เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1145-1146

บทที่ 1145 ผู้เฒ่าประหลาด 3

ผู้เฒ่าประหลาดคนนี้ดูเหมือนจะวิ่งสุ่มสี่สุ่มห้า แต่ในความเป็นจริง ทุกการเคลื่อนไหวเขาแม่นยํา ว่องไว และยืมแรงจากพวกบอดี้การ์ดของจ่ายหวินเชิ่งที่มีชื่อเสียงระดับโลก จนเหมือนกับฝูงไก่ที่ตรงหน้า และปล่อยให้เขาเล่นกับพวกมันไปเรื่อยๆ

ตอนแรกหยูซีคิดว่าพวกบอดี้การ์ดไม่ได้จริงจังเพราะฝ่ายตรงข้ามเป็นเพียงผู้เฒ่าประหลาดคนหนึ่ง

แต่เมื่อบอดี้การ์ดเริ่มหอบไปทีละคน หยูซีก็ได้ตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหา

ไม่ใช่ว่าพวกบอดี้การ์ดไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่ แต่ความสามารถของชายชราเหนือกว่าบอดี้การ์ดเหล่านี้

ผ่านไปครู่หนึ่ง ไม้กวาดของชายชราก็กระแทกบอดี้การ์ดร่างสูงให้ล้มลงกับพื้น ชายชราถือไม้กวาดและสาปแช่ง “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก จะรอกินขี้กันอยู่รึไง?” จ่ายหวินเชิ่งพูดกับเจี่ยนอีหลิงว่า “พวกเราไปกันเถอะ” เจี่ยนอีหลิงพยักหน้า

จากนั้นเธอก็เข็นรถเข็นของจ่ายหวินเชิ่ง และเตรียมที่จะกลับ เมื่อเดินผ่านหน้ากระท่อมของผู้เฒ่าประหลาดคนนี้ เจี่ยนอีหลิงพูดกับเขา “ไป๋จู๋* เหมาะสําหรับการปลูกในดินเค็มกับดินทรายด่าง คุณกําลังใช้ดินผิด” *(ไป๋จู่ 7 เป็นสมุนไพรจีนที่ช่วยเสริมม้ามและบํารุงชี่ ขจัดความชื้นและขับ ปัสสาวะ ระงับเหงื่อ กล่อมครรภ์ พบได้ในมณฑลเจ้อเจียง อันฮุย หูหนาน หูเป่ย)

พูดจบเจี่ยนอีหลิงเดินหน้าต่อไป

“เดี๋ยวก่อน” ชายชราตะโกนเรียกเจี่ยนอีหลิง “เธอเพิ่งบอกว่าไป๋จู่ควรปลูกในดินเค็ม ดินทรายด่างเหรอ? เธอรู้วิธีปลูกสมุนไพรไหม?”
“ก็นิดหน่อย” เจี่ยนอีหลิงตอบ

หยูซีดึงเจี่ยนอีหลิงและพูดว่า “เทพหลิงอย่าไปสนใจผู้เฒ่าคนนี้เลย เขาอารมณ์เสียเกินไป” ชายชรายังคงถามเจี่ยนอีหลิงต่อ “แล้วเธอบอกฉันได้ไหมว่าต้นดอกชีเย่* นี่ควรปลูกที่ไหน?” *(ต้นดอกชีเย่ ├I├— เป็นพืชสมุนไพรในวงศ์ Melanthiaceae มีสรรพคุณลดไข้ ส่วนหัวมีสรรพคุณแก้ปวด แก้อักเสบ และคลายกล้ามเนื้อ นําไปต้มแก้พิษงู แผลน้ําร้อนลวก รักษาโรคคอตีบและสมองอักเสบ มีถิ่นกําเนิดในประเทศจีน อนุทวีปอินเดีย และคาบสมุทรอินโดจีน)

เจี่ยนอีหลิงมองไปยังต้นดอกชีเย่ที่กําลังจะตายของชายชราและตอบว่า “มันชอบอุณหภูมิที่มีความชื้น ชอบอยู่ใต้ร่มเงา ทนต่อความหนาวเย็นและความแห้งแล้ง กลัวความเย็นจัดและ แสงแดด เหมาะที่จะปลูกในดินทรายที่มีสารอินทรีย์และฮิวมัสสูง เหมาะสําหรับปลูกที่ริมแม่น้ําชิงเปี้ยน และภูเขาที่ร่มรื่น”

