เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1209-1210

บทที่ 1209 การสร้างทีม 1

แจ้งข้อผิดพลาดในการอ่านนิยายเสียง

หลังจากยืนยันเรื่องการสร้างทีมแล้ว ห้องปฎิบัติการของลั่วไห่เซินสาขาเป่ยจิงก็ทําสารเคมีหายไปหนึ่งขวด

ยามีฤทธิ์กัดกร่อนอย่างรุนแรงสามารถเก็บไว้ในขวดแก้วสีน้ําตาลเท่านั้น หากสัมผัสกับผิวหนัง

ผิวหนังจะกัดกร่อนและเน่าเปื่อย ผลไม่แตกต่างจากกรดกํามะถันมากนัก

สิบนาทีหลังจากที่ยาถูกนําออกจากลั่วไห่เซินสาขาเป่ยจิง หลี่จั๋วเจียก็ได้รับข่าว การรักษาความปลอดภัยยาทั้งหมดของลั่วไห่เซินนั้นเข้มงวดมาก ขวดยาทุกขวดถูกสั่งทําพิเศษ มีเครื่องส่งสัญญาณผสมอยู่ด้านล่างของขวด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งขวดยาที่อันตราย ลั่วไห่เซินสามารถตรวจสอบที่อยู่ของยาได้ในทันทีและคอยตรวจสอบอย่างเคร่งครัด

เมื่อสักครู่นี้ ขวดยาเคมีถูกนําออกจากสาขาเป่ยจิงของลั่วไห่เซิน และสัญญาณก็ติดตามไปยังย่านที่อยู่อาศัย

ตามหมายเลขประจําเครื่องทําให้รูว่ายาที่ถูกนําออกไปเป็นขวดสารเคมีที่มีฤทธิ์กัดกร่อนสูง ซึ่งเป็นอันตรายสูง ทางโรงพยาบาลจะต้องรีบค้นหาตําแหน่งของสารเคมีนี้โดนด่วนเพื่อความปลอดภัย

ไม่นานจากข้อมูลตําแหน่งของสัญญาณ หลี่จั่วเจียพบว่าข้อมูลตําแหน่งนั้นสอดคล้องกับที่อยู่ที่ลงทะเบียนของพยาบาลฝึกหัดชื่อไปผิงผิงในโรงพยาบาล

ดังนั้น จึงสามารถตัดสินเบื้องต้นได้ว่ายาอาจถูกนําไปโดยพยาบาลฝึกหัด

หลี่จั๋วเจียรายงานเรื่องนี้ให้เจี่ยนอีหลิงและเจี่ยนหยุ่นโม่รู้ทันที

เมื่อวันหยุดสุดสัปดาห์มาถึง พนักงานของสาขาลั่วไห่เซินก็ขึ้นรถบัสของบริษัทไปยังจุดหมายปลายทางที่นี่มีภูเขาเขียวขจี ทั้งสี่ด้านล้อมไปด้วยเนินเขาเขียวชอุ่ม อากาศบริสุทธิ์

ทุกคนไปที่ป่าริมทะเลสาบและเริ่มกางเต็นท์

หลัวซิ่วเอินมีความสามารถในการกางเต็นท์มาก เธอกางเต๊นท์ได้อย่างรวดเร็ว

หลัวซิ่วเอินปัดฝุ่นในมือตัวเองและพอใจกับผลงานที่เธอทํา “เฮ้อ เต็นท์นี้มันดีจริงๆ ดีกว่าดูแลเด็กเยอะเลย!”

ในมุมมองของหลัวซิ่วเอิน เด็กคือปัญหาที่ยากที่สุดในโลก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กเล็ก

หลัวซิ่วเอินรู้สึกอิจฉาสาวๆบ้านคนอื่นมาก

เมื่อนึกถึงหน้าเจ้าเด็กน้อยที่บ้านเธอแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากยัดกลับไปเกิดใหม่

เจี่ยนหยุ่นน่าวตั้งเต็นท์กับเจี่ยนหยุ่นโม่ข้างเจี่ยนอีหลิงและหลัวซิ่วเอิน

เจี่ยนหยุ่นโม่กําลังทําอาหารในขณะที่หลัวซิ่วเอินและเจี่ยนหยุ่นน่าวกางเต็นท์

อาหารเที่ยงวันนี้เป็นบาร์บีคิวที่ทุกคนเตรียมวัตถุดิบมา

ทุกคนนําของมาวางไว้ และมีทุกสิ่งที่เขาต้องการ เขาต้องทําทุกอย่างเองทั้งหมด

พนักงานของลั่วไห่เซินสาขาเป่ยจิง จึงรวมตัวกันอยู่หน้าเตาบาร์บีคิวของพวกเขา

มีผู้คนจํานวนไม่น้อยที่มองเจี่ยนอีหลิงพวกเขาทั้งสี่คน

พวกเขาไม่ได้มุ่งเน้นไปที่เจี่ยนอีหลิง แต่เป็นเจี่ยนหยุ่นโม่และเจี๋ยนหยุ่นน่าว สองคนนี้ดูโดดเด่นเกินไป

