เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1167-1168

##EX บทที่ 1167 การนวด 2

จ่ายหวินเชิ่งยิ้มดวงตาเต็มไปด้วยความเอ็นดู “สบายไหม?”

“อือ……” เจี่ยนอีหลิงตอบอย่างสะลึมสะลือ

เสียงที่เหมือนลูกแมว ตอนนี้ดูฟังแล้วนุ่มนวลและอ่อนหวานมากขึ้น ทําให้จ่ายหวินเชิ่งรู้สึกชา ที่กระดูกสันหลัง

แต่เจี่ยนอีหลิงซึ่งนอนอยู่บนเตียงเหมือนกับเต่า ไม่รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเสียงของตัวเองและยิ่งไปกว่านั้นไม่ได้ตระหนักว่าจ่ายหวินเชิ่งที่กําลังนวดให้เธอผ่อนคลายนั้น การที่ได้ยินเสียงเธอแบบนี้มีผลกับเขา

“ชุดนี้ของใคร?” ขณะที่จ่ายหวินเชิ่งนวดให้เจี่ยนอีหลิงเขาสังเกตว่าเสื้อผ้าที่เจี่ยนอีหลิงใส่เป็นเสื้อผ้าผู้ชาย ไม่ใช่ของเธอ

“ของพี่ชายรอง” ฉันไม่มีแรงจะพูดแล้ว วันนี้พลังงานหมด

“เธอใส่เสื้อผ้าของเขาทําไม?”

“สบายดี”

หลังจากฝึกมาทั้งวันร่างกายของเจี่ยนอีหลิงก็หมดแรง ตอนนี้เธอแค่อยากแต่งตัวหลวมๆสบายๆ

เสื้อยืดของเจี่ยนหยุ่นโม่นั้นเหมาะมาก

“ฉันก็มีเสื้อยืดแบบนี้เหมือนกัน” จ่ายหวินเชิ่งกล่าว

“อือ” ก็ไม่แปลกที่จะมีเสื้อยืดแบบนี้เพราะเขาใส่มาหลายวันแล้ว

“คราวหน้าเธอใส่ของฉัน”

“ไม่เหมีอนกันเหรอ?”

“ไม่ เพราะมีกลิ่นหอมของฉัน”

“หือ?”

ผู้ชายพูดได้ยังไงว่าตัวเองหอม?

อาเชิงไร้ยางอายมาก

แต่ตอนนี้เธอเหนื่อยมาก เธอจึงไม่ได้ว่าเขา

เจี่ยนอีหลิงเผลอหลับไปกับการนวดอันแสนสบายของจ่ายหวินเชิ่ง

จ่ายหวินเชิ่งนวดเจี่ยนอีหลิงไปสักพักแล้วพบว่าเจี่ยนอีหลิงนั้นหลับไป

“เธอไม่ระวังฉันเลยเหรอ?” น้ําเสียงของจ่ายหวินเชิ่งแผ่วเบาอย่างช่วยไม่ได้

จ่ายหวินเชิ่งบีบจมูกเล็กๆของเจี่ยนอีหลิง “เจ้าหนูน้อย”

จ่ายหวินเชิ่งห่มผ้าให้เจี่ยนอีหลิงและเห็นรอยแผลเป็นบนฝ่ามือเธอ

นิ้วของเขาค่อยๆลูบบนรอยแผลเป็นเก่านั้น

คิ้วของจ่ายหวินเชิ่งขมวดเล็กน้อย สองปีที่ผ่านมาเธอเป็นยังไงบ้าง แม้แต่มือที่เธอรักที่สุดก็ยังเป็นแบบนี้

จ่ายหวินเชิงวางมือของเธอเบาๆบนฝ่ามือของตัวเองแล้วนอนลงอย่างระมัดระวัง

คนจากตระกูลกู๊ดแมน ตระกูลเจี่ยน ตระกูลจ่าย ต่างก็ทยอยมาถึงเมืองเล็กๆทางตะวันตกเฉียงใต้อย่างเมืองรุ่ยหนาน

สถานที่สําหรับการแข่งขันถูกตั้งขึ้นโดยอันหยางและถูกจัดขึ้นที่สนามบาสเกตบอลภายใต้ชื่อสมาคมของพวกเขา

