เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 801-802

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 801 พี่น้องในงานเลี้ยงวันเกิด

เจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่ได้คุยนานนัก ฮั่วอวี้มองบรรยากาศตรงหน้าเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ดังนั้นเขาจึงรีบทําให้สถานการณ์ดีขึ้น “อีหลิงวันนี้มีขนมอร่อยๆเยอะเลย ฉัน เชิญผู้เชี่ยวชาญของหวานมาทําเป็นพิเศษเลย ลองกินดูสิ”

“อือ” เจี่ยนอีหลิงรีบดึงจ่ายหวินเชิ่งออกไปทันที

เจี่ยนหยุ่นเฉิงมองดูหลังเจี่ยนอีหลิงขณะที่เธอจากไป

เวินรั่วกําลังดูเหตุการณ์จากด้านข้าง

จากปฏิกิริยาแล้ว ดูเหมือนว่าทั้งสองไม่มีความสัมพันธ์แบบพี่น้องที่ดีมากนัก

และด้วยเหตุนี้ เธอยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าเจี่ยนหยุ่นเฉิงและเจี่ยนอีหลิงนั้นขัดแย้งกัน

เจี่ยนหยุ่นน่าวมองเจี่ยนอีหลิงและจ่ายหวินเชิ่งจากระยะไกล ตอนแรกตั้งใจจะออกไปคุยต่อกับพวกเขาแต่สุดท้ายก็ยอมแพ้ไป

ดีที่สุดสําหรับเขา ที่จะไม่ไปรบกวนอารมณ์สุนทรีของน้องสาว

สองปีแล้วที่เงี่ยนหยุ่นเฉิงไม่ได้รับของขวัญวันเกิดจากน้องสาว เจี่ยนหยุ่นน่าวก็เหมือนกัน

เมื่อก่อนน้องสาวมักจะให้ของเล็กๆน้อยๆเป็นของขวัญกับเขาเสมอ

สิ่งเหล่านั้นอาจสิ่งของที่ไร้ค่า แต่เป็นสิ่งที่น้องสาวหวงแหน

เธอเต็มใจที่จะมอบให้พวกเขา เป็นการยืนยันได้ว่าเธอรักพวกเขามาก

ของขวัญเหล่านั้นล้วนมีความหมายมากกว่าของขวัญราคาแพง

เดิมทีเจี่ยนหยู่หมินไม่ได้คิดจะมางานวันเกิดนี้ แต่พอได้ยินว่า
เจี่ยนอีหลิงมา เขาก็ตัดสินใจมาเหมือนกัน

แต่อารมณ์เขาดูไม่ค่อยจะดีนัก เมื่อเห็นเจี่ยนอีหลิงและจ่ายหวินเชิ่งมาด้วยกัน นอกจากจะรู้สึกไม่พอใจแล้วยังมีความอิจฉาด้วย…

เมื่อเขานึกถึงผู้หญิงที่ไม่ยอมอยู่กับเขาคนนั้น เจี่ยนหยู่หมินก็เริ่มสงสัยใน หน้าตาและเสน่ห์ของเขาว่ามันลดลงขนาดนั้นเลยเหรอ

เจี่ยนอี้เฉินได้คบหาพูดคุยกับสาวสวยในงานปาร์ตี้แล้ว ด้วยความปากหวานนั้นได้ดึงดูดใจสาวๆจนทุกคนที่อยู่รอบตัว เขามีใบหน้ายิ้มแย้มเขาโอบกอดสาวๆ ทั้งข้างซ้าย และข้างขวา ราวกับกําลังสนุกสนาน
โชคดีที่ฉินหยูผ่านไม่อยู่ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะโกรธมาก

ตรงกันข้าม เจี่ยนอี้เหิงที่นั่งอยู่คนเดียว

เพราะเจี่ยนอี้เหิงมีออร่าที่น่ากลัว และเนื่องจากแขกส่วนใหญ่ไม่รู้จักเขา จึงไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขาสักคน

เจี่ยนอี้เหิงไม่ใช่คนที่ชอบความวุ่นวาย ดันนั้นเมื่อไม่มีใครมากวนใจเขา นี่เป็นสิ่งที่เขาต้องการ

ไม่รู้ว่าทําไม เจี่ยนหมู่เจี๋ยถึงถูกกลุ่มสาวงามจ้องมองทั้งงานเลี้ยง และผู้คน
มากมายต่างรายล้อมเขา

ใบหน้าของเจี่ยนหยู่เจี๋ยแดงก่ํา เขาไม่รู้ว่าควรจะทําไง เขาท่าตัวเหมือนเจี่ยนอี้เฉินไม่ได้

เขาไม่มีทางเลือกเลยวิ่งไปที่ด้านข้างของเจี่ยนอี้เหิง โดยใช้ออร่าอันน่ากลัว ของเจี่ยนอี้เหิงเพื่อหลีกเลี่ยงผู้หญิงในงานปาร์ตี้

