เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1083-1084

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1083 เวินเจ๋อเริ่มช่วยอีกครั้ง 3

เวินเจ๋อถอนหายใจตามท่าทางของผู้ใหญ่ “เฮ้อ…ใครจะรู้ว่าการใส่กุญแจมือพี่เขยจะเป็นเรื่องที่ยากขนาดนี้ และยังไม่สามารถมอมเหล้าหรือวางยาพี่เขยได้อีก มันยากเกินไป!” จ่ายหวินเชิ่งไม่เคยเห็นแม่ของเวินเจ๋อมาก่อน และไม่รู้ว่าป้าสามของเจี่ยนอีหลิงเป็นคนแบบไหน

เธอมักจะมีความคิดแบบนี้กับลูกชายและหลานสาวของเธองั้นเหรอ

“ไขกุญแจมือซะ” จ่ายหวินเชิ่งสั่ง

“โอ้ งั้นปล่อยมือผมก่อนสิแล้วผมจะหากุญแจให้” เวินเจ๋อกล่าว

จ่ายหวินเชิงไม่ได้ปล่อยมือทันที

เวินเจ๋อพูดต่อว่า “พี่เขยไม่ต้องกังวลว่าผมจะทําอะไรกับพี่เขยอีก ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมไม่สามารถเอาชนะพี่เขยได้ ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์”

จ่ายหวินเชิงจึงปล่อยมือ

เวินเจ่อถอยหลังไปสองสามก้าว

ในตอนนั้นเอง ก็มีร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากหลังม่านอย่างรวดเร็ว

“พี่อี้เหิงรีบกดเขาลงเร็ว” เวินเจ๋อเชียร์อยู่ข้างๆ

เจี่ยนอี้เหิงและจ่ายหวินเชิ่งต่อสู้กัน

ทั้งสองคนต่อยและเตะกันอย่างดุเดือด

เวินเจ๋อเบิกตากว้าง “บ้าเอ๊ย นี่มันรุนแรงเกินไปแล้ว ยังดีที่เมื่อครู่ไม่ได้สู้กับพี่เขยจริงๆไม่ อย่างนั้นแขนและน่องของฉันคงทนไม่ไหวแน่ๆ!”

เพื่อหลีกเลี่ยงการโดนลูกหลง และกลายเป็นปลาในบ่อที่น่าสงสาร เวินเจ๋อจึงรีบออกจากห้อง

เจี่ยนอีหลิงซึ่งเดิมอยู่ในห้องนั่งเล่นถูกเจี่ยนอี้เฉินหลอกไปที่ห้องของเขา เพื่อให้แน่ใจว่าฉากต่อสู้ของเจี่ยนอี้เหิงและจ่ายหวินเชิ่งจะไม่ถูกเธอพบเข้า

รอจนกว่าพี่อี๋เหิงจะทําสําเร็จ พวกเขาก็จะหลอกให้น้องสาวของเขากลับมาอีกครั้ง

แล้วก็…ฮีฮีฮี

เวินเจ๋อรออยู่ข้างนอกสิบกว่านาที และในที่สุดเสียงภายในห้องก็เงียบลง

เดินเข้าไปในห้องและมอง

พี่เขยในอนาคตที่น่าสงสารของเขาถูกใส่กุญแจมือไว้บนเตียงพร้อมตัวอักษร “ใหญ่” อยู่บนเตียง

“เจี่ยนอี้เหิง นายช่วยเด็กคนนี้ด้วยงั้นเหรอ?” จ่ายหวินเชิ่งถามเงี่ยนอี้เหิง

เจี่ยนอี้เหิงไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องชาวบ้านเลย เด็กคนนี้เล่นพิเรนทร์ โดยการร่วมมือกับเจี่ยนอี้ เฉิน เจี่ยนอี้เหิงจะเข้าไปเกี่ยวข้องได้อย่างไร?

“เจ้าเด็กนั่นเป็นคนจ้าง” เจี่ยนอี้เหิงตอบเบาๆแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไปจ้าง?

จ่ายหวินเชิ่งมองไปที่เวินเจ๋อ เวินเจ๋อยิ้มอย่างร้ายกาจ “ขอโทษนะพี่เขย เพื่อความสุขของพี่สาว ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากท่าผิดกับพี่เขยเท่านั้น”

“รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่สาวของนายถ้าทําแบบนี้?”

