เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1111-1112

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1111 ???????

จ่ายหวินเชิ่งมองเจี่ยนอีหลิงขึ้นเครื่องบิน หลังจากนั้นเครื่องบินก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ในตอนแรก เขาคิดว่ามันเป็นเพียงการลากันแค่ระยะเวลาสั้นๆ ธรรมดาทั่วไป

แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าสามชั่วโมงต่อมา เขาจะได้รับข่าวร้าย

เมื่อเครื่องบินที่กําลังบินอยู่เหนือมหาสมุทรแปซิฟิก ได้ขาดการติดต่ออย่างไม่ทราบสาเหตุ ข่าวเครื่องบินตกมาอย่างกระทันหัน ทําให้ทุกคนในตระกูลจ่ายและตระกูลเจี่ยนตกใจเป็นอย่างมาก

เครื่องบินตกเหรอ?

แล้วเจี่ยนอีหลิงล่ะ?

เจี่ยนอีหลิงที่อยู่บนเครื่องบินตอนนี้อยู่ที่ไหน?

ไม่ ไม่ จะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ!

ทั้งสองตระกูลส่งคนไปสืบหาข้อมูลในทันที และหวังว่าพวกเขาจะได้รับคําตอบโดยเร็ว พวกเขาหวังเพียงว่านี่อาจจะเป็นความเข้าใจผิด หรือสัญญาณการสื่อสารถูกรบกวนเท่านั้น หลังจากรออย่างใจจดใจจ่อเป็นเวลาถึงสี่ชั่วโมง เจี่ยนหยุ่นโม่ก็ได้ติดต่อมาจากโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน และยืนยันว่าเครื่องบินที่หายไปนั้นเป็นความจริง

ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เครื่องบินควรมาถึงโรงพยาบาลลั่วไห่เซินในเวลานี้

แต่ก็ไม่ถึง และที่สําคัญไม่มีใครติดต่อกับผู้คนบนเครื่องบินได้เลย

เครื่องบินที่บินออกจากเป่ยจิงพร้อมเจี่ยนอีหลิง ได้หายไปเหนือมหาสมุทรแปซิฟิก

ตระกูลเจี่ยนเกิดเรื่องวุ่นวาย จนนายหญิงผู้เฒ่าสลบไปทันทีที่รู้ข่าว

เวินน่วนสั่นคลอนไปทั้งร่าง ราวกับวิญญาณที่หายไป

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ จะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเสี่ยวหลิงทั้งนั้น! ไม่! ไม่!” เป็นน่วน ตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่ง และหันไปขอความช่วยเหลือจากเจี่ยนชูฉิงทันที “ชูฉิงนี่ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม? ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเสี่ยวหลิงใช่ไหม?”

แต่เจี่ยนชูฉิงไม่สามารถตอบได้

เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่านี่จะเป็นข่าวเท็จ แต่ตอนนี้ พวกเขาไม่สามารถติดต่อเครื่องบินที่มีลูกสาวของพวกเขาได้เลย!

เมื่อวานพวกเขายังตั้งตารอถึงอนาคต และฝันถึงงานแต่งงานของเจี่ยนอีหลิง แต่มาวันนี้ทุกอย่างกลับพังทลาย

เจี่ยนหยุ่นน่าวปฏิเสธอย่างสุดชีวิต “ไม่ มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ เสี่ยวหลิงจะต้องไม่เป็นอะไร ฉันยังไม่ได้ขอให้เธอยกโทษให้ฉันเลย และที่สําคัญพวกเรายังไม่ได้เริ่มต้นกันใหม่เลยด้วยซ้ํา…”

ดวงตาของเจี่ยนหยุ่นน่าวเต็มไปด้วยหยาดน้ําตา

เจี่ยนหยุ่นเฉิงกําลังนั่งอยู่บนโซฟา ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปทั้งร่าง และดวงตาสีแดงก่ําก็ไม่รู้ว่าจะมองไปที่ไหน

เจี่ยนอี้เฉินนั่งลงบนโซฟา…ทําไม? ทําไมน้องสาวถึงได้ตาย? เห็นได้ชัดว่าทุกอย่างได้เปลี่ยน ไปแล้ว ทั้งๆที่จัดการปัญหาทุกอย่างได้อย่างราบรื่น แล้วทําไมตระกูลของพวกเขาไม่สามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้?

