เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1139-1140

บทที่ 1139 วิธีกระตุ้น 1

“ถ้านายหายดีแล้ว ฉันค่อยให้นายปกป้องอีกดีไหม? ตอนนี้ฉันอยากปกป้องนาย ไม่ว่านายจะเป็นยังไง นายคืออาเชิงของฉัน”

เจี่ยนอีหลิงอ้อนวอนเสียงเบา

เสียงของเธอนุ่มนวลและอ่อนโยน

ขณะที่พูดอ้อนวอน เสียงนั้นก็ดังอยู่ในหูของจ่ายหวินเชิ่งเหมือนลูกแมวน้อยตัวหนึ่ง

จ่ายหวินเชิ่งไม่สามารถปฏิเสธเจี่ยนอีหลิง และไม่สามารถปฏิเสธสายตาของเธอได้ “ฉันจะให้ความร่วมมือกับการรักษาของเธอ แต่การนวดนี้ เธอหาผู้ชายคนอื่นมานวดแทนก็ได้” จ่ายหวินเชิ่งพูด “เธอก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน”

บนร่างกายของเจี่ยนอีหลิงมีบาดแผลมากมาย เธอยังต้องพักผ่อน ไม่ควรลําาบากเพื่อเขาแบบนี้

“ได๋” เจี่ยนอีหลิงสัญญา ตราบใดที่เขาเต็มใจทํา เรื่องพวกนี้ก็ไม่ใช่ปัญหา ที่หน้าต่าง เจี่ยนหยุ่นโม่กําลังเฝ้าดูเหตุการณ์ในห้อง

ฉนวนกันเสียงของบ้านจินจิ่นนั้นไม่ค่อยดี เจี่ยนหยุ่นไม่ได้ยินบทสนทนาของพวกเขาแล้ว เจี่ยนหยุ่นโม่ยืนอยู่นอกหน้าต่างครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปหาหลิวถึงที่อยู่ในรถบ้านตรงลานสนาม เนื่องจากไม่มีพื้นที่เพียงพอสําหรับการอยู่อาศัยชั่วคราว อันหยางจึงมีรถบ้านหลายคัน และจอดไว้ที่ลานบ้านของจินจิ่น หนึ่งในนั้นได้ถูกจัดเตรียมให้ทีมแพทย์จากลั่วไห่เซิน “พี่โม่มีอะไรรึเปล่า?”

“ฉันอยากให้นายช่วยหน่อย”

“พี่โม่ ถ้าพี่พูดว่าจะขึ้นภูเขากระบี่ลงทะเลเพลิง* หลิวถึงคนนี้ก็จะยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อพี่!” * (สํานวนจีน JJulık≠≠ แปลว่า ภูเขากระบี่ทะเลเพลิง หมายถึง สถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตราย) “ไปสารภาพรักกับน้องสาวฉัน”*

“เชี่ย? พี่โม่ พี่พูดว่าอะไรนะ? พี่สับสนเหรอ? นี่คือพี่โม่ตัวปลอมใช่ไหม? พี่โม่จะหาผู้ชายมาสารภาพรักกับน้องสาวตัวเองได้ยังไง? ถ้าผู้ชายคนอื่นมองคณบดีมากกว่านี้ คงเสี่ยงโดนตัดโค่นเป็นต้นไม้แน่ๆ พี่โม่ พี่คงไม่อยากตัดต้นไม้ แล้วให้ฉันเป็นกรณีพิเศษหรอกมั้ง? พี่โม่ขอบอกเลยนะ ถ้าอยากตัดต้นไม้ก็ไปได้เลย ฉันจะไปเอาขวานให้ เดินออกไปแล้วเลี้ยวขวา ไม่ต้องขอบคุณกัน และอย่าลากฉันลงน้ํา ฉันยังอยากมีชีวิตที่ดีอยู่นะ! ฉันยังแกล้งเวินเหยียนไม่พอเลย!”

“ฉันแค่อยากให้นายกระตุ้นคนที่นอนอยู่บนเตียง”

“หือ?” หลิวถิงอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเข้าใจความหมายของนั้น “โอ้ โอ้ โอ้ เข้าใจแล้ว! ฉันเข้าใจแล้ว! พี่โม่ พี่ไม่ต่อต้านเจ้าลูกหมาป่าตัวนี้ที่มายุ่งกับคณบดีของเราแล้ว แถมยังจะคิดจะจับคู่ด้วยใช่ไหม? ความรักที่พี่โม่มีต่อคณบดีของเราเพิ่มขึ้นอีกแล้ว ทิ้งความรักเล็กๆ ไปเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ ตามคํากล่าวที่ว่า ความรักไม่มีขอบเขต…”

“เก็บเวลาพูดของนายไว้พูดเรื่องสําคัญเถอะ”

“ไม่มีปัญหา ฉันสัญญาว่าจะทําให้คนตายกลับมามีชีวิต จากคนพิการจะกลายเป็นนักกีฬา! อย่างเช่นนายน้อยตระกูลจ่ายที่ตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง ยังไงก็ตาม ฉันจะทําให้เขาโกรธจนลุกขึ้นมาวิ่งกระโดดไปแปดร้อยเมตรเลย!”

