เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 587-588

บทที่ 587 ฉินหยฝานและเจี่ยนอี้เฉินถูกลักพาตัว

 

* ผมแปลชื่อผิดมาตั้งนาน เจี่ยนอี้เหิงในตอนที่ผ่านมาที่มีความสามารถในการปลอมเป็นหญิงขอเปลี่ยนเป็น เจี่ยนอี้เฉิน นะครับ ส่วน เจี่ยนอี้เหิงนั้นเป็นอีกคน

 

ฉินหยฝานถูกลักพาตัว

 

ครั้งสุดท้ายที่เธอตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เจี่ยนอี้เฉันคือคนที่ช่วยชีวิตเธอ

 

แต่ยังไงก็ตาม ครั้งนี้เธอไม่ได้โชคดีนัก

 

แม้จะได้รับการปกป้องจากบอดี้การ์ดของเธอแล้ว เธอก็ยังถูกลักพาตัวอยู่ดี

 

พวกลักพาตัวดักซุ่มโจมตีเธอในบาร์ที่เธอไปอยู่บ่อยๆ

 

และคราวนี้เจี้ยนอี้เฉินก็ถูกนำตัวไปเช่นเดียวกัน

 

เมื่อฉันหยุฝานถูกลักพาตัว เจี่ยนอี้เฉินก็อยู่ที่บาร์ด้วย

 

เป็นผลให้ทั้งสองคนถูกพวกลักพาตัวจับไป

 

ตอนนี้พวกเขาถูกขังอยู่ในห้องใต้ดิน

 

มีแสงสว่างเพียงเล็กน้อยในห้องใต้ดิน

 

ฉันหยุฝานและเจี่ยนอี้เฉินเพิ่งตื่นขึ้น พวกเขาถูกโปะคลอโรฟอร์มสลบไสล

 

ก่อนที่พวกเขาจะหมดสติ ทั้งสองไปดื่มที่บาร์

 

หลังจากที่ฉินหยูฝานฟื้นคืนสติ เธอก็สะกิดไปที่เจี่ยนอี้เฉิน เธอต้องการให้เจี่ยนอี้เฉินตื่นขึ้น

 

หลังจากตื่นขึ้นแล้ว เจี่ยนอี้เฉินก็มองไปรอบๆตัว

 

ดูเหมือนว่าพวกเขาถูกขังอยู่ในห้องใต้ดิน

 

ห้องมีขนาดสิบตารางเมตร

 

นอกจากนี้ยังมีหลอดไฟแบบเก่าอยู่ด้านบน ดูเหมือนว่าจะเป็นหลอดไฟฮาโลเจน

 

นอกจากหลอดไฟและคนทั้งสองแล้ว ก็ไม่มีอะไรอีกในห้องนั้น

 

“นี่หมายความว่าเราถูกลักพาตัวเหรอ” เจี่ยนอี้เฉินถาม

 

“ใช่” ฉินหยฝานตอบ ฉินหยุฝานได้ยืนยันเรื่องนี้แล้วก่อนที่เจี่ยนอี้เฉินจะตื่นขึ้น

 

“เป้าหมายคือเธอหรือฉัน

 

“น่าจะเป็นฉันมากกว่า” ฉันหยุฝานตอบ เธอไม่ได้ให้คำตอบนี้เพราะเธอหยิ่ง แต่เป็นเพราะเธอรู้ว่าเธอเองนั้นเป็นหญิงสาวของตระกูลฉิน

 

“อืม ไม่ใช่ปัญหาใหญ่” เจี่ยนอี้เฉินตอบ ไม่ว่าใครจะเป็นเป้าหมาย ทั้งสองคนก็ยังต้องหาทางหนี

 

ด้วยเหตุนี้เจี้ยนอี้เฉินจึงเริ่มคลำหา

 

“ไม่มีประโยชน์ที่จะทำเช่นนั้น พวกเขาได้เอาสิ่งที่มีประโยชน์ไปหมดแล้ว”

 

เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ลักพาตัวจะทิ้งโทรศัพท์มือถือไว้

 

“อม เว้นแต่พวกเขาจะถลกหนังฉัน ทุกอย่างยังพอไปได้” เจี่ยนอี้เฉินตอบ

 

เจี่ยนอี้เฉินกดบางอย่างที่หลังใบหู

 

“อะไร… เธอมีอะไร”

 

“ฉันมีระบบติดตามตำแหน่งฝังอยู่ใต้ผิวหนัง”

 

“หือ เธอฝั่งของแบบนั้นในร่างกายของเธอด้วยเหรอ”

 

“มีปัญหาอะไรไหม?” เจี่ยนอี้เฉินถาม

 

แน่นอนว่ามีปัญหา ฉินหยฝานคิดกับตัวเอง

 

ทันใดนั้น ฉันหยุฝานก็รู้สึกว่าบรรยากาศเปลี่ยนไป

 

ตอนที่เจี่ยนอี้เฉินกำลังดื่ม เธอดูมีเสน่ห์และเจ้าชู้

 

แต่ทว่าทันใดนั้น เธอก็เปลี่ยนเป็นจริงจังและน่าเชื่อถือมาก

 

