เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2509 – คู่ที่มีความสุข

ม่านพลังที่ทรงพลังยังคงสร้างขึ้นเหนือยอดเขาเมฆจันทรา โดยปกปิดทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในที่นั่นจากลูกศิษย์ทั่วไปของลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์

เจี้ยนเฉิน, ซ่างกวนมู่เอ๋อ, เติ้งเหวินซิ่น และบรรพชนวายุ ลอยอยู่ในอากาศภายในม่านพลัง บรรยากาศไม่ตึงเครียดเหมือนเมื่อก่อนหน้านี้อีกต่อไป ซึ่งการต่อสู้นั้นสามารถระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อ เห็นได้ชัดว่าดูสงบมาก

บรรพชนวายุมองไปที่ซ่างกวนมู่เอ๋ออย่างอ่อนโยน การจ้องมองของนางมีเศษเสี้ยวของอารมณ์ที่หลากหลาย

นางนึกถึงพรสวรรค์และความฉลาดของซ่างกวนมู่เอ๋อที่ผลักดันลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ไปสู่จุดสูงสุดที่รุ่งโรจน์เพียงลำพัง

พรสวรรค์ของซ่างกวนมู่เอ๋อนั้นไม่ธรรมดา นางเพิ่งมาที่ลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์เมื่อไม่นานมานี้ แต่นางก็มาถึงจุดสูงสุดของขั้นราชาเทพแล้ว นางมีพลังในการทำร้ายขั้นอสงไขยและนางยังเป็นผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของศิษย์น้องของนาง

บรรพชนวายุเหม่อลอยราวกับว่านางได้เห็นศิษย์น้องของนางในช่วงเติบโตอีกครั้ง ซ่างกวนมู่เอ๋อเป็นภาพจำลองศิษย์น้องของนางออกมาเมื่อนางโตเต็มที่

“มู่เอ๋อ ความรับผิดชอบต่อทุกสิ่งที่เจ้าได้รับในช่วงหลายปีที่ผ่านมาในลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ตกอยู่ที่ตัวข้าทั้งหมด เป็นเพราะข้าใช้เวลาทั้งหมดในการกักตนและไม่ค่อยได้ให้ความสนใจเกