เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 757-758

บทที่ 757 ตรวจร่างกาย

และถ้าไม่มีปัญหาอะไรกับร่างกายของจํายหวินเชิงแล้ว…

เมื่อเฉินหยฝานคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็กลับมามีความสุขอีกครั้ง

เธอหยุดการกระทําของเธอไม่ได้ ยังไงก็ตาม ไอ้สารเลวนี้ทําให้เธอเจ็บปวดมาหลายปี แม้ว่าเธอจะแก้แค้นเขาโดยตรงไม่ได้ แต่เธอก็สามารถทําให้เขาทุกข์ทรมานได้ นี่ก็ดูสมเหตุผลแล้วใช่ไหม?

ทันทีที่จํายหวินเพิ่งเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ เขาก็ถอดเสื้อสูทออก จากนั้นก็คลายเนคไทและปลดกระดุมเสื้อสองสามเม็ด

เขาเดินเข้าไปในครัว เจี่ยนอีหลิงที่กําลังสวมผ้ากันเปื้อนอยู่ในครัว เหมือนว่าเธอกําลังนั่นอะไรบางอย่าง

เมื่อจํายหวินเพิ่งเดินเข้าไปใกล้เจี่ยนอีหลิงเขาก็รู้ว่าเธอกําลังนั่นหัวใจหมูอยู่

เธอกําลังแล่หัวใจ มีดต่อมีด ราวกับว่าเธอกําลังจดจ่ออยู่กับการเชือดเฉือน

“เธอกําลังทําอะไรอยู่?”

“ทําสตูว์หัวใจหมูน่ะ”

“เหมือนว่าฉันจะดื่มไม่ได้”

“อ๋อ ฉันไม่ได้ทําให้นายนี่”

“ห้ะ? นี่มันสําหรับเจียนอี้เฉินและเจียนอี้เหิงเหรอ?”

“อืม มันผ่านไปแล้ว” ประเด็นไม่ได้อยู่ที่สตูว์หัวใจหมู แต่อยู่ที่หัวใจหมูต่างหาก

เจียนอีหลิงตั้งใจนั่นหัวใจหมู ทําสตูว์จนเสร็จ

“โอ้ ใช่แล้ว ฉันมีบางอย่างที่ต้องทํา รอฉันก่อนนะ ฉันจะไปล้างมือ”

เจียนอีหลิงวางทุกอย่างลงแล้วไปล้างมือ

เมื่อเห็นแบบนี้ จํายหวินเจ๋งจึงล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง จากนั้น เขาก็พึงเคาน์เตอร์ครัว และมองเจียนอีหลิงที่วิ่งขึ้นลงบันได

เจียนอีหลิงล้างมืออย่างระมัดระวังและใช้น้ํายาฆ่าเชื้อเพื่อขจัดแบคทีเรียที่มือของเธอ

จากนั้น เธอก็วิ่งไปที่จํายหวินเชิง

มุมปากของจํายหวินเชิงยกขึ้น มองเธอด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้า

การกระทําต่อไปของเจียนอีหลิงทําให้ตาของเขาเบิกกว้าง ร่างกายแข็งที่อ เขาทําอะไรไม่ถูกเลยแม้แต่น้อย

“เธอกําลังทําอะไร?”

เจียนอีหลิงกําลังปลดเข็มขัดของจํายหวินเชิง

“กําลังถอดกางเกงไง” เจี่ยนอีหลิงตอบ

จํายหวินเชิงรีบคว้าเข็มขัดของเขาเอาไว้ ป้องกันไม่ให้เจี่ยนอีหลิงปลดเข็มขัดออก

“ถอดกางเกงทําไม?” จ๋ายหวินเชิงถาม และรีบใช้มือจับเข็มขัดอย่างหมดท่า ราวกับว่าชีวิตเขาขึ้นอยู่กับมัน

“ฉันจะตรวจร่างกายให้นาย

มือขาวนุ่มของเจียนอีหลิงคว้าเข็มขัดของจํายหวินเจ๋งไว้ เธอค่อนข้างไม่พอใจกับมือที่มาขวาง

“เธอจะอยากตรวจร่างกายไปทําไม?” จํายหวินเชิงถาม เอนหลังลงไปจนเกือบจะนั่งบนเคาน์ เตอร์ครัวแล้ว

“ฉินหยฝานบอกว่าเธออาจมีปัญหา เธอบอกว่านายอาจสืบพันธุ์ไม่ได้ ฉันเลยอยากตรวจสอบให้แน่ใจน่ะ”
เฉินหยฝาน!

