เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1137-1138

บทที่ 1137 แผนการเลี้ยงดูให้อุดมสมบูรณ์ 2

“อาเชิ่งกินไปแล้ว ในห้องครัวยังมีอยู่” เจี่ยนอีหลิงตอบตามความจริง หยูซีผงะไปครู่หนึ่ง เขายิ้มและพูดว่า “งั้นก็ดี ฉันจะไปกินที่ห้องครัว!” หยูซีวิ่งออกไป ไม่เสียใจเลยเพราะสูญเสียเกี๊ยวนึ่งไปแค่ครึ่งหนึ่ง นายท่านเพิ่งยอมกิน ย่อมดีกว่าสิ่งอื่นใด

อย่าว่าแต่เสียเกี๊ยวนึ่งเลย ต่อให้เสียค่าครองชีพครึ่งปีก็ไม่มีปัญหาอะไร หยูซีเมื่อมาถึงห้องครัว จินจิ่นยังคงยุ่งอยู่ในครัว

“คุณหนูจิน อย่าขยับอย่าขยับ ปล่อยให้ผมจัดการเรื่องล้างจานเอง!” “คุณ…ล้างจานได้เหรอ?” จินจิ่นเหลือบมองหยูซีอย่างสงสัย

ดูยังไงหยูซีก็ไม่เหมือนผู้ชายที่จะอยู่ในครัว

กลิ่นอาย ของเขาเต็มไปด้วยลูกชายของผู้สูงศักดิ์ และภูมิหลังเขาต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน คนแบบนี้ไม่น่าจะแตะต้องงานครัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการล้างจาน

พูดจบก็หยูซีพับแขนเสื้อทั้งสองข้างแล้วเริ่มล้างจาน

เมื่อเห็นว่าเขาทําแบบเดียวกัน จินจิ่นก็ไม่เกรงใจเขาแล้ว

ตอนที่เจี่ยนอีหลิงออกมาจากห้อง หยูซีก็ไกล้จะเสร็จแล้ว เลยเตรียมตัวไปเก็บผักที่สวนผักกับจินจิ่น

“เทพหลิง คุณอยากกินผักใบเขียวแบบไหนสําหรับมื้อกลางวันนี้ คุณจินกับฉันจะไปที่สวนผัก เพื่อเก็บผักที่สดที่สุด”

ข้อดีอย่างหนึ่งของการใช้ชีวิตในบ้านของจินจิ่นคือผักใบเขียวที่จินจิ่นปลูกในสวน

ทั้งไก่และเป็ดที่เธอเลี้ยงเพียงพอที่จะสามารถบํารุงร่างกายของผู้ป่วยทั้งสองได้

แน่นอนว่าหยูซีก็ไม่มีทางเอาของพวกนี้ไปเปล่าๆ เขาให้คนทําบัญชีไว้ แล้วจะเอาไปคืนให้จินจิ่นทีหลัง

อันที่จริง เงินจํานวนเล็กน้อยนี้ไม่มีความหมายสําหรับหยูซีเลย เหตุผลหลักที่จําได้ชัดเจนคือ ความเคารพในผลงานของจินจิ่น

“ขอฉันไปกับพวกเธอด้วยได้ไหม?” เจี่ยนอีหลิงถาม

จินจิ่นเหลือบมองรถเข็นที่เจี่ยนอีหลิงนั่งอยู่ “ถนนในสวนผักนั้นเดินไม่ง่าย และถ้ามันจม ต้องมีคนไปช่วยหามออกมา”

หยูซีรีบพูดว่า “ไม่เป็นไร เราไม่ขาดคน ถ้าเทพหลิงอยากไป ก็ไปกับพวกเราได้” จ่ายหวินเชิงกําลังนอนอยู่ในห้อง และได้ยินเสียงการสนทนาด้านนอก

เมื่อรู้ว่าพวกเขากําลังจะไปสวนผัก จ่ายหวินเชิ่งมองลงไปที่มือและเท้าของตัวเอง

มีความไม่พอใจอย่างหนึ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้

หลังจากที่เจี่ยนอีหลิงและคนอื่นๆออกไป จ่ายหวินเชิ่งก็เรียกคนเข้ามา

“ไปหาอะไรมาให้ฉันกิน” “จ่ายหวินเชิงกล่าว

เพื่อให้ร่างกายฟื้นตัวโดยเร็วที่สุด นอกจากกินยาแล้ว ก็คือเรื่องการกิน

“นายน้อย นายหญิงสั่งแล้ว เธอจะรับผิดชอบอาหารทั้งหมดของคุณ จึงห้ามไม่ให้พวกเราเตรียมอาหารพิเศษให้คุณ”

แน่นอนว่าคนรอบข้างจ่ายหวินเชิ่งฟังเจี่ยนอีหลิงแล้ว สิ่งที่เจี่ยนอีหลิงพูดนั้นได้ผลมากกว่าสิ่งที่จ่ายหวินเชิ่งพูด

จ่ายหวินเชิงบอกไม่ถูกว่าเป็นความรู้สึกแบบไหน

โกรธงั้นเหรอ?

