เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 705-706

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

“เสร็จแล้ว เจี่ยนอีหลงกล่าว

“เสร็จแล้วเหรอ?” เจี่ยนอี้เหิงถาม

นี่มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ?

การผ่าตัดสั้นกว่าที่เจี้ยนอี้เหิงและเจียนอี้เฉินคาดไว้อย่างมาก

“ถือ” เจี่ยนอีหลิงตอบ

เจี่ยนอี้เหิงหันหน้ามองที่ไหล่ของเขา ก่อนหน้านี้มีผ้าขาวบังอยู่ จึงไม่เห็นว่าเจี่ยนอีหลิงกําลังทําอะไร

ยังไงก็ตาม ตอนนี้บาดแผลของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผลเรียบร้อยแล้ว ทําให้เขา มองไม่เห็นอะไร

เนื่องจากยาชายังไม่หมดฤทธิ์ เขาจึงยังไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด

เจียนอี้เหิงจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

แต่ยังไงก็ตาม เธอได้ทํามันเสร็จแล้ว ก็ไม่มีอะไรสําคัญอีกแล้ว

สิ่งที่ทําให้เจี้ยนอี้เหิงแปลกใจคือปฏิกิริยาของเจี่ยนอีหลิง

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เจียนอหลิงเป็นคนเฉยเมยเหลือเกิน เธอจะดูสงบเยือก เย็นเมื่อต้องเผชิญกับบาดแผลและเลือด และด้วยเหตุนี้ เธอจึงเป็นศัลยแพทย์ที่มีคุณ สมบัติครบถ้วน

เจียนอี้เหิงประเมินความคิดเห็นที่มีต่อเจียนอีหลิงอีกครั้ง แม้ว่าใบหน้าเธอจะดูบ อบบางกว่าผู้หญิงที่เขาเห็นในโรงเรียนศิลปะการต่อสู้มาก แต่เธอก็ค่อนข้างน่าประ ทับใจ

หลังการผ่าตัดเสร็จสิ้น เจี่ยนอีหลิงก็กลับมาดูแลมื้ออาหารของเจี่ยนอี้เหิงอีกครั้ง

อาหารที่เธอทําสําหรับมื้อกลางวันและมื้อเย็นนั้นจะไม่มีรสชาติเผ็ดและอาหารธาตุ เย็นอีกต่อไป ในทางกลับกัน พวกเขาจะได้กินอาหารธาตุร้อนที่ช่วยบํารุงกําลัง

ยังไงก็ตาม อาหารที่เจี่ยนอีหลิงเป็นคนทํายังคงอร่อยและหลากหลาย เขาไม่เบื่อ กับอาหารที่เจี่ยนอีหลิงเป็นคนทําเลย

แต่ทว่า วันรุ่งขึ้น เจี่ยนอีหลิงไม่ได้ทําอาหารไว้ให้พวกเขา ทําให้เจียนอี้เหิงได้กิน แค่อาหารที่เจียนอี้เฉินสั่งมาเท่านั้น

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เจี่ยนอี้เหิงรู้สึกว่าอาหารที่สั่งมาไม่มีรสชาติเลย เจี่ยนอีหลิง ทําให้เขาเคยชินหรือเปล่านะ? อาหารที่สั่งมาจานนี้เทียบไม่ได้กับอาหารที่เจีย นอหลิงเป็นคนท่าเลยแม้แต่น้อย

นอกจากนี้ เจียนอี้เฉินก็ยังไม่ได้บอกกับเจียนอี้เหิงว่าทําไมวันนี้เจี้ยนอีหลิงถึงไม่มา

เจี่ยนอี้เหิงค่อนข้างสงสัย มีหลายครั้งที่เขาอยากจะถามเจี่ยนอี้เฉินเกี่ยวกับเรื่องนี้ ยังไงก็ตาม เขาต้องอดทนต่อความสงสัยนี้

แต่สุดท้าย เขาก็ทนไม่ไหวจึงถามออกไป “ทําไมวันนี้เธอไม่มา?”

