เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 637-638

บทที่ 637 ท่านผู้เฒ่าจ่ายเยือนว่าที่ตร…

 

นี่ทําให้ดูเหมือนว่าเขาสนิทกับตระกูลเจียนมาก

 

เจตนานี้ไม่ชัดไปหน่อยหรือไง?

 

เมื่อได้ยินดังนั้น ไปชิงเยว่ก็ขมวดคิ้ว

 

มีเหตุผลบางอย่างที่ทําให้ตระกูลเจี้ยนอยู่กับตระกูลเป็นได้

 

และด้วยเหตุนี้ เธอจึงยินดีรับพวกเขาให้มาอาศัยอยู่ในบ้าน แต่ถึงกระนั้นหากตระกูลเจียนเกี่ยวข้องกับพวกเจ้าชูไก่แจ้เธอคงไม่เต็มใจที่จะทนต่อเรื่องนั้น

 

ปู่เจียนเชิญท่านผู้เฒ่าจํายนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น

 

ท่านผู้เฒ่าจํายเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ราวกับว่าเขากําลังพยายามประจบประแจง “ที่จริงผมมาที่นี่ก็เพื่อพูดคุยเรื่องการหมั้นของหลานเรา”

 

อะไรนะ?

 

การหมั้นหมายเหรอ?

 

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนในห้องก็ตกใจ

 

จากนั้นปู่เจี๊ยนก็พูดอย่างยากลําบากว่า “ไม่ใช่ว่าเราพูดถึงเรื่องนี้ถึงเรื่องนี้ไปแล้วเหรอก่อนหน้านี้? นี่… นี่ไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในการรับมือกับเรื่องพวกนี้”

 

ท่านผู้เฒ่าจํายจริงจังกับเรื่องนี้งั้นเหรอ

 

“ไม่ ไม่ คราวนี้พวกเด็กๆเป็นคนที่พูดถึงเรื่องนี้กับผม มันเป็นความจริง” ท่านผู้เฒ่าจํายเน้นย้ํา

 

เขากลัวที่จะถูกปู่เจียนและย่าเจียนเข้าใจผิด

 

“อะไรนะ?” ย่าเงี่ยนอุทานด้วยความตกใจ เธอลืมมารยาทไปในขณะที่เธอพูดออกมา “เดี๋ยวก่อน ท่านหมายถึงหลานรักเห็นด้วยงั้นเหรอ”

 

น้ําเสียงของท่านผู้เฒ่าจํายนั้นแน่วแน่ในขณะที่เขาพูดว่า “ใช่ เจ้าเด็กตัวเหม็นนั่นบอกผมอย่างนั้น แม้ว่าปกติแล้วเขาจะค่อนข้างไม่ค่อยน่าเชื่อถือ แต่เขาจะไม่โกหกเรื่องแบบนี้”

 

ในเรื่องนี้ ท่านผู้เฒ่าจํายรู้จักหลานชายเป็นอย่างดี

 

ตัวเขามาที่นี่เพื่อกําหนดนัดการหมั้นหมายกับตระกูลเจียนงั้นเหรอ?

 

และเงี่ยนอีหลิงเองก็เห็นดีเห็นงามไปด้วยงั้นเหรอ?

 

เมื่อได้ยินดังนั้น ไช่ชิงเยว่ก็อยากจะหัวเราะ

 

เด็กหญิงนั่นกําลังคิดอะไรอยู่?

 

เธอยังไม่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย แทนที่เธอจะสนใจแต่เรื่องเรียน เธอกลับจะหมั้นแล้วงั้นเหรอ?

