เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1253-1254
บทที่ 1253 ความหึงหวงของอันหยาง 2
“เขาเป็นเพื่อนของอาเชิ่ง” เจี่ยนอีหลิงพูดให้เหตุผลที่น่าเชื่อถือ
“ไม่เกี่ยวกัน นายท่านเชิงเป็นคนรักเดียวใจเดียว แต่ไม่ได้หมายความว่าเพื่อนเขาจะเป็นแบบนั้นด้วย คนที่ดีกับเพื่อนไม่จําเป็นต้องดีกับผู้หญิง! เขาเป็นเพลย์บอย ข่าวของเขาไม่เคยหยุดนิ่ง แฟนสาวที่เขาเคยคบด้วยนับนิ้วมือกับเท้ารวมกันยังไม่ได้เลย”
อันหยางดูกังวลมาก ท่าทางร้อนใจเหมือนมดบนกระทะร้อน*
(#R_EfS#}#V มดบนกระทะร้อน สํานวนจีนที่เปรียบเปรยอาการหงุดหงิด ฉุนเฉียว หรือร้อนใจ ราวกับมดที่ถูกเผาอยู่ในกระทะ)
“หันเหมิงอวี้ก็ดีนะ” เจี่ยนอีหลิงพูดแทนหันเหมิงอวี้
อันหยางอธิบายตั้งนาน แต่เจี่ยนอีหลิงก็ยังไม่เข้าใจสถานการณ์
อันหยางได้แต่ยอมแพ้ และขอร้องเจี่ยนอีหลิงโดยตรง “บอส เราค่อยคุยกันวันหลังว่าหันเหมิงอวี้เป็นคนดีรึเปล่า ตอนนี้ผมร้องบอสเรื่องหนึ่ง ช่วยบอกให้หันเหมิงอวี้เลิกไปตอแยเจียวเจียวอีกได้ไหม?”
“ทําไมนายถึงสนใจเจียวเจียวมากขนาดนี้?” เจี่ยนอีหลิงไม่ตอบรับคําขอ
“ฉัน……” อันหยางพูดไม่ออก
เขาใช้มือทั้งสองขยี้ผมตัวเองมั่วซั่ว จนทรงผมยุ่งเหยิงไปหมด
เขานั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับเจี่ยนอีหลิง
สีหน้าทั้งหงุดหงิดและเจ็บปวด
“บอส ตอนนั้นเธอไม่อยู่ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา” อันหยางเริ่มพูดคุยกับเจี่ยนอีหลิง เกี่ยวกับการที่เขาและหูเจียวเจียวเลิกกัน “แม่บังคับให้ฉันเลิกกับเจียวเจียว ด้วยวิธีพวกนั้นฉันปกป้องเจียวเจียวไว้ไม่ได้ และปฏิเสธแม่ไม่ได้ นอกจากหนี ฉันก็ทําอะไรไม่ได้เลย”
อันหยางฝังหน้าของตัวเองไว้บนฝ่ามือทั้งสองข้างด้วยความหงุดหงิด
ในฐานะผู้ชาย คําพูดเหล่านี้สามารถซ่อนไว้ในใจได้เท่านั้น
ถ้าไม่ใช่เพราะเจี่ยนอีหลิง เขาคงไม่พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
“พยายามที่จะเกลี้ยกล่อมแม่ แต่ก็ไร้ประโยชน์ ยิ่งเธอรู้สึกว่าฉันต่อต้าน ต่อมาเธอก็ไปรบกวนชีวิตของพ่อแม่เจียวเจียว แล้วเจียวเจียวก็เลิกกับฉัน ฉันสัญญากับเธอไปแล้ว บางทีเธออาจจะมีชีวิตที่ดีขึ้นโดยไม่มีฉัน”
“นายยังชอบหูเจียวเจียวอยู่เหรอ?” เจี่ยนอีหลิงถาม
อันหยางชะงักไปครู่หนึ่ง จ้องไปที่ดวงตาใสกระจ่างของเจี่ยนอีหลิง เขาพยักหน้ายอมรับ เพราะไม่มีใครอื่น อันหยางจึงไม่ปิดบังตัวเองอีกต่อไป
เมื่ออยู่ต่อหน้ากับบอส ก็ไม่มีอะไรต้องโกหก
“อือ ฉันยังปล่อยวางจากเธอไม่ได้”
ดังนั้นปฏิกิริยาเขาจึงมีมากขึ้น หลังจากที่เห็นเธอและหันเหมิงอวี้เข้าใกล้กัน
หลังจากที่อันหยางพูดจบ เขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องนอน
ทันใดนั้นอันหยางเงยหน้าขึ้น และเบิกตากว้าง
จากนั้น เขาก็เห็นหูเจียวเจียวเดินออกมาจากด้านในด้วยท่าทางที่อึดอัดใจ
เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?