“นี่…ไม่รู้สิ แม่แค่บอกว่าให้มัดพี่เขยไว้ แล้วไปบอกพี่สาว แม่ยังบอกอีกว่าถ้าพี่หลิงยังจัดการไม่ได้ ให้ผมโทรหาแม่อีกครั้ง แล้วแม่จะส่งข้อมูลให้พี่หลิง”

ขณะที่พูด เวินเจ๋อก็สงสัยกับตัวเองขึ้นมา “แม่มีข้อมูลอะไรที่ไม่สามารถให้ฉันเห็นได้นะ แม่บอกว่าจะส่งให้พี่หลิงด้วยตัวเองงั้นเหรอ? เพราะเหตุนี้แม่ถึงเพิ่มข้อมูลติดต่อวีแชทของพี่หลิงเป็นพิเศษสินะ”

เวินเจ๋อกัดนิ้วและครุ่นคิดเป็นเวลาสามวินาที

“ช่างมันเถอะ มันไม่สําคัญหรอก ความปรารถนาของพี่หลิงนั้นสําคัญกว่า!”

เมื่อพูดจบเวินเจ๋อก็กระโดดโลดเต้นและวิ่งออกไป

หลังจากนั้นไม่นาน เจี่ยนอีหลิงก็เข้ามา

เมื่อประตูปิดลง ทั้งห้องก็เหลือเพียงสองคนเท่านั้น

ตาของทั้งคู่ประสานกัน บรรยากาศค่อนข้างคลุมเครือและแปลกประหลาดเล็กน้อย

เจี่ยนอีหลิงมาถึงข้างเตียง นั่งลง และยื่นมือออกไปจิ้มที่หน้าอกของจ่ายหวินเชิ่ง

กล้ามเนื้อหน้าอกนั้นแข็งกว่านิ้วของเธอมาก

“ปล่อยฉัน” จ่ายหวินเชิ่งพูดด้วยน้ําเสียงทุ้มต่ํา

“เสี่ยวเจ๋อไม่ได้ให้กุญแจฉันไว้” เจี่ยนอีหลิงกล่าว

เวินเจ๋อ เจ้าเด็กนี่!

บทที่ 1084 เวินเจ๋อเริ่มช่วยอีกครั้ง 4

“เธอไปบอกให้เขาเอากุญแจมา”

“เสี่ยวเจ๋อบอกว่าเมื่อฉันตั้งท้องลูก เขาถึงจะให้กุญแจแก่นายน่ะ”

เจี่ยนอีหลิงตอบอย่างเชื่อฟัง

จ่ายหวินเชิ่งเบิกตากว้าง กําหมัดแน่น แล้วดึงกุญแจมือออกอย่างแรง

มีความต้องการที่จะหักกุญแจมือโดยตรง

เจ้าเด็กปีศาจนั่นไม่รู้ด้วยซ้ําว่าตั้งท้องลูกคืออะไร!

เขาคิดว่าการตั้งท้องลูกจะใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงสองชั่วโมงงั้นเหรอ?

ไอ้เด็กบ้านี่!

“เขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอรู้” จ่ายหวินเชิ่งมองไปที่เจี่ยนอีหลิง

“อือ” เจี่ยนอีหลิงรู้

“ถ้าอย่างนั้น ปล่อยฉันนะ” จ่ายหวินเชิ่งมองเจี่ยนอีหลิงด้วยดวงตาที่แผดเผา “ฉันไม่อยากปล่อย” เจี่ยนอีหลิงให้คําตอบแก่จ่ายหวินเชิงในเชิงลบ

“ทำไม?”

เจี่ยนอีหลิงไม่ได้ตอบ แต่เอื้อมมือออกไปปลดกระดุมที่หน้าอกจ่ายหวินเชิ่ง
หนึ่ง สอง สาม…

แขนขาของจ่ายหวินเชิ่งขยับไม่ได้ ได้แต่มองเจี่ยนอีหลังตาปริบๆ
“อีหลิง……”

ไม่รู้ว่าทําไม จ่ายหวินเชิ่งรู้สึกค่อนข้างกระสับกระส่าย แต่ก็ยังมีความคาดหวังบางอย่างที่อธิบายไม่ได้