ดูเหมือนจะไม่ใช่ทั้งหมด

เป็นการยากที่จะอธิบายความรู้สึกของการถูกควบคุม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ดูแลเขาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นกระต่ายที่เขาทําสูญหายไปเมื่อสองปีที่แล้ว

“นายท่านมีอะไรอีกไหม?”

บอดี้การ์ดยืนอยู่ที่หน้าประตูเพื่อรอคําสั่งเพิ่มเติมจากจ่ายหวินเชิ่ง

“ไปหาเธอที่สวนผัก อย่าปล่อยให้เธอล้ม” จ่ายหวินเชิ่งกล่าว

“นายท่านวางใจได้ นายหญิงไปสวนผัก ก็มีคนติดตามเธอไปแล้ว”

ไม่ต้องการคําสั่งเพิ่มเติมจากจ่ายหวินเชิ่ง บอดี้การ์ดส่วนตัวมีวิธีการปกป้องนายหญิงของพวกเขา

ในฐานะบอดี้การ์ดของตระกูลจ่ายพวกเขารู้ดีว่ามีเพียงนายหญิงของวกเขาได้รับการปกป้อง และคุ้มครองเท่านั้น ที่จะทําให้นายท่านของพวกเขาดีขึ้น

บทที่ 1138 แผนการเลี้ยงดูให้อุดมสมบูรณ์ 3

ยังไม่ทันถึงมื้อเที่ยง จ่ายหวินเชิ่งก็ได้กลิ่นอาหารแล้ว

บ้านเล็กของจินจิ่น กลิ่นของห้องครัวค่อนข้างจะเป็นจุดสนใจ แม้แต่ห้องนอนยังได้กลิ่นอย่างชัดเจน

ไม่เพียงเท่านั้น แต่เขายังสามารถได้ยินสิ่งที่เจี่ยนอีหลิง และคนอื่นๆ พูดในครัวอีกด้วย

“เทพหลิง นายท่านเชิ่งกินเนื้อได้ไหม?” หยูซีถามเจี่ยนอีหลิง

“ได้ กระเพาะและลําไส้เขาฟื้นตัวขึ้นเล็กน้อยแล้ว

เจี่ยนอีหลิงก่อนหน้านี้ เนื่องจากปัญหาหัวใจของจ่ายหวินเชิ่งยังไม่ได้รับการศึกษาอย่างละเอียดถี่ถ้วน จึงรักษาเขาตามแบบโรคหัวใจปกติ และไม่อนุญาตให้เขากินอาหารที่มีเนื้อสัตว์ และอาหารที่มีมันเยิ้มต่างๆ

ตอนนี้เจี่ยนอีหลิงเข้าใจแล้ว หลังจากนี้จะค่อยๆอนุญาตให้เขากินเนื้อ ปลา และอาหารชนิด

เธอต้องการที่จะทําให้เขาสมบูรณ์แข็งแรงอย่างช้าๆ และแข็งแรงขึ้น

“เทพหลิง ระวังอย่าเหนื่อยเกินไป แม้ว่าการดูแลนายท่านเชิ่งจะเป็นสิ่งที่สําคัญ แต่ตอนนี้ สุขภาพของคุณก็ไม่ค่อยดี” หยูซีอดไม่ได้ที่จะช่วยเตือน

โชคดีที่เจี่ยนหยุ่นโม่และคนอื่นๆมาอยู่ที่นี่ พวกเขาสามารถช่วยเหลือเรื่องทางการแพทย์ได้ “ฉันไม่เป็นไร การทําอาหารไม่เหนื่อย” เจี่ยนอีหลิงมีความสุขกับการทําให้สมองว่างขณะทําอาหาร “ฉันอยากพาจ่ายหวินเชิ่งกลับมา พรุ่งนี้ฉันจะพาเขาออกไปเดินเล่น ”

อาการของจ่ายหวินเชิ่งค่อยๆดีขึ้น และสามารถถอดเครื่องมือที่ติดกับเขาออกได้ภายในอีกสองวัน