ชายชราปลูกต้นดอกชีเย่ภายใต้ดวงอาทิตย์ แน่นอนว่ามันเติบโตไม่ได้

ชายชราหรี่ตาลง เปลี่ยนท่าทีที่ฉุนเฉียวก่อนหน้านี้ แล้วพูดกับเจี่ยนอีหลิงว่า “สาวน้อยคนนี้ เธอรู้วิธีปลูกสมุนไพรจริงๆ สินะ”

หยูซีรีบพูดขึ้น “เทพหลิงของพวกเราเป็นคนที่มีความรู้มากๆ!”

ชายชราแค่นเสียงเยาะเย้ย “เห็นแก่ที่เธอบอกเรื่องนี้กับฉัน ฉันจะพูดแนะนําดีๆ ว่าอย่ามาที่นี่เลย มันไม่ดีกับพวกเธอหรอก”

ที่ต้องไล่พวกเขาออกไป ก็เพื่อประโยชน์ของพวกเขาเอง

ไม่อย่างนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาจะไม่มีที่สําหรับร้องไห้ด้วยซ้ํา

“คุณอยากจะบอกว่าที่นี่มีงูหรือเสือล่ะ?” หยูซีไม่เข้าใจความหมายของชายชรา

ทําไมพวกเขาถึงยังอยู่ไม่ได้? ถ้าพวกเขาอยู่ไม่ได้ แล้วผู้เฒ่าคนนี้จะอยู่คนเดียวได้เหรอ? มันเป็นเรื่องตลกรึไง?

“ได๋” เจี่ยนอีหลิงไม่ได้ถามอะไรมาก และตอบตกลงทันที

เจี่ยนอีหลิงหันหลังเตรียมจะจากไป ชายชราถามอย่างไม่เต็มใจว่า “สาวน้อย เธอยังรู้อะไรอีกไหม ถ้ารู้ก็ช่วยเอากระดาษสักแผ่นมาเขียนให้ฉันหน่อยได้รึเปล่า?”

เขาปลูกสมุนไพรมาหลายปีแล้ว แต่ปลูกได้ไม่ค่อยดีนัก ตอนนี้เขามีงานอดิเรกเป็นการปลูกสมุนไพร ปกติก็ไม่มีใครที่จะสามารถพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ได้ วันนี้หาได้ยากยิ่งที่เจอคนเข้าใจเรื่องพวกนี้ ชายชราจึงไม่อยากปล่อยโอกาสไปง่ายๆ

หยูซีกลุ้มใจ “ท่านผู้เฒ่า เมื่อกี้คุณพึ่งไล่พวกเราไป ทําไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนไปรั้งไม่ให้เทพหลิงของพวกเราไปล่ะ”

“แล้วจะทําไม? ในเมื่อคนแก่อย่างฉันมีความสุข!” ชายชราไม่รู้สึกอายเลยสักนิด “ฉันขอบอกเธอไว้ก่อนนะสาวน้อย ฉันไม่ได้จะเอาข้อมูลของเธอไปเปล่าๆ คนที่นั่งอยู่บนรถเข็นตรงหน้าเธอ ฉันก็สามารถช่วยรักษาเขาได้

หยูซีไม่เชื่อคําพูดของชายชรา อีกฝ่ายไม่รู้ด้วยซ้ําว่านายท่านเชิ่งป่วยเป็นอะไร กล้าพูดว่าจะรักษาเขา ช่างเหลวไหลสิ้นดี

“ท่านผู้เฒ่า คุณอย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย” หยูซีโน้มน้าว

ชายชรา มหาเสียง ฮึ! เบาๆ “คนแก่อย่างฉันบอกว่าสามารถรักษาเขาได้”

ไม่รอให้เจี่ยนอีหลิงตอบ ชายชราก็เดินตรงไปที่จ่ายหวินเชิ่ง

บอดี้การ์ดก้าวเข้าไปขวางเพื่อหยุดเขา แต่ชายชราก็ล้มเหล่าบอดี้การ์ดลงด้วยการโจมตีแค่สามครั้ง

เร็วกว่าการตีไม้กวาดเมื่อครู่นี้เสียอีก

ดังนั้น ชายชราคนนี้ต้องซ่อนของดีอยู่แน่นอน!

