เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 749-750

บทที่ 749 เขาน่ากังวลกว่าฉัน

เมื่อได้ยินดังนั้น อันหยางก็เริ่มรู้สึกกังวล “ถ้าอย่างนั้นเราควรหาคนมาลบโพสต์นี้ดีไหม?”

หูเจียวเจียวรีบส่ายหน้า “ถ้าเราทําอย่างนั้น ชาวเน็ตจะพูดว่าอีหลิงสํานึกผิด นั่นอาจทําให้เรื่องแย่ลงไปอีก”

“อาา แล้วเราจะทํายังไงดี ฉันจะปล่อยให้บอสถูกรังแกอย่างไม่ยุติธรรมได้ยังไง? ทําแบบนี้ได้ยังไง ฉันจะไม่ปล่อยให้บอสถูกกลั่นแกล้งแบบนี้!”

อันหยางโกรธมาก!

ความโกรธของเขากําลังเดือดพล่านราวกับพายุไฟ!

อันที่จริง หมัดของอันหยางก็พร้อมที่จะต่อสู้อยู่แล้ว

ถ้าไม่ใช่ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นบนโลกออนไลน์ เขาคงไปลากตัวคนออกมาสู้กันให้รู้แล้วรู้รอด

แต่ทว่า คนเหล่านี้เอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในอินเตอร์เน็ต มองไม่เห็น และจับต้องไม่ได้ ทําให้เขาไม่สามารถทําอะไรกับอีกฝ่ายได้เลย

หูเจียวเจียวก็อารมณ์เสียเช่นเดียวกัน “ใช่! อีหลิงไม่ควรถูกรังแกอย่างไม่ยุติธรรม เราจะคิดหาวิธีอื่นอย่างแน่นอน ไม่อย่างงั้น เราก็จะจ้างกลุ่มคนให้โพสต์ข้อความบนอินเทอร์เน็ตก็ได้”

ปัจจุบันหูเจียวเจียวมีเงินค่าขนมมาพอที่จะจ้างคนจํานวนมากให้โพสต์ข้อความทางอินเทอร์เน็ต

เพราะเธอประสบความสําเร็จในการเข้ามหาวิทยาลัย พ่อแม่ของเธอจึงให้รางวัลเป็นอพาร์ตเมนต์หลังหนึ่ง

ตอนนี้ ค่าเช่าในอพาร์ตเมนต์หลังนั้นเป็นของเธอทั้งหมด

ดังนั้น เธอจึงได้เงินสําหรับค่าครองชีพรายเดือนเป็นจํานวนมาก

“ไม่เป็นไร” เจียนอีหลิงปลอบหูเจียวเจียว

“ไม่เป็นไรเหรอ พวกเขากล่าวหาเธอแบบนี้จะไม่เป็นไรได้ยังไง! ไม่ต้องห่วง อันหยางกับฉันจะปกป้องเธอเอง!” หูเจียวเจียวสัญญาตบหน้าอกของตัวเองเป็นการให้สัญญากับเจียนอหลิง

โดยทั่วไปแล้ว คนที่เป็นบอสจะต้องมีภาพลักษณ์ที่ยิ่งใหญ่และสูงส่งในความคิดของเหล่าลูกน้อง

ยังไงก็ตาม ในสายตาของอันหยางและหูเจียวเจียว เจี่ยนอีหลิงเป็นบอสที่พวกเขาต้องการปกป้อง

อันหยางและคนอื่นๆ ก็เป็นห่วงเจียนอีหลิงทุกวันราวกับว่าพวกเขาเป็นแม่ เพราะกลัวว่าบอสคนนี้จะถูกรังแก

และด้วยเหตุนี้ อันหยางและหูเจียวเจียวจึงอยู่ที่บ้านของเจียนอีหลิงเป็นเวลานาน พวกเขาเอาแต่คิดที่จะจ้างคนอยู่พักหนึ่ง แต่ก็อยากจะตรวจสอบหาคนที่อยู่เบื้องหลัง คิดเกี่ยวกับแนวคิดต่างๆมากมาย แต่ความคิดเหล่านั้นทั้งหมดก็ถูกปัดตกไปในที่สุด

ทําให้ทั้งสองอยู่ที่นี่จนถึงเย็น และไม่มีความคืบหน้าอะไรเลย

เมื่อจํายหวินเพิ่งกลับบ้าน เขาก็เห็นอันหยางและหูเจียวเจียวนอนอยู่บนโซฟา ด้วยสีหน้าท่าทางที่เหนื่อยล้า

ส่วนเจียนอีหลังก็กําลังตั้งใจทํางาน โดยมีแล็ปท็อปอยู่ข้างๆ

จํายหวินเชิงถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา?”

