“คุณรู้ไหมว่าผมรู้สึกยังไงตอนที่ดวงตาสองพันกว่าคู่นั้นจ้องผมอย่างเฝ้าคอย ผมแสนจะละอายกับตำแหน่งนี้ แสนจะละอายต่อบุคลากรพวกนั้น!

“ที่พวกเขาตามผมก็เพราะเชื่อมั่นในตัวผม ถ้าพูดแย่ๆ หน่อยก็คือมอบชีวิตให้ผมแล้ว!”

“คุณเข้าใจไหม”

“คุณรู้ไหมว่าพยาบาลน้อยคนเมื่อกี้นั่นพูดกับผมว่ายังไง”

“พูดว่าผู้อำนวยการ ฉันยังอยากทำงานแนวหน้า ไม่อยากไปเป็นหัวหน้าแผนกพยาบาล พูดออกมาแบบนี้คุณไม่กลุ้มใจได้เหรอ ถูกมีดแทงแล้วยังพูดแบบนี้ออกมาได้ คุณเข้าใจไหม คุณไปดูสิ เลือดที่ไหลอยู่บนเสื้อกาวน์ไม่ใช่เลือดจากตอนไปช่วยชีวิตผู้ป่วย แต่เป็นเลือดของตัวเอง!

ผมนิสัยเสียแก้ไม่หายเหรอ กวนจิ่งซาน คุณมันจะเข้าใจอะไร ถ้าพูดแบบนี้อีก...คุณไสหัวออกไปเลย! เราขาดกัน!”

คำพูดแต่ละประโยคกังวานทรงพลัง พูดจนสุดท้ายอู๋ถงฝู่ก็ตบโต๊ะดังโครมคราม

หมอที่อยู่ในที่ประชุมแต่ละคนต่างนิ่งเงียบ!

พออู๋ถงฝู่พูดจบเขาก็โมโหจนเจ็บหน้าอก ล้วงไนโตรกลีเซอรีน[1]ในกระเป๋าเม็ดหนึ่งมาใส่ไว้ใต้ลิ้น

ตอนนี้กวนจิ่งซานก็โมโหจนระเบิดแล้วเหมือนกัน!

“ให้ผมไสหัวไปเหรอ ผมไม่ใช่หมอหรือไง ระยะเวลาที่ผมเป็นหมอมาทั้งชีวิตสั้นกว่าคุณหรือไง คุณอู๋ถงฝู่เก่งกาจงั้นสิ”

“เป็นผู้อำนวยการแล้ววิเศษวิโสงั้นเหรอ”

“มีแต่คุณที่ยอมสละตัวเองเพื่อความถูกต้อง! มีแต่คุณที่มีเกียรติ มีแต่คุณที่อยากทำอะไรเพื่อหมองั้นเหรอ!”

“จะว่าไปแล้วคุณเทียบกับผมอยู่ใช่ไหม ผมถามหน่อยคุณเก่งอะไรเหรอ ที่ที่คุณไปมีที่ไหนที่ผมไม่เคยไปบ้าง!”

“แผ่นดินไหวตอนนั้นยังไม่ใช่ผมเหรอที่ช่วยคุณ”

“คุณเห็นหรือเปล่าว่าทำไมผมไปแนวหลัง มือผมนี่ยังผ่าตัดได้ไหม คุณก็คิดดูหน่อยสิว่าผมผ่าตัดได้หรือเปล่า!”

“เห็นไหม นิ้วนี่ ตอนนั้นมันเน่าตายเพราะขาดเลือด เลยต้องเปลี่ยนไปใส่นิ้วปลอม!”

“คุณเก่งเหรอ ทุกวันผมกินนิเฟดิพีน[2] แอมโลดิพีนเบซิเลต[3] เมตฟอร์มิน[4] โคลพิโดเกรล[5]…เป็นกำๆ เลย”

อู๋ถงฝู่โมโหจนดึงแหวกเสื้อตรงหน้าอกแล้วเอ่ยว่า “ความดันสูงวิเศษวิโสมากงั้นสิ เป็นเบาหวานแล้วเจ๋งมากเหรอ มีพลัค[6]แล้วเก่งมากหรือไง เห็มไหม ขดลวดสองเส้นนี่! เป็นเพราะผ่าตัดหนักสี่สิบแปดชั่วโมง!”

“อีกอย่าง นี่ไนโตรกลีเซอรีน!”

กวนจิ่งซานผงะไป “ใส่ขดลวดนี่เก่งงั้นเหรอ คุณจำผู้ป่วยตับอักเสบตอนนั้นไม่ได้ใช่ไหม ใครกล้าผ่าตัด สุดท้ายไม่ใช่ผมทำเหรอ เงื่อนไขมีจำกัด ผมถูกแฉด้วย ผมเคยพูดอะไรไหมล่ะ”

“ตอนนี้คุณเปรียบเทียบกับผมอยู่ใช่ไหม ผมมาหาคุณเพื่อแก้ปัญหา ไม่ได้มาหาเรื่องคุณ!”

อู๋ถงฝู่สูดหายใจลึกๆ เฮือกหนึ่ง “คุณมาเทียบอะไรกับผมกันเนี่ย เป็นผู้นำดีๆ ไม่ชอบหรือไง เรื่องวันนี้คุณอย่ายุ่งเลย ใครมาผมก็ไม่ไว้หน้าทั้งนั้น ถ้าร้ายที่สุดผมไม่ทำมันแล้ว ใครอยากทำก็มาทำแล้วกัน!”

