เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1231-1232

บทที่ 1231 การต่อสู้ทําให้เกิดปัญหา 1

อันหยางกดชายคนนั้นลงบนพื้น และต่อยไปที่ใบหน้าอย่างรุนแรงด้วยกําปั้นของเขา

ชายคนนั้นก็ไม่ใช่มังสวิรัติเช่นเดียวกัน พอเขาตั้งตัวได้ก็ยกเท้าขึ้นถีบไปที่หน้าท้องของอันหยางทันที

ทั้งสองเริ่มต่อสู้กันอย่างดุเดือด

หูเจียวเจียวยืนมองอยู่ด้านข้างอย่างเป็นห่วง “หยุดตีกันได้แล้ว หยุด!”

เมื่อเห็นทั้งสองคนต่อยกันจนได้เลือด หูเจียวเจียวก็ร้องไห้ออกมา

ทั้งสองคนไม่ฟังหูเจียวเจียวแม้แต่น้อย และยิ่งพวกเขาต่อสู้กันมากเท่าไร ความรุนแรงก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆ

ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์รีบโทรแจ้งตํารวจในทันที

และเมื่อตํารวจมาถึง บนตัวของทั้งสองคนก็ถูกแต่งแต้มไปด้วยสีสันของเลือด

เจี่ยนอีหลิงไปที่สถานีตํารวจเพื่อประกันตัวอันหยาง

เมื่ออันหยางเห็นเจี่ยนอีหลิง เขาก็ก้มหน้าลงทันที เพราะไม่ต้องการให้เจี่ยนอีหลิงเห็นบาดแผลบนใบหน้าของตัวเอง

หลังจากที่เรียกเจี่ยนอีหลิงว่า “บอส” แล้ว เธอก็บอกเขาว่าเวลาทําอะไรก็อย่าได้หุนหันพลันแล่นเด็ดขาด

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา อันหยางค่อยๆเยือกเย็นลง และไม่ประมาทเหมือนตอนที่เขาอยู่โรงเรียนมัธยมปลายอีกต่อไป

วันนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เมื่ออันหยางเห็นผู้ชายคนนั้นกําลังลวนลามหูเจียวเจียวอย่างไร้อางอาย ซึ่งตัวเขาก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะตําหนิชายคนนั้นได้ แต่อยู่ดีๆความโกรธก็พุ่งขึ้นอย่างควบคุมไม่อยู่

เจี่ยนอีหลิงพาอันหยางออกจากสถานีตํารวจ ส่วนชายที่ทะเลาะกับอันหยางก็ออกมาเช่นเดียวกัน

ชายคนนั้นมีจมูกฟกช้ําและใบหน้าบวม เห็นได้ชัดว่าอาการบาดเจ็บของเขาหนักกว่าอันหยางมาก

จะเห็นได้ว่าในตอนนี้ แม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะบาดเจ็บทั้งคู่ แต่ชายที่ลวนลามหูเจียวเจียวกลับได้รับความเดือดร้อนมากกว่า

ชายคนนั้นตะโกนใส่อันหยาง “แก ไอ้สารเลว รอฉันก่อนเถอะ ถ้าแกอยู่ในเป่ยจิงก็อย่าได้คิดหนี ฉันมีวิธีหลายร้อยวิธี ที่จะทําให้คนอย่างแกตายใน

เป่ยจิง! และแกจะต้องเสียใจที่ทําให้ฉัน โกรธในวันนี้!”

อันหยางกําลังกลั้นหายใจอย่างไม่สบอารมณ์ แต่เมื่อได้ยินการยั่วยุของอีกฝ่าย เขาก็อยากจะพุ่งเข้าหาผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า และจัดการเรื่องนี้อย่างจริงจัง

โชคดีที่เจี่ยนอีหลิงมาพร้อมกับบอดี้การ์ด จึงได้หยุดผู้ชายคนนั้นไว้ทันที “นายยังถูกทุบตีไม่พออีกเหรอ?”

ตอนนี้ยังอยู่หน้าสถานีตํารวจ เขาเพิ่งออกมาก็ทะเลาะกันอีกแล้ว หรือผู้ชายคนนี้วางแผนที่จะอยู่ในคุกสักสองสามวันใช่ไหม?

“ฉันจะบอกแกไว้เลย ว่านับตั้งแต่วันนี้แกมีปัญหาแน่! ฉันจะไม่ปล่อยให้แกมีชีวิตที่ดีอย่างแน่นอน!” ชายคนนั้นพูดออกมาอย่างดุดัน

“หุบปากซะ” เจี่ยนอีหลิงพูดคําสามคําอย่างเย็นชา

“แกสั่งให้ใครหุบปาก? ฉันบอกแล้วไงว่าลุงของฉันกําลังจะมาแล้ว! และเมื่อเขามา พวกแกจะต้องเสียใจที่ท่าสิ่งนี้กับฉันคนนี้!”