เจียนอหลิงตอบ “แค่เหนื่อย”

จํายหวินเชิง “ทําไมถึงเหนื่อยกันล่ะ?”

เจียนอีหลิง “พวกเขาพยายามช่วยฉันคิดไอเดีย”

จํายหวินเชิง “เรื่องที่เกิดขึ้นบนอินเตอร์เน็ตน่ะเหรอ?”

เจียนอหลิง “ถือ”

จํายหวินเชิง “ฉันส่งคนไปติดตามที่อยู่ของเซิร์ฟเวอร์แล้ว”

จํายหวินเซึ่งเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก

เจียนอหลิง “…”

เมื่อเขาเห็นว่าเจียนอีหลิงไม่ตอบ จํายหวินเจ๋งก็ถามต่อ “เป็นอะไรรึเปล่า?”

เจียนอีหลิง “ไม่เป็นไร แต่มีคนที่น่าจะกังวลมากกว่าฉัน”

จํายหวินเชิง “เธอกําลังพูดถึงใคร?”

เจียนอีหลิงก็ชี้ไปที่ชายวัยกลางคนในรูปภาพ

“หืม?”

“เขาจะจัดการกับมัน”

เจียนอีหลิงมั่นใจว่าคนที่ทําเรื่องพวกนี้จะต้องกังวลมากกว่าเธอ

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย เพราะรู้ว่ายังไงก็ตาม มันจะต้องถูกจัดการอยู่

“โอ?”

อันที่จริง จํายหวินเชิงไม่ได้ดูภาพนั้นอย่างชัดเจนนัก

เขารู้สึกอึดอัดเมื่อเห็นภาพคู่หมั้นของตัวเองเข้าโรงแรมกับผู้ชายคนอื่น ทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีอะไรก็ตาม

ยังไงก็ตาม ครั้งนี้จํายหวินเชิงตรวจสอบภาพนั้นอย่างละเอียด

จากนั้นเขาก็ตระหนักว่าชายวัยกลางคนในภาพดูค่อนข้างคุ้นเคยอยู่บ้าง… เหมือนว่าเขาจะเป็นนักการเมืองต่างประเทศ…

ความคิดเห็นเกี่ยวกับเว่ยป๋อ แพร่กระจายไปยังเว็บบอร์ดของมหาวิทยาลัยเบี้ยจึง

นักศึกษาของมหาวิทยาลัยยังคงแสดงความไม่พอใจเกี่ยวกับเจี่ยนอีหลิงที่เข้าไปเป็นมือที่สามของคนอื่น

[ถึงจะเป็นนักศึกษาที่เรียนดี แต่ถ้ามีนิสัยแบบนี้ก็ไม่สมควรที่จะอยู่ในมหาวิทยาลัยของเรา]

(ฉันหวังว่ามหาวิทยาลัยจะขับไล่นักศึกษาที่มีความประพฤติแย่ๆ แบบนี้ออกไป!]

[ผู้หญิงที่เป็นมือที่สามสมควรตาย สมควรตายทั้งครอบครัว!]

[นักศึกษาที่ทําตัวไม่เหมาะสมเช่นนี้ ไม่ควรมามหาวิทยาลัย!]

