เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ - ตอนที่ 1073-1074

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1073 เธอเบือนหน้าหนีและทําเป็นไม่รู้

3 ปีที่แล้ว หลังจากเหตุการณ์ลักพาตัวเจี่ยนอีหลิงและก่อนที่เจี่ยนอีหลิงจะไปต่างประเทศเวินน่วนได้ปรุงซุปให้เงี่ยนหยุ่นโม่และเจี่ยนอีหลิงทุกวัน

ในช่วงเวลานั้นฝีมือเธอดีขึ้นมาก

แต่ส่วนใหญ่เงี่ยนหยุ่นโม่จะกิน มีเพียงบางครั้งที่ปรุงได้ดีเงี่ยนหยุ่นโม่จะให้เงี่ยนอีหลิงได้ลิ้มรสด้วยกัน

วันนี้เจี่ยนอีหลิงเสนอที่จะดื่มซุปของเวินน่วน ในแง่หนึ่งถือเป็นสัญญาณที่ดีสําหรับเธอและเวินน่วม

จ่ายหวินเชิ่งกอดเงี่ยนอีหลิงไว้ในอ้อมแขนของเขาเบาๆ ปลอบโยนและให้กําลังใจเธออย่างเงียบๆ

ไช่ชิงเยว่รีบกลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลกู๊ดแมนในเขตชานเมืองของเป่ยจิง ทันทีที่เธอเข้าประตูมา เธอก็เห็นท่านผู้อาวุโสจอร์จ บอสของตระกูลกู๊ดแมน เขาดูน่าเกรงขามและเย็นชา ทําให้คนรู้สึกหวาดกลัว ในขณะเดียวกันลูซี่ก็ลงมาจากชั้นบน

“ผู้อาวุโส เกิดอะไรขึ้น?” ลูซี่ถามราวกับว่าเธอไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องถ่ายทอดสดของเจี่ยนอีหลิงเมื่อสักครู่นี้

“เมื่อครู่เธอไปหาเรื่องนายน้อย กับนายหญิงของตระกูลจ่าย เธอไม่รู้จริงๆหรือ?” ผู้อาวุโสจอร์จถามคําถามลูซี่อีกครั้ง

“ฉันไม่รู้ ” ลูซี่ตอบว่า “เธอกับนายน้อยและนายหญิงตระกูลจ่ายดูเหมือนจะเป็นญาติกัน? ถ้าอย่างนั้นก็เป็นเรื่องปกติที่เธอจะไปหา”

“ญาติเหรอ? ฉันคิดว่าเป็นเทศกาลซะอีก”

ลูซี่กล่าวว่า “ผู้อาวุโสหมายถึง…”

“ถ้าเธอเก็บคนแบบนี้ไว้ข้างกาย แสดงว่าเธออยากจะต่อต้านกับตระกูลจ่ายจริงๆ ใช่ไหม?” “ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น ฉันแค่ไม่ค่อยรู้เรื่องขนบธรรมเนียมและวัฒนธรรมของเป่ยจิงมากนัก แต่การมีเธออยู่ข้างๆ เธอสามารถให้คําแนะนําแก่ฉันได้”

“เมื่อเป็นแบบนี้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอจะต้องยุติการจ้างงานกับเธอคนนี้ และห้ามติดต่อกับเธออีก” ผู้อาวุโสจอร์จออกคําสั่งโดยตรง

ไช่ชิงเยว่มองไปที่ลูซี่เพื่อขอความช่วยเหลือ “โอเค” ลูซี่ตอบตกลง

ไช่ชิงเยว่วิตกกังวล “เธอ ลูซี่ เธอทําแบบนี้กับฉันไม่ได้ ฉันกําลังทําตามคําสั่งของเธอ ฉันไม่ได้ทาอะไรผิด”

“เธอกําลังพูดอะไร ที่เธอไปตระกูลจ่ายวันนี้เป็นธุระส่วนตัวของเธอและฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง” ลูซี่ปฏิเสธอย่างใจเย็น

ไช่ชิงเยว่หน้าซีด “ไม่ ลูซี่ เธอ เห็นได้ชัดว่าเธอ…”