ตระกูลจ่ายติดต่อทุกฝ่ายในทันที และส่งกองกําลังค้นหาจํานวนมาก อีกทั้งยังเสนอรางวัลที่สูงเพื่อเป็นการตอบแทน

คนเกิดมาต้องพบคน ตายก็ต้องเห็นศพ ต่อให้เครื่องบินตก ก็ต้องหาซากเครื่องบินให้เจอเพื่อค้นหากล่องดำ

ยังไงก็ตาม ไม่ว่าจะส่งคนออกไปค้นหากี่คน หรือจะใช้กําลังคนและทรัพยากรในการค้นหามากแค่ไหน

เครื่องบินล่านั้นดูเหมือนจะหายไปจากอากาศ และสูญเสียร่องรอยของมันไปทั้งหมด

ไม่มีซากเครื่องบิน ไม่มีกล่องดําา ไม่มีซากอะไรหลงเหลืออยู่เลย

ในที่สุด จ่ายหวินเชิ่งก็ล้มป่วย

เมื่อรู้ว่าเจี่ยนอีหลิงประสบอุบัติเหตุ จ่ายหวินเชิ่งก็ประสบภาวะหัวใจหยุดเต้น และถูกนําตัวไป โรงพยาบาลเพื่อช่วยชีวิตทันที

หลังจากนั้น เขาก็อาศัยอยู่แต่ในห้องไอซียู

ร่างกายของท่านผู้เฒ่าจ่ายทรุดโทรมลงทันที เขาเชื่อว่าหลานสะใภ้และหลานชายของเขากําลังประสบเหตุการณ์บางอย่าง คนหนึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง อีกคนก็กําลังตกอยู่ในอันตราย

โชคดีที่นายท่านรองจ่ายกลับมาทันเวลา เพื่อควบคุมสถานการณ์โดยรวม

นายท่านรองจ่ายที่เคร่งขรึมและเย็นชาอยู่เสมอ ก็ได้รับผลกระทบอย่างหนักเช่นเดียวกัน และ นี่เป็นครั้งที่สองในชีวิตของเขาที่แสดงออกถึงความเหนื่อยล้า ครั้งแรกคือตอนที่พี่ชายใหญ่จ่ายป๋อเชินของเขาเสียชีวิต

จ่ายจังคุนนั่งอยู่ในห้องทํางาน เขากําลังนั่งดูข่าวร้ายที่ลูกน้องของเขาส่งมาให้ครั้งแล้วครั้งเล่า และหลับตาลงด้วยความเจ็บปวด

เขาไม่กล้าแม้แต่จะบอกข่าวกับพ่อของเขา และคนในตระกูลเจี่ยน

ไม่ต้องพูดถึงจ่ายหวินเชิ่งที่ยังอยู่ในห้องไอซียู

ปล: ชื่อบท บทที่ 1111 เครื่องบินตก

บทที่ 1112 เกิดก็ต้องพบคน ตายก็ต้องเห็นศพ

ในวอร์ดจ่ายหวินเชิ่งตื่นขึ้นจากอาการโคม่า โดยมีท่านผู้เฒ่าจ่ายนั่งอยู่ข้างเตียงที่กําลังยุ่งอยู่กับหมอและพยาบาล

“ไปให้พ้น” จ่ายหวินเชิ่งไม่ยอมให้หมอและพยาบาลเข้ามา เขาไม่ต้องการให้ใครมาช่วยเขาในตอนนี้ จ่ายหวินเชิ่งแค่อยากรู้ว่ากระต่ายน้อยของเขาหายไปไหน

ท่านผู้เฒ่าจ๋ายร้อนใจกลัวว่าหมอและพยาบาลจะกระตุ้นจ่ายหวินเชิ่ง เขาจึงรีบบอกให้พวกเขาออกไปก่อน เพื่อขอเวลาเกลี้ยกล่อมหลานชายของตัวเอง

“อาเชิ่ง อย่าตื่นเต้น ค่อยๆพูด”

“บอกผมทีว่าเธออยู่ที่ไหน? เธออยู่ที่ไหน?”

จ่ายหวินเชิ่งหน้าซีดราวกับกระดาษ ริมฝีปากของเขาเป็นสีม่วง และบนเครื่องวัดแสดงให้เห็นว่าจังหวะการเต้นของหัวใจไม่สม่ําเสมอ มันค่อนข้างช้าและอ่อนแอ

เด็กสาวตัวน้อยของเขาที่โง่เขลาและพูดไม่ค่อยเก่ง ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกของตัวเอง แต่เธอกับคิดทุกอย่างเพื่อเขา พยายามทํางานอย่างหนักก็เพื่อเขา แล้วตอนนี้เธอหายไปไหนกัน? “อาเชิ่ง หลานต้องพักผ่อนก่อน เรื่องของอีหลิงเดี๋ยวปู่เป็นคนจัดการให้เอง” ดวงตาของท่านผู้เฒ่าจ่ายถูกปกคลุมไปด้วยหยาดน้ําตา

“ผมอยากรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน” จ่ายหวินเชิ่งต้องการรู้ที่อยู่ของเจี่ยนอีหลิง

“อาเชิ่ง ตอนนี้สุขภาพของหลานไม่ดี อย่าเพิ่งคิดถึงเรื่องพวกนั้นเลย”

แล้วท่านผู้เฒ่าจ่ายจะกล้าบอกความจริงกับจ่ายหวินเชิ่งได้ยังไง?

