เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 607-608

บทที่ 607 ประโยชน์ของจี้ 1

 

จากนั้น พนักงานก็หยิบอินเตอร์คอมออกมาเพื่อติดต่อผู้บังคับบัญชา

 

ไม่นานนัก ชายวัยห้าสิบผมหงอกขาวก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องส่วนตัว

 

“มิสเตอร์เวินเฉิง คุณเป็นหนึ่งในลูกค้าเก่าของเราแต่ทว่าไม่ว่ายังไงก็ตามทําไมวันนี้คุณถึงไม่เคารพกฎ”

 

“ผู้จัดการ ผมขอโทษกับเรื่องนี้ เป็นความผิดผมเอง ผมไม่ได้อธิบายกฎให้ภรรยาฟังอย่างชัดเจน” เวินเฉิงกล่าวอย่างเร่งรีบ

 

แต่ถึงกระนั้น ท่าทางของผู้จัดการจูก็ไม่เปลี่ยนแปลง เขาตอบอย่างเคร่งขรึม

 

“นี่ไม่ใช่เรื่องแค่การขอโทษ กลับกัน นี่เป็นเรื่องของการไม่เคารพกฎที่เรามี หากคุณไม่เคารพกฎ คุณจะถูกขึ้นบัญชีดําจากทางไฉ่หนิงชวน นับจากนี้ไปคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาที่นี่”

 

เวินเฉิงตื่นตระหนกเมื่อได้ยินคํานี้ การอยู่ในบัญชีดําของไฉ่หนิงชวนจะทําให้ไม่สามารถเข้ามาในอาคารแบบนี้ได้อีกในอนาคต

 

ที่เลวร้ายไปกว่านั้น เขาทํางานกับวัตถุโบราณ นี่ย่อมหมายความว่าผลที่ตามมานั้นร้ายแรงมากสําหรับเขา

 

นี่มันร้ายแรงกว่าการสูญเสียห้าสิบล้านหยวนมาก

 

เวินเฉิงรีบพูดขึ้นว่า “ผู้จัดการจู เรายินดีที่จะซื้อพัดด้ามนี้ เราจะจ่ายห้าสิบล้านหยวนอย่างแน่นอน ภรรยาผมเพิ่งพูดอะไรผิดไป โปรดยกโทษให้เธอด้วย โปรดทําเหมือนว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นได้ไหม”

 

“เสียใจ ผมไม่คิดที่จะฝ่าฝืนกฎ ผมจะไม่เปลี่ยนการตัดสินใจ ไม่สําคัญว่าคุณจะไม่พอใจกับไฉ่หนิงชวนหรือไม่”

 

ผู้จัดการวางตัวเป็นกลางและไม่เปลี่ยนแปลง เขาไม่ยินดีที่จะร่วมมือกับเวินเฉิง

 

เมื่อได้ยินแบบนี้ ใบหน้าของไช่ชิงเยว่ก็ซีดเผือดอย่างมากมาย

 

เมื่อเธอเห็นท่าทางกังวลใจของสามี เธอก็รู้ว่าเรื่องนี้ร้ายแรงแค่ไหน

 

ดูเหมือนว่าเธอได้ทําสิ่งที่โง่มาก

 

เธอรีบขอโทษสามี”ฉันขอโทษ…ฉันแค่… ฉันก็แค่มีท่าทางหุนหันพลันแล่น…ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทําสิ่งนี้… ฉัน..“

 

เธอเสียใจกับการตัดสินใจของตนเอง

 

แม้ว่าห้าสิบล้านหยวนจะเป็นเงินก้อนโต แต่ก็ไม่ได้มีความหมายมากเท่ากับอาชีพของสามี อาชีพของสามีเธอขึ้นอยู่กับของเก่า

 

แต่ยังไงก็ตาม ผู้จัดการจูก็ไม่หวั่นไหวไปกับคําพูดของไช่ชิงเยว่ ท่าทางของเขาจริงจังขณะที่เขาพูด” คุณนายเหวิน คุณก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว คุณควรรับผิดชอบต่อคําพูดและการกระทําของตนเอง”

 

จากนั้นผู้จัดการจูก็หันไปพูดกับคนของเขา”โปรดพามิสเตอร์เวินเฉิงและครอบครัวออกไป”

 

การประมูลเพิ่งมาถึงครึ่งทางเท่านั้น

 

แต่ยังไงก็ตาม เนื่องจากกฎถูกทําลาย พวกเขาจึงไม่ถือว่าเป็นแขกของไฉ่หนิงชวนอีกต่อไป

 

“ผู้จัดการจูโปรดละเว้นพวกเราด้วย“เวินเฉิงอ้อนวอน ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

 