ไช่ชิงเยว่ตระหนักได้ว่าตัวเองกําลังจะถูกลูซี่ทอดทิ้ง

ไช่ชิงเยวรีบหันไปหาผู้อาวุโสจอร์จและพูดว่า “มิสเตอร์จอร์จ ฉันไม่ได้ทําอะไรผิดฉันเพียงแค่ทำตามคําแนะนําของลูซี่ โปรดเชื่อฉัน! ”

ผู้อาวุโสจอร์จมองไช่ชิงเยว่ด้วยสายตาเย็นชา และไม่ได้ให้โอกาสเธออธิบายเพิ่มเติม

“ไล่เธอออกไป”

ผู้อาวุโสจอร์จสั่งให้รปภ.พาเธอออกไป

ไช่ชิงเยว่ขอความช่วยเหลือจากลูซี่อย่างไม่เต็มใจ แต่ลูซี่ไม่แม้แต่จะมองเธอ

เมื่อเธอกลับไป ไช่ชิงเยว่คิดว่าลูซี่จะเป็นที่หลบภัยให้เธอได้ แต่ไม่คิดว่าจะถูกไล่ออกมาภายในเวลาเพียงไม่กี่นาที

ตอนนี้หัวใจของไช่ชิงเยว่เต็มไปด้วยความกลัว เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเผชิญกับสถานการณ์แบบไหนหลังจากที่เธอสูญเสียลูซี่ไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอเพิ่งทําให้จ่ายหวินเชิ่งโกรธ

“ลูซี่ เธอท่าแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ฉันทําตามคําแนะนําของเธอแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคําสั่งของเธอ ฉันจะไม่กล้าไปรบกวนจ่ายหวินเชิ่งและเงี่ยนอีหลิงได้ยังไง เธออย่าเบือนหน้าหนีและแกล้งทำเป็นไม่รู้!

ขณะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากไช่ชิงเยว่ออกไป เสียงของเธอก็ยิ่งห่างออกไปทุกที ลูซีมีความผิดจนพบหน้าผู้อาวุโสจอร์จไม่ได้

“เธอบอกว่าสิ่งที่ไช่ชิงเยว่ทําไม่เกี่ยวข้องกับเธอใช่ไหม?” ผู้อาวุโสจอร์จถามลูซีอีกครั้ง

บทที่ 1074 ปฏิกิริยาของเจี่ยนอี้เฉินรุนแรงเกินไป

“ผู้อาวุโสเชื่อฉันเถอะ ฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในเรื่องนี้จริงๆ ฉันจะไม่ทําลายแผนธุรกิจของครอบครัวเพราะความสัมพันธ์ส่วนตัวเล็กน้อยของฉัน ได้โปรดเชื่อฉันด้วย”

แค่เพียงเพราะความรู้สึกที่มีต่อจ่ายหวินเชิ่ง ลูซี่คงไม่ไร้เหตุผลพอที่จะทําแบบนั้น

เข็มทิศของตระกูลท่าให้เธอขาดสติ

“จริงเหรอ? บางทีอาจมีอย่างอื่นที่ทําให้เธอทําอะไรที่ไม่มีเหตุผลและไม่สนใจสถานการณ์ทั้งหมด” ดวงตาของผู้อาวุโสจอร์จแหลมคม

“ฉันไม่มี ผู้อาวุโสโปรดเชื่อฉัน ”

“คราวนี้ฉันจะไว้ใจเธอ แต่ถ้าฉันรู้ว่าเธอโกหกหรือท่าผิดอย่างอื่น สุดท้ายเธอจะต้องกลายเป็นเหมือนพ่อของเธอ ”

“ฉันรู้ ผู้อาวุโสโปรดวางใจ ”

หัวใจของลูซี่เย็นเยียบราวกับลมหนาว

สําหรับตระกูลแล้ว เธอคือตัวหมากรุกที่สามารถทิ้งได้ทุกเมื่อ

เธอเป็นเหมือนน้าแข็งบางๆในบ้าน และถ้าเธอทําผิด พวกผู้อาวุโสก์พร้อมที่จะทิ้งเธอ

คนอื่นต่างอิจฉาที่เธอเกิดมาในตระกูลที่ร่ํารวยอย่างตระกูลกู๊ดแมน

แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเธอต้องเจอกับการแข่งขันที่โหดร้ายในบ้านหลังนี้

