เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1227-1228

บทที่ 1227 อันหยางเจียวเจียว 1

ดูเหมือนว่าตระกูลเจี่ยนจะมีการพูดคุยกันไว้ตั้งแต่เช้า หลังจากที่คนหนึ่งร้องเพลงจบอีกคนก็ขึ้นเวที* และทําสงครามเวียน* กับจ่ายหวินเชิ่ง โดยไม่เปิดโอกาสให้จ่ายหวินเชิ่งอยู่กับเจี่ยนอีหลิงตามล่าพังก่อนแต่งงาน

(MjIHEER ร้องเพลงจบฉันก็ขึ้นเวที สํานวน เปลี่ยนมือ ผลัดกันไปเรื่อยๆ โดยทั่วไป ใช้สําหรับการเปลี่ยนแปลงอํานาจ เป็นการเสียดสีทางการเมือง มาจากนิยาย ความฝันในหอแดง) (fékk สงครามเวียน หมายถึง การที่คนหลายคนผลัดกันต่อสู้กับคนๆ เดียว หรือคนหลายกลุ่มผลัดกันต่อสู้กับคนกลุ่มเดียว ทําให้คู่ต่อสู้พ่ายแพ้ในการต่อสู้เนื่องจากความเหนื่อยล้า)

ตั้งแต่เช้าจรดค่ําจ่ายหวินเชิ่งได้พบกับเจี่ยนอีหลิงในระยะไกลโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ เจี่ยนหยุ่นน่าวรู้สึกกังวลเล็กน้อย “ย่าครับ อย่าทําให้นายท่านเชิ่งอารมณ์เสีย ถ้าเขาโกรธและหนีไป คนที่เสียใจก็คือน้องสาว”

“ถ้าเขาไม่สามารถทนต่อการทดสอบเพียงเล็กน้อยได้ หลานรักก็ไม่ควรแต่งงานกับเขา” ย่าเจี่ยนกล่าวว่า “ผู้ชายที่ต้องการแต่งงานกับหลานรักต้องมีความอดทน 100 % เขาต้องสามารถเกลี้ยกล่อมเธอได้หลังจากทําให้เธอไม่พอใจ หากเขาโกรธและจากไปทันทีที่มีอารมณ์เล็กน้อย เขาก็ห้ามทําร้ายหลานรักของฉัน ยังไงก็ตามฉันไม่สนใจว่าหญิงของคนอื่นจะเป็นอย่างไร แต่หลานรักของฉันนั้นดีกว่าคนอื่นแน่นอน” ย่าเจี่ยนท่าหน้าเย่อหยิ่ง

“ใช่แล้ว หลานรักของฉันใช่ว่าจะไม่มีใครต้องการ ถ้าเขาไม่สามารถทนกับบททดสอบเล็กๆน้อยๆนี้ได้ งั้นหลานรักของพวกเราก็ไม่จําเป็นจะต้องอยู่กับเขาอีกต่อไป อีกหน่อยจะมีคนต่อแถวยาวมาให้เลือก” ปู่เจี่ยนพูดอย่างไม่เกรงใจ

เมื่อปู่พูดอย่างนั้น เจี่ยนหยุ่นน่าวก็ไม่กังวลอีกต่อไป

อันหยางกลับมาที่เป่ยจิงอีกครั้งเพราะเจี่ยนอีหลิง

หลังจากลงเครื่องบินอันหยางมองท้องฟ้าของเป่ยจิงด้วยท่าทางที่เคร่งขรึมเล็กน้อย

เมืองนี้มีความทรงจําดีๆมากมาย ส่วนใหญ่เกี่ยวกับเธอ…

ตอนนี้…

เมื่อค่านวณเวลาแล้ว เธอน่าจะยังเรียนไม่จบ และถ้ากลับไปที่วิทยาลัย ไม่แน่ว่าอาจจะได้เจอเธออีกก็ได้

อันหยางเรียนไม่จบตามหลักสูตรปกติ เขาขอพักการเรียนและไปที่บ้านของปู่เพื่อช่วยดูแลสมาคม

เขาและหูเจียวเจียวเลิกกันก่อนที่เขาจะไปบ้านของปู่ทางตะวันตกเฉียงใต้

เมื่อคิดถึงหูเจียวเจียวใบหน้าของอันหยางที่ดื้อรั้นเอาแต่ใจอยู่เสมอก็มีสีหน้าเศร้าสร้อย

“พี่หยาง รถมาถึงแล้ว ไปกันเลยไหม?”