โดยเฉพาะเจี่ยนหยุนโม่เขาก็เหมือนคุณชายที่สง่างามราวกับไม้หยก ท่าทางสูงส่งเหมือนกับต้นดอกจือหลัน*

*(**## แปลว่า ท่าทางสูงส่งเหมือนกับดอกคือหลัน มาจากเหรียญเสน่ห์ของขงจื้อ กล่าวถึงพรสวรรค์ ชายหนุ่มผู้มีบุคลิกสูงส่ง)

Zhilan (Ē) แปลตามตัวอักษรในภาษาอังกฤษ ว่า “ดอกไอริสและกล้วยไม้” หรือก็คือ “ดอกจือหลัน” แต่วลีนี้มีความหมายโดยนัย (หรือซ่อนอยู่) ของการเป็น “ตัวละครที่สูงส่ง ” Yushu (≠≠) วลีนี้มักใช้ในภาษาจีนกลางเพื่ออธิบายสุภาพบุรุษหนุ่มรูปหล่อหรือผู้มีความสามารถ)

นอกจากนี้เขายังเป็นสมาชิกของสถาบันและนักชีววิทยาที่มีชื่อเสียง

ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือพรสวรรค์ ล้วนแล้วแต่เป็นอันดับต้นๆทําให้คนมองไม่สามารถละสายตาได้

โดยเฉพาะผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงานในโรงพยาบาล ต่างก็อดใจเต้นไม่ได้

“หมอเจี่ยนหล่อเกินไปไหม?”

“ช่างดูอ่อนโยนจริงๆ”

“น่าอิจฉาจัง เจี่ยนอีหลิงมีพี่ชายหล่อขนาดนี้ ฉันตัดสินใจว่าชาตินี้จะทําความดีให้มากขึ้น หวังว่าสวรรค์จะส่งพี่ชายแบบนี้มาให้ในชาติหน้า ยังไงชีวิตนี้เป็นไปไม่ได้”

“พี่ชายเป็นไปไม่ได้ สามียังเป็นไปได้”

“ช่างมันเถอะ ฉันกับผู้ชายเขาเป็นไปไม่ได้แน่นิน ฉันจะรู้สึกว่าฉันทําให้อีกฝ่ายแปดเปื้อน”

บทที่ 1210 การสร้างทีม 2

“ความหวังยังมีอยู่ ยังไงตอนนี้เขาก็โสดเหมือนกัน คิดดูแล้วก็ไม่เห็นจะผิดอะไร”

“ความหวังยังมี แต่น่าเสียดายที่เป็นแค่จินตนาการ ทั้งหน้าตาและความสามารถของฉันไม่มีอะไรดีเลย คิดว่านี่เป็นละครรักน้ําเน่าเหรอ?”

สาวๆคุยกันเสียงเบา ส่วนใหญ่พูดติดตลกกัน ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ยังคงชื่นชมความหล่อของพี่ชายตระกูลเจี่ยน

ผู้หญิงส่วนใหญ่มุ่งความสนใจไปที่เจี่ยนหยุ่นโม่ ในขณะที่จางหยุนให้ความสนใจกับเจี่ยนหยุ่นน่าว

น่าจะเป็นความสัมพันธ์แบบชื่นชมชื่นชอบ เพราะชอบเพลงเจี่ยนหยุ่นน่าวก่อน แล้วค่อยเจอตัวจริงที่หลัง

ดังนั้น ในใจจางหยุน เจี่ยนหยุ่นน่าวย่อมดีกว่า

แม้แต่เฟยชิงและไป๋ผิงผิงก็ไม่มีข้อยกเว้น

“เจี่ยนอีหลิงช่างโชคดีจริงๆ พี่ชายหลายคนไม่เพียงแต่หน้าตาดี แต่ยังมีความสามารถอีกด้วย โดยเฉพาะเจี่ยนหยุ่นโม่คนนี้ ทั้งเป็นสมาชิกของโรงพยาบาลของเรา ว่ากันว่ามีสิทธิบัตรหลายฉบับอยู่ในมือเขา ค่าธรรมเนียมสิทธิบัตรเพียงอย่างเดียวมีค่าใช้จ่ายหลายสิบล้านในแต่ละปี ไป๋ผิงผิงไม่รู้ว่าเธอได้ยินข่าวมาจากไหน