“เฮ้อ…”

เจี่ยนหยู่เจี๋ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดเขาก็กําจัดพวกสาวสวยไปได้

จากนั้นเขาก็เหลือบมองอี้เหิง ลูกพี่ลูกน้องของเขาอย่างระมัดระวัง
เขากลัวลูกพี่ลูกน้องคนนี้มาตั้งแต่เด็ก

เพราะเขาไม่เพียงแต่เต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง แต่ยังไม่ชอบยิ้มแย้ม ดูแข็งแกร่งและจริงจังอยู่ตลอด

“พี่อี้เหิงคิดที่จะอยู่ในเป่ยจิงนานแค่ไหน” เจี่ยนหยู่เจี๋ยถามอย่างระมัดระวัง

“ยังไม่ได้คิด”

เจี่ยนอี้เหิงเดิมทีก็ไม่ได้ตั้งใจจะอยู่นาน ตามแผนเดิมเขาน่าจะกลับเขตสงครามไปแล้ว

“เอ่อ”

เจี่ยนหวู่เจี๋ยก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี
ทุกครั้งที่อยู่กับเจี่ยนอี้เหิงเขารู้สึกกดดันมาก….
เมื่อปาร์ตี้ผ่านไปครึ่งทาง ก็มีเสียงดังมาจากทางเข้างาน
ทุกคนหยุดสิ่งที่พวกเขาทํา และมองไปทางเข้า
หลังจากนั้นไม่นาน เว่ยฉีรุ่ยก็ปรากฏตัวขึ้นข้างสระว่ายน้ํา
ผู้คนในวันนี้ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของแวดวงเป่ยจิง พวกเขารู้ดีถึงความพัวพัน ระหว่างตระกูล เว่ยและตระกูลเจี่ยน

ดังนั้น การปรากฏตัวของเว่ยฉีรุ่ยในวันนี้ทําให้ทุกคนรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย

บริษัทเทคโนโลยีถงยู่ภายใต้ชื่อเว่ยกรุ๊ปถูกซื้อกิจการไปโดยตระกูลเจี่ยน ใน ตอนที่เว่ยกรุ๊ปตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลําบากทําให้ไม่มีทางเลือกอื่น

บทที่ 802 ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเปิดเผยตัว 1

กล่าวได้ว่าเว่ยฉีรุ่ยและตระกูลเจี่ยนนั้นอาจจะไม่ได้มีเรื่องราวขัดแย้งอะไรกัน

ยิ่งไปกว่านั้นคนส่วนใหญ่ที่เคยติดต่อกับ เว่ยฉีรุ่ยมาก่อน จะรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่ควรจะไปยุ่งด้วย

เขาเป็นคนเจ้าอารมณ์ ทั้งหยิ่งยะโส เอาตัวเองเป็นใหญ่และหยิ่งผยอง หลังจากความพ่ายแพ้ในชีวิต เขาก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม

เมื่อเขาเห็นว่ามีคนจํานวนมากที่ทําธุรกิจกับตระกูลเจี่ยนในงานเลี้ยง เว่ยฉีรุ่ย ก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดี

เขามองหาร่างของเจี่ยนหยุ่นเฉิงท่ามกลางฝูงชน เมื่อเขาพบคนที่กําลังตามหา เขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันที

ทันใดนั้น ก็มีร่างสูงมาขวางทางเขา

เจี่ยนอี้เหิงยืนอยู่ตรงหน้าเว่ยฉีรุ่ยเขามีสีหน้าที่ไร้อารมณ์ และมีออร่าที่สง่า
งาม นอกจากนี้ เขายังยืนนิ่งไม่ขยับ

“ไปให้พ้น” เว่ยฉีรุ่ยสั่ง

“ที่นี่ไม่ต้อนรับแขกที่ไม่สุภาพ” เจี่ยนอี้เหิงตอบด้วยน้ําเสียงที่เยือกเย็นและมั่นคง

“นายคิดว่านายเป็นใคร กล้าขวางทางฉันงั้นหรอ?”

เว่ยฉีรุ่ยบอกกับบอดี้การ์ดที่เขาพามาว่าให้เอาเงี่ยนอี้เหิงให้พ้นทาง

เจี่ยนอี้เหิงชําเลืองมองบอดี้การ์ด เมื่อบอดี้การ์ดเข้ามาใกล้ เขาก็โยนคนเหล่านั้นลงสระน้ําข้างๆทีละคน

“ตู้ม!”
“ตู้ม!”