บทที่ 1146 ผู้เฒ่าประหลาด 4

เป็นไปได้ยังไง?

ความแข็งแกร่งของชายชราคนนี้สูงเกินไปหน่อยไหม?

ในความจําที่มีต่อเจี่ยนอี้เหิง เจี่ยนอีหลิงไม่ได้พูดเกินจริง

หยูซีมีสีหน้าตกใจอย่างอดไม่ได้

ในหมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขาที่ห่างไกลแบบนี้ พวกเขาได้พบกับสุดยอดปรมาจารย์เช่นนี้จริงหรือ?

บอดี้การ์ดไม่สามารถหยุดชายชราได้ เมื่อชายชรามาถึงด้านหน้าของจ่ายหวินเชิ่ง เขาก็ยื่นมือออกไปจับชีพจรของจ่ายหวินเหิ่ง

จ่ายหวินเชิ่งไม่ได้ขัดขืน เขาให้ชายชราตรวจชีพจรตัวเอง

ชายชราจับชีพจรจ่ายหวินเชิงอย่างจริงจัง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เงยหน้าขึ้นมองจ่ายหวินเชิงด้วยความประหลาดใจ

“ทําไมเธอถึงมีชีพจรแปลกแบบนี้ได้?”

ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นแค่คนป่วยธรรมดา แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับเกินความคาดหมายของชายชรา

มันแปลกมากที่เขาสามารถตรวจหาชีพจรของจ่ายหวินเชิ่งได้ ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าชายชราคนนี้ มีความสามารถจริงๆ

ชายชราขมวดคิ้ว ครุ่นคิดอย่างจริงจัง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเจอชีพจรแบบนี้

ถ้าจะบอกว่าชีพจรเขาผิดปกติ แต่เขาก็ยังแข็งแรงและมีกําลัง แต่ถ้าบอกว่าชีพจรเขาดูแข็งแรงดี มันก็ต่างจากคนปกติโดยสิ้นเชิง

ตอนนี้ชายชรารู้สึกลําบากใจ เดิมทีเขาคิดว่าเป็นอาการป่วยธรรมดา แต่คิดไม่ถึงว่า สถานการณ์จริงจะซับซ้อนถึงเพียงนี้ แม้แต่เขาก็ยังช่วยอะไรไม่ได้เลย

คิดไปคิดมา ตัวเองก็พูดออกไปแล้ว ถ้าหากปล่อยเรื่องนี้ไป ก็เท่ากับตบหน้าตัวเองชัดๆ คนหน้าหนาอย่างเขาจะพูดจาไม่น่าเชื่อถือต่อหน้าคนรุ่นหลังได้ยังไง? แบบนั้นจะไม่ถูกหัวเราะเยาะจนตายหรอกเหรอ?

หลังจากนั้นไม่นาน ชายชราก็ถามขึ้น “พวกเธออาศัยอยู่แถวนี้ใช่ไหม? บอกที่อยู่มา แล้วฉันจะไปหาพวกเอง พวกเธอจะอยู่ที่นี่ไม่ได้”

หยูซีกระซิบกับเจี่ยนอีหลิง “เทพหลิง การระวังผู้อื่นนั้นไม่ควรขาด* ผู้เฒ่าคนนี้แปลกมาก…..” * (BAZZ DJ แปลว่า การระวังผู้อื่นนั้นมิควรขาด มาจากสุภาษิตจีน “# /Zt7p], bj AZU-DJL. ” แปลว่า “ไม่ควรคิดร้ายใคร แต่พึงระวังคนคิดร้ายเรา จิตใจคิดร้ายผู้อื่นมิพึงมี การระวังผู้อื่นมิควรขาด” สุภาษิตจีนโบราณนี้สอนให้ รู้จักป้องกันตนเอง อย่าประมาทไว้ใจคนจนเกินไป ค่านี้เป็นอมตะไม่มีวันล้าสมัย)

