เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 775-776

บทที่ 775 ช่วยฉันด้วยเสียวหลังฉันถูกมสหยฝานตามตื้อ

“มิสเตอร์เว่ย คุณสามารถปฏิเสธข้อเสนอของผมได้ในตอนนี้ แต่ว่าผมแค่แจ้งให้คุณทราบเกี่ยวกับตัวเลือกนี้เท่านั้น หากคุณต้องการรับข้อเสนอของผมในอีกไม่กี่วันข้างหน้า คุณสามารถติดต่อผมได้ทันที

จากนั้น เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็วางนามบัตรลงบนโต๊ะ

เว่ยฉียหยิบนามบัตรขึ้นมา ก่อนที่จะฉีกมันทิ้งทันที

“หยุดฝันซะ! เว่ยกรุ๊ปจะต้องไม่ถูกใครครอบครอง! ถึงแม้ว่าพวกเราจะขายกิจการจริง แต่ต้องไม่ใช่ตระกูลเจียนอย่างแน่นอน!”

เจียนหยุ่นเฉิงไม่แปลกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าเท่าไรนัก

เขาคาดไว้แล้ว ว่าจะมีปฏิกิริยาแบบนี้จากเว่ยจีรี่ย

“ผมหวังว่าคณะกรรมการของเว่ยกรุ๊ปจะมีความคิดเห็นแบบเดียวกับคุณ” เจี้ยนหยุ่นเฉิงตอบ ซึ่งคําพูดของเขาเยือกเย็นและมีความมั่นใจอย่างมาก

“คุณต้องกําลังฝันอยู่แน่ๆ!”

“อ็ม เราจะได้เห็นกัน” เจี่ยนหยุ่นเฉิงตอบ “และยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าสิ่งนี้จะเป็นความฝัน แต่มันคือความฝันของน้องสาว เพราะฉะนั้น ผมจะทําความฝันของเธอให้เป็นจริงให้ได้”

เพราะนี่เป็นครั้งแรกหลังจากเหตุการณ์นั้น ที่เจี่ยนอีหลังต้องการอะไรบางอย่างจากเจียนหยุ่นเฉิง

“ถ้าอย่างนั้น ก็จงฝันกับน้องสาวต่อไป! เพราะจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเว่ยกรุ๊ปทั้งนั้น!” เว่ยฉีรุ่ยคํารามขึ้นอย่างโกรธจัด

เมื่อได้ยินดังนั้น เจี่ยนหยุ่นเฉิงก็ลุกขึ้น และยึดชุดสูทของตัวเองให้เรียบ จากนั้นเขาก็วางนามบัตรอีกใบลงบนโต๊ะอย่างใจเย็น ก่อนที่จะหันหลังเดินจากไป

“บัดซบ!” เว่ยรุ่ยสาปแช่งเจียนหยุ่นเฉิง ในขณะที่เขาจากไป “ตระกูลเจียนช่างไร้ยางอาย! พวกมันคิดว่ามันเป็นใคร!? ถึงคิดที่จะซื้อเว่ยกรุ๊ปของฉัน? เจ้าพวกไม่เจียมเนื้อเจียมตัว!”

เฉินหยฝานช่วงนี้ยุ่งมาก เพราะเธอกําลังยุ่งกับการไล่ตามเจี่ยนอี้เฉิน

เฉินหยุฝานทําแบบนี้ทุกครั้งที่เธอชอบใครสักคน ซึ่งเธอจะตรงไปตรงมา และกระตือรือร้นในไขว่คว้าหาความรักของเธออย่างมาก

ตอนแรกเจียนอี้เฉินไม่ได้จริงจังกับเธอ แต่ทว่า เมื่อเขาพบว่าฉันหยุฝานเริ่มจริงจังมากขึ้นเรื่อยๆ เขาก็ตระหนักถึงความจริงของเรื่องนี้ขึ้นมา

เจียนอี้เฉินดึงแขนพี่ชาย ในขณะที่เขาร้องขอความช่วยเหลือ “พี่ชาย ได้โปรดช่วยผมด้วย ถ้าพี่ไม่ช่วยผมเกียรติยศของพี่จะหายไป”

“ระวังคําพูดของนายด้วย”

เจียนอี้เหิงกําลังอ่านนิตยสารอยู่ เมื่อต้องเผชิญกับคําวิงวอนขอความช่วยเหลือจากน้องชาย ซึ่งเจียนอี้เหิงไม่แม้แต่จะสบกับดวงตาคู่นั้นแม้แต่น้อย

“โอเค ถ้าอย่างนั้นความบริสุทธิ์ของผมจะหมดไป!”

“ยังมีอยู่อีกงั้นเหรอ?”

“พี่ชาย พี่เป็นพี่ชายแท้ๆของผมจริงๆงั้นเหรอ?”

“ฉันรู้สึกคันมาก” เจียนอี้เพิ่งดูเย็นชา และไม่สนใจต่อคําขอร้องของน้องชายตัวเองแม้แต่น้อย

“โธ่ พี่ครับ ผมยอมโดนพี่ทุบตีซะยังดีกว่า! ผมไม่อยากถูกมิสหยูฝานลากไปมาอย่างนี้!”

“นายไม่อยากสู้กับฉันชวนงั้นเหรอ? ถ้าได้แต่งงานกับมิสหยุฝานแล้วล่ะก็ นายก็จะสามารถสู้กับฉันชวนแบบเปิดเผยได้”

“แต่ผมต้องเรียกเขาว่าพี่! ถ้าเป็นอย่างนั้นผมจะเสียเปรียบ!” เจียนอี้เฉินตอบ “อาา ลืมไปซะเถอะ ผมจะไปขอความช่วยเหลือจากเสียวหลิง และเสียวหลิงจะต้องช่วยผมอย่างแน่นอน!”

เนื่องจากพี่ชายปฏิเสธที่จะช่วยเขา เจียนอี้เฉินจึงตัดสินใจหันไปขอความช่วยเหลือจากเจียนอีหลิงแทน

“เดี๋ยวก่อน” เจียนอี้เพิ่งเรียก ในขณะที่เจียนอี้เฉินกําลังรีบวิ่งไปที่ประตู

เจียนอี้เฉันคิดว่าพี่ชายเปลี่ยนใจ แต่ทว่ากลับได้ยินเจียนอี้เพิ่งพูดว่า “ฉันจะไปกับนายด้วย”

และด้วยเหตุนี้ เจียนอี้เพิ่งจึงไปกับเจียนอี้เฉิน

ตอนนี้ เจียนอีหลิงกําลังทําอาหารอยู่ในครัว และเมื่อเปิดประตูออกมา เธอก็ยังสวมผ้ากันเปื้อนลายกระต่ายอยู่

“เสี่ยวหลิง เธอต้องช่วยฉัน แต่ถ้าเธอไม่ช่วย เกียรติยศของฉันจะหายไป” เจี่ยนอี้เฉินร้องลั่นทันทีที่เห็นเจี่ยนอีหลิง

เจียนอีหลิงมองเจียนอี้เฉินด้วยสีหน้างุนงง

จากนั้น เจียนอี้เฉินก็เริ่มอธิบายสถานการณ์ “ฉินหยฝานมาสารภาพรักกับฉัน เธอเอาแต่ชวนฉันไปเที่ยว ซึ่งฉันไม่เคยถูกรังควานและถูกไล่ตามแบบนี้มาก่อน!”

ข้างหลังเจียนอี้เฉิน เจียนอี้เหิงพูดด้วยน้ําเสียงที่เยือกเย็นและมั่นคง “มีผู้ชายหลายคนเคยชวนนายออกไปข้างนอกไม่ใช่หรือไง”

ย้อนกลับไปเมื่อเจียนอี้เฉินแกล้งทําเป็นเป็นผู้หญิง

“แต่นั่น มันแตกต่างออกไป ตอนนั้นผมแค่ล้อเล่นเฉยๆ ผมไม่ได้จริงจังกับมันสักหน่อย…” เจียนอี้เฉินพิมพ์

บทที่ 776 พี่อี้เฉินทําไมพี่ไม่ชอบฉินหยฝาน?

เมื่อก่อน เจียนอี้เฉินชอบเล่นซะเป็นส่วนใหญ่

ท้ายที่สุดแล้ว สําหรับเขาชีวิตเป็นเพียงแค่เกม

เจียนอี้เฉินจริงจังแต่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับครอบครัว และเขาจะทําเรื่องอื่นเพื่อความสนุกเท่านั้น

แต่ทว่า นั่นคืออดีตของเจียนอี้เฉิน

ตอนนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะดูไร้สาระสําหรับทุกคน แต่หัวใจก็ยังเต็มไปด้วยความเกลียดชังอยู่เรื่อยมา เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะปกป้องครอบครัวในแบบของเขาเอง

แต่ทว่า เจี่ยนอีหลิงไม่รู้จะช่วยเรื่องโรแมนติกนี้ยังไงดี เมื่อเจียนอี้เฉินขอความช่วยเหลือจากเธอ

จากนั้น เจียนอีหลิงก็หันกลับมามองซุปที่กําลังเคียวอยู่บนเตา เธอบอกกับพี่ชายทั้งสองของเธอว่า

“มากินข้าวกันก่อนไหม?”

พวกเขาสามารถนั่งลง และค่อยๆคุยในเรื่องนี้ได้

“ตกลง” เจียนอี้เหิงตอบก่อนที่เจียนอี้เฉินจะมีโอกาสได้พูดอะไรออกมา

จากนั้น เขาก็เดินเข้าไปในห้องอาหาร

“นี่…พี่…ผม…” เจียนอี้เฉินมาที่นี่เพื่อขอคําแนะนํา….แต่ไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาทานอาหาร…

แต่ทว่า ในขณะที่ทุกคนเริ่มนั่งลง เจียนอี้เฉินทําได้เพียงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมเท่านั้น

แต่เมื่อเห็นจํายหวินเชิง เจียนอี้เฉินก็นึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“เฮ! น้องเขยในอนาคต มิสหยุฝานไม่ได้ไล่ตามนายแล้วงั้นเหรอ นายจัดการกับเธอได้ยังไงกัน?”