 

นอกจากนี้ ยังต้องให้คนอื่นมาบอกตระกูลเจียนเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่างหาก

เธอไม่มีคุณธรรมจริยธรรมเลย

 

เวินเฉิงรีบพูดว่า “เรื่องนี้ทําไม่ได้ อีหลิงยังเด็กอยู่ ไม่ต้องรีบร้อนที่จะหมั้นหมาย”

 

ท่านผู้เฒ่าจํายยังคงยิ้ม“ไม่เด็กหรอก ไม่เด็กเกินไปหรอก เธออายุสิบแปดแล้ว ถ้านับตามปฏิทินจีนเธอก็อายุถึงยี่สิบแล้ว เป็นวัยที่เหมาะสมที่จะหมั้นหมายจากนั้นเมื่อเธออายุครบยี่สิบปีพวกเขาก็จะได้แต่งงานกันอย่างเป็นจริงเป็นจัง”

 

คือ เขาคิดจะเอาทะเบียนสมรสเลยเหรอ?

 

ท่านผู้เฒ่าจํายไม่รีบร้อนไปหน่อยเหรอ?

 

ปู่เจี้ยนและย่าเงี่ยนหันไปมองหน้ากัน

 

“ฉันจะโทรไปหาหลานรัก”

 

จากนั้นย่าเงี่ยนก็เดินออกไป หาที่เงียบๆโทรหาเจียนอีหลิง

 

เธอต้องขุดคุ้ยออกมาให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

 

ทันทีที่โทรติดย่าเงี่ยนก็ถามเงี่ยนอีหลิง

 

“อีหลิง ตอนนี้หลานกําลังคบกับใครอยู่หรือเปล่า”

 

ย่าเจียนถามเงี่ยนอีหลิงอย่างผ่านๆ

 

“เอ่อ ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น” เจียนอีหลิงตอบ

 

“ดูเหมือนเป็นอย่างนั้นเหรอ”

 

ทําไมถึงเป็น “ดูเหมือนเป็นอย่างนั้น”

 

“อืม ฉันสัญญาว่าจะหมั้นกับจํายหวินเซิ่ง”

 

เดี๋ยวก่อน? ท่านผู้เฒ่าจํายพูดจริงงั้นเหรอ

 

อีหลิงตกลงเรื่องนี้จริงงั้นเหรอ

 

ย่าเงี่ยนรู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนควักเนื้อออกจากหัวใจ

 

“หลานรัก ทําไมเธอถึงตอบตกลงกับเขาล่ะ”

 

“ฉันไม่ต้องการแยกกับเขา เขาปฏิบัติต่อฉันเป็นอย่างดี ฉันเป็นหนี้เขามาก”

 

เจียนอีหลิงให้เหตุผลง่ายๆสามประการ

 

นี่เป็นข้อสรุปที่เงี่ยนอหลิงได้มา หลังจากที่เธอพิจารณาและวิเคราะห์อย่างรอบคอบเป็นเวลาสองวัน

 

หลังจากฟังคําพูดของเจียนอีหลิงแล้ว ย่าเงี่ยนก็เงียบไปนาน จากนั้นเธอก็พูดว่า

 

“หลานแน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วเหรอ? หลานคิดเรื่องนี้ปรุโปร่งแล้วจริงๆเหรอ? การแต่งงานเป็นสิ่งที่จะเป็นไปชั่วชีวิตหลานสามารถตอบแทนบุญคุณของคนอื่นด้วยวิธีอื่นได้ เหตุผลนั้นไม่เกี่ยวข้องกับการแต่งงาน หลาน จะต้องมีความรู้สึกที่แท้จริงเพื่อสนับสนุนการแต่งงาน”

 

“อื้อ ฉันคิดเรื่องนี้มาสองวันแล้ว” เจียนอีหลิงตอบ

 

“เอาล่ะ ถ้หลานตัดสินใจแล้ว ย่าก็จะสนับสนุนการตัดสินใจของหลาน” ย่าเงี่ยนพูดเบาๆ “แต่ไม่ว่ายังไงหลานต้องสัญญากับย่าว่าจะไม่ทําให้เกิดความยากลําบากให้กับตัวเอง”

 

บทที่ 638 ท่านผู้เฒ่าจํายเยือนว่าที่ตระกูลสะใภ้ 3

 

