เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 701-702

บทที่ 701 เข้ากับพอเหิง 2

ยังไงก็ตาม สุดท้าย พวกเธอก็ถูกห้ามด้วยสีหน้าเย็นชาของเจียนอี้เหิง

เจียนอี้เหิงถูกร้องขอจากเจียนอี้เฉินเพื่อให้มารับเจียนอีหลิง

เหตุผลของเจี่ยนอี้เฉินสําหรับเรื่องนี้ค่อนข้างดี เจี่ยนอี้เหิงกินอาหารที่อีหลิงเป็นคนท่า ดังนั้นเขาจึงต้องทําอะไรให้เธอบ้าง

แม้ว่าเจียนอี้เหิงจะเกลียดการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิง แต่เขาเกลียดการเป็นหนี้บุญคุณคนอื่นมากกว่า

ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในการเลือกเจียนอีหลิงขึ้น

ทันทีที่เขาเห็นเจี่ยนอีหลิง เจียนอี้เหิงก็หรี่ตาลง

เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เจียนอีหลิงไม่คิดว่าวันนี้เจี้ยนอี้เหิงจะมารับเธอ

ถ้าเจี้ยนอี้เหิงอยู่ที่นี่ พวกคนลักพาตัวก็ไม่สามารถทําอะไรได้

ท้ายที่สุดแล้ว คนลักพาตัวที่มีดัชนีอันตรายเพียง 2 คนก็จะถูกจัดการไม่ช้าก็เร็ว

“ไปเดินเล่นกันเถอะ”

เจียนอี้เหิงพูดกับเจียนอหลิง

เจียนอหลิงเอียงศีรษะเล็กน้อยและมองเจียนอี้เหิงด้วยความสับสน

เขาไม่ได้มารับเหรอ? ทําไมพวกเขาถึงต้องไปเดินเล่นกันล่ะ?

ยิ่งไปกว่านั้น เจี่ยนอี้เหิงไม่ใช่คนประเภทที่จะพาน้องสาวไปเดินเล่นอีกต่างหาก

อันที่จริง การมารับเธอที่มหาวิทยาลัยนั้นดูไม่เข้ากับบุคลิกของเขาเลย

ก่อนที่เจียนอีหลิงจะพยักหน้าหรือส่ายหน้าเจี้ยนอี้เหิงก็เริ่มเดินนําไปก่อนแล้ว

ขณะที่เขาเริ่มก้าวขาที่ยาวของเขา เขี่ยนอีหลิงทําได้เพียงวิ่งเหยาะๆตามหลังเขาเพื่อที่จะตามให้ทัน

สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าเจี้ยนอีหลิงอยู่กับเจี้ยนหยู่เจียหรือพี่น้องคนอื่น

แต่ยังไงก็ตาม เจี่ยนอี้เหิงเป็นผู้ชายที่ไม่รู้วิธีการดูแลผู้หญิง ดังนั้น ถึงแม้เจียนอีหลิงจะเหนื่อยหอบเพื่อจะวิ่งตามเขาให้ทัน แต่เขาก็ไม่ลดความเร็วลง

ยิ่งไปกว่านั้น เจียนอี้เหิงเดินไปตามตรอกซอกซอย เขาเริ่มออกห่างจากถนนใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากเลี้ยวไปอีกซอย ในที่สุดเจี่ยนอี้เหิงก็หยุดเดิน

เจียนอีหลิงพยายามสูดหายใจ

เมื่อเจียนอี้เหิงหันกลับมา ก็เห็นหน้าของเจี่ยนอีหลิง ปากของเธอเปิดเล็กน้อยและหายใจแรง

ใบหน้าเล็กของเธอแดงและพองเล็กน้อย

ด้วยเหตุผลแปลกๆ เขาพบว่าเธอค่อนข้างน่ารัก

หลังจากพักมาได้สักพัก เจี่ยนอีหลิงก็สามารถระงับความเหนื่อยของตัวเองได้

ในบทที่ เธอกําลังจะเรียกเจียนอี้เหิง เจียนอี้เหิงก็วิ่งมาที่เธอ

จากนั้น เขาก็วิ่งผ่านเจี่ยนอีหลงไปอย่างรวดเร็ว

เจียนอหลิงหันกลับไปมอง เธอเห็นเจี้ยนอี้เหิงเดินไปหาผู้ชายคนหนึ่ง

เจี่ยนอี้เหิงจ้องไปที่ชายคนนั้นด้วยสายตาที่แหลมคมและถามว่า “นายกําลังตามใครอยู่เหรอ?”