“เธอทำอะไรเหรอ” ฉินหยฝานถามเจี่ยนอี้เฉิน

 

เฉิน พวกเธอมักจะดื่มด้วยกัน แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ยังไม่เข้าใจคนตรง

 

เฉินหยุฝานใช้เวลามากมายกับเจ หน้า

 

“ธุระ ฉันว่านะ” เจี่ยนอี้เฉินตอบ ขณะที่เขาพูด เจี่ยนอี้เฉินก็เริ่มถอดรองเท้า

 

เฉินก็ถอดแผ่นรองหน้าอกออกต่อหน้าฉันหยฝาน

 

ฉินหยฝานตกตะลึง

 

หน้าอกเธอ… หน้าอกเธอเป็นของปลอม…

 

หัวเดียวกระเทียมลีบ ส่งข้าวส่งน้ำผู้แปลหน่อยนะครับ

 

ดูเหมือนว่าผู้ลักพาตัวไม่ได้คาดหวังว่า สาวงามเซ็กซี่” ที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นของปลอมจริงๆ

 

“เธอเป็น…เธอเป็นผู้ชายเหรอ” ฉินหยฝานครางออกมา เธอเริ่มสงสัยเรื่องชีวิต เธอใช้เวลามากมายกับเขาแต่ไม่ว่ายังไงเธอไม่เคยรู้เลยว่าผู้หญิงที่ชื่อ อี้เฉิน เป็นผู้ชาย

 

เธอถูกหลอก

 

“ฉันไม่เคยบอกว่าฉันเป็นผู้หญิง” เจี่ยนอี้เฉินตอบ

 

เมื่อเขาพูดแบบนั้น เขาก็เปลี่ยนเสียงกลับมาเป็นเสียงปกติ

 

เสียงผู้หญิงที่มีเสน่ห์ก่อนหน้านี้ กลายเป็นเสียงผู้ชาย

 

“เสียงของเธอ..” ฉินหยุฝานพูดตะกุกตะกัก เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

 

“ฉันเปลี่ยนเสียงได้ นี่ไม่ใช่โปรแกรมเปลี่ยนเสียง ฉันจะไม่ใส่โปรแกรมเปลี่ยนเสียงในตัว ฉันจะไม่ทำร้ายตัวเองแบบนั้น” เจี่ยนอี้เฉินตอบ

 

“เธอ…”

 

ฉินหยูฝานยังคงตะลึง เธอไม่รู้ว่าจะใช้คำอะไรอธิบายอารมณ์ในปัจจุบันได้

 

บทที่ 588 เจี่ยนอี้เฉินลึกลับและคาดเดาไม่ได้

 

เจี่ยนอี้เฉินดึงของบางอย่างออกมาจากด้านในของรองเท้าส้นสูง จากนั้นเขาก็หยิบของอย่างอื่นออกมาจากด้านในของแผ่นรองหน้าอก

 

หลังจากนั้นเขาก็แยกสร้อยข้อมือและสร้อยคอที่สวมอยู่ออกเป็นชิ้นๆ

 

หลังจากประกอบชิ้นส่วนต่างๆเข้าด้วยกันแล้ว อุปกรณ์สื่อสารที่เรียบง่ายก็ถูกสร้างขึ้น

 

ฉินหยฝานตกใจมาก

 

คนธรรมดาจะพกของพวกนี้ติดตัวด้วยเหรอ?

 

“นาย… เหมือนกับว่านายรู้ว่าเราจะถูกลักพาตัวตั้งแต่แรก…”

 

“ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่รู้เธอจะเชื่อไหม”

 

เขาพกชิ้นส่วนเหล่านี้ติดตัวไปด้วยเสมอ ชิ้นส่วนเหล่านี้สามารถพบได้ในรองเท้าเกือบทุกคู่ที่เขาเป็นเจ้าของ

 

ขณะที่เขาคุยกับฉันหยุฝาน เขาก็เริ่มติดต่อกับใครบางคน

 

เขาทำการติดต่อกับลูกน้องอย่างรวดเร็ว

 

“ฉันให้เวลาพวกนายสามสิบนาที่ในการจัดการเรื่องนี้ พวกนี้สามารถฆ่าเราได้ทุกเมื่อ

 

เจี่ยนอี้เฉินใช้น้ำเสียงสั่งการขณะพูด

 

คำพูดของเจี่ยนอี้เฉินเรียบง่ายและชัดเจน หลังจากผ่านไปสองสามประโยค เขาก็หยุดพูด

 

เขาได้เปิดเครื่องติดตามแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้เขาสื่อสารกับผู้ใต้บังคับบัญชาอีกต่อไป

 

การโทรเป็นเพียงเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะเคลื่อนไหวเร็วขึ้น

 

หลังจากที่เขาหยุดสื่อสารกับผู้ใต้บังคับบัญชาแล้ว เจี่ยนอี้เฉินก็พูดกับฉันหยุฝาน “อย่ากังวลเธอจะสบายดีถ้าพวกมันเข้ามาหลังจากนี้ ก็แค่ซ่อนอยู่หลังฉัน”

 

“ทำไมนายถึงต้องการปกป้องฉัน” ฉินหยฝานถาม

 

ฉินหยฝานไม่ไว้วางใจเจี่ยนอี้เฉิน

 

บุคคลนี้ถึงขั้นสามารถปลอมแปลงเพศของเขาได้ เธอจะเชื่อใจเขาได้ยังไง?

