เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 777-778

บทที่ 777 บอกว่านาย ชอบผู้ชายสิ

ท้ายที่สุด เจียนอี้เฉินก็ต้องใช้กลอุบายเล็กๆ เหมือนแต่ก่อน

เจียนอี้เฉินเริ่มบ่นกับเจียนอีหลิงด้วยความคับข้องใจ “ดูสิเสี่ยวหลิง… สองคนนั้นรังแกฉัน อาา…หัวใจ… หัวใจฉันหนาวไปหมดแล้ว”

เจียนอี้เฉินยังคงแสดงละครได้ดีมาก เขาทําตัวเป็นเด็กและร้องไห้อย่างน่าสงสาร

เจียนอีหลิงยกชามซุปยื่นให้เจียนอี้เฉิน “เพื่อให้หัวใจอบอุ่น”

เมื่อได้รับซปเจียนอี้เฉินก็ยิ้มขึ้น “ยังคงเป็นเสี่ยวหลิงดีที่กับฉันมากที่สุด”

จากนั้นเขาก็ก้มหน้าดื่มซุปที่น้องสาวเป็นคนทําให้เองกับมือ

“อันที่จริง ก็มีวิธีกําจัดฉินหยฝานอยู่” จํายหวินเชิงกล่าว

“จริงเหรอ?” เจียนอี้เฉินพูดพลางมองไปที่จํายหวินเจ๋งอย่างสงสัย ในที่สุดผู้ชายคนนี้ก็มีจิตสํานึกขึ้นมาบ้างแล้วเหรอ?

“อืม แค่บอกว่านายชอบผู้ชาย เธอก็ทําอะไรนายไม่ได้แล้ว” จ่ายหวินเชิงตอบพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก

“จํายหวินเชิง… นาย..” นี่มันความคิดร้ายอะไรกัน? “ฉันรู้ว่านายตั้งใจพูด!”

“ก็แล้วแต่นาย ฉันให้ไอเดียนายไปแล้ว ขึ้นอยู่กับว่านายจะทําหรือไม่ทํา” จํายหวินเจ๋งกล่าว

เจียนอี้เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และดูเหมือนว่าความคิดนี้จะเป็นไปได้

ถึงอย่างนั้นเขาก็กล้าใส่เสื้อผ้าผู้หญิงอยู่แล้ว การบอกว่าชอบผู้ชายก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่

ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่สนใจเรื่องชื่อเสียง (เขาก็ไม่มีชื่อเสียงมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว)

หยูซีได้รับโทรศัพท์จากจํายหวินเชิง ซึ่งบอกให้ไปที่บ้านของพวกเขา

พอไปถึงเขาก็เห็นสาวสวยคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ จํายหวินเชิงกับเจียนอหลิง

ผู้หญิงคนนั้นสูง รูปร่างของเธอดูมีเสน่ห์ และเปล่งประกาย

“นายท่านเชิง เทพหลิง มีเรื่องอะไรกันเหรอ? เรามาเล่นวิดีโอเกมด้วยกันไหม?” หยุซีถามอย่างตื่นเต้น

“ฉันจะแนะนําคนให้นายรู้จัก” จํายหวินเชิงตอบขณะชี้ไปที่สาวสวย

“แนะนําฉัน? นายท่านเชิง เทพหลิง นี่พวกคุณคิดเรื่องนี้ด้วยจิตใต้สํานึกของตัวเองจริงๆเหรอ?” หยูซีอุทาน เขาไม่น่าเชื่อ

ทุกครั้งที่เล่นเกม เขาจะได้รับอาหารหมาจากจํายหวินเชิงและเจียนอหลังทุกวัน

เขาทําอะไรไม่ได้เลย นอกจากแอบอิจฉาอยู่เงียบๆ

ยังไงก็ตาม หยูซีก็ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ว่าสองคนนี้จะแนะนําคนให้เขารู้จัก

ขณะที่หยซีกําลังคิดถึงเรื่องนี้ สาวสวยคนนั้นก็เดินเข้ามาหาเขา

เธอเอื้อมมือออกมาเชยคางเขาขึ้น “พี่หยูซี-”

เสียงของเธอดูมีเสน่ห์มาก

ทันใดนั้น หนังศีรษะของหยูซีเริ่มชา เขาไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันเขาตกใจกลัวมาก

“เขาเด็กกว่านาย” จ่ายหวินเชิงเตือนเจียนอี้เฉิน

ดังนั้น ตามปกติแล้วเจี่ยนอี้เฉินไม่สามารถเรียกอีกฝ่ายว่า “พี่หยูซี” ได้

“โอ? เขาเด็กอยู่ ยังไม่มีประสบการณ์นี่เอง” เจี่ยนอี้เฉินยิ้มอย่างเจ้าชู้ ขณะที่มือเริ่มเคลื่อนไปที่คอของหยูซี

แล้วจึงใช้ปลายนิ้วลูบไปที่คอของหยุซี

ด้วยความตกใจ หยูซีรีบก้าวถอยหลังทันที

“มีอะไรจะพูด ก็พูดกันดีๆเถอะ! สุภาพบุรุษใช้คําพูด ไม่ใช่มือ!”