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่คาดคิดว่าเจียนอี้เหิงจะพุ่งเข้ามาอย่างกระทันหัน ชายคนนั้นรู้สึกแปลกใจที่เจี่ยนอี้เหิงรู้ว่าตนเองก่าลังตามพวกเขาสองคนอยู่

“บอส ฉันถูกจับได้แล้ว” ชายคนนั้นรีบพูดใส่ไมโครโฟนที่ติดอยู่ตรงปกเสื้อ

“ลงมือตามแผนได้เลย”

หากแผนถูกเปิดเผย พวกเขาจะต้องดาเนินการทันที

ยิ่งไปกว่านั้น ตําแหน่งนี้อยู่ไกลจากถนนใหญ่ เลยเป็นโอกาสดีสําหรับพวกเขา

สักพัก ผู้ชายจํานวนหลายคนก็เข้ามาในซอย

พวกเขาล้อมเจี่ยนอี้เหิงไว้

จากนั้น ชายคนนั้นพูดกับเจียนอี้เหิงว่า “สิ่งที่นายถาม เดิมที นายไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเลยนะ”

“โอ้ เป้าหมายของนายคือเธอสิ้นะ”

เจียนอี้เหิงพูดด้วยน้ําเสียงที่เยือกเย็น

จากนั้น เขาก็เริ่มเอียงคอจนกระดูกลั่น

หลังจากนั้น เจียนอี้เหิงก็เริ่มจัดการกับกลุ่มผู้ชายเหล่านั้น

เขาจัดการกับผู้ชายเจ็ดคนที่มีรูปร่างไล่เลี่ยกันกับเขา

ร่างกายของเจียนอี้เหิงเคลื่อนไหวอย่างว่องไว เขาตอบสนองต่อการโจมตีอย่างรวดเร็วเหลือเกิน

ยิ่งไปกว่านั้น การต่อยและการเตะของเขาก็แข็งแกร่งเช่นเดียวกัน

เขาเตะเข้าที่อกของผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นล้มลงกับพื้นแล้วไม่ลุกขึ้นอีกเลย

เจียนอหลิงมองดูจากระยะไกล เธอรู้ว่าไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ สิ่งที่เธอทําได้ตอนนี้คือเธอต้องไม่สร้างปัญหาให้เขาอีก

ดังนั้น เธอจึงตัดสินใจอยู่ห่างๆเขา พยายามจะไม่เข้าไปยุ่ง

หนึ่ง สอง สาม

เจียนอีหลิงเฝ้าดูพวกคนลักพาตัวพวกนี้ล้มลงกับพื้นทีละคน

แต่ละคนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดและไม่สามารถลุกขึ้นได้อีก

บทที่ 702 เข้ากับพี่อี้เหิง 3

สิบนาทีต่อมา คนที่เหลือก็นอนกลิ้งไปมาด้วยความเจ็บปวด เจี่ยนอี้เหิงเป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่

ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขา จริงๆแล้ว เขาไม่มีอาการหอบหรือหายใจแรงเลยด้วยซ้ํา บนร่างกายของเขาไม่มีแม้แต่รอยฟกช้ํา

เขาไม่ได้ดูเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย นี่เป็นเพียงการอุ่นเครื่องสําหรับเขางั้นเหรอ?

หลังจากนั้น เจี๋ยนอี้เหิงก็โทรเรียกตรวจ และให้ตํารวจจัดการกับคนเหล่านี้

เมื่อเขาติดต่อตํารวจแล้ว เจี่ยนอี้เหิงก็เดินไปที่เจี่ยนอีหลิง เจียนอีหลิงมองเขาด้วย ดวงตาเบิกกว้าง แต่ทว่าดูเหมือนว่าเธอไม่ได้หวาดกลัวอย่างที่คิด

“กลับบ้านไปก็ดื่มอะไรคลายเครียดด้วยล่ะ” เจี่ยนอี้เหิงพูดกับเจียนอีหลิง

เจี่ยนอี้เหิงปลอบใจเด็กผู้หญิงไม่เก่ง แม้ว่านี่จะเป็นน้องสาวเขาก็ตาม

ในตอนนี้ เจียนอีหลิงได้รับข้อความจากหัวหน้าทีมหร่วน

[ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร? เขาต่อสู้ได้ดีมาก]

แม้แต่สมาชิกในทีมก็ไม่สามารถทําได้

[เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน ชื่อเจียนอี้เหิง] เจี่ยนอีหลิงตอบกลับ

หลังจากที่หัวหน้าทีมหร่วนได้รับข้อความตอบกลับนี้ เขาก็ค้นหาชื่อของเจียนอี้เหิงทันที

เขาถึงกับตกใจเมื่อได้อ่านข้อมูลของเจียนอี้เหิง

เจี่ยนอี้เหิงชนะการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ทุกประเภทตั้งแต่ยังเด็ก

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเชี่ยวชาญด้านการคุ้มกันนักข่าวสงครามผ่านเขตสงครามอีกด้วย