แต่รู้สึกว่าข่าวนี้เป็นความจริงเพราะเจี่ยนหยุ่นโม่ได้ตีพิมพ์ผลงานวิจัยไปแล้วในช่วงต้นปีที่ผ่านมา

เฟยชิงมองไปที่เจี่ยนหยุ่นโม่ เธอไม่รู้ว่าทําไมในใจเธอถึงรู้สึกแปลกๆ

ไป๋ผิงผิงก้มหน้ามองกระเป๋าเป้สะพายของตัวเองที่สะพายไว้ด้านข้าง ด้วยสีหน้าแปลกๆ

ภายในกระเป๋าเป้มีขวดแก้วสีน้ําตาลอยู่ด้านใน

นี่เป็นของเฟ่ยชิงตอนที่ส่งเธอกลับบ้านในคืนนั้น และฝากมันไว้

เธอจําได้ว่าเฟยชิงบอกว่านี่เป็นยาฆ่าเชื้อที่เธอกําลังศึกษาอยู่ ผลการฆ่าเชื้อนั้นดีมาก แต่จะทําให้รู้สึกเจ็บอย่างรุนแรงเมื่อสัมผัสผิวหนัง ดังนั้นผลออกมาว่าไม่ได้ผล เลยไม่ได้สนับสนุนให้ผลิตมากนัก

แต่ไม่นานความสนใจของไป๋ผิงผิงก็กลับมาที่วัตถุดิบบาร์บีคิวที่อยู่ตรงหน้าเธอ และเธอก็คุยกับเฟียชิงและคนอื่นรอบตัวเธอตามปกติ

“พี่ชายรอง ให้ฉันช่วยทําอะไรไหม?” เจี่ยนหยุ่นน่าวอาสาช่วย

กว่าจะคว้าโอกาสมาได้ก็ยากเย็นแสนเข็ญ ต้องแสดงฝีมือออกมาให้ดีที่สุด

“นายช่วยสาวน้อยหั่นวัตถุดิบ”

“ได้”

เจี่ยนหยุ่นน่าววิ่งไปด้านข้างเจี่ยนอีหลิงอย่างกระตือรือร้น

“ไม่เป็นไร”

เจี่ยนอีหลิงถือมีดและตัดวัตถุดิบอย่างชํานาญ

ในตอนแรกหัวหน้าทีมคิดจะซื้อวัตถุดิบที่หั่นแล้วเพื่อเตรียมวัตถุดิบให้คนใหญ่คนโต แต่เพื่อนร่วมงานของบริษัทบอกว่าหมอของพวกเขาต้องการทํากันเอง

ในขณะนี้พวกคนใหญ่คนโตกําลังหั่นผัก พวกเขากําลังเล่นกายวิภาคกับไก่ เป็ด และปลาเหล่านี้เหมือนเป็นร่างมนุษย์

บางคนวิเคราะห์โครงสร้างกระดูกขณะตัดและหารือเกี่ยวกับอวัยวะ หลอดเลือด และเส้นประสาท

เจี่ยนหยุ่นน่าวหั่นไม่เป็น เลยต้องช่วยล้างผัก

“เสี่ยวน่าวมือนายไว้เล่นเปียโน ให้ฉันล้างผักดีกว่า”

“ไม่เกี่ยวอะไรกับมือฉันเลย ไม่เป็นไร” เจี่ยนหยุ่นน่าวเคยรักษามือของตัวเองเป็นสมบัติ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว

“อย่าๆๆ ฉันยังหวังให้นายและพี่หยู่ร้องเพลงในครั้งต่อไป!”

หลัวซิ่วเอินเรียกเจี่ยนหยู่หมินว่าพี่หมู่จนเคยชินแล้ว ต่อให้ทั้งคู่แต่งงานกันมีลูกก็ยังไม่ได้เปลี่ยน

หลัวซิ่วเอินโชคดีมาก หลังจากแต่งงานกันมาเป็นเวลาสองปีแล้ว สามีของเธอก็ยังเพอร์เฟ็กต์

“พี่สะใภ้ ให้ฉันจัดการเอง ฉันเป็นผู้ชาย” เจี่ยนหยุ่นน่าวอยากช่วย

“เป็นอะไรไป? ฉันให้นายนั่งลงเฉยๆ อย่าดื้อ!”

หลัวซิ่วเอินสั่งเจี่ยนหยุ่นน่าวให้ไปนั่งลง เจี่ยนหยุ่นน่าวก็ทําตัวเหมือนลูกเจี๊ยบและเชื่อฟังในทันที