“เธอคงไม่สบายน่ะ” เจี่ยนอี้เฉินตอบ

เมื่อได้ยินดังนั้น เจี่ยนอี้เหิงก็ขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็นึกถึงอาหารที่เจี่ยนอีหลิงทํา ให้เขา ด้วยเหตุนี้ เขาจึงตัดสินใจมุ่งตรงไปหาเธอ

เมื่อตัดสินใจแล้ว เขาก็ลงมือทําทันที

และด้วยเหตุนี้ เจียนอี้เหิงจึงเคาะประตู

จ่ายหวินเชิงเป็นคนเปิดประตู

“เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? เธอไม่สบายงั้นเหรอ?” เจี่ยนอี้เหิงถามด้วยน้ําเสียงเย็นชา

ไม่ว่ายังไง นี่ถือว่าเป็นการปรับปรุงสําหรับเจียนอี้เหิงแล้ว ดูเหมือนว่าความคิดของ เขาที่มีต่อเจียนอหลิงจะเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“เธอสบายดี กลับไปได้แล้ว” จํายหวินเชิงตอบด้วยน้ําเสียงที่เย็นชาเช่นกัน

“เธออยู่ที่ไหน?” เจี่ยนอี้เหิงถาม เขาจะไม่กลับไปจนกว่าจะเห็นเธอ

“เธออยู่ในห้อง

“ฉันอยากเจอ”

“ไม่จําเป็น”

“นายหยุดฉันไม่ได้หรอก” เจี่ยนอี้เหิงกล่าวอย่างมั่นใจ

“อืม ทําได้ก็ลองดู

และด้วยเหตุนี้ เจี่ยนอี้เหิงจึงเริ่มเคลื่อนไหว จํายหวินเซิ่งหลบหมัดอย่างรวดเร็ว

จากนั้น จยหวินเพิ่งเล็งหมัดไปที่หน้าอกของเจี่ยนอี้เหิง

เจี่ยนอี้เหิงบล็อคหมัดได้

ทั้งสองคนต่อสู้กันไปมา

ทั้งคู่มีความว่องไวอย่างไม่น่าเชื่อ การต่อยและการเตะของพวกเขานั้นแข็งแกร่ง และทรงพลัง

และด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงผลัดกันโจมตีและป้องกันไปมา

ไม่มีผู้ชนะหรือผู้แพ้ที่ชัดเจน

หลังจากผ่านไปนาน เจี๋ยนอี้เฉินก็ปรากฏตัวขึ้น เขารีบแยกทั้งสองคนออกจากกัน “พวกนายกําลังทําอะไร?”

คนหนึ่งเพิ่งได้รับการผ่าตัดมา! อีกคนก็เป็นโรคหัวใจ! ทําไมพวกเขาถึงมาทะเลาะ กันที่นี่? พวกเขาสองคนกําลังพยายามทําให้หัวใจของเขาวายหรือยังไง?

“ถ้าพวกนายยังทําแบบนี้ต่อไป ฉันจะบอกอีหลิง” เจี่ยนอี้เฉินขู่

เขาไม่รู้ว่าค่าขู่นี้จะมีผลกับพี่ชายของเขาหรือไม่ แต่ยังไงก็ตาม เขารู้ว่ามันมี ผลต่อจํายหวินเชิงแน่นอน

และด้วยเหตุนี้ จํายหวินเชิงและเจี่ยนอี้เหิงจึงหยุดการต่อสู้กัน

หลังจากนั้น เจี่ยนอี้เฉินก็มองไปที่จํายหวินเพิ่งด้วยความประหลาดใจ

แม้ว่าพี่ชายของเขาจะไม่สามารถใช้มือซ้ายได้เนื่องจากการผ่าตัด แต่จํายหวินเช่ งก็ยังต่อสู้กับพี่ชายของเขาได้ จํายหวินเชิงไม่ใช่คนที่อ่อนแอแน่นอน

จํายหวินเพิ่งสู้เก่งขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?