เธอถูกหันเหมิงอวี้รับไปไม่ใช่เหรอ?
อันหยางไม่รู้ว่าเมื่อกี้ที่หันเหมิงอวี้ไปรับหูเจียวเจียว จริงๆ แล้วเขารับหูเจียวเจียวเพื่อมาหาเจี่ยนอีหลิง
เดิมทีเรื่องนี้ให้คนขับรถของเจี่ยนอีหลิงทําก็ได้ แต่จ่ายหวินเชิ่งจัดให้หันเหมิงอวี้ไปแทนเป็นพิเศษ
แล้วคํานวณเวลาให้พร้อมอีกสักนิด
จากนั้นก็รอให้รถของอันหยางเข้าไปในประตูมหาวิทยาลัย หันเหมิงอวี้ก็บอกให้หูเจียวเจียวลงมาด้านล่าง
เพราะวันนี้อันหยางจะไปมหาวิทยาลัยเพื่อไปท่าดําเนินพิธีการต่างๆ และจ่ายหวินเชิ่งก็เป็นคนจัดเตรียม หมายเลขโทรศัพท์จากฝ่ายวิชาการของมหาวิทยาลัยเป็นจ่ายหวินเชิ่งเองที่โทรไปคุย
อันหยางสบตากับหูเจียวเจียว
ทันใดนั้น อารมณ์ที่ซับซ้อนก็ผุดขึ้นมาในใจของทั้งสองคน
ไม่นานนัก ทั้งสองคนก็เบือนหน้าออกจากกัน
ในเมื่อรู้ว่าอันหยางยังชอบเธออยู่แล้วยังไงล่ะ? ปัญหาระหว่างพวกเขาก็ยังคงมีอยู่ และคงเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ด้วยกัน
บทที่ 1254 ใครเป็นคนผูกคนนั้นต้องแก้*
(####A หรือ ### สํานวนจีนที่แปลว่า ใครผูกคนนั้นแก้ หมายความว่า คนที่ สร้างปัญหาขึ้นมาต้องแก้ไขเอง)
ไม่รู้ว่าจะเขินอายหรือหงุดหงิดกันแน่ พออันหยางได้สติ เขาก็บอกกับเจี่ยนอีหลิงว่าตัวเองยังมีเรื่องต้องจัดการอีก แล้วก็จากไป
เขาชอบหูเจียวเจียว แต่เขารู้ว่าความชอบของตัวเองนั้นไร้ค่า และมีแต่จะเพิ่มความยุ่งยากให้กับเธอเท่านั้น
ดังนั้น เขาจึงควรไปให้ไกลกว่านี้ และไม่รบกวนเธออีกต่อไป
แต่หูเจียวเจียวไม่มีทางที่จะไม่ได้ยินค่าพูดเหล่านั้น
อันหยางยังคงห่วงใยและยังรักเธอ
“อีหลิง” หูเจียวเจียวกอดเจี่ยนอีหลิง น้ําตาไหลด้วยความคับข้องใจ
เธอคิดถึงเขา และเสียใจ
เจี่ยนอีหลิงตบหลังหูเจียวเจียวอย่างเชื่องช้าเพื่อปลอบโยนเธอ
“อีหลิง ฉันเสียใจ ฉันไม่รู้ว่าควรทํายังไง ฉันเปลี่ยนแปลงภูมิหลังตัวเองไม่ได้ ฉันทําให้ของตัวเองดีขึ้นไม่ได้”
“เธอดีมากแล้ว” เจี่ยนอีหลิงพูดด้วยน้ําเสียงจริงจัง
หูเจียวเจียวดีมาก และดีมาตลอด
“ฉันไม่มีตรงไหนดีเลย”
หูเจียวเจียวไม่มีความมั่นใจในตัวเองตั้งแต่เด็ก
หลังจากเรื่องของแม่อันหยาง เธอก็ยิ่งไม่รู้ว่าข้อดีของตัวเองคืออะไร
“อีหลิง ฉันตัดใจจากอาหยางไม่ได้ ฉันทนไม่ได้… แต่ฉันไม่มีทางเลือกแล้ว ฉันทําอะไรไม่ได้เลย”
เห็นหูเจียวเจียวเศร้าแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเจี่ยนอีหลิงทําอะไรไม่ถูก
เมื่อจ่ายหวินเชิ่งกลับบ้าน เจี่ยนอีหลิงก็ถามเกี่ยวกับการเตรียมแผนของเขา
“นายจะทํายังไงต่อไป? เราจะช่วยหูเจียวกับอันหยางได้จริงๆ เหรอ?”