ดังนั้น เจียนอี้เหิงจึงรอดชีวิตจากการถูกยิงด้วยกระสุนจริง

เจียนอี้เหิงปลอบใจเด็กผู้หญิงไม่เก่ง แม้ว่านี่จะเป็นน้องสาวเขาก็ตาม

ในตอนนี้ เจี่ยนอีหลิงได้รับข้อความจากหัวหน้าทีมหร่วน

[ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร? เขาต่อสู้ได้ดีมาก]

แม้แต่สมาชิกในทีมก็ไม่สามารถทําได้

[เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน ชื่อเจี่ยนอี้เหิง] เจียนอหลิงตอบกลับ

หลังจากที่หัวหน้าทีมหร่วนได้รับข้อความตอบกลับนี้ เขาก็ค้นหาชื่อของเจียนอี้เหิงทันที

เขาถึงกับตกใจเมื่อได้อ่านข้อมูลของเจี่ยนอี้เหิง

เจียนอี้เหิงชนะการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ทุกประเภทตั้งแต่ยังเด็ก

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเชี่ยวชาญด้านการคุ้มกันนักข่าวสงครามผ่านเขตสงครามอีกด้วย

ดังนั้น เจียนอี้เหิงจึงรอดชีวิตจากการถูกยิงด้วยกระสุนจริง

เจียนอี้เหิงปลอบใจเด็กผู้หญิงไม่เก่ง แม้ว่านี่จะเป็นน้องสาวเขาก็ตาม

ในตอนนี้ เจียนอหลังได้รับข้อความจากหัวหน้าทีมหร่วน

[ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร? เขาต่อสู้ได้ดีมาก]

แม้แต่สมาชิกในทีมก็ไม่สามารถทําได้

[เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน ชื่อเจี่ยนอี้เหิง] เจียนอีหลิงตอบกลับ

หลังจากที่หัวหน้าทีมหร่วนได้รับข้อความตอบกลับนี้ เขาก็ค้นหาชื่อของเจี่ยนอี้เหิงทันที

เขาถึงกับตกใจเมื่อได้อ่านข้อมูลของเจียนอี้เหิง

เจียนอี้เหิงชนะการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ทุกประเภทตั้งแต่ยังเด็ก

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเชี่ยวชาญด้านการคุ้มกันนักข่าวสงครามผ่านเขตสงครามอีกด้วย

ดังนั้น เจียนอี้เหิงจึงรอดชีวิตจากการถูกยิงด้วยกระสุนจริง

ดังนั้น ร่างกายของเขาจึงดูสมส่วน

ถ้าเขามีกล้ามเนื้อมากกว่านี้ รูปร่างของเขาจะดูล่าเกินไป

เจียนอี้เหิงคิดว่าเจียนอีหลิงกาลังชื่นชมร่างกายของเขาอยู่

“สวัสดี อีหลิง! พี่ชายของฉันเขาไม่ชอบของหวานน่ะ เธอเอามาให้ฉันทั้งสองชิ้นเลยก็ได้นะ”

เจียนอี้เฉินพูดพลางหยิบของหวานจากมือของเจี่ยนอีหลิงไปอย่างมีความสุข

แต่ทว่า ของหวานชิ้นหนึ่งถูกเจี่ยนอี้เหิงหยิบไปทันที

“พี่ใหญ่ พี่ไม่ชอบของพวกนี้ไม่ใช่เหรอ?” เจี่ยนอี้เฉินถาม หรือว่าเขาจ่าผิดงั้นเห
รอ?

“ฉันอยากลองน่ะ”

ดังนั้น เจียนอี้เหิงจึงกัดของหวานไปหนึ่งคํา

ไม่หวานจนเกินไป

อันที่จริง มันค่อนข้างเบาและมีรสชาติอร่อย

ขนมหวานนี้ถูกใจเขามาก เช่นเดียวกับสิ่งอื่นๆที่เธอทํา

ถึงจะไม่ได้ทานของหวานบ่อยๆ แต่เขาก็ยังชอบรสชาตินี้

เมื่อเห็นแบบนี้ เจี่ยนอี้เฉินก็ขยับเข้าไปใกล้เจี่ยนอี้เหิงมากขึ้น เขาถามด้วยรอยยิ้มว่า “นี่พี่ใหญ่ การทําอาหารของอีหลิงค่อนข้างดีเลยว่าไหม?”

“อือ” เจี่ยนอี้เหิงยอมรับ

“อันที่จริง ก็มีผู้หญิงที่เข้ากับคนอื่นได้ง่ายเหมือนกันนะ เช่น ผู้หญิงแบบอีหลิง” เจี่ยนอี้เฉินพูดเบาๆกับพี่ชาย