น้ํากระเด็นออกมาจากสระ สาวสวยในชุดว่ายน้ําที่แต่เดิมว่ายไปมาในสระ ก็ กระจัดกระจายไปทุกทิศทุกทาง ขณะที่พวกเขาพยายามจะปีนขึ้นอย่างโกลาหล

ทุกคนต่างตกตะลึง ต่างจ้องมองไปที่เจี่ยนอี้เหิง ขณะนั้นเจี่ยนอี้เหิงยังคงเดินเตร่อยู่ริมสระ
ดูเหมือนว่าเขากําลังโยนคนพวกนั้นลงในสระเหมือนกันโยนเกี๊ยวลงหม้อ

เว่ยฉีรุ่ยก็ตกใจเช่นเดียวกัน เขารีบถอยหลังสองสามก้าวเพื่อรักษาระยะห่างกับเจี่ยนอี้เหิง

เว่ยฉีรุ่ยรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเขาจึงรีบพูดว่า “ทําไมนายถึงขวางทางฉัน ฉันเป็นหุ้นส่วนธุรกิจกับเจี่ยนหยุ่นเฉิงทุกคนรู้เรื่องนี้ดี ฉันจะมาฉลองวันเกิดไม่ได้งั้นเหรอ?”

เมื่อได้ยินอย่างนี้เจี่ยนอี้เหิงตอบว่า “นายสามารถมาฉลองวันเกิดได้ แต่ไม่
จําเป็นต้องพาบอดี้การ์ดมาด้วย”

ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงถูกโยนลงไปในสระว่ายน้ํา

เว่ยฉีรุ่ยเหลือบมองบอดี้การ์ดสี่คนที่ถูกโยนลงไปในสระว่ายน้ํา

ดูเหมือนว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะนําพวกเขามา ยังไงก็ตามทั้งสี่ไม่สามารถ
แม้แต่จะเอาชนะเขาได้

“พวกนายออกไปรอฉันข้างนอก” เวายฉีรุ่ยพูดกับบอดี้การ์ด

บอดี้การ์ดต่างตะเกียกตะกายขึ้นจากสระว่ายน้ํา ต่างหวาดกลัวและเดินอย่างระมัดระวังขณะที่ผ่านเจี่ยนอี้เหิง

หลังจากที่บอดี้การ์ดออกไปแล้ว เจี่ยนอี้เหิงก็ยอมถอย เขายอมให้เว่ยฉีรุ่ย
เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดในฐานะแขก

เมื่อเว่ยฉีรุ่ยผ่านเจี่ยนอี้เหิงมาหัวใจของเขาก็เต้นแรง

แขกทุกคนมองไปที่เว่ยฉีรุ่ย สัญชาตญาณของพวกเขาบอกพวกเขาว่าเรื่องนี้จะไม่ง่ายอย่างนั้น

เว่ยฉีรุ่ยเดินไปที่เงี่ยนหยุ่นเฉิงและพูดว่า “สุขสันต์วันเกิดมิสเตอร์หยุ่นเฉิง”

น้ําเสียงเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ใครฟังก็รู้ว่าเขาไม่ได้อวยพรวันเกิดให้เงี่ยนหยุ่นเฉิงอย่างจริงใจ

“ขอบคุณ” เจี่ยนหยุ่นเฉิงตอบไปอย่างเยือกเย็นและไม่สะทกสะท้าน

“ดูเหมือนจะสบายดีสินะ ธุรกิจของนายต้องเจริญรุ่งเรืองและประสบความ สําเร็จอย่างแน่นอน” เว่ยฉีรุ่ยกล่าวชมอย่างจงใจ เห็นได้ชัดว่ามีความหมายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังคําพูด

“กล่าวชมเกินไปแล้วมิสเตอร์เว่ย”

“แต่ฉันไม่รู้จนกระทั่งตอนนี้ว่าตระกูลเจี่ยนมีแผนการบางอย่างในใจอยู่แล้ว ในตอนที่พวกนายซื้อบริษัทจากเว่ยกรุ๊ปไป”

เสียงของเว่ยฉีรุ่ยดังจนเกือบทุกคนในปาร์ตี้ได้ยินคําพูดนั้น
น้ําเสียงเขาเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม

“ฉันไม่รู้ว่านายกําลังพูดถึงเรื่องอะไร”

“มิสเตอร์หยุ่นเฉิงจําเป็นต้องเสแสร้งด้วยงั้นเหรอ?”

“มิสเตอร์เว่ย ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะ”

“ถ้าอย่างนั้น ก็ให้ทุกคนเห็นว่านี่คืออะไร”

ขณะที่เขาพูด เว่ยฉีรุ่ยก็หยิบกระเป๋าเอกสารที่เขาเตรียมไว้นานแล้วออกมา
ในนั้นมีสิ่งที่เรียกว่าหลักฐานอยู่เต็มด้านในเป็นกอง

หลักฐานประกอบด้วยบันทึกการทําธุรกรรมจํานวนมากระหว่างจางชวี่หมิง
และเจี่ยนอีหลิง