ผู้หญิงคนนี้กําลังปลูกฝังความคิดอะไรลงไปในหัวของเจี่ยนอีหลิงกันนะ?

“ไม่ต้องตรวจ!” จํายหวินเชิงบีบคําเหล่านี้ออกจากไรฟัน

“ทําไมล่ะ?” เจียนอีหลิงถามและมองขึ้นไปที่จํายหวินเชิงด้วยดวงตาที่สดใสเป็นประกาย

จํายหวินเซึ่งหันหน้าหนี เขาไม่กล้าสบตาของเจียนอีหลิง

“ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไร เพราะฉะนั้น ไม่ต้องตรวจหรอก”

“แน่ใจนะ?” เจี่ยนอีหลิงถาม

“ใช่ ฉันแน่ใจ ฉันมั่นใจมาก” จํายหวินเชิงตอบขณะกัดฟัน

ฉินหยูฝาน!

เจียนอีหลิงจ้องไปที่จํายหวินเชิงสักพัก ก็มีสีแดงอ่อนๆปรากฏขึ้นที่แก้มของจํายหวินเชิง

จากนั้น จํายหวินเชิงก็ใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาที่เจียนอีหลิงกําลังอยู่ในภวังค์เพื่อหลุดพ้นจากเธอ เขาจึงรีบหนีออกจากครัวทันที

เขาไปอาบน้ําเย็นๆก่อนจะเปลี่ยนมาใส่ชุดล่าลอง

หลังจากที่เขาออกจากห้องนอน เจียนอีหลิงได้เตรียมอาหารสามอย่างและซุปไว้เรียบร้อยแล้ว เธอกําลังรอทานข้าวเย็นกับเขา

“คราวหน้าอย่าทําเรื่องแปลกๆแบบนี้อีก เดี๋ยวจะเป็นเธอเองที่เดือดร้อน

“ทําไมล่ะ?” เจียนอีหลิงถาม

“เพราะฉันอาจให้กําเนิดเด็กกับเธอจริงๆ”

“แต่ฉันหมั้นกับนายแล้ว นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งของความรับผิดชอบของฉันด้วย” เจียนอีหลิงตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจัง จากนั้นเธอก็พูดว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันไม่กลัวเจ็บหรอกนะ”

บทที่ 758 อีหลิงกลายเป็นคนหึง 1

ตะเกียบของจํายหวินเชิงหยุดกลางอากาศ

เจียนอีหลิงพูดต่อว่า “ตามโครงสร้างร่างกายของมนุษย์ ใน…”

“กินซะ!” จํายหวินเชิงขัดคําพูดของเจี่ยนอีหลิงและสั่งให้เธอกิน

“โอเค” เจียนอีหลิงตอบอย่างเชื่อฟังก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ

หลังจากทานอาหารเสร็จ จ่ายหวินเจ๋งก็หยิบกุญแจรถแล้วเดินออกไป

เมื่อก่อนเขามักจะใช้เวลาหลังอาหารเย็นกับเจียนอีหลิงในห้องทํางานเสมอ

แต่วันนี้เขาออกไปคนเดียวด้วยเหตุผลบางอย่าง

เหมือนว่าเขาไม่อยากอยู่ในห้อง

จํายหวินเพิ่งออกไปขับรถเล่น

เมื่อเขาไปถึงฝั่งแม่น้ํา ก็มีสายเรียกเข้าจากเหยาโม่ผิง

แต่จํายหวินเซึ่งไม่ได้รับสาย
เหยาโม่ผิงก็โทรหาเขาเรื่อยๆ

โทรไปเป็นครั้งที่สี่ ในที่สุดจํายหวินเชิงก็กดรับ

“นายท่านเชิง ฉันเห็นรถของนาย จะรีบไปไหนเหรอ?”