[ถึงเธอจะดูอ่อนโยนและน่ารัก แต่เธอกลับทําเรื่องน่ารังเกียจแบบนี้ลับหลัง ฟังดูแล้วน่ารังเกียจที่สุด]

บนฟอรัมมีการวิจารณ์เจี่ยนอีหลิงอย่างรุนแรง

เมื่อเจียนอหลิงจะเข้าไปที่มหาวิทยาลัย เธอก็ถูกนักศึกษาหญิงหลายคนขวางไว้

บทที่ 750 บอดี้การ์ดเปิดทาง

พวกเธอไม่ยอมให้เจี่ยนอีหลิงเข้ามหาวิทยาลัย

“เจี้ยนอหลิงที่นี่ไม่ต้อนรับเธอไปที่อื่นเถอะ”

“มหาวิทยาลัยของเรามีเกียรติ เราไม่ต้อนรับผู้หญิงมือที่สาม”

“เธอควรกลับไปต่างประเทศเถอะ ที่นี่ไม่มีที่สําหรับเธอ”

หลายคนแสร้งทําเป็นโอ้อวดถึงความชอบธรรม พวกเขาห้ามเจียนอหลิงเข้ามหาวิทยาลัยอย่างโจ่งแจ้ง

แม้ว่าพฤติกรรมแบบนี้จะถูกถ่ายและโพสต์บนอินเทอร์เน็ต แต่ชาวเน็ตส่วนใหญ่ก็มักจะอยู่เคียงข้างพวกเขา

ทุกคนชอบดูผู้หญิงที่ถูกตราหน้าว่าเป็นมือที่สามโดนลงโทษ

ใบหน้าของเจียนอีหลิงนิ่งสงบ เธอมองไปที่นักศึกษาหญิงพวกนั้นและพยายามเดินไปรอบๆ

ทันทีที่เจียนอีหลิงก้าวไปทางซ้ายสองก้าว คนเหล่านี้ก็ขยับไปทางซ้ายด้วยเช่นกัน

พวกเธอไม่ยอมให้เจียนอหลิงผ่านเข้าไปในมหาวิทยาลัย

“เจียนอหลิงเธอไม่เข้าใจภาษาคนนี้ไง?”

“หลีกทาง” เจียนอหลิงพูดอย่างใจเย็น แต่ดวงตาของเธอฉายแววเย็นชา

แม้ว่าเธอจะพูดด แต่คําพูดของเธอไม่ได้ส่งผลกระทบกับนักศึกษาพวกนั้นเลย

“เธอทําอะไรน่ะ? ข่พวกเราเหรอ? เธอไม่อายหน่อยเหรอ?”

“ฉันพูดไปแล้วไง ทําไมเธอถึงหน้าด้านแบบนี้? มันน่าขํามากที่เธอมามหาวิทยาลัยทั้งที่เกิดเรื่องแบบนี้ ถ้าฉันเป็นเธอฉันคงจะซ่อนตัวอยู่ที่บ้าน และไม่ออกจากห้องด้วยซ้ํา”

ไม่เพียงแต่ไม่ยอมหลีกทางให้ แต่พวกเธอยังล้อมเจียนอีหลิงมากขึ้น

เจียนอีหลิงยังคงไม่แยแสกับคําพูดใดๆ “ฉันจะนับถึงสามหลีกทาง”

“เธอหมายความว่าไง? จะขู่เราเหรอ?”

“เธอจะทําอะไรล่ะ?”

“เธอคิดว่าตัวเองเล่นอะไรอยู่?”

เจียนอหลิงเริ่มนับ “หนึ่ง”

“สอง”

“สาม”

คนทั้งหมดมองไปที่เจียนอหลิง ไม่มีใครรู้ว่าเธอต้องการทําอะไร

หลังจากที่เจี่ยนอีหลิงนับถึง “สาม” บอดี้การ์ดหญิงสี่คนก็เข้ามาจากด้านนอกประตู

พวกเธอเปิดทางให้เจี่ยนอีหลิง

ไม่ว่านักศึกษาหญิงจะไร้เหตุผลและรุนแรงแค่ไหน พวกเธอก็ยังไม่อาจเทียบเท่ากับบอดี้การ์ดหญิงที่ได้รับการฝึกฝนอย่างมืออาชีพ