ลุงของผู้ชายคนนี้ยังอยู่ในระหว่างการเดินทาง และเขาได้ส่งทนายมาประกันตัวหลานชายออกมาก่อน

เจี่ยนอีหลิงถามเขาด้วยน้ําเสียงเรียบๆว่า “ลุงของนายคือใคร?”

“ลุงของฉันเป็นหัวหน้าตระกูลฉินในเป่ยจิง มีตําแหน่งสําคัญในเมืองหลวง และถ้าเขากระทืบเท้าเมื่อไร ขนาดเมืองหลวงก็ยังต้องสั่นสะเทือน!”

ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมผู้ชายคนนี้ถึงอาละวาด และกล้าลวนลามคนอื่นบนท้องถนนแบบนี้ที่แท้ก็อาศัยคนที่อยู่เบื้องหลังของตัวเอง เพื่อตัดสินว่าคนธรรมดาจะไม่กล้าทําร้ายเขาอย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายคนนี้พูด เจี่ยนอีหลิงก็ไม่แยแสแม้แต่น้อย

“แต่ถ้าตอนนี้แกขอโทษฉันล่ะก็ ฉันอาจจะปล่อยแกไปก็ได้ เพราะคนอย่างฉันมีเมตตามากพออยู่แล้ว ไม่อย่างนั้น ถ้าแกยังอยู่ในเป่ยจิง ฉันก็จะค้นหาว่าแกทํางานอยู่ที่ไหน และจะทําให้แกต้องตกงานและสูญเสียทุกอย่าง”

“ไอ้สารเลว แกต้องการให้ฉันตกงานงั้นเหรอ? ไม่เอาน่า! ฉันกลัวแกจะแย่อยู่แล้ว!” เดิมทีอันหยางก็เป็นคนอารมณ์ร้อนอยู่แล้ว ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น เขาก็พูดออกไปทันที และ พร้อมจะทะเลาะกับผู้ชายคนนี้อีกรอบ

เจี่ยนอีหลิงหันหน้าไปมองอันหยางด้วยสายตาเย็นชา

ความโกรธของอันหยางถูกระงับโดยสายตาของเจี่ยนอีหลิง

“บอส ฉัน…”

“อยู่เฉยๆ”

“ครับ…” อันหยางเชื่อฟัง

ซึ่งภาพที่เห็นตรงหน้าทําให้ผู้ชายคนนั้นหัวเราะ

บทที่ 1232 การต่อสู้ทําให้เกิดปัญหา 2

“บอสงั้นเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า…แกจะทําให้ฉันหัวเราะจนตายเลยใช่ไหม? เมื่อกี้ฉันยังคิดว่าแกเป็นลูกผู้ชายอยู่เลย คิดไม่ถึงว่าฉันจะมองคนอย่างแกผิดไป แกถึงกับเรียกสาวน้อยคนนี้ว่าบอส? แกมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? หรือมีงานอดิเรกพิเศษแบบนี้งั้นเหรอ?”

ชายคนที่อยู่ตรงหน้าหัวเราะมากเกินไปแล้ว

ตลอดเวลาเจี่ยนอีหลิงมีสีหน้าไร้อารมณ์และเยือกเย็น เธอยืนนิ่งราวกับกําลังดูละครเรื่องหนึ่งอยู่

และในเวลานี้ ลุงที่ผู้ชายคนนี้พูดว่าสามารถทําให้เมืองหลวงสั่นสะเทือนได้ก็มาถึง

“ลุงครับ คนพวกนี้ที่ตีผมจนกลายเป็นแบบนี้ ผมจะฟ้องพวกเขา และต้องการให้พวกเขาชดใช้ค่ารักษาพยาบาล และค่าเสียหายทางจิตใจ”

แทน

ผู้ที่ถูกเรียกว่าลุง รีบตรวจสอบอาการบาดเจ็บของหลานชายตัวเองด้วยความเป็นห่วง หลังจากนั้น เขาก็หันไปมองคนที่ทะเลาะกับหลานชายของเขา

แต่เมื่อเห็นว่าเป็นใคร เขาก็ตกใจทันที

ชายคนนั้นรู้จักเจี่ยนอีหลิงอย่างไม่ต้องสงสัย

“ลุง ผมต้องการให้พวกเขาตกงาน และต้องการให้พวกเขาจ่ายเงินสําหรับสิ่งที่พวกเขาทํากับผม!”