เสียงของผู้ติดตามที่อยู่ข้างๆเรียกความคิดของอันหยางกลับมา เขาเก็บความโศกเศร้าและขึ้นรถไป

อันหยางบอกตัวเองว่าเขามาเป่ยจิงในครั้งนี้ก็เพื่อบอสของเขาเป็นหลัก

ถึงแม้ว่าเขาจะได้พบกับหูเจียวเจียวโดยบังเอิญ แต่พวกเขาก็ควรจะเข้ากันได้เหมือนเพื่อนทั่วไป

ใช่ มันควรจะเป็นอย่างนั้น

อันหยางไม่ได้ไปที่โรงแรม แต่เลยไปรายงานตัวที่เจี่ยนอีหลิง

ตอนนี้เจี่ยนอีหลิงอาศัยอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลเจี่ยนในเป่ยจิง อันหยางจึงไปที่นั่น “บอสกลับมาแล้ว รู้สึกชินหรือยัง?” อันหยางถามด้วยความห่วงใยในชีวิตของเจี่ยนอีหลิงเป่ย จิงนั้นเปลี่ยนไปมากในช่วงสองปีที่ผ่านมา เขากลัวว่าเจี่ยนอีหลิงจะปรับตัวยังไม่ได้หลังจากกลับมา

“คุ้นๆนะ” ขนตายาวของเจี่ยนอีหลิงกระพือเล็กน้อย “อันหยางเรื่องของนายและเจียวเจียว…”

เจี่ยนอีหลิงรู้เรื่องที่สองคนเลิกรากันแล้ว

“นี่…เป็นเรื่องปกติของชายหนุ่มและหญิงสาวที่จะต้องพบพานแล้วแยกจากกัน” อันหยางกล่าวอย่างเฉยเมย

ในโลกนี้มีผู้ชายและผู้หญิงมากมาย

หลายคนเดินผ่านกันไปมา

อันหยางไม่อยากบอกเจี่ยนอีหลิงเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขาและหูเจียวเจียว “บอส ฉันผ่านเมืองเทิงหยวนก่อนมาถึงในครั้งนี้ และฉันน่าของพิเศษของเมืองเหิงหยวนมาให้บอสด้วย” อันหยางรีบเปลี่ยนเรื่องและสั่งให้ผู้ติดตามของตัวเองนํากล่องของที่ระลึกจากเมืองเหิงหยวนเข้ามา

ขณะที่อันหยางกําลังขนของอยู่นั้น หูเจียวเจียวก็ปรากฏตัวขึ้น

หูเจียวเจียวกําลังจะเข้าไปในห้องนั่งเล่น เมื่อเห็นอันหยางเธอจึงหยุดทันที

เมื่อพวกเขาสบตากัน บรรยากาศก็เริ่มอึดอัด

บทที่ 1228 อันหยางเจียวเจียว 2

“ฉัน……ฉันไม่รู้ว่าเขาจะมาถึงวันนี้” หูเจียวเจียวไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบกับอันหยางที่บ้านของเจี่ยนอีหลิงโดยบังเอิญ

เธอคิดว่าอันหยางไม่ได้อยู่ในเป่ยจิง

อันหยางเบือนหน้าหนีและพูดกับเจี่ยนอีหลิงว่า “บอส ฉันจําได้ว่ายังมีเรื่องอื่นๆ ที่ต้องจัดการก่อนที่ฉันจะมาเป่ยจิงครั้งนี้ มีภารกิจข้างนอกที่ฉันต้องทําให้เสร็จ ฉันขอตัวไปก่อน แล้วค่อยเจอกันใหม่”

เมื่ออันหยางพูดจบเขาก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

ราวกับว่ามีหมาป่า และเสือดาวกําลังไล่ตามเขาอยู่ข้างหลัง

หูเจียวเจียวเมื่อเห็นอันหยางรีบจากไป ดวงตาของเธอก็หม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด

หลังจากนั้นไม่นาน หูเจียวเจียวก็กลับมาอารมณ์ดีอีกครั้ง เธอเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้มและพูดคุยกับเจี่ยนอีหลิงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอที่วิทยาลัยเมื่อไม่นานนี้

“เจียวเจียว” เจี่ยนอีหลิงดูจริงจัง “มีอะไรให้ฉันช่วยไหม?”