เจียนอี้เฉินพยายามขอคําแนะนําจากจํายหวินเชิง

“ฉันจําไม่ได้” จํายหวินเชิงตอบ ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่จําเป็นต้องจดจําเรื่องไร้สาระแบบนั้นให้รกสมอง

“อย่ามาขี้เหนียว”

จํายหวินเชิงจ้องไปที่เจี่ยนอี้เฉิน

ทําไมผู้ชายคนนี้ถึงพูดเรื่องนี้ต่อหน้าอีหลิงล่ะ?

หรือว่าเขาจงใจทางั้นเหรอ?

แต่ทว่า เหมือนเจี้ยนอี้เฉินจะอ่านความคิดของจ่ายหวินเชิงได้อย่างรวดเร็ว “อ่า มันเจ็บที่จะเปรียบเทียบแบบนี้ นี่แสดงให้เห็นถึงความทุ่มเทของนายที่มีต่อเสี่ยวหลิง เพราะนายไม่สนใจผู้หญิงคนอื่น และตาของนายจับจ้องไปที่เธอเท่านั้น”

คําเหล่านี้ฟังดูคุ้นหูจํายหวินเชิงมาก

“ทําไมพี่อี้เฉินถึงไม่ชอบฉันหยุฝาน?” เจี่ยนอีหลิงถาม

“ทําไมต้องมีเหตุผลด้วย? ฉันแค่ไม่ชอบเธอเท่านั้น! เรื่องพวกนี้ต้องพึ่งความรู้สึก และความรู้สึกของฉันมันบอกว่าไม่ถูกต้อง” เจี๋ยนเฉินตอบกลับ

จากนั้น เจียนอี้เฉินก็ถามเจียนอี้เหิงว่า “พี่ชาย พี่คิดว่าผมพูดถูกไหม?”

แต่ทว่า เจียนอี้เหิงกําลังจดจ่ออยู่กับอาหาร เมื่อได้ยินคําถามของเจียนอี้เฉินเขาแค่มองขึ้นไปที่น้องชายตัวเอง จากนั้นเขาก็พูดว่า

“นั่นครอบครัวของนาย และฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องรักๆใคร่ๆของนาย”

จากนั้น เจียนอี้เหิงก็ก้มหน้าลง และจดจ่ออยู่กับการกินต่อไป

หลังจากที่แผลเขาหายแล้ว เจียนอีหลังก็ไม่ได้เอาอาหารมาให้เขาอีกเลย

แต่ทว่า เจี่ยนอี้เพิ่งเริ่มพิถีพิถันกับอาหารทุกมื้อหลังจากทานอาหารของเจียนอีหลิง ถึงแม้ว่าการทําอาหารของเธอจะเป็นเพียงแค่อาหารปรุงเองที่บ้านแบบธรรมดาเท่านั้น แต่การทําอาหารของเธอ กลับมีรสชาติที่ดีกว่าอาหารที่ทําโดยร้านอาหารภายนอกเสียอีก

เจียนอี้เฉินบ่นว่า “ฉันไม่ได้ขอให้พวกเธอมายุ่ง…แต่ว่า ตอนนี้ฉันกําลังถูกผู้หญิงขึ้นใจ…ฉันแค่อยากให้พวกพี่คิดไอเดีย ฉันแค่อยากจะก่าจัดเธอให้ออกไปจากชีวิตของฉันเท่านั้น”

“นายไม่ได้ไปทําอะไรเธอก่อนใช่ไหม?” จยหวินเชิงถามขึ้น

“ฉัน…” เจียนอี้เฉินเริ่มที่จะพูด จากนั้นก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้จริงๆ “ฉันแค่เกี่ยวข้องกับเธอเมื่อฉันสวมเสื้อผ้าผู้หญิงเท่านั้น! และฉันอยากให้เธอเห็นฉันเป็นแค่พี่สาว!”

ถ้าเขาอยากหยอกล้อกับผู้หญิงจริงๆ เขาคงใส่สูทไปตั้งแต่แรก

จากนั้น เจียนอี้เฉินก็พึมพําด้วยเสียงเบาๆว่า “ยิ่งไปกว่านั้น ฉันคิดว่าผู้หญิงธรรมดาคงจะไม่สนใจผู้ชายที่แต่งตัวข้ามเพศหรอก”

“อืม ยินดีด้วยนายเจอผู้หญิงที่ไม่ปกติ” จยหวินเชิงตอบ เขายังคงพูดประชดประชัน

“นาย…” เจียนอี้เฉินเริ่มมองจํายหวินเชิงด้วยสีหน้าหดหู

ผู้ชายคนนี้กําลังแก้แค้นเขาอยู่งั้นเหรอ?

ก่อนหน้านั้น เขาต่อต้านจํายหวินเชิงและเสี่ยวหลิงมาโดยตลอด และตอนนี้จํายหวินเชิงกําลังใช้โอกาสนี้ เพื่อแกล้งเขาใช่ไหม?