“อื้อ” เจียนอีหลิงตอบ

 

เธอไม่ได้ทําให้เกิดความยากลําบากกับตัวเอง

 

เธอรู้ว่าตัวเองกําลังทําอะไร

 

“อืม ก็ดีแล้ว งั้นก็ไม่เป็นไร ย่ารู้ว่าจะต้องทําอะไรตอนนี้”

 

ย่าเลี่ยนตัดสินใจโอนอ่อนผ่อนตาม

 

เธอไม่ต้องการปล่อยเงี่ยนอีหลิงไป

 

แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็รู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะหยุดยั้งบางสิ่งไม่ให้เกิดขึ้นได้

ถ้าหลานสาวเธอชอบจํายหวินเพิ่งจริงๆ ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะบังคับให้พวกเขาแยกทางกัน นอกจากจะทําให้ทั้งสองฝ่ายไม่มีความสุขแล้ว ก็ไม่ได้รับประโยชน์อะไรอีก

 

ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็เป็นเพียงแค่การหมั้นหมาย แม้จะแต่งงานแล้วก็ยังสามารถหย่ากันได้ หลานรักของเธอยังคงมีโอกาสที่จะถอนตัวจากการหมั้น

 

หลังจากที่ย่าเงี่ยนวางสายแล้ว เธอก็กระซิบเรื่องนี้กับปู่เจียน

 

“จริงเหรอ?” ปู่เจียนอุทานด้วยความประหลาดใจ เขายังคงไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้

 

เขารู้ว่าหลานสาวมีความสัมพันธ์ที่ดีกับจํายหวินเชิง แต่ถึงกระนั้น ความสัมพันธ์ดูเหมือนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่

 

เมื่อไหร่กันที่เจ้าเด็กเหลือขอนั่นขโมยหลานรักล้ําค่าไปจากพวกเขา?

 

ปู่เจี้ยนหายใจไม่ออก ใจเขาหงุดหงิด สีหน้าก็ไม่ค่อยดีนัก

 

เมื่อท่านผู้เฒ่าจํายมองไปที่ย่าเงี่ยนและปู่เจี๋ยน เขาก็เดาได้เลยว่าพวกเขาไม่พอใจกับข่าวนี้

 

ด้วยเหตุนี้ ท่านผู้เฒ่าจํายจึงเริ่มรู้สึกผิด

 

ไม่ว่ายังไง เขาก็เป็นคนที่ลักพาตัวหลานสาวอีกฝ่าย… โดยพื้นฐานแล้ว เขาย่อมรู้สึกผิดที่ทําให้หลานสารของอีกฝ่ายกลายมาเป็นแพทย์ส่วนตัวของหลานชาย ยิ่งไปกว่านั้น เขายังทําให้สองคนนั้นอาศัยอยู่ใต้หลังคาเดียวกันอีกด้วย

 

ท่านผู้เฒ่าจํายไม่เคยทําเรื่องแบบนี้มาก่อนในชีวิต ในกรณีนี้ เขาต้องยอมรับว่าวิธีที่เขาจัดการกับเรื่องเหล่านี้ค่อนข้าง…ไม่ซื่อสัตย์

 

“เช่นนั้น ปู่เจียน..”

 

“ให้เราใช้เวลาสักครู่เพื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่ต้องรีบ”

 

ปู่เจียนจงใจหยุดท่านผู้เฒ่ายไว้ไม่ให้พูดต่อ

 

ตามที่ย่าเงี่ยนกล่าว เนื่องจากเด็กทั้งสองเห็นพ้องต้องกันในเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงควรเห็นด้วย

 

ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลเจียนไม่เคยแทรกแซงเสรีภาพในการแต่งงานของเด็กๆ

 