 

“ไม่ต้องถึงกับมีอารมณ์ ฉันมีเหตุผลของฉัน” เจี่ยนอี้เฉินตอบ

 

“เหตุผลของนายคืออะไร” ฉินหยฝานถาม เธอรู้สึกมั่นใจมากขึ้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้

 

“ฉันมีความเกลียดฉินชวน ฉันต้องการใช้เธอจัดการกับฉันชวน หากว่าเมื่อใดที่เธอได้รับมรดกทั้งหมด ฉิน ชวนก็จะเป็นคนธรรมดา” เจี่ยนอี้เฉินตอบ

 

“นายพูดถึงแล้วเมื่อครั้งนั้น นายบอกว่ามีคนจากฉินกรุ๊ปต้องการทำร้ายฉัน คนนั้นคือฉันชวนเหรอ?” ฉินหยูฝานถาม

 

เนื่องจากเหตุการณ์โรงพยาบาลรั่วไห่เซิน ความสัมพันธ์ระหว่างฉินหยฝานและฉันชวนได้คลี่คลายลง

 

“ถึงฉันจะชอบที่จะตอบว่าใช่ แต่มันก็ไม่ใช่ ถ้าฉันตอบว่าใช่ เธอก็จะต้องจัดการกับเขาอย่างแน่นอนหลังจากที่เธอออกไปจากที่นี่” เจี่ยนอี้เฉินตอบ ไม่ว่ายังไง เจี๋ยน เฉินก็ยังคงเลือกที่จะบอกความจริง “ถึงยังไง นี่ก็เป็นคนอื่น คนนั้นต้องการให้เธอคิดว่าฉันชวนทำเรื่องนี้ เมื่อปลากระเบนสู้กับหอย ชาวประมงได้ประโยชน์ เธอสามารถคิดได้ว่าใครเป็นชาวประมง”

 

ฉินหยฝานไม่ได้โง่ เธอเข้าใจคำของเจี่ยนอี้เฉินทันที มีคนอื่นในฉินกรุ๊ปที่อาจได้รับประโยชน์จากทั้งหมดนี้

 

พวกลักพาตัวโทรไปหาตระกูลฉิน

 

พวกเขาขอให้ตระกูลฉินจ่ายเงินจำนวนมหาศาล นอกจากนี้พวกเขาบอกตระกูลฉินว่าห้ามรายงานเรื่องนี้ต่อตำรวจ

 

ตระกูลฉินไม่กล้าเปิดเผยข้อมูลนี้ให้ใครรู้ แต่ยังไงก็ตาม พวกเขาก็เรียกประชุมในตระกูลทันที

 

ในห้องนั่งเล่นวิลล่าของตระกูลฉิน เกือบทุกคนจากตระกูลฉินต่างมาอยู่ด้วยกัน มีเพียงฉินหงรุ่ยเป็นข้อยกเว้น นั่นเป็นเพราะเขายังคงพักฟื้นจากการผ่าตัด

 

“ด้วยความเคารพ ผมยังคิดว่าควรโทรแจ้งตำรวจดีกว่า เท่าที่เราทราบ อาจเป็นใครบางคนจากตระกูลฉินที่ทำเรื่องนี้”

 

บุคคลนั้นกล่าวในลักษณะวกวนมากเหลือเกิน แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็มุ่งเป้าไปที่ฉันชวน

 

“ฉันไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ พวกลักพาตัวสั่งเราไม่ให้โทรแจ้งตำรวจ ฉันหยุผ่านอาจเสียชีวิตได้

 

คนอื่นๆในตระกูลไม่เห็นด้วยกับการเรียกตำรวจ

 

สีหน้าของฉินหงจื้อนั้นเปี่ยมไปด้วยความกังวล ลูกสาวเขาถูกลักพาตัว นี่ทำให้ใจเขารู้สึกทรมานเหลือเกิน

 

แม้ว่าจำนวนเงินค่าไถ่จะไม่น้อย แต่ฉินกรุ๊ปยังคงสามารถจ่ายได้

 

แต่ว่า เขามีลูกสาวเพียงคนเดียว แน่นอนว่าเขาต้องการช่วยเธอ

 

แต่ไม่ว่ายังไง เขากังวลว่าพวกลักพาตัวจะกลับคำพูด พวกเขาสามารถฆ่าฉันหยุฝานได้อย่างง่ายดาย

 

พวกลักพาตัวเรียกร้องให้มีการโอนค่าไถ่ไปยังบัญชีธนาคาร RS นอกเหนือจากนี้ พวกเขาก็ไม่มีวิธีที่จะสื่อ สารกับพวกลักพาตัวได้อีก

 

“ถ้าเราไม่แจ้งตำรวจ เราจะทำยังไงเพื่อความปลอดภัยของหยุฝาน” ฉินหงจื้อถามทุกคน