กวนจิ่งซานเอ่ยเสียงดัง “คุณจะไม่ถามผมหน่อยเหรอว่าวันนี้ผมมาทำอะไร มาแล้วก็ไล่เลย!”

อู๋ถงฝู่พูด “ทำอะไรได้ล่ะ ไม่ใช่มาเจรจาเหรอ มีเรื่องอะไรได้อีก! ผมไม่ได้บอกว่าต้องการตั้งบัญชีดำหรือไง การประชุมวันนี้ผมจัดขึ้นเพื่อพูดคุยว่าจะใช้บัญชีดำยังไง!”

กวนจิ่งซานเอ่ย “พอแล้วๆ หมอที่รักความถูกต้องทั่วประเทศไม่ได้มีแต่คุณ วันนี้ผมมาบอกคุณเรื่องหนึ่ง!”

“เรื่องในวันนี้ผู้นำรู้แล้ว จากการถกกันอย่างเร่งด่วน ให้คุณลองใช้ระบบบัญชีดำในโรงพยาบาล แต่…จะทรยศจิตวิญญาณมีมนุษยธรรมไม่ได้ ให้คุณควบคุมเอาเองเลยว่าจะทำยังไง!”

อู๋ถงฝู่พลันสงสัย “ไม่มีใครมาวิจารณ์ผมเหรอ”

กวนจิ่งซานสูดหายใจลึกๆ เฮือกหนึ่ง “เหล่าอู๋ ไม่ได้มีแต่คุณที่สู้อยู่!”

พูดจบ กวนจิ่งซานก็หันหลังจากไป

จู่ๆ อู๋ถงฝู่ก็พบว่าหัวหน้ากวนที่ท่าทางสูงส่งในตอนแรกก้มหัวให้อย่างมากในทันที

ลองใช้ระบบบัญชีดำหรือ

พอคิดถึงตรงนี้ อู๋ถงฝู่ก็รีบวิ่งออกไป “เหล่ากวน ขอบคุณนะ! เอ่อ คือ…ขอโทษด้วย!”

กวนจิ่งซานไม่แม้แต่หันมา “ไสหัวไป!”

……

ส่วนพวกหลี่เหว่ยเยี่ยนในตอนนี้ก็กังวลใจเหมือนกัน

ต้องให้คะแนนเฉินชางจากเรื่องในวันนี้ ต้องให้คะแนนให้สัมพันธ์กับความสามารถที่เขาแสดงออกมา

อวี๋จื้อเฉียงมองดูพวกหลี่เหว่ยเยี่ยน “หมอหลี่ คุณเป็นหัวหน้า คุณมาให้คะแนนก็พอ”

สมาชิกทีมหลี่เหว่ยเยี่ยนมองหน้ากัน!

ถังหลิงหลิงตรงๆ ว่า “ร้อยคะแนนเถอะค่ะ ถึงยังไง…พวกเราก็ไม่รู้จะให้คะแนนเท่าไร ระดับความสามารถของเฉินชางคนนี้สูงกว่าพวกเราซะอีก”

หลี่เหว่ยเยี่ยนพยักหน้า “ใช่ครับ ก็ให้คะแนนเต็มแล้วกัน”

อวี๋จื้อเฉียงผงะไป “คะแนนเต็มเหรอ”

ตอนนี้เอง เจี่ยงเหวินรุ่ยกับอู๋ถงฝู่ก็เดินเข้ามาแล้วพูดว่า “ใช่! คะแนนเต็ม! วันนี้เสี่ยวเฉินแสดงความสามารถได้ยอดเยี่ยมมาก เขาได้เข้า…ไปช่วยฮุ่ยฮุ่ยจากมือคนร้ายได้สำเร็จ และผ่าตัดทันที การผ่าตัดหัวใจฉีกขาดประสบความสำเร็จ ผมให้คะแนนเต็ม!”

อวี๋จื้อเฉียงได้ยินแล้วก็ตาเบิกกว้างทันที “ระ…เรื่องวันนี้…เสี่ยวเฉินทำเหรอ”

เขาก็รู้ว่าวันนี้เกิดเรื่องในศูนย์ฉุกเฉิน

เรื่องนี้กระจายไปไวมาก คนในวงการแพทย์ต่างรู้กันหมดแล้ว

แต่คิดไม่ถึงว่าคนที่เป็นแกนสำคัญของเรื่องนี้จะถึงกับเป็นเฉินชางหรือนี่

ทันใดนั้น อวี๋จื้อเฉียงก็ตื่นตะลึง!

ทุกคนเห็นว่าเวลาล่วงเลยมาพอสมควรแล้ว

อู๋ถงฝู่เอ่ย “ไปเถอะ ออกไปไป นักข่าวรอจะแย่แล้ว”

วันนี้เป็นพิธีมอบรางวัลของการแข่งขันทักษะศัลยกรรมหัวใจระดับประเทศ

สถานีโทรทัศน์กลางก็เข้าร่วมด้วย

[1] ไนโตรกลีเซอรีน คือยาขยายหลอดเลือดในกลุ่มไนเตรต ช่วยให้เลือดไหลเวียนได้ดีขึ้น

[2]นิเฟดิพีน คือยาในกลุ่มแคลเซียมแชนแนลบล็อกเกอร์ (Calcium Channel Blocker) มีกลไกการออกฤทธิ์ช่วยคลายกล้ามเนื้อหัวใจและหลอดเลือด

[3] แอมโลดิพีนเบซิเลต คือยารักษาโรคความดันโลหิตสูงและโรคหลอดเลือดหัวใจชนิดหนึ่ง