เหนือยิ่งขึ้นไปอีก ก็ยังมีเวลาให้ถอนหมั้น การหมั้นหมายเป็นแค่เพียงวิธีหนึ่งที่พวกเขาแสดงถึงคุณค่าและความสําคัญของคนรัก ความสัมพันธ์ของลูกหลานของพวกเขาก็จะได้มีข้ออ้างมากขึ้นเช่นเดียวกันดังนั้นจึงไม่มีอะไรผิดปกติ

 

แต่ยังไงก็ตาม เขาจะไม่ยอมตกลงในทันที ก่อนอื่น เขาต้องการทดสอบความจริงใจของตระกูลจําย เขายังต้องการตรวจสอบคุณธรรมและอุปนิสัยของบุคคลในตระกูลจํายอีกด้วย

 

ประการที่สอง เขาไม่ต้องการให้ดูเหมือนว่าตนเองนั้นกระตือรือร้นเกินไปกับการส่งหลานสาวไปที่ตระกูลจํา

 

ไม่สําคัญว่าตระกูลจํายจะเป็นที่รู้จักและแข็งแกร่งแค่ใหน เมื่อพูดถึงการแต่งงาน พวกเขาจะต้องเท่าเทียมกันหลานรักของพวกเขาไม่ได้หมั้นกับตระกูลจํายเพราะเธอต้องการเส้นสาย

 

ท่านผู้เฒ่าจํายหัวเราะอีกครั้งก่อนจะพูดว่า “คุณมีข้อกังวลอะไรไหม? กรุณาบอกผมถ้ามี ถ้าเจ้าเด็กตัวเหม็นนั่นทําอะไรผิดพลาด ผมจะให้เขาปรับปรุงให้ถูกต้อง”

 

“ไม่มีอะไรผิดปกติกับหลานชายของท่าน แต่ยังไงก็ตาม เราไม่ควรรีบรัดเรื่องเหล่านี้ เราควรจัดการอย่างระมัดระวังยิ่งไปกว่านั้นเราควรคุยกับหลานของเราอีกครั้ง”ปู่เจียนตอบ เขายืนกรานปกป้อง

 

เมื่อครู่นี้เอง เขาลุกขึ้นมาทักทายอีกฝ่ายในเมื่อท่านผู้เฒ่าจํายเป็นหัวหน้าของตระกูลจําย

 

แต่ทว่าในตอนนี้เขามาเผชิญหน้าอีกฝ่ายเพราะเขาเป็นปู่ของเงี่ยนอีหลิง

 

“ตกลง ตกลง คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้” ท่านผู้เฒ่าจํายตอบ เขาไม่ได้คัดค้านอะไรตราบใดที่ ตระกูลเจียนตกลง อย่างอื่นก็ไม่สําคัญ

 

ขณะที่เป็นเฉิงและไปชิงเยวมองดูจากวงนอก พวกเขาต่างก็มีความคิดในเรื่องนี้เป็นของตัวเอง

 

เวินเฉิงรู้สึกว่าชายชราคนนี้พยายามเอาชนะใจตระกูลเจียนอย่างเห็นได้ชัด

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาไม่ต้องการให้หลานสาวแต่งงานเข้าไปในครอบครัวแบบนี้

 

เขากังวลว่าผู้เฒ่าคนนี้จะเพียงแต่สนใจธุรกิจของตระกูลเจียน หากเป็นกรณีนี้ หลานชายไม่ได้สนใจหลานสาวเขาจริงๆ

 

ในทางตรงกันข้าม ไปชิงเยว่กลับหัวเราะเยาะอยู่ในใจ

 

ชายชราคนนี้โหยหาให้มีการแต่งงานนี้มากเกินไป ราวกับว่าหลานชายของเขากําลังพยายามที่จะให้ได้รับเส้นสายกับตระกูลเจียนผ่านการแต่งงานครั้งนี้

 

ว่าไปแล้ว ชายชราคนนี้ดูคล้ายกับพวกขี้ข้า

 

ตระกูลเจี้ยนกําลังพิจารณาจะเกี่ยวดองกับตระกูลนี้จริงๆอย่างงั้นเหรอ?