“ไม่ ฉันไม่มีปัญหาใดๆ” หูเจียวเจียวหัวเราะอย่างฝืนใจ “ก็แค่เลิกกันเท่านั้น เป็นเรื่องปกติ ฉันกับเขาแยกกันมาปีกว่าแล้ว”

หูเจียวเจียวบอกว่าไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น แต่กระทั่งเจี่ยนอีหลิงที่มีความเข้าใจในการตีความไม่ดีนัก ก็ยังสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติจากสีหน้าและน้ําเสียงของเธอ

“อย่าพูดถึงเขาเลย” หูเจียวเจียวเปลี่ยนหัวข้อ “พูดถึงเธอและนายท่านเชิงดีกว่า”

หูเจียวเจียวยังคุยกับเจี่ยนอีหลิงเหมือนแต่ก่อน

เสร็จแล้วก็กลับไป

เธอดูเหมือนเดิม แต่บางครั้งเธอก็เหม่อลอย บางครั้งดวงตาของเธอก็เผยให้เห็นถึงความโศกเศร้าโดยไม่รู้ตัว

แต่เจี่ยนอีหลิงรู้สึกคลุมเครือว่ามีบางอย่างที่แตกต่างออกไปเกี่ยวกับเจียวเจียวที่ขี้อายและไร้เดียงสาและการเปลี่ยนแปลงนี้เกิดจากความสัมพันธ์กับอันหยาง

###

ปู่ของอันหยางมีฐานะสูงส่งทางตะวันตกเฉียงใต้

เมื่อตอนที่เจี่ยนอีหลิงอยู่ในหมู่บ้านจินสุ่ย แม้แต่พวกอันธพาลเล็กๆในหมู่บ้านก็รู้จักชื่อเสียงของอันหยาง เพราะอันหยางสืบทอดตําแหน่งประธานสมาคมจากปู่ของเขาและยังสืบทอดตําแหน่งของปู่โดยตรงอีกด้วย

ความขัดแย้งครั้งแรกระหว่างอันหยางและหูเจียวเจียวจนถึงขั้นเลิกรากันนั้นเกิดจากแม่ของอันหยาง

แม่ของอันหยางคัดค้านความสัมพันธ์ระหว่างอันหยางและหูเจียวเจียวอย่างหนักแน่น

ในมุมมองของแม่อันหยาง หูเจียวเจียวและครอบครัวของเธอเป็นเพียงชาวพื้นเมืองที่ร่ํารวย แต่ไม่มีสถานะและตัวตน

และหูเจียวเจียวต้องการจะมีหน้ามีตา อยากเก่ง แต่ไม่มีพรสวรรค์ ไม่มีอะไรที่แม่ของอันหยางจะชื่นชมได้

ด้วยเหตุนี้ หลังจากที่แม่รู้ว่าอันหยางและหูเจียวเจียวกําลังเดทกันอยู่ เธอจึงก้าวเข้ามาและต่อต้านความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองอย่างเด็ดขาด

การแทรกแซงของแม่ทําให้เกิดความทุกข์ใจอย่างมากต่ออันหยางและหูเจียวเจียวและความขัดแย้งระหว่างทั้งสองก็ค่อยๆปรากฏขึ้น

มีการทะเลาะวิวาทและความกดดันมากขึ้น หลายสิ่งหลายอย่างเริ่มที่จะเปลี่ยนความคิดของพวกเขา

ในที่สุดแม่ของอันหยางก็ไปพบพ่อแม่ของหูเจียวเจียวโดยตรง หูเจียวเจียวโกรธมากหลังจากรู้ว่าพ่อแม่ของตัวเองถูกคุกคาม

เธอมักจะขี้อายมาตลอด และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอโกรธ

เพื่อปกป้องครอบครัวของตัวเอง หูเจียวเจียวจึงตัดสินใจเลิกกับอันหยาง

หลังจากที่ทั้งสองเลิกรากันไป อันหยางได้ขอพักการเรียนและไปหาปู่ของเขาทางตะวันตกเฉียงใต้ เขายังรับตําแหน่งนายกสมาคมจากปู่ของเขาและทุ่มเทแรงกายทั้งหมดไปกับการทํางาน เพื่อให้ตัวเองลืมความสัมพันธ์กับหูเจียวเจียว

แต่เมื่อค่ําคืนเงียบสงัด เขายังคงคิดถึงหญิงสาวผู้ไม่กล้าหาญและไม่สูงส่ง แต่ทุ่มเทเพื่อปกป้องเพื่อนของเธอ

แต่ความคิดถึงนี้เก็บไว้ได้เพียงในใจเท่านั้น

ระหว่างเขากับหูเจียวเจียวไม่ใช่ความขัดแย้งธรรมดา แต่เป็นความขัดแย้งของสองครอบครัว