สถานการณ์นี้สอดคล้องกับการวิจัยของเจี่ยนอีหลิงในช่วงสองปีที่ผ่านมา

ตราบใดที่เขาฟื้นตัว หัวใจของเขาก็สามารถทํางานได้ตามปกติ

“โอเคเลย ฉันจะเป็นบอดี้การ์ดให้พวกเธอ”

ไม่ใช่ว่าหยูซีต้องการเป็นมือที่สาม แต่ถ้าทั้งสองไม่มีใครอยู่ข้างๆ ไม่มีใครที่จะกล้าปล่อยพวกเขาออกไป

สิ่งที่พวกเขาพูดจ่ายหวินเชิ่งได้ยินทั้งหมด

พาเขาออกไปเดินเล่น คําพูดนี้ฟังแล้วเหมือนพาสัตว์เลี้ยงออกไปนอกบ้านอย่างบอกไม่ถูกเขาจะเป็นสัตว์เลี้ยงของเธอได้ยังไง?

จ่ายหวินเชิ่งเงยหน้าขึ้น เห็นแก้วน้ําข้างเตียง อยากลุกไปดื่มน้ําด้วยตัวเอง

แต่ร่างกายกลับไม่ค่อยมีแรงเท่าไหร่

สองปีที่หมิ่นเหม่อยู่กับความเป็นความตาย สองปีแห่งชีวิตบนเตียงในโรงพยาบาล ทําให้ร่างกายเขาไม่เป็นไปดังใจนึก

ให้ตายสิ

“นายกาลังหาอะไรอยู่? อยากดื่มน้ําหรอ?”

เจี่ยนอีหลิงนั่งอยู่บนรถเข็นเพิ่งเข้ามา เห็นจ่ายหวินเชิ่งยื่นมือออกไป

“เปล่า ออกกําลังกาย” จ่ายหวินเชิงดึงมือกลับ ทําสีหน้าเคร่งขรึม

เมื่อเห็นเธอเข้าใกล้ตัวเองทีละนิด จ่ายหวินเชิ่งก็ขมวดคิ้ว “เธอจะทําอะไร?”

“นวด” เจี่ยนอีหลิงกล่าว “เป็นการออกกําลังกายแบบวอร์มอัพ ก่อนที่นายจะเริ่มออกกําลังกาย”

เมื่อพูดถึงเจี่ยนอีหลิงเริ่มถอดเสื้อผ้าของจ่ายหวินเชิ่ง

ตอนนี้จ่ายหวินเชิ่งสวมชุดอยู่บ้านที่เป็นผ้าฝ้ายแท้ๆที่เจี่ยนอีหลิงต้องการ ซึ่งถอดง่าย แค่ดึงขึ้นก็ถอดออกทันที

กางเกงก็ถอดง่ายเช่นกัน เนื่องจากสายรัดเอวหลวมๆ และถอดออกได้โดยดึงลงมาด้านล่างตรงๆ

“อย่าขยับ!” จ่ายหวินเชิงกดเสียงเขา

“ทําไม?” เจี่ยนอีหลิงถาม

“เจี่ยนอีหลิง แม้ว่าตอนนี้ตัวฉันจะกลายเป็นแบบนี้ แต่ฉันก็ยังเป็นผู้ชายอยู่!”

เสียงทุ้มต่ํา และกดดัน ราวกับโกรธเคือง แต่ดูเหมือนจะไม่ทั้งหมด

“ฉันรู้” เจี่ยนอีหลิงไม่เคยคิดเลยว่าเขาไม่ใช่ผู้ชาย

จ่ายหวินเชิ่งเบือนหน้าหนี เพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของเจี่ยนอีหลิง “ฉันควรจะเป็นคนที่ปกป้องเธอ ไม่ใช่…”

จ่ายหวินเชิ่งทนไม่ได้ที่ตัวเองเป็นแบบนี้

เมื่อจ่ายหวินเชิ่งพูดจบ ก็รอคําตอบจากเจี่ยนอีหลิงเป็นเวลานาน

เมื่อมองย้อนกลับไป ก็เห็นเจี่ยนอีหลิงมองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ํา

แค่เหลือบมองครั้งเดียว จ่ายหวินเชิ่งก็ทนไม่ไหวแล้ว

เขาทนดูสายตาเธอไม่ไหว

“อย่าร้อง อย่าร้อง…” จ่ายหวินเชิ่งรีบปลอบใจ