เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 779-780

บทที่ 779 ความแค้นของหยูซี 2

กบเป็นๆ กระโดดโลดเต้นไปมา… ถ้าใส่ในกางเกง… แล้ว…

เจียนอี้เฉินรู้สึก…ตื่นตระหนกเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

“ตอนนั้น นายยัดกบเป็นๆเข้าไปในกางเกงฉัน”

หยูซีจําเหตุการณ์นี้ได้อย่างชัดเจน ด้วยเหตุนี้เขาจึงตั้งใจแน่วแน่ที่จะแก้แค้น

จากนั้นหยุซีก็เลือกตัวที่ดูมีเนื้อมากที่สุดออกมาจากถุงที่ใส่กบนั้น

แม้ว่าหยูซีจะจับกบไว้ แต่กบก็ยังพยายามกระโดดดิ้นไปมา

กบเตะอย่างแรง

เมื่อเห็นหยูซีเข้าใกล์ทีละนิด เจียนอี้เฉินก็ถอยหลังตามสัญชาตญาณ

“ไม่นะ! รอเดี๋ยว เดี๋ยวก่อน ฉันต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันต้องไปเปลี่ยนกางเกง ตอนนี้ฉันใส่กระโปรงอยู่ ไม่มีที่ให้นายยัดกบตัวนั้น!”

“ฉันใส่มันเข้าไปในชุดชั้นในของนายได้” หยูซีตอบ

“ไม่!” เจียนอี้เฉินร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง จากนั้น เขาหันกลับมามองเจียนอีหลิง และตัดสินใจใช้เจี่ยนอีหลิงเป็นข้ออ้าง “น้องสาวของฉันมาแล้ว นายต้องมีความสุภาพหน่อย!”

หยูซีเหลือบมองจํายหวินเชิง

เมื่อสบตากับจํายหวินเชิง หยูซีรู้ทันทีว่าตัวเองไม่สามารถทําอะไรมากเกินไปต่อหน้าเจียนอีหลิงได้ ไม่อย่างนั้นคงจะถูกจํายหวินเชิงนั่นเป็นชิ้นๆ!

เจียนอหลังกล่าวว่า “ฉันโอเค”

อย่างไรก็ตาม จยหวินเชิงไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นนี้ “เธอโอเคแน่นะ”

หยุซีรีบประนีประนอมอย่างรวดเร็ว “เอาล่ะๆ เจี่ยนอี้เฉิน ฉันให้เวลานายไปเปลี่ยนกางเกง”

ท้ายที่สุดเจี่ยนอี้เฉินก็แค่ชะลอสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ในที่สุดเขาก็ต้องยอมรับชะตากรรมของตนเอง!

ยื่ออยู่ในห้องเป็นเวลานาน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถหนีจากชะตากรรมของการออกมาและถูกลงโทษได้

เมื่อหยุซียัดกบเข้าไปในกางเกงของเขา เจียนอี้เฉินร้องแผดเสียงออกมาดังลั่น
“อ๊าาาาา!”

แล้วเขาก็กระโดดขึ้นลงเรื่อยๆ ดูเหมือนกับว่าจะมีรอยปรากฏขึ้นบนพื้นเพราะเขา

เจียนอีหลิงหัวเราะโดยไม่รู้ตัว…เมื่อเห็นเจี่ยนอี้เฉินเด้งดึงๆ

ท่าทางกระโดดของพี่สาวอี้เฉินดูค่อนข้างจะ…ตลกไปหน่อย

เมื่อจ่ายหวินเพิ่งเห็นเจี่ยนอีหลิงหัวเราะ เขาก็เอื้อมมือไปลูบหัวเธอ

หยูซีได้แก้แค้น และหัวเราะอย่างมีความสุขที่สุด

ในทางกลับกันเจี้ยนอี้เหิงไม่ได้หัวเราะ แต่เขาไม่ได้ช่วยเจียนอี้เฉินเช่นกัน เขาแค่มองดูน้องชายตนเองที่กลัวกบมากกรีดร้องด้วยความตกใจ

“หยูซี พี่ชายหยูซี! ฉันผิด ฉันผิด ฉันผิด ฉันผิดไปแล้ว!!!”

ขณะที่เจียนอี้เฉินกระโดดขึ้นลง เขาร้องขอความเมตตาจากหยูซี

เมื่อหยูซีเห็นสีหน้าน่าสงสารของเจียนอี้เฉิน เขาจึงตัดสินใจยกโทษให้

“อาา…ก็ได้ งั้นเอากบออกไปเถอะ” หยูซีกล่าว

“อ่าๆๆ…” เจียนอี้เฉินพูดติดอ่าง เขาไม่กล้าแม้แต่จะแตะกบ

ดังนั้นเขาจึงขอให้พี่ชายของตนเองช่วย “พี่ชาย พี่ช่วยฉันด้วย! เอากบออกไปให้ฉันที!”