แต่ไม่ว่ายังไง ผู้จัดการจูก็ไร้ความรู้สึก ราวกับว่าเขาไม่เคยได้ยินคําพูดของเวินเฉิง

 

จากนั้น คนของเขาก็เดินไปยังผู้คนที่นั่งในห้องส่วนตัว เพื่อทําการเชิญออกไป

 

การกระทําของผู้จัดการจูนั้นทําลายความหวังสุดท้ายของตระกูลเวิน

 

วันนี้พวกเขาถึงขั้นล่มจมที่ต้องเข้าบัญชีดําของไฉ่หนิงชวน

 

นอกจากนี้ เวินเฉิงยังมีแนวโน้มสูงที่จะถูกขึ้นบัญชีดําโดยธุรกิจวัตถุโบราณอื่นๆอีก

 

เวินเฉิงไม่เคยคิดมาก่อนว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น

 

แต่ในเมื่อสิ่งต่างๆได้ทวีความรุนแรงขึ้นแล้ว เขาก็ไม่สามารถทําอะไรกับมันได้อีกต่อไป

 

ไช่ชิงเยวรู้สึกสํานึกผิดจนไส้เขียว

 

เวินรั่วกัมหน้าลง เธอไม่กล้าจะพูดอะไรออกมาสักคํา

 

แต่ถึงกระนั้น ร่างกายของเธอก็สั่นเทา เธอกลัวเหลือเกิน

 

ในทางตรงกันข้าม เวินน่วนก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเช่นเดียวกัน เธอครุ่นคิดอยู่ในใจลึกๆ

 

เธอรู้ว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะส่งผลเสียต่อพี่ชาย

 

แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ไม่สามารถที่จะทําอะไรกับมันได้ หากคําพูดของพี่ชายไม่สามารถส่งผลกระทบต่อสถานการณ์ได้ เธอก็ไม่สามารถทําให้ไฉ่หนิงชวนเปลี่ยนความคิดได้

 

เจี่ยนอีหลิงไม่ได้พูดอะไรสักคํา หลังจากที่เธอมั่นใจว่าพวกเขากําลังเชิญ ออกไป เธอก็ลุกขึ้นจากไปพร้อมกับคนอื่น

 

เจี่ยนอีหลิงเดินผ่านผู้จัดการ

 

ทันใดนั้น จี้ตรงที่คอของเจี่ยนอีหลิงก็ได้รับความสนใจจากผู้จัดการจูในทันที

 

มันเป็นที่ดูธรรมดา

 

เนื่องจากภายในอาคารค่อนข้างอบอุ่น เจี่ยนอีหลิงจึงถอดเสื้อแจ็คเก็ตออก เมื่อเธอลุกขึ้นเดินจากไป จึงห้อยอยู่ด้านนอกเสื้อผ้า

 

“เดี๋ยวก่อน” ทันใดนั้นผู้จัดการจูก็เรียกออกมา

 

บทที่ 608 ประโยชน์ของ 2

 

ทุกคนหยุดเดินและหันกลับมามองผู้จัดการ

 

แต่ว่าผู้จัดการจูกลับไม่ได้มองไปที่ผู้ใดจากตระกูลเวินเลย ในทางกลับกันความสนใจของเขานั้นอยู่แต่ที่เจี่ยนอิหลิง

 

เดิมที เด็กหญิงคนนี้ไม่ได้รับความสนใจเลยแม้แต่น้อย

 

แต่เมื่อเธอเดินผ่านเขาไป เขาก็สังเกตเห็นจี้ที่คอ

 

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เขาก็จ้องไปที่เจี่ยนอีหลิงอยู่ชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นทัศนคติต่อสถานการณ์ของเขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง “ผมเสียใจมาก ผมขอโทษสําหรับการกระทําเช่นนี้”

 

จากนั้น ผู้จัดการจูก็โค้งคํานับต่อเจียนอีหลิงเพื่อแสดงความขอโทษ

 

“อีหลิง เธอรู้จักเขาเหรอ”เวินน่วนถามลูกสาว

 

เจี่ยนอีหลิงส่ายหน้า

 

เธอไม่รู้จักผู้จัดการจู นี่เป็นครั้งแรกที่มาไฉ่หนิงชวน

 

เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทําไมผู้จัดการจูถึงมีท่าทางแบบนี้เมื่อเห็นเธอ

 

“คุณทักคนผิดหรือเปล่า”เจี่ยนอีหลิงถามผู้จัดการ

 

ผู้จัดการจูยิ้มและส่ายหน้า”ไม่ ไม่ ไม่อย่างแน่นอน ผมควรจะเรียกคุณว่ายังไง”

 

แม้ว่าผู้จัดการจูจะบอกว่าตนเองไม่ได้ทักผิด แต่เขาก็ยังขอชื่อเจี่ยนอีหลิง

 

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้จักเจี่ยนอีหลิง แต่ทว่าเขาก็ยังคงปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพอย่างสูง

 

“เจี่ยนอีหลิง” “คุณหนูอีหลิง คุณไม่จําเป็นต้องไป ถ้ามิสเตอร์เวินเฉิงเป็นเพื่อนคุณ เขาก็สามารถอยู่ได้เช่นเดียวกัน ผมจะถือว่าเรื่องเมื่อกี้นี้เป็นความเข้าใจผิด

 

นี่..