สุขภาพของเขาไม่ค่อยแข็งแรงไม่ใช่หรือไง?

ยังไงก็ตาม คนที่สุขภาพไม่แข็งแรงจะสามารถสู้เก่งขนาดนี้ได้ยังไง?

บทที่ 706 ลูบท้องกระต่ายน้อย

“พี่ใหญ่ อีหลิงสบายดี เธอแค่รู้สึกอึดอัดนิดหน่อย” เจียนอี้เฉินพยายามอธิบายให้ เจียนอี้เหิงฟัง

“เขาไม่ให้ฉันเจอเธอ” เจี่ยนอี้เหิงตอบ แม้ว่าเจียนอี้เหิงจะไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษ ให้เจี่ยนอีหลิง แต่เธอก็ยังเป็นคนของตระกูลเจียนและเขาจึงมีหน้าที่ปกป้องเธอ

“นั่นเป็นเพราะว่าอีหลิงจะอายนะ” เจี่ยนอี้เฉินกล่าวอย่างเคอะเขิน

“ทําไมเธอต้องอาย?”

“พี่ใหญ่ อีหลิงเป็นเด็กผู้หญิง”

เจี่ยนอี้เฉินพยายามอธิบายสถานการณ์ให้พี่ของเขาฟังอย่างแนบเนียนที่สุด

“แล้วยังไง?” เจียนอี้เหิงตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจัง

“อาา พี่ใหญ่! ผู้หญิงจะไม่สบายประมาณสองสามวันของทุกเดือน!” เจี่ยนอี้เฉินพู ดกับพี่ชายของเขาอย่างตรงไปตรงมาที่สุด

เจียนอีหลิงไม่ได้เป็นอะไร เธอแค่มีประจําเดือน ดังนั้น จ่ายหวินเชิงจึงยัดเธอ เข้าไปในรังกระต่ายของเธอ

เจียนอี้เฉันคิดว่าพี่ชายของเขาจะเข้าใจที่เขาอธิบายไปได้ง่ายๆ

แต่ทว่า ดูเหมือนว่าเขาจะประเมินความรู้ของพี่ชายในเรื่องผู้หญิงสูงเกินไป

และในที่สุด เจี่ยนอี้เหิงก็เข้าใจว่าพูดของเจี่ยนอี้เฉินแล้ว

ใบหน้าที่เย็นชาตามปกติของเขาถูกแทนที่ด้วยสีแดง

จากนั้น เจียนอี้เหิงก็หันหลังเดินออกไป หลังจากที่ประตูปิด จยหวินเชิงก็เข้ามา ในห้องของเจี่ยนอีหลิง

มีห่อเล็กๆบนเตียงขนาดใหญ่

ทันทีที่จํายหวินเพิ่งเข้ามาในห้อง เจี้ยนอีหลิงก็ซุกศีรษะกลับเข้าไปในผ้าห่มทันที ก่อนหน้านี้หัวของเธออยู่นอกผ้าห่ม

เมื่อเห็นแบบนี้ จํายหวินเจ๋งก็เริ่มยิ้มออกมา

ดูเหมือนเจ้าตัวเล็กจะยังเขินอายกับเรื่องพวกนี้อยู่

“พี่รองของเธอบอกให้ฉันชงชายิ่งน้ําตาลทรายแดงให้เธอ เมื่อกี้นี้ฉันลองแล้ว ฉันคิดว่าฉันคงไม่ทําครัวพังนะ”

นี่เป็นครั้งแรกของจํายหวินเพิ่งที่ทําอาหาร เขาอุทิศตัวเพื่อชงชาขิงน้ําตาลทรายแดงถ้วยนี้

“พี่รองเหรอ?”