ผู้อาวุโสไม่มีความรักต่อเธอ มีแต่การสอนและความคาดหวัง

เช่นเดียวกับผู้อาวุโสจอร์จที่อยู่ตรงหน้าเธอ ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือญาติของเธอและเป็นน้องชายของปู่เธอ

สําหรับอาหารค่ํา เวินน่วนและเจี่ยนชูฉิงอยู่กับเจี่ยนอีหลิงและทานอาหารค่ํา

ทั้งคู่มองดูลูกสาวที่อยู่ตรงหน้า ทําให้ความอยากอาหารของพวกเขาดีขึ้นมาก

อาหารธรรมดาๆก็อร่อยขึ้นได้

เวินน่วมปรุงซุปด้วยตัวเอง ถึงแม้ว่ารสชาติจะธรรมดามาก แต่ก็โชคดีที่มันไม่ได้แย่

“แม่จะพยายามให้หนักขึ้นและจะพยายามทําให้อร่อยขึ้น” เป็นน่วนรู้ตัวเองว่ามีทักษะในการทําอาหารไม่ดี แต่ก็คิดจะทําเพื่อลูกสาวในอนาคต เวินน่วนก็เคยตัดสินใจไปเรียนและศึกษาฝีมือการทำอาหารสนองต่อความกังวลของเวินน่วน

เจี่ยนอี้เหิงกับเจี่ยนอี้เฉินก็อยู่ด้วย ทั้งคู่มากินข้าวที่บ้านเจี่ยนอีหลิงตามปกติ

เมื่อเจี่ยนอีหลิงกินไปสักพัก ทันใดนั้นเธอก็ใช้มือข้างหนึ่งกุมหน้าอกเอาไว้ เหมือนไม่สบายนิดหน่อย

“เสี่ยวหลิงเธอเป็นอะไรไป” เมื่อเห็นว่าเจี่ยนอีหลิงเอามือปิดหน้าอกเของตัวเองเจี่ยนอี้เฉินก็มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างมาก

“ไม่เป็นไร ”

“ฉันจะพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้” เจี่ยนอี้เฉินมีปฏิกิริยารุนแรงเกินไปเขาจับมือเจี่ยนอีหลิงและกําลังจะไปโรงพยาบาล

“ท่าอะไรน่ะ?” เจี่ยนอี้เหิงหยุดน้องชายของเขา “นายบีบมือเธอจนมือแดงแล้ว”

คนอื่นๆบนโต๊ะอาหารไม่เข้าใจเจี่ยนอี้เฉินว่าทําไมจู่ๆถึงตอบสนองได้มากขนาดนี้ ท่าทางเขาผิดปกติเล็กน้อย

ภายใต้การเตือนของเจี่ยนอี้เหิง เจี่ยนอี้เฉินพบว่ามือของตัวเองออกแรงมากเกินไปและบีบที่มือของน้องสาวที่เขาห่วงใยมากที่สุด

“ฉันขอโทษ” เจี่ยนอี้เฉินรีบปล่อยมือและขอโทษ

“ไม่เป็นไร ” เจี่ยนอีหลิงส่ายหน้า “พี่อี้เฉิน ฉันมีอะไรจะบอก”

เจี่ยนอีหลิงต้องการพูดกับเจี่ยนอี้เฉินคนเดียว

ทั้งสองเข้าไปในห้องทํางาน ประตูถูกปิด และแม้แต่จ่ายหวินเชิ่งที่อยู่ด้านนอกก็ไม่ได้ยินการสนทนาระหว่างทั้งสองคน

คนที่อยู่นอกประตูต่างก็สงสัยและเป็นกังวล

เวินน่วนถามเจี่ยนชูฉิง “เสี่ยวหลิงเป็นอะไรไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม?”

เจี่ยนชูฉิงปลอบภรรยาและปลอบใจของตัวเองไปพร้อมกัน “ไม่เป็นไร เสี่ยวหลิงของเราเป็นหมอที่ดีที่สุดเสี่ยวหลิง จะเกิดอะไรขึ้นได้ยัง? พี่น้องคงจะกระซิบอะไรบางอย่าง พวกเขาสองคนประหลาดตั้งแต่ยังเด็กและคงมีหัวข้อสนทนาร่วมกัน”

อยากรู้จังว่าจะบอกอะไร เง้อ