 

ท่าทีที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของผู้จัดการ ทําให้ตระกูลเวินสับสนเหลือเกิน

 

ทําไมผู้จัดการจูถึงเปลี่ยนทัศนคติหลังจากที่เห็นเจี่ยนอีหลิงกระทันหัน

 

เจี่ยนอีหลิงทําอะไร

 

“อีหลิง เกิดอะไรขึ้นที่นี่เหรอ”เวินเฉิงถาม ใบหน้าเต็มไปด้วยคําถาม

 

เจี่ยนอีหลิงส่ายหน้า เธอก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเช่นเดียวกัน

 

จากนั้นผู้จัดการจูกกล่าวเสริมว่า”หากผมรู้ถึงตัวตนคุณตั้งแต่เนิ่นๆ ผมจะไม่ทําแบบนั้นกับคุณอย่างแน่นอน”

 

ตัวตนเหรอ?

 

ตัวตนอะไรกัน?

 

เจี่ยนอีหลิงสามารถมีตัวตนอะไรได้บ้าง

 

ไช่ชิงเยว่และเวินรั่วมองเจี่ยนอีหลิงด้วยความประหลาดใจ

 

แต่ถึงกระนั้น แม้แต่เจี่ยนอีหลิงเองก็ยังไม่รู้ถึงตัวตน” ที่ผู้จัดการจูพูดถึง”

 

ดวงตาของเจียนอีหลิงเต็มไปด้วยความสับสน

 

จากนั้น ผู้จัดการจูก็ยิ้ม ในขณะที่พูดว่า”คุณหนูหลิง ผมหวังว่าคุณจะยกโทษให้ผมสําหรับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น โปรดยกโทษให้ผมที่หยาบคาย.

 

เมื่อกี้นี้เวินเฉิงขอร้องผู้จัดการจุให้ยกโทษให้ แต่ว่าทันใดนั้น ผู้จัดการจูก็กลับเป็นคนขอร้องเจี่ยนอีหลิงให้ยกโทษให้แทน

 

“คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้ทําผิดพลาด”เจี่ยนอีหลิงถาม

 

“ไม่อย่างแน่นอน “ผู้จัดการจูตอบด้วยรอยยิ้ม

 

จากนั้นผู้จัดการจูก็ขอให้คนของตนเองเชิญพวกเขากลับที่นั่ง

 

หลังจากนั้นเขาก็ให้คนนําชาและอาหารมาให้

 

การกระทําของเขานั้นระมัดระวังและรอบคอบ

 

ตระกูลเวินโล่งใจมากเหลือเกิน พวกเขาไม่ได้ถูกไฉ่หนิงชวนขับออกไป นอกจากนี้ พวกเขายังได้รับการดูแลแบบวีไอพี่ที่ไม่เคยมีมาก่อน

 

ภายในเวลาไม่กี่นาที เวินเฉิงถึงกับประสบกับภาวะขึ้นลงครั้งใหญ่

 

หลังจากที่ผู้จัดการจุและคนของเขาออกจากห้องส่วนตัวแล้ว เวินเฉิงก็ยังคงไม่ฟื้น

 

เวินน่วนเป็นคนแรกที่พูดขึ้น” พี่ชาย ผู้จัดการจูมักจะเป็นแบบนี้เหรอ”

 

ความคิดของเวินเฉิงถูกดึงกลับมาสู่ความเป็นจริงจากคําถามของน้องสาว

 

เขาส่ายหน้า”นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นผู้จัดการจุปฏิบัติต่อใครสักคนด้วยความเคารพอย่างสูง..”

 

จากนั้น สายตาของเวินเฉิงก็จ้องไปที่เจี่ยนอีหลิง

 

เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน?

 

“ตัวตน ของหลานสาวคืออะไรกันแน่?”

 

ไช่ชิงเยวและเป็นรั่วก็ดูไปที่เจี่ยนอีหลิงด้วยเช่นกัน

 

พวกเธองงงวยมาก

 

เจี่ยนอีหลิงมาถึงเป่ยจิงไม่ถึงหนึ่งเดือน

 

เธอจะเกี่ยวข้องกับสถานที่แห่งนี้ได้ยังไง?

 

และทําไมผู้จัดการจูถึงปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพอย่างสูง?