เจียนอี้เหิงมองเจียนอี้เฉินด้วยความขยะแขยงก่อนจะพูดว่า “คิดหาวิธีด้วยตัวเอง”

“คืนนี้กินกบกัน โอเคมั้ย?” เจียนอหลิงถามจํายหวินเชิง “ฉันจะทําเมนูเผ็ดและไม่เผ็ด กบไม่เผ็ดก็อร่อยได้”

จานที่ไม่เผ็ดจัดทําขึ้นสําหรับจํายหวินเชิงโดยเฉพาะ

“โอเค เธอปรุงอะไรก็อร่อย” จํายหวินเชิงตอบ เขาไม่คัดค้านเลย

“เดี๋ยวก่อน แต่… พวกนายช่วยเอาไอ้ตัวนี้ออกจากกางเกงของฉันก่อนได้ไหม? พวกนายค่อยคิดเรื่องกินทีหลัง!” เจียนอี้เฉินร้องออกมา น้ําตากําลังจะก่อตัวในดวงตาของเขา

“ตัวที่อยู่ในกางเกงนั้นสงวนไว้ให้นาย มันจะไม่มาอยู่บนโต๊ะอาหารเย็น” จ๋ายหวินเชิงพูด

“ให้ตายเถอะ! แต่ตัวนี้มันกล้ามแน่นที่สุดแล้ว!”

เจียนอี้เฉินบ้าไปแล้ว!

เนื่องจากไม่มีใครช่วยเขา เขาทําได้แค่ช่วยตัวเองเจียนอี้เฉินวิ่งเข้าไปในห้องน้ําเพื่อถอดกางเกง จากนั้น เขาก็ก่าจัดกบที่ทําให้เขากรีดร้องและร้องเสียงดังในที่สุด

ช่วงเย็นเจียนอีหลิงทําอาหารที่มีกบเป็นส่วนประกอบ

เจียนอี้เฉินกันไปหมดแล้ว

เขากินความเศร้าโศกและความโกรธของเขาให้หมดไป เขาต้องการคืนความอัปยศที่เขาได้รับในวันนี้ให้กับกบ

สิ่งนี้ยังใช้ได้แม้ว่าคนที่กลั่นแกล้งเขาในวันนี้จะไม่ได้อยู่ร่วมโต๊ะอาหาร

หลังจากนั้นหยุซีก็ยอมช่วยเจียนอี้เฉินออกไป

ยังไงเขาก็เป็นหมาอยู่ตัวเดียว

“อืม ฉันคิดว่าชื่อเสียงของเจี่ยนอี้เฉินจะถูกทําลายอย่างสิ้นเชิงหลังจากจบเรื่องนี้” หยูซีอุทาน ในทางกลับกัน เขาไม่รู้สึกกดดันเลย

บทที่ 780 นายท่านเชิง คุณไม่ควรเทน้ํามันลงบนกองไฟแบบนี้!

ด้วยรูปลักษณ์ของเจียนอี้เฉินดูค่อนข้างจะเหมือนผู้หญิง จึงเป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายส่วนใหญ่จะโดนคนแบบนี้หลอก

หยูซีไม่อยากจะเชื่อว่าตนเองจะต้องประสบความสูญเสีย แต่ยังไงก็ตามเจี่ยนอี้เฉินก็ดูเหมือนผู้หญิงและสวย

ในทางกลับกันเจี้ยนอี้เฉินก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเขาไม่มีชื่อเสียงให้สนใจตั้งแต่แรก

ดังนั้น เขาจึงดึงหยุซึมาถ่ายรูปด้วยกันสักสองสามรูปก่อนจะส่งไปให้ฉันหยุฝาน

[ขออภัย คุณหยุฝานฉันมีคนที่ชอบแล้ว!]

ในเวลาไม่ถึงนาที โทรศัพท์ของเจียนอี้เฉินก็ดังขึ้น

ฉินหยุฝานโทรหาเจียนอี้เฉินอย่างต่อเนื่อง

แน่นอนว่า เจียนอี้เฉินไม่รับสาย

จากนั้นฉันหยุฝานก็ตัดสินใจโทรหาเจียนอหลิง

“อีหลิง โปรดอย่ารับสาย” เจี่ยนอี้เฉินพูดกับเจียนอีหลิง

“ทําไมไม่ให้เทพหลิงรับสายล่ะ?” หยูซีถามด้วยความสงสัย

“นายคิดว่าน้องสาวเป็นคนที่โกหกได้เหรอ?” เจียนอี้เฉินถามหยุซี

ใครจะรับสายก็ได้ แต่เจี่ยนอีหลิงห้ามรับ

เจียนอหลิงโกหกไม่ได้เลย เธอแทบจะเปิดเผยตัวเองในไม่กี่วินาที

เจียนอีหลิงมองสายเรียกเข้าอย่างหมดหนทาง

ในขณะนี้ จํายหวินเชิงเอื้อมมือไปรับสายโทรศัพท์

“อีหลิง เกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของเธอ? ทําไมเขาถึงอยู่กับหยูซี?”