วันนี้มีคนมาค่อนข้างเยอะ คนที่มาจากตระกูลกู๊ดแมน ตระกูลเจี่ยน และตระกูลจ่ายบวกกับคนของสมาคมจงอี้ รวมทั้งบอดี้การ์ดที่ทุกคนนํามานั้น รวมแล้วมีประมาณร้อยกว่าคน และคนเหล่านี้ถือว่าเป็นคนที่มีหน้ามีหน้า

พวกเขารวมตัวกันที่นี่เพื่อเป็นสักขีพยานในการเดิมพันของมู่หรูไห่และจ่ายหวินเชิ่ง

ท่านผู้เฒ่าจ่ายน้ําตาไหลออกมาเมื่อเขาเห็นจ่ายหวินเชิ่ง

ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งต่อหน้าคนอื่นมากแค่ไหน แต่ต่อหน้าหลานชายของเขาแล้ว เขาก็เป็นเพียงท่านผู้เฒ่าที่ต้องการให้หลานชายเขามีสุขภาพแข็งแรงเท่านั้น
แต่หลังจากไม่ได้เจอกันมาครึ่งเดือน หลานชายของเขาก็เปลี่ยนจากการ
นอนเหมือนคนตาย อยู่บนเตียงคนไข้กลายเป็นดูสดใสและสดชื่นขึ้น

นั่นจะไม่ทําให้เขาร้องไห้ด้วยความดีใจได้อย่างไร?

ปู่เจี่ยนที่นั่งอยู่ข้างๆเขาก็เป็นเช่นเดียวกัน หลานรักหายไปสองปีเต็ม ในที่สุดตอนนี้เขาก็พบเธอ ดังนั้นจึงไม่ต้องพูดถึงว่าในใจเขาจะมีความสุขมากแค่ไหน ท่านผู้เฒ่าคนดังทั้งสองคนที่ทรงอํานาจและโด่งดังในบริษัทมาครึ่งชีวิต ต่างก็น้ําตาซึมโดยไม่รู้ตัว

แม้แต่ปู่ที่เย็นชาที่สุดของตระกูลเจี่ยนก็ยังเป็นแบบนี้ ก็คงไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงในตระกูลเจี่ยนว่าจะเป็นอย่างไร

บทที่ 1168 ตัดสินผู้ชนะหรือแพ้ 1

ตระกูลกู๊ดแมนมีคนมาไม่น้อย จริงๆแล้วเจี่ยนอีหลิงเชิญเพียงผู้อาวุโสจอร์จและอันนาเท่านั้น แต่สมาชิกคนอื่นๆก็มาด้วย เหตุผลหลักก็คือเข็มทิศ

พวกเขาหวังที่จะได้รับเข็มทิศจากเจี่ยนอีหลิงและไม่ต้องการให้เข็มทิศตกอยู่ในมือของมู่หรูไห่

มู่หรูไห่ปรากฏตัวในสนามบาสเกตบอลภายใต้การจ้องมองของทุกคน เขายิ้มอย่างอารมณ์ดี

ตามที่ทุกคนรู้เกี่ยวกับมู่หรูไห่ เมื่อเขายิ้มแบบนี้ แสดงว่าเขามีความมั่นใจอย่างมาก

ใช่ ผู้ชายคนนี้ไม่เคยทําธุรกิจที่ขาดทุน

มู่หรูไห่เดินตรงไปยังจ่ายหวินเชิ่ง “อาเชิ่ง นายคิดว่าจะส่งใครออกไปแสดงฝีมือบ้าง?”

“นายท่านจะเล่นกับนายด้วยตัวเอง” จ่ายหวินเชิ่งตอบกลับ

มู่หรูไห่หัวเราะ “อาเชิ่งยังเอาแต่ใจอยู่อีกหรือ? นี่คือการเดิมพันความมั่งคั่งของนาย ถ้านายไม่มีเงิน นายจะใช้อะไรเพื่อเลี้ยงดูภรรยาของนายในอนาคต?”

“หลานสะใภ้ของผู้เฒ่าจ่ายหาเงินเก่งมาก แต่นายท่านอาจจะต้องกลายเป็นเด็กน้อยในอนาคตและปล่อยให้หลานสะใภ้มาเลี้ยงดู”

มู่หรู่ไห่หัวเราะเยาะ แล้วมองขึ้นไปที่ท่านผู้เฒ่าจ่ายซึ่งนั่งอยู่ในหอประชุม “สวัสดีครับลุงจ๋าย” “นายอย่ามาเรียกฉันว่าลุง ฉันฟังแล้วน่าขยะแขยง อยากจะอ้วก” เมื่อท่านผู้เฒ่าจ่ายเห็นมู่หรูไห่ก็อยากจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะหลานสะใภ้สุดที่รักของเขาประสบอุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อน ทั้งตระกูลคงไม่มีใครสนใจเขา แล้วมู่หรูไห่จะหาโอกาสกําจัดพวกเขาได้ยังไง? ฝันไปเถอะ!

“ท่านลุงจ๋าย ตอนนี้อาเพิ่งได้เดิมพันทรัพย์สินทั้งหมดของเขากับผม คุณไม่กลัวเขาจะเสียทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลจ่ายให้กับผมหรอกหรือ? ตระกูลจ่ายของคุณจะต้องเป็นของผม” ท่านผู้เฒ่าจ่ายทําหน้าดูถูกเหยียดหยาม “นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่านายจะมีความสามารถเอาชนะหลานชายของฉันได้ไหม แล้วค่อยมาพูดค่านี้กับฉัน!”

มู่หรูไห่ยังคงยั่วยุต่อไป “ท่านลุงจ๋ายอย่าพูดเช่นนั้น คุณก็อายุมากแล้ว เรื่องบางเรื่องต้องเตรียมใจให้พร้อมก่อน”

“ไร้สาระมาก” เจี่ยนอีหลิงไม่พอใจและกระตุ้น “ได้เวลาเริ่มแล้ว”

ดังนั้นภายใต้การอุปถัมภ์ของสมาคมจงอี้ ชายชราอ้วน จ่ายหวินเชิ่ง และมู่หรูไห่ ได้จัดทําเอกสารเป็นลายลักษณ์อักษรซึ่งได้ให้ตระกูลกู๊ดแมนและสมาคมจงอี้เป็นพยาน

หลังจากเตรียมการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว การแข่งขันก็เริ่มขึ้น

มู่หรูไห่ให้อาหยงซึ่งเป็นผู้ติดตามของตัวเองออกไปแข่งขัน และตัวเองนั่งดูการประลองอย่างสนุกสนานบนเก้าอี้พักผ่อนข้างๆ

จ่ายหวินเชิ่งลงสนามด้วยตัวเอง เขาจูบลงบนแก้มของเจี่ยนอีหลิง “รอจนกว่านายท่านจะแข่งขันจบ”

เขาเดินไปที่ใจกลางของสนามบาสเกตบอล

ชายที่ชื่ออาหยงไม่แสดงสีหน้าใดๆเหมือนกับหุ่นยนต์ไร้อารมณ์

ทั้งสองยืนเผชิญหน้ากันรอคําสั่งของผู้ตัดสิน และกําลังจะลงมือ

การประลองจะสิ้นสุดลงเมื่อถึงจุดหนึ่ง ให้ใช้ได้แต่หมัดและเท้าเท่านั้น ไม่สามารถใช้อาวุธอื่นๆได้

การประลองกําลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ทุกคนในตระกูลจ่าย และตระกูลเจี่ยนต่างรู้สึกกระสับกระส่ายและกังวลอย่างมาก

สองปีที่แล้วเมื่อจ่ายหวินเชิ่งกําลังจะทะเลาะกับใครซักคน ท่านผู้เฒ่าจ่ายก็ยังตกใจกลัว ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ จ่ายหวินเชิ่งป่วยมาสองปีแล้ว สภาพร่างกายก็ไม่แข็งแรงนัก คนจากตระกูลจ่ายและตระกูลเจี่ยนก็ยังไม่รู้ว่าเขาหายดีแล้วกี่เปอร์เซ็นต์

“อี้เหิงควรได้รับอนุญาตให้มา เขาดื้อเกินไปจริงๆ” ย่าเจี่ยนกังวล

พวกเขาบอกเรื่องนี้กับจ่ายหวินเชิ่งระหว่างทางมาที่นี่ พวกเขาต้องการให้เจี่ยนอี้เหิงลงสนามแทนเขา แต่จ่ายหวินเชิงปฏิเสธ

อีกทั้งยังถามถึงความคิดเห็นของเจี่ยนอีหลิงอีกด้วย แต่เจี่ยนอีหลิงบอกว่าเธอสนับสนุนการตัดสินใจของจ่ายหวินเชิ่ง

ไม่ว่าพ่อแม่จะพูดอะไร ทั้งสองคนจะไม่เปลี่ยนใจ