เจี่ยนอีหลิงรับมือกับสถานการณ์ทางอารมณ์ได้ไม่ดีจริงๆ
จ่ายหวินเชิ่งก้มหน้ากอดเจี่ยนอีหลิงอย่างปลอบโยน “เรียกสามีสิ”
แค่เรียกเขาว่าสามี ก็จะบอกเธอ
“ไม่เรียก” เจี่ยนอีหลิงปฏิเสธด้วยสีหน้าจริงจัง
ถึงไม่เรียก ก็จะตอบ “เราจะไปหาแม่ของอันหยาง ใครเป็นคนผูกคนนั้นต้องแก่”
“ไปเจอหน้าแล้วจะพูดว่าอะไร?”
“ไม่ต้องคิดว่าเธอเป็นแม่ของอันหยาง และไม่สนใจว่ามันปัญหาทางความสัมพันธ์ มันก็เหมือนกับเรื่องธุรกิจ”
ถ้าเป็นเรื่องธุรกิจ เจี่ยนอีหลิงรู้ว่าควรพูดยังไง
“เข้าใจแล้ว” เจี่ยนอีหลิงยินดีที่จะลอง
“บ่ายวันพรุ่งนี้ฉันนัดกับแม่ของอันหยางที่ร้านอาหารสกายการ์เด้น”
ที่แท้จ่ายหวินเชิ่งก็เตรียมการไว้นานแล้ว
ในใจของเจี่ยนอีหลิง เรื่องของหูเจียวเจียวก็คือเรื่องของเธอ
“ขอบคุณ” เจี่ยนอีหลิงขอบคุณ
จ่ายหวินเชิ่งหัวเราะและยิ้มอย่างไร้สาระ “กว่าจะพูดว่าขอบคุณได้ แต่ฉันชอบคําสองคําที่เพิ่งขอให้เธอพูดมากกว่า”
“ช่างนายสิ”
เจี่ยนอีหลิงเบือนหน้าหนี ใบหน้าของเธอแดงก่ํา
ทุกครั้งที่เขาขอให้เธอเรียกว่า “สามี” เจี่ยนอีหลิงจะนึกถึงฉากที่เขาโอบเธอไว้ และปฏิเสธที่จะให้ความสุขกับเธอ ต้องได้ยินเธอร้องเรียกว่าสามีก่อน ถึงจะดําเนินการทุกอย่างต่อ แค่คิดก็รู้สึกว่าร่างกายร้อนผ่าว
วันรุ่งขึ้น จ่ายหวินเชิงขอให้เจี่ยนอีหลิงไปพบแม่ของอันหยางด้วยตัวเอง
ตาของอันหยางเธอเป็นมหาเศรษฐีทางตะวันตกเฉียงใต้ ส่วนแม่ของอันหยางเป็นอัญมณีที่เติบโตมาจากฝ่ามือของเขา ได้รับด้วยความรักเอ็นดูจนเสียนิสัย และยังไม่เคยเจอกับเรื่องที่ขัดใจ ปัญหาในการเลือกคู่ของลูกชายเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดที่เธอเจอมา และมันเป็นเรื่องที่เธอไม่อยากยอมแพ้มากที่สุดเช่นกัน
“มิสเจี่ยน ฉันรู้ว่าลูกชายของฉันกับเธอเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ฉันเข้าใจดีว่าเธอห่วงเรื่องของอาหยาง แต่ฉันคุยเรื่องแต่งงานของอาหยางแล้ว ได้โปรดอย่าเข้ามายุ่งเรื่องนี้เลย” แม่ของอันหยางพูดกับเจี่ยนอีหลิงอย่างจริงจัง “มิสเจี่ยน ฉันเป็นแม่เขา ฉันจะไม่ทําร้ายลูกชายของตัวเองแน่นอน ทุกสิ่งที่ฉันทําก็เพื่อประโยชน์ของเขา และนี่เป็นเรื่องในบ้านของตระกูลฉิน คงจะไม่ดีถ้าให้คนอื่นมาดูแล”
แม่ของอันหยางยังคงมีท่าทางสุภาพต่อเจี่ยนอีหลิงมาก
ต่อให้เจี่ยนอีหลิงพูด เธอก็จะไม่เปลี่ยนการตัดสินใจของตัวเอง
วันนี้ก็ได้แค่สามตอนนะครับ ไม่ทันจริงๆ