น้ําเสียงของฉันหยุฝานฟังดูเครียดและดูวิตกกังวลเหลือเกิน

“อีหลิงรู้สึกเหนื่อย เธอหลับไปแล้ว” จยหวินเชิงตอบ เสียงเขาฟังดูอ่อนล้าและดึงดูด

“จํายหวินเชิงนายเป็นคนแบบไหนกันแน่? ตอนนี้กลางวันแสกๆนายทําให้เธอเหนื่อยจนหลับไป?”

“เธอมีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะ”

เนื่องจากความจําเป็นเร่งด่วนในการถามคําถามฉินหยฝานกล่าวว่า “ข้อตกลงระหว่างเจี่ยนอี้เฉินกับหยูซีคืออะไร? หยูซีชอบผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“น่าจะหลังเรียนจบ เขาอาจจะสนใจตอนนั้น” จํายหวินเชิงตอบแบบไม่ใส่ใจ

จํายหวินเชิงตอบแบบเฉยเมย เหมือนไม่สนใจชื่อเสียงของตนเองเลย

สิ่งนี้ทําให้หยุซีสําลักน้ําที่เขาดื่มอยู่

นายท่านเชิงคุณไม่ควรเทน้ํามันลงบนกองไฟแบบนี้!

ที่พูดไป ถ้าเทพหลิงเอาจริงขึ้นมา ดูสิว่าสุดท้ายนายจะลงเอยยังไง!

“นายท่านเชิง หยุดล้อเล่นเถอะ ฉันรู้ดีว่าเขาเป็นเกย์หรือไม่เป็นเกย์” ฉินหยุฝานตอบ เธอไม่เชื่อในคําพูดของจํายหวินเชิง

“อืมม หรือบางทีเขาอาจจะกลายเป็นเกย์หลังจากที่เขาได้พบกับเจียนอี้เฉิน”

“นายช่วยจริงจังกว่านี้ได้ไหม”

“เธอเป็นคนสอนคู่หมั้นของฉัน ให้ทําตัวไม่เหมาะสมไม่ใช่เหรอ?”

เขายังไม่ได้คิดชําระบัญชีอะไรกับฉันหยุฝานเลย แต่กลับบอกให้เจียนอหลังตรวจสอบร่างกายของเขา!

“จํายหวินเชิง นายช่างใจร้ายจริงๆ”

“เธอก็เช่นเดียวกัน”

จากนั้นจํายหวินเชิงวางสาย อีกด้านหนึ่งฉันหยุฝานจึงไม่สามารถทําอะไรเกี่ยวกับเขาได้

หลังจากนั้นครู่หนึ่งโทรศัพท์ของหยุซีก็ดังขึ้น!

หยูซีอุทานด้วยความตกใจ “เชี่ย! ฉันหยุฝานรู้เบอร์โทรศัพท์ฉันได้ยังไง?”

เจียนอี้เฉินตบไหล่ของหยูซีก่อนพูดว่า “เธอไล่ตามนายท่านเชิงมานานแล้ว ดังนั้นเธอจึงมีข้อมูลเกี่ยวกับผู้คนรอบๆนายท่านเชิง เตรียมพร้อมเผชิญหน้ากับพายุลูกใหญ่!”

หยุซีจ้องไปที่เจียนอี้เฉิน “นายกล้าพดแบบนั้นจริงๆ?!”

“อะแฮ่ม ขอโทษที่ทําให้พี่ลําบากใจ พี่หยูซี”

เจียนอี้เฉินพูดด้วยน้ําเสียงโลลิ

หยูซีขนลุกซู่ไปทั้งตัว

“เจียนอี้เฉิน นายมันคนโรคจิต! อยู่ห่างๆฉันไว้ ฉันไม่มีรสนิยมทางเพศแบบนั้น”

จากนั้นหยุซีก็เดินไปรับสายของฉันหยุฝาน

เฉินหยฝานโจมตีหยูซีด้วยคําถามมากมาย หยูซีหลีกเลี่ยงคําถามสําคัญ และตอบแต่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

จากนั้นเขาก็ยื่นโทรศัพท์ให้เจียนอี้เฉิน และให้เจียนอี้เฉินคุยกับฉันหยุฝานด้วยตัวเอง

“ฉันชอบหยูซี ขอโทษด้วย หลังจากใส่เสื้อผ้าผู้หญิงมาสักพัก รสนิยมทางเพศของฉันก็เปลี่ยนไป”

เจียนอี้เฉินตั้งใจทําให้ฉันหยุฝานไม่ชอบเขา

เขาแค่อยากเป็นเพื่อนที่ดีกับฉันหยุฝานในอนาคตเท่านั้น