อย่างที่คาดไว้ว่านายท่านเชิงไม่ได้จะแนะนําคนที่อาจเป็นคนรักให้เขารู้จักจริงๆ

แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะค่อนข้างสวย แต่พอเธอก็เข้ามายกมือลูบคลําเขา มันดูน่ากลัวมาก!

เมื่อเจียนอี้เฉินเห็นหยูซีเป็นแบบนั้น เขาก็เล็กแกล้งอีกฝ่ายต่อ แล้วกลับมาใช้เสียงเดิม “หยูซี นายก็ยังหลอกง่ายเหมือนเมื่อก่อนจริงๆ”

หยูซีอึ้งไปเกือบนาที เขาค้นความทรงจําของตัวเองหาร่างของเจียนเฉิง ก่อนจะอุทานออกมา “เจียนอี้เฉิน! ไอ้สารเลว!”

เจียนเฉินหัวเราะคิกคัก ก่อนจะพูดว่า “เฮ้ น้องหยูซี พี่ต้องการความช่วยเหลือจากนายนะ”

“ไม่ช่วย” หยูซี่ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด แล้วเบือนหน้าหนี
“พวกนายเป็นอะไรกัน?” เจียนอหลิงทําหน้าสงสัย

เจียนอี้เพิ่งกินของหวานอยู่ข้างๆ ก่อนจะตอบข้อสงสัยของเจียนอีหลัง “เมื่อตอนที่เจี่ยนอี้เฉินยังเด็ก เขาจับกบได้ตัวหนึ่ง จากนั้นเขาก็ยัดกบเข้าไปในกางเกงของเด็กผู้ชายที่เป็นเพื่อนบ้าน”

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ เจียนอี้เฉินก็อาศัยอยู่ในบ้านเก่าตระกูลเจียนเมื่อตอนที่ยังเป็นเด็กเช่นเดียวกัน

เพราะฉะนั้น เด็กผู้ชายข้างบ้านคนนั้นก็คือ…

บทที่ 778 ความแค้นของหยูซี 1

เมื่อเล่าถึงความอับอาย ใบหน้าของหยูซีก็กลายเป็นสีแดง

แต่คนที่พูดถึงเรื่องนี้คือเจียนอี้เหิง หยูซีจึงไม่กล้าแม้แต่จะจ้องมองเขา

“แค่ก แค่ก” เจียนอี้เฉินพูดกับหยุซีด้วยความเขินอาย “หยูซีหลายปีแล้ว ใจเย็นก่อนนะ”

“ฮี!” หยูซีไม่อยากจะให้อภัยเจี่ยนอี้เฉินเลยสักนิด

“เจี้ยนอี้เฉิน พวกเราน้ําบ่อไม่ยุ่งกับน้ําคลองอยู่แล้ว ฉันไม่สนใจเรื่องในวัยเด็กของตัวเอง แต่ฉันไม่มีทางช่วยนาย”

จํายหวินเชิงยิ้ม แล้วเสนอขึ้น “งั้นให้หยุซียัดกบเข้าไปในกางเกงของเจี่ยนอี้เฉินแทนดีกว่าไหม พอชดใช้หนี้ที่ติดค้างกันเป็นปีแล้ว หลังจากนั้นหยุซีก็จะได้สัญญาว่าจะช่วยเจียนเฉิงให้”

หยูซีคิดว่าข้อเสนอนี้สมเหตุผล

“ไม่… ฉัน…” เจียนอี้เฉินอยากจะปฏิเสธ “แต่จํายหวินเชิง ทําไม…”

“ถึงครั้งนี้นายอาจจะไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากเขา แต่นายก็ควรชดใช้การกระทําก่อนหน้านี้” เจียนอี้เหิงพูดอย่างยุติธรรม ในขณะที่เขาจิบเครื่องดื่มที่เจียนอหลิงทําให้

“ฉัน…” เจียนอี้เฉินเริ่มโกรธทั้งสองคน

เขาเข้าใจว่าทําไมจํายหวินเจ๋งถึงไม่ช่วย แต่ทําไมพี่ชายใหญ่ถึงไม่ช่วยเขาล่ะ?

พี่ชายคนนี้ยังรักเขาอยู่ไหม?

แล้วพี่ชายคนนี้ยังเป็นพี่ของเขาใช่ไหม?