“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเธอเหรอ?” จยหวินเชิงถามด้วยน้ําเสียงหงุดหงิดและรําคาญ

“นายท่านเชิง ถ้ามีอะไรไม่พอใจก็บอกได้นะ เราเป็นเพื่อนกันมาหลายปีแล้ว”

“ถ้าเธอคิดจะเป็นเพื่อนฉันจริงๆ ฉันยินดีจะคุยกับเธอ แต่ถ้าเธอต้องการอย่างอื่น ก็ลืมมันไปซะ” จํายหวินเชิงตอบ เขาไม่สนใจความรู้สึกของเหยาโม่ผิงตามที่เขาพูด

“ฉันอยากได้อะไรจากเธองั้นเหรอ?” เหยาโม่ผิงตอบ “นายหมั้นแล้ว และฉันได้เห็นวิธีที่นายปฏิบัติต่อเจียนอีหลิงแล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ชอบนายแล้วก็ตาม แต่เราก็ยังคงเป็นเพื่อนที่รู้จักกันมานานหลายปี พวกเราได้ไปเที่ยวด้วยกันกับหานหมิงอวและซิงเหว่ย ฉันแค่เป็นห่วงนายกเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?”

ระหว่างที่โทรหาจํายหวินเชิง เหยาโม่ผิงก็ขับรถมาที่ริมฝั่งแม่น้ําด้วย เธอจอดรถสปอร์ตไว้ข้างรถของจํายหวินเชิง

เหยาโม่ผิงลงจากรถแล้วเดินไปที่รถของจํายหวินเชิง จากนั้นเธอก็เคาะกระจกรถของเขา

จํายหวินเชิงเลื่อนกระจกลง

“อารมณ์ไม่ดีงั้นเหรอ?” เหยาโม่ผิงถาม เธอสัมผัสได้ว่าจํายหวินเพิ่งมีเรื่องบางอย่างอยู่ในใจ

จํายหวินเชิงอารมณ์เสียงั้นเหรอ?

บางทีเขาก็เป็น

การกระทําของเจียนอีหลิงทําให้เขานึกถึงอะไรบางอย่าง

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากทําอะไรสักอย่าง แต่กลับกัน เขาทําแบบนั้นไม่ได้

เขายึดเธอไว้ข้างๆโดยใช้การหมั้น แต่ยังไงก็ตาม เขาก็ไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาดนั้น

เขาไม่สามารถมีลูกได้

มีโอกาสร้อยละห้าสิบที่เด็กจะเป็นโรคนี้เหมือนกับเขา

เขาไม่สามารถเดิมพันสิ่งนี้ได้

ดังนั้น เขาจึงไม่สามารถแตะต้องเธอได้

ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรืออนาคต

เขาจะปล่อยให้เธอตั้งท้องลูกของเขาไม่ได้

“นายท่านเชิง นายอยากคุยกับฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม? บางที ฉันอาจจะแนะนําบางอย่างได้นะ”

เหยาโม่ผิงอยากให้จํายหวินเพิ่งรู้ว่าเธอคือคนที่เข้าใจเขา เธอคือคนที่สามารถไปกับเขาได้

มีหลายอย่างที่เจี่ยนอีหลิงทําไม่ได้ แต่เธอทําได้

บางครั้ง เขาไม่สามารถพูดบางสิ่งกับเจียนอีหลิงได้ แต่กลับกัน เธอสามารถช่วยเขาขจัดความกังวลไปได้

“เธอทําไม่ได้หรอก” จ่ายหวินเชิงปฏิเสธคําพูดของเหยาโม่ผิงอย่างเด็ดขาด

“ทําไม? นายยังไม่ได้บอกฉันเลยว่ามีเรื่องอะไร”

พวกเขามาจากครอบครัวที่คล้ายกัน ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังมีความสนใจและงานอดิเรกที่คล้ายกัน

ดังนั้น เหยาโม่ผิงจึงมั่นใจว่าเธอจะสามารถช่วยจํายหวินเพิ่งได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องธุรกิจหรือเรื่องส่วนตัว

“เพราะว่า มีบางอย่างที่เธอ ในฐานะเพื่อน ไม่ควรถามถึง”

ใบหน้าของเหยาโม่ผิงแข็งที่อก่อนจะพูดว่า “อาา…โอเค ฉันจะไม่ถามเรื่องนี้อีก”

จากนั้น เหยาโม่ผิงก็ยื่นเครื่องดื่มให้จํายหวินเชิง “ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนนายสักพักแล้วกัน”

จํายหวินเชิงไม่สามารถดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้ เธอจึงให้เครื่องดื่มประเภทอื่นกับเขาแทน

แต่จํายหวินเชิงก็ไม่เอื้อมมือไปหยิบเครื่องดื่ม

“นายท่านเชิง คิดว่าเครื่องดื่มนี้มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?”

“ฉันไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่มีหรอกนะ แต่ฉันแค่ไม่อยากดื่มของที่คนอื่นให้ฉันมาเท่านั้น”