“แต่ผมอยากรู้” จ่ายหวินเชิ่งพูดด้วยน้ําเสียงบางเบา แต่การแสดงออกของเขากลับดื้อรั้นมาก “อาเชิ่ง!” ท่านผู้เฒ่าจ๋ายร้องไห้ออกมา “ปู่เชื่อว่าอีหลิงยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้ยังไม่พบศพของเธอ ฉะนั้นพวกเราก็ยังมีความหวัง”

จ่ายหวินเชิ่งจ้องมองอย่างว่างเปล่า “เธอสัญญาว่าจะกลับมา และผมจะขอเธอแต่งงาน” เขาพร้อมแล้ว

แค่รอเธอกลับมาและขอแต่งงาน พาเธอไปจดทะเบียนด้วยกัน แล้วก็จัดงานแต่งงานที่เรียบง่าย หลังจากนั้นก็มีลูกที่น่ารักกับเธอ

“อาเชิ่ง อีหลิงจะกลับมา ปู่ขอร้อง…ได้โปรดเข้มแข็งขึ้นเถอะนะ” ท่านผู้เฒ่าจ๋ายอ้อนวอนด้วยความเจ็บปวด
จ่ายหวินเชิงหลับตาลง

“อาเชิ่ง…อาเชิ่ง ได้โปรด…อย่าทิ้งปู่!” ท่านผู้เฒ่าจ่ายอ้อนวอนเสียงดัง

เขากลัวว่าจ่ายหวินเชิ่งจะล้มเลิกความคิดที่จะมีชีวิตอยู่ และไปกับเจี่ยนอีหลิง

จ่ายหวินเชิ่งไม่ขยับเขยื้อน ราวกับว่าความโกรธในร่างกายทั้งหมดของเขาถูกขจัดออกไปจนหมดสิ้น

ท่านผู้เฒ่าจ่ายพูดเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง “อาเชิ่ง เธอต้องมีชีวิตอยู่ ถ้าหากอีหลิงกลับมาแล้วไม่เห็นเธอ อีหลิงจะเศร้าเสียใจแค่ไหนลองคิดดู?”

ใช่ ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ และไม่เห็นเขา

กระต่ายน้อยร้องไห้ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ร้องไห้บ่อยนัก แต่เขารู้ดีถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว เธอจะต้องร้องไห้อย่างแน่นอน

เธออาจจะดูเย็นชา แต่ความจริงแล้วหัวใจของเธออ่อนโยนมาก

ถ้าเธอรู้สึกสงสารเขา เธอจะกอดเขาแน่น และกลัวที่จะสูญเสียเขาไป

“ผมจะรอเธอจนกว่าเธอจะกลับมา” จ่ายหวินเชิ่งกล่าว

“ใช่ ใช่ พวกเราจะรออีหลิงกลับมา หลังจากนั้นเธอต้องขออีหลิงแต่งงาน ซึ่งความปรารถนาของอีหลิง คือการมีลูกที่มีสุขภาพแข็งแรงกับเธอ เธอได้สัญญากับอีหลิงไว้แล้ว” หัวใจท่านผู้เฒ่าจ่ายปวดใจ

“เกิดก็ต้องพบคน ตายก็ต้องเห็นศพ”

“ดี ดี พวกเราจะต้องเจออีหลิงแน่นอน แต่เธอต้องสัญญากับปู่ก่อนว่า จนกว่าผลลัพธ์จะออกมา อย่าได้ยอมแพ้เด็ดขาด”

ท่านผู้เฒ่าจ่ายไม่รู้ว่าพวกเขายังมีความหวังอีกมากแค่ไหน

สามวันแล้วที่เครื่องบินและเจี่ยนอีหลิงได้หายไป ในกรณีนี้ โอกาสรอดชีวิตมีน้อยมาก

ถึงแม้ความหวังจะเหลือน้อยนิดแค่ไหน แต่ท่านผู้เฒ่าจ่ายก็จะมองหามัน