“หยุซี่ไม่ใช่คนคิดมากแบบนั้น เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนแล้ว เขา…”

“ฉันเองก็เป็นคนชอบคิดมากนะ!” หยูซีตอบ

เจียนอี้เฉินมองเจียนอีหลิงอย่างขมขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยค่าวิงวอนขอความช่วยเหลือ “อีหลิง…”

ก่อนที่เจียนอีหลิงจะมีโอกาสตอบกลับ หยุซีก็พูดขึ้น “เทพหลิง เราเป็นเพื่อนร่วมทีมกันมาหลายปีแล้วนะ!”

เจียนอหลิงจึงมองไปที่เจี่ยนอี้เฉินและหยุซี

เธอไม่มีทางเลือก

“ไม่ต้องให้อีหลิงไปยุ่งเรื่องของนาย” จํายหวินเชิงขัดจังหวะ

พวกเขาทําให้เรื่องนี้ยากสําหรับเจียนอีหลิง สมองเธอทํางานได้ดีเมื่อพูดถึงเรื่องอื่น ยังไงก็ตาม มันยากสําหรับเธอที่จะจัดการกับเรื่องแบบนี้

หยูซีพูดอีกครั้ง “ทําไมล่ะ? ตอนนี้นายกลัวเหรอ? แล้วทําไมตอนนั้นนายถึงเล่นสนุกได้?”

เจียนเฉินกลัวจริงๆ แต่เขายอมรับมันไม่ได้

แต่เขาก็อับอายต่อหน้าน้องสาวไม่ได้

ด้วยเหตุนี้ เจียนอี้เฉินจึงยอมรับ “ตกลง ฉันจะชดใช้เรื่องในตอนนั้นคืนให้ แต่นายจะไปหากบที่ไหน?”

“สั่งซื้อจากซูเปอร์มาร์เก็ตออนไลน์” เจียนอีหลิงตอบ

การสั่งซื้ออาหารทางออนไลน์นั้นค่อนข้างง่ายสะดวกมาก เมื่อเธอทําการสั่งซื้อ ก็จะได้รับการจัดส่งในเวลาไม่นานนัก

ได้ยินดังนั้น ปากของเจียนอี้เฉินถึงกับกระตุก

อีหลิง…นี่ไม่ใช่เวลามาพูดตรงๆ นะ!

“ฉันไม่คิดว่าซูเปอร์มาร์เก็ตออนไลน์จะมีกบขายนะ” จ๋ายหวินเชิงกล่าว “ดูเหมือนว่าส่วนใหญ่จะขายองอ่าง”

“บัดซบ! จ่ายหวินเชิง นาย!” เจียนอี้เฉินโกรธมาก เขาอยากจะเดินไปหยิบมีดออกมาจากครัว

ลืมเรื่องกบไปเถอะ แต่กับอึ่งอ่างนี่มันเรื่องบ้าอะไร!

จํายหวินเซึ่งไม่มีจิตใต้สํานึกเลยรึไงกัน!

“อื่ม ตัวใหญ่กว่าและน่าเกลียดกว่านิดหน่อย ไม่มีพิษอะไรด้วย” หยุซีพิมพ์

“ไม่ได้ ต้องเป็นกบเท่านั้น!” เจียนอี้เฉินร้องลั่น แค่กบก็น่ากลัวพอแล้วสําหรับเขา

“ก็ได้ กบก็กบ!” หยูซีหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และเริ่มค้นหาว่าจะซื้อ “กบ” ได้ที่ไหน

ในเมื่อมีเงินจะปลุกผีขึ้นมาโม่แป้งให้ก็ยังได้ เขาสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่ตัวเองต้องการแล้ว แค่ซื้อกบจะไปยากอะไร

ภายในครึ่งชั่วโมง คนส่งของมาเคาะประตูแล้วส่งถุงกบเป็นๆ ให้หยูซี

หยูซี่ยิ้ม ขณะที่ถือถุงกลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น

เมื่อเห็นถุงนั้น เจี่ยนอี้เฉินเริ่มตื่นตระหนก “เอาล่ะ หยูซี…นายจะแก้แค้นฉันด้วยวิธีอื่นก็ได้นะ กบตอนนี้อาจจะไม่ได้ดีไปกว่าเมื่อก่อน บางที่พวกมันอาจกินอะไรที่ไม่สะอาดจะเป็นยังไงหาก พวกมันมีปรสิตอยู่ด้วย…”

หยูซีหัวเราะหึหึ ก่อนจะพูดว่า “กบพวกนี้เอามาทําอาหารได้นะ ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจ่ายเงินเพื่อกบถุงนี้ไปเยอะมาก พวกมันผ่านการฆ่าเชื้อมาอย่างดี”

สีหน้าของเจียนอี้เฉินบิดเบี้ยวขณะที่จ้องมองไปยังถุงกบ “ทําไมนายไม่ฆ่าฉันให้ตายไปเลยล่ะ?