ด้วยเหตุนี้ เส้นทางสําหรับเจียนอหลิงจึงเปิดขึ้นที่ด้านหน้า

เนื่องจากนักศึกษาหญิงถูกกันออกไปโดยบอดี้การ์ด ทําให้พวกเธอทําได้เพียงดูเจี้ยนอีหลิงเดินจากไป

แม้ว่าจะไม่สามารถหยุดเจี่ยนอีหลิงจากการเข้ามหาวิทยาลัยได้ แต่พวกเธอก็ยังไม่ยอม

“บอดี้การ์ดพวกนี้คงถูกจัดให้โดยผู้ชายที่ดูแลเธอใช่ไหม? เขาเป็นห่วงว่าเธอจะถูกทุบตีเมื่อทุกคนรู้ว่าเธอเป็นเมียน้อยเหรอ?”

“แค่เพราะมีเงิน เลยคิดว่าจะทําอะไรก็ได้ใช่ไหม?”

“ถ้าคิดว่าตัวเองเก่งพอที่จะเผชิญหน้ากับพวกเรา แล้วจะไปซ่อนอยู่หลังบอดี้การ์ดทําไมล่ะ?”

นักศึกษาหญิงยังคงพูดอย่างไม่เกรงใจ

เป็นเพราะพวกเธอมั่นใจว่า ถึงแม้บอดี้การ์ดของเจียนอหลิงจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถทําอะไรกับพวกเธอได้ในตอนกลางวันแสกๆ

หากบอดี้การ์ดเหล่านั้นกล้าทําอะไรกับพวกเธอ พวกเธอก็สามารถโพสต์วิดีโอลงอินเตอร์เน็ตได้อย่างง่ายดาย ซึ่งจะทําให้เจียนอหลิงต้องเดือดร้อนมากขึ้นอย่างแน่นอน

แต่ไม่ว่ายังไง เจี่ยนอีหลิงก็ไม่สนใจพวกเธอเลย ในทางกลับกัน เธอก็ตรงไปที่ห้องทดลองของตัวเองทันที

เมื่อเธอเข้าไปในห้องทดลอง เจียนอีหลิงเห็นอาจารย์สอนพิเศษของเธอรออยู่ในนั้นแล้ว

เมื่อเห็นเจียนอีหลิง อาจารย์สอนพิเศษหญิงวัยกลางคนก็มีสีหน้าลําบากใจเล็กน้อย ราวกับว่าเธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอก็ไม่ได้พูด

“เจียนอีหลิง อาจารย์เชื่อในตัวเธอ และคิดว่าเธอไม่ใช่คนแบบนั้น” อาจารย์สอนพิเศษหญิงกล่าว เธอบอกถึงความเชื่อที่มีต่อเจียนอหลิง

“แต่…”

หลังจากหยุดไปนาน อาจารย์สอนพิเศษหญิงก็พูดแค่ค่าว่า “แต่”

“อีหลิง ความคิดเห็นของสาธารณชนบนอินเทอร์เน็ตตอนนี้มันบ้ามาก อาจารย์เองก็ถูกกดดันจนไม่มีทางเลือกอื่น เธอพักผ่อนอยู่บ้านสักสองสามวันแล้วรอให้สถานการณ์สงบลงก่อนดีกว่าไหม? แล้วกลับมาได้เมื่อทุกอย่างดีขึ้น”

น้ําเสียงของอาจารย์สอนพิเศษหญิงเองก็ดูไร้หนทางช่วย

“ฉันเข้าใจแล้ว” เจี่ยนอีหลิงตอบ แล้วออกจากห้องทดลอง

เธอสามารถผ่านนักศึกษาที่ขวางเธอหน้าประตูมหาวิทยาลัยได้ แต่ถ้าพวกเขาไม่ต้อนรับเธอ เธอก็ทําอะไรกับมันไม่ได้

เมื่อเห็นแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวของเจี่ยนอีหลิงห่างออกไป อาจารย์สอนพิเศษหญิงก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นเดียวกัน

ยังไงก็ตาม เธอเป็นแค่อาจารย์ธรรมดาๆ คนหนึ่ง เธอทําอะไรไม่ได้เมื่อต้องเผชิญกับแรงกดดันมหาศาลจากความคิดเห็นของสาธารณชน