เจียนอีหลิงถาม ได้ยินเสียงอู้อี้ของเธอจากใต้ผ้าห่ม

“เพื่อให้เขามีเวลาเพียงพอ ฉันจึงเพิ่มเขาเป็นเพื่อน” จยหวินเจ๋งอธิบาย “ตอนฉันถามเขาเรื่องนี้ ฉันรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังกัดฟันใส่ฉันเลย แต่สุดท้ายเขาก็ยังสอนวิธีชงชาขิงน้ําตาลทรายแดงให้ฉันนะ”

ในที่สุด ความรักของเจียนหยุ่นโม่ที่มีต่อน้องสาวก็เอาชนะความปรารถนาที่จะทุบตีจํายหวินเพิ่งได้

ผ่านไปสักพัก จํายหวินเพิ่งเข้าไปในครัวเพื่อดูชายิ่งน้ําตาลทรายแดง

จากนั้น เขาก็น่ามาให้เจี่ยนอีหลิง

“พี่ชายเธอเป็นคนบอกสัดส่วนของส่วนผสมให้ฉัน ถ้าเผ็ดหรือหวานเกินไป เธอก็ไปคุยกับเขาแล้วกัน

ก่อนที่เจียนอีหลิงจะมีโอกาสได้ดื่มชา จํายหวินเซึ่งก็เปลี่ยนโทษไปที่เจี่ยนหย่นโม่เสียแล้วหากช่ารสชาติแย่

หัวเล็กของเจียนอีหลิงโผล่ออกมาจากผ้าห่ม

จากนั้นคอและไหล่เธอก็โผล่ออกมา และในที่สุดมือเล็กๆของเธอก็เอื้อมมือไปหยิบถ้วยชาขิงน้ําตาลทรายแดง

เธอถือถ้วยในมือก่อนจะค่อยๆเป่ามัน จากนั้น เธอก็จิบชาจากถ้วยเล็กน้อย

หลังจากที่เธอดื่มชาเสร็จแล้ว จํายหวินเชิงก็ถามเจี่ยนอีหลิงว่า “เธออยากให้ฉันลูบท้องเธอเบาๆไหม? ฉันลองหาข้อมูลบนอินเทอร์เน็ต อินเทอร์เน็ตบอกว่าถ้าทําแบบนี้จะช่วยได้”

เจียนอีหลิงไม่ได้ตอบกลับ

จํายหวินเชิงนั่งลงที่ขอบเตียง จากนั้น เขาก็โบกมือข้างหนึ่งต่อหน้าเจี้ยนอหลิง “เธออยากให้ฉันทําอย่างนั้นให้ไหม?”

เมื่อได้ยินดังนั้น เจียนอีหลิงก็มดตัวเองเข้าไปใต้ผ้าห่มทันที

จํายหวินเชิงยิ้มเมื่อเห็นแบบนี้ เขารู้ว่าเธอจะปฏิเสธข้อเสนอของเขา

แต่ยังไงก็ตาม เขายังอยากแกล้งเธออยู่

“โอเค โอเค พักผ่อนเถอะ ถ้าเธอรู้สึกเพลียก็อย่าเพิ่งทํางาน ฉันจะมาหาเธออีกครั้งตอนทานอาหารเย็น”

ขณะที่จํายหวินเชิงกําลังจะลุกขึ้น มือเล็กๆก็คว้าข้อมือของเขาจากใต้ผ้าห่ม

“หือ?” จํายหวินเซึ่งหันกลับมามองที่มือเล็กๆ ท่าทางของเขาค่อนข้างแปลกใจ “มีอะไรงั้นเหรอ?”

หัวเล็กๆโผล่ออกมาจากผ้าห่ม เธอมองไปที่จํายหวินเชิงก่อนพูดว่า……

“ลูบให้หน่อย น้ําเสียงเธอเบาราวกับเสียงยุง แต่ทว่า ค่าพูดของเธอก็ชัดเจน

เธอค่อนข้างอายเมื่อขอสิ่งนี้ แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ยังอยากให้ลูบท้องให้