เสื้อถูกถอดออก

เผยให้เห็นหน้าอกที่ได้สัดส่วนและแน่นกระชับของจ่ายหวินเชิง

ผิวของเขาขาวซีด กล้ามเนื้อแน่น ไม่น่ากลัวเกินไป ไม่ผอม กําลังพอดี แบนราบและชัดเจน

นิ้วขาวเนียนของเจี่ยนอีหลิงสัมผัสหน้าอกของจ่ายหวินเชิ่ง

ตาของจ่ายหวินเพิ่งจับจ้องไปที่มือของเจี่ยนอีหลิง

ประสาทสัมผัสทั้งหมด ความคิดทั้งหมดจดจ่ออยู่ที่มือนั้น

ราวกับว่ามันไม่ได้สัมผัสตัวเขา แต่สัมผัสไปถึงหัวใจของเขา

ความคิดของจ่ายหวินเชิ่งไม่มั่นคงอีกต่อไป และเหตุผลก็เริ่มเปลี่ยน

จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

ในตอนนั้นเอง เงี่ยนอีหลิงก็หยิบของเย็นๆออกมาวางบนหน้าอกของเขา

หูฟัง!

ในเวลานี้ เธอหยิบหูฟังออกมา!

จ่ายหวินเชิ่งมองเจี่ยนอีหลิงฟังเสียงอย่างตั้งใจ เธอกําลังฟังเสียงหัวใจของเขา

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ไม่รู้ว่าจะโล่งใจหรือผิดหวังกันแน่

“เธอกําลังทําอะไร?” จ่ายหวินเชิ่งกัดฟันถามเงี่ยนอีหลิง

“นายเพิ่งต่อสู้กับพี่อี้เหิงไปนี่นา”

เจี่ยนอีหลิงกลัวว่าพวกเขาจะต่อสู้กันรุนแรงเกินไปและจะทําให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับหัวใจ

เวินเจ๋อและเจี่ยนอี้เฉินแอบฟังอยู่หน้าประตู

ในตอนนี้เจี่ยนอี้เฉินรู้สึกเหมือนกับมีกรงเล็บนับร้อยขีดข่วนหัวใจ

ไม่เพียงแต่คิดจะพังประตูเพื่อหยุดเรื่องภายในเท่านั้น แต่คิดไปคิดมาก็ถือว่าดีแล้ว ที่จะทําให้น้องสาวมีความสุข

เวินเจ๋อเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาอยากรู้จริงๆว่าเขาเกิดมาได้ยังไง

ความรู้ทั่วไปที่แม่ของเขาบอกให้ฟัง ถ้าแม่ของเขาบอกได้ไม่ชัดเจน ก็จะเรียกครูมาสอนให้ที่บ้าน

แต่มีเพียงความรู้ด้านนี้เท่านั้น ที่แม่ของเขาไม่ได้บอกอะไรกับเขา

ตอนแรกเจี่ยนอี้เฉินยังลังเลอยู่ว่าจะไปดีไหม กลัวว่าถ้าตัวเองฟังต่อไปคงอดลงมือไม่ได้แล้ว

ผลลัพธ์…

น้องสาวก็น่ากลัวเหมือนกัน

ตรรกะทางความคิดแตกต่างจากพวกเขาจริงๆ

เจี่ยนอี้เฉินตบไหล่ของเวินเจ๋อและพูดว่า “ช่างมันเถอะ ปล่อยผู้ชายคนนั้นไปซะ น่าสงสารจริงๆ ถ้าเขายังคุยกับน้องสาวต่อไป ฉันรู้สึกเหมือนว่าเขาจะหัวใจวายจริงๆ” ในตอนนี้ เจี่ยนอี้เฉินไม่ได้โกรธจ่ายหวินเชิ่งแต่รู้สึกเห็นใจเขานิดหน่อย

ในห้อง เจี่ยนอีหลิงยังคงตรวจร่างกายของจ่ายหวินเชิ่งอยู่

จริงจัง ได้มาตรฐาน จริงจัง ไม่มีสิ่งรบกวนสมาธิ

จ่ายหวินเชิ่งถามเงี่ยนอีหลิง “เธอจะยอมแพ้แล้วงั้นเหรอ?”

“ยอมแพ้อะไร?”

ยอมแพ้อะไรงั้นเหรอ? เธอทําอะไรลงไป!

“เวินเจ๋อเจ้าเด็กปีศาจมัดฉันไว้ที่นี่แล้ว เธอไม่คิดจะทําตามแผนหรอกเหรอ?”