“แก หุบปากซะ!” แทนที่จะทําตามคําขอของหลานชายตัวเอง แต่ผู้เป็นลุงกลับหยุดเขาไว้

“ลุง?” ชายคนนั้นทําหน้าสงสัย

ลุงไม่มีลูก ฉะนั้น เขาจึงรักหลานชายคนเดียวของเขามาก

ปีที่แล้ว ลุงได้พาเขามาที่เป่ยจิง และให้บ้านและรถกับเขา

ในระหว่างปีนี้ เขาได้อาละวาดในเป่ยจิงอย่างไม่มีอุปสรรค และถึงแม้จะมีอะไรเกิดขึ้น ลุงของเขาก็จะช่วยเขาจัดการเรื่องต่างๆ

“ขอโทษผู้หญิงคนนี้เร็วเข้า!”

“ลุง เกิดอะไรขึ้น? แล้วทําไมผมต้องขอโทษเธอ?”

ผู้เป็นหลานชายไม่เข้าใจ ว่าทําไมวันนี้ลุงของเขาถึงได้ผิดปกติ

ชายคนนั้นยังคงสงสัย แต่ลุงของเขาก็ได้ขอโทษเจี่ยนอีหลิงไปแล้ว

“มิสเจี่ยนผมขอโทษจริงๆ หลานชายของผมเพิ่งมาอยู่เป่ยจิงได้ไม่นาน เขาจึงไม่รู้จักคุณและวิ่งเข้าไปหาคุณโดยบังเอิญ ต้องขอโทษจริงๆ ผมขอโทษแทนเขาด้วย”

เมื่อเห็นลุงของตัวเองปฏิบัติต่อหญิงสาวร่างเล็กและอ่อนโยนต่อหน้าเขาด้วยความเคารพ เขาก็ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้า

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

สาวน้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเป็นใครกันแน่?

เขาอยู่ที่เป่ยจิงมาหนึ่งปีแล้ว แต่ไม่เคยเห็นสาวน้อยคนนี้มาก่อนเลย

“ลง เธอเป็นใคร?”

“แก ไม่ต้องพูดมาก? ขอโทษมิสเจี่ยนเดี๋ยวนี้!”

เขาถูกผู้เป็นลุงดุเป็นครั้งแรก

ไม่ว่าผู้ชายคนนี้จะซื่อบื้อแค่ไหน แต่เขาก็ตระหนักถึงความจริงจังของเรื่องนี้

ดังนั้น เขาจึงขอโทษเจี่ยนอีหลิงตามคําพูดของลุงตัวเอง

“ฉันขอโทษ”

ลุงของผู้ชายคนนั้นยิ้มแล้วพูดว่า “มิสเจี่ยน ผมจะรับผิดชอบค่ารักษาพยาบาลให้กับคนของคุณเอง ผมหวังว่าคุณจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับหลานชายของผม”

“ไม่ใช่ฉันที่พวกคุณต้องขอโทษ แต่เป็นพวกเขา” เจี่ยนอีหลิงกล่าว

ลุงของชายคนนั้นรีบดึงหลานชายของตัวเองออกมา เพื่อขอโทษอันหยางและหูเจียวเจียวอย่างรวดเร็ว

ผู้เป็นลุงรีบโค้งคํานับให้กับทั้งสองคน และผู้เป็นหลานชายก็โค้งคํานับตาม

“ฮึ!” อันหยางส่งเสียงฮึ! และขี้เกียจที่จะพูดอะไรออกมา

“ไปกันเถอะ” เจี่ยนอีหลิงพูดกับทั้งสองคน

ทั้งสามคนได้จากไปแล้ว และชายที่ทะเลาะกับอันหยางก็รีบถามลุงของตัวเองทันที “ลุง ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แล้วทําไมลุงต้องปฏิบัติกับเธอด้วยความเคารพขนาดนั้น นอกจากมิสเตอร์ฉินแล้ว ผมไม่เคยเห็นลุงนอบน้อมกับใครขนาดนี้มาก่อน”

“แกไอ้สารเลว ฉันเคยบอกแกแล้วใช่ไหม ว่าแกจะก่อปัญหาในเมืองหลวง ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องเหลวไหลอะไรก็ตาม ฉันสามารถช่วยแกได้ แต่มีเพียงตะกูลฉิน และตระกูลจ่ายเท่านั้นที่แกไม่ได้รับอนุญาตให้แตะต้องโดยเด็ดขาด!”

ผู้เป็นลุงจ้องหลานชายของตัวเองด้วยความโกรธ

เขาไม่มีลูก และในอนาคตเขาหวังให้หลานชายคนนี้ดูแลเขาจนแก่เฒ่า

“ผมรู้ แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มาจากตระกูลฉินและตระกูลจ่าย”