หลังจากที่พูดจบ หลิวถิงก็วางงานในมือลง แล้ววิ่งออกไป

เจี่ยนหยุ่นโม่ไม่รู้ว่าเขาจะทําอะไร

หลิวถึงดูไม่น่าเชื่อถือเท่าไรนัก แต่เขาจะทําตามสิ่งที่รับปากไว้อย่างแน่นอน เรื่องนี้เจี่ยนหยุ่นโม่จึงไม่กังวล

ตอนเที่ยง เจี่ยนอีหลิงหยิบอาหารกลางวันเข้ามาสามอย่าง พร้อมกับซุปหนึ่งชามพร้อมรับประทาน

“กระเพาะเพิ่งฟื้นตัว จะดีกว่าถ้าทานอาหารอ่อนๆ แต่ถ้าใส่เนื้อสับลงไป ก็ควรเติมโปรตีนให้เหมาะสม”

เจี่ยนอีหลิงถือช้อนป้อนอาหารให้จ่ายหวินเชิ่งอย่างระมัดระวัง

จ่ายหวินเชิ่งมองไปยังใบหน้าเล็กๆ ของเจี่ยนอีหลิงที่มีรอยแผลเป็น

“หน้าเธอ มีอะไรที่ทําให้ดีขึ้นได้บ้าง?” จ่ายหวินเชิ่งเริ่มถามเรื่องของเจี่ยนอีหลิง “ประมาณหนึ่งสัปดาห์มันจะกลายเป็นรอยแผลเป็นจางๆ รอยแผลเป็นจะหายไปอย่างสมบูรณ์ต้องใช้เวลาประมาณครึ่งเดือนถึงหนึ่งเดือน ขึ้นอยู่กับร่างกายของแต่ละคน ซึ่งมีแตกต่างกันไป” “แล้วกระดูกที่หักล่ะ?”

บทที่ 1140 วิธีกระตุ้น 2

“ฉันแค่กระดูกร้าวยังไม่หักเลย ฉันอายุยังน้อยและมีความสามารถในการฟื้นฟูกระดูกที่ดีมาก รอยร้าวจะฟื้นฟูหายไปเองในหนึ่งสัปดาห์หรือประมาณนั้น”

หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เจี่ยนอีหลิงก็พูดต่อ “ตราบใดที่นายกินยาอย่างเชื่อฟัง ควบคุมอารมณ์เชิงบวก และมองโลกในแง่ดี นายจะฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว”

เจี่ยนอีหลิงมีสีหน้าจริงจัง และนําเสียงหนักแน่น จ่ายหวินเชิ่งไม่มีการตอบสนอง

เขาเคยเชื่อว่าตราบใดที่ตัวเองยังระมัดระวังพอ ก็ยังสามารถอยู่กับเธอไปได้หลายปี แต่ตอนนี้เขาไม่มีความมั่นใจแบบนั้นแล้ว

ระหว่างที่จ่ายหวินเชิ่งและเจี่ยนอีหลิงกําลังคุยกันอยู่ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เป็นหลิวถิงก็เดินเข้ามา

ปกติแล้วหลิวถิงมักจะปรากฏตัวต่อหน้าทั้งสองคนในชุดเสื้อกาวน์สีขาว และทําท่าเหมือนกำลังศึกษาวิจัย

แต่วันนี้ เขากลับเปลี่ยนไปใส่ชุดสูท ไม่อธิบายอะไรเกี่ยวกับการแต่งตัวดีแบบนี้ และยังมีช่อดอกกุหลาบอยู่ในมือ อีกหนึ่งดอกยังคาบอยู่ในปากเขา

ตั้งแต่หัวจรดเท้าเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่ไม่สบอารมณ์

“คณบดี นี่สําหรับเธอ”

เจี่ยนอีหลิงรับดอกกุหลาบมาอย่างงุนงง ใบหน้าเล็กๆ ของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

“เอาดอกไม้มาให้ฉันทําไม?”

“ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่รู้สึกว่าไม่ได้เจอเธอมาสองปีแล้ว เลยอยากบอกว่าคิดถึงเธอมากแค่ไหนในช่วงสองปีที่ผ่านมา”

หลิวถิงเปลี่ยนสีหน้า ท่าทางที่ดูขี้เล่นดูไม่เหมือนปกติ เขามองเจี่ยนอีหลิงด้วยสายตาที่เป็นประกาย นําเสียงสงบนิ่ง สีหน้าเคร่งขรึมอย่างไม่อาจคาดเดาได้

ดวงตาคู่นั้นลึกล้ําและมืดมน ซ่อนความรู้สึกมากมายที่ไม่เคยแสดงออกมา

เมื่อพูดเช่นนั้น หลิวถึงก็เหลือบมองจ่ายหวินเชิ่งบนเตียง ในทิศทางที่เจี่ยนอีหลิงมองไม่เห็นริมฝีปากเขาก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม

จ่ายหวินเชิ่งขมวดคิ้ว

เขาอ่านการยั่วยุในรอยยิ้มของหลิวถึงออก มันเป็นการยั่วยุของชายคนหนึ่งต่อผู้ชายอีกคน

“ขอบคุณ” เจี่ยนอีหลิงไม่ได้คิดไปในทางอื่น

“นี่สําหรับเธอด้วย ฉันรู้ว่าเธอชอบกินสตรอว์เบอร์รี” หลิวถึงหยิบขนมรูปหัวใจออกมาอีกชิ้นหนึ่ง ใส่ในกล่องพลาสติกใส ด้านนอกเคลือบด้วยแยมสตรอว์เบอร์รีสีแดง ดูแล้วเหมือนเป็นความรักสีแดงขนาดใหญ่

กุหลาบ ขนมหวานรูปความรัก ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมงานที่สนิทกันมากแค่ไหน ก็ให้ของสองสิ่งนี้ไม่ได้

เจี่ยนอีหลิงไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร แต่จ่ายหวินเชิ่งคงบอกว่าไม่เข้าใจไม่ได้

“ขอบคุณ”

“คืนนี้ฉันจะพาเธอไปดูหนัง” หลิวถึงพูดกับเจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง

“ดูหนังเหรอ?”

“อื้ม พี่โม่บอกว่าสองปีมานี้เธอคงไม่ได้พักผ่อนดีๆ เลย และตอนนี้เขาก็ยุ่งอยู่กับเรื่องอื่นอยู่เลยอยากให้ฉันพาเธอไปพักผ่อน”

เมื่อได้ยินแบบนั้น จ่ายหวินเชิ่งก็มองเจี่ยนอีหลิงอย่างกังวลโดยไม่รู้ตัว

เจี่ยนอีหลิงส่ายหน้า “ฉันจะอยู่กับอาเชิ่ง”

คําตอบของเจี่ยนอีหลิงทําให้จ่ายหวินเชิ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลิวถึงไม่ได้ถอยออกไปเพราะเหตุนี้ แต่พูดกับเจี่ยนอีหลิงแทน “งั้นก็ได้ เธอดูแลเขาต่อไปแล้วฉันจะมาชวนเธอวันหลังนะ”

หลิวถิงยิ้มให้เจี่ยนอีหลิงอย่างอ่อนโยน

ซึ่งต่างจากรอยยิ้มปกติที่ไร้หัวใจของเขามาก

รอยยิ้มที่อ่อนโยนนี้ จ่ายหวินเชิ่งพึ่งเห็นเป็นครั้งแรก

ถ้าจะบอกว่าหลิวถึงไม่คิดอะไรกับเจี่ยนอีหลิง จ่ายหวินเชิ่งไม่เชื่อหรอก

เมื่อตอนที่อยู่บนเกาะกั่วไห่เซิน หลิวถึงมีความเกลียดชังต่อจ่ายหวินเชิ่งไม่น้อย เจี่ยนหยุ่นไม่ลำบากใจต่อจ่ายหวินเชิ่ง หลิวถิงจึงเป็นคนทํางานแทน

หลิวถิงมองจ่ายหวินเชิ่ง และถามเจี่ยนอีหลิง “เขาจะเริ่มออกกําลังกายเลยไหม?”

“อือ” เจี่ยนอีหลิงจะเริ่มนวดให้จ่ายหวินเชิ่งวันนี้

“ต้องนวดกล้ามเนื้อไหม? ให้ฉันช่วยนะ” หลิวถึงอาสาช่วยนวดให้จ่ายหวินเชิ่ง

“ไม่จําเป็น”

ก่อนหน้านี้จ่ายหวินเชิ่งยังบอกให้เจี่ยนอีหลิงเปลี่ยนหาผู้ชายมาช่วยในการนวดอยู่เลย แต่ตอนนี้จ่ายหวินเชิ่งกลับปฏิเสธ

เจี่ยนหยุ่นโม่ : ฉันเสียสละหลิวถิง เพื่อความสุขของน้องสาว

TL: กร๊ากๆๆ ข่าอาเซิ่งจริงๆ อ้อ บรรทัดข้างบนเป็นคอมเมนต์ของ writer.