เจี่ยนอีหลิงรู้ว่าชายชราคนนี้แปลกประหลาด

แต่ด้วยพละกําลังอันน่าทึ่งที่ชายชราเพิ่งแสดงให้เห็น วันนี้หากเขาต้องการที่จะทําอะไรผู้คนจริงๆ พวกบอดี้การ์ดก็ไม่สามารถหยุดเขาได้ แม้เขาจะไม่ต้องทําอะไรมากก็ตาม เจี่ยนอีหลิงตอนนี้มีวิธีรักษาจ่ายหวินเชิ่งแล้ว แต่ถึงก็ยังไม่แน่ใจนัก หากมีหนทางอีกทางหนึ่ง ก็เท่ากับมีความหวังมากขึ้น เธอยินดีที่จะลอง

“เราพักอยู่ที่บ้านของผู้หญิงที่ชื่อจินจิ่น ในหมู่บ้านจินฮุ่ย” เจี่ยนอีหลิงตอบ

“จินจิ่นสินะ อื้ม ฉันรู้จักยัยหนูนั่น ได้ พวกเธอกลับไปเถอะ แล้วฉันจะไปหาทีหลัง” ตอนแรกชายชราต้องการเพียงแลกเปลี่ยนประสบการณ์การปลูกสมุนไพรจากเจี่ยนอีหลิง แต่ตอนนี้เขาสงสัยเกี่ยวกับสภาพร่างกายของจ่ายหวินเชิ่งอย่างมาก

หลังจากพูดจบ ชายชราก็เริ่มไล่คนออกไปอีกครั้ง และไม่ยอมให้พวกเจี่ยนอีหลิงอยู่หน้ากระท่อมเขานานๆ

เป็นคนแก่ที่ประหลาดจริงๆ

ไม่รู้ว่ากระท่อมที่ทรุดโทรมเขามีสมบัติล้ําค่าแค่ไหน ทําไมถึงไม่ชอบให้คนอื่นเข้าใกล้

เมื่อกลับมาถึงบ้านของจินจิ่น เจี่ยนอีหลิงก็ถามจินจิ่นเกี่ยวกับชายชราประหลาด

“เธอไม่เคยเห็นเขามาก่อนเหรอ?” จินจิ่นถามกลับ

“ฉันเหรอ? ท่าไมเธอถึงถามอย่างนั้นล่ะ?”

“เพราะเธอกลิ้งลงมาจากที่นั่น อยู่ตรงด้านล่างของน้ําตก ฉันคิดว่าอย่างน้อยเธอน่าจะเคยไปที่นั่นมาก่อน และน่าจะเห็นผู้เฒ่าคนนั้นแล้ว” จินจินตอบ

เจี่ยนอีหลิงกลิ้งลงมาจากตรงไหน?

ด้านหนึ่งของน้ําตกเป็นเนินเขาสูงชัน และเต็มไปด้วยเถาวัลย์หนาม

เจี่ยนอีหลิงเห็นมันตอนที่อยู่ใกล้น้ําตก แต่ไม่เคยคิดเลยว่าพุ่มไม้หนามนั่นจะทําให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บ

“ฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อน” เจี่ยนอีหลิงส่ายหน้า

“พวกเราเรียกผู้เฒ่าคนนั้นว่า ผู้เฒ่าซุน แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาชื่ออะไร เขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านจินสุ่ย ตั้งแต่ที่ฉันยังเด็ก เขาอาศัยอยู่ในกระท่อมกับปู่ของเขา แล้วต่อมาปู่ของเขาก็จากไปเลยเหลือเขาเพียงคนเดียว ได้ยินจากคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้านว่าเขาออกจากหมู่บ้านไปสักพักแล้ว อยู่ข้างนอกเป็นสิบปี พอกลับมาก็ไม่เคยออกไปอีกเลย”

จินจิ่นรู้แค่นี้เท่านั้น เธอไม่ค่อยได้ติดต่อกับผู้เฒ่าประหลาดคนนี้ ส่วนใหญ่ก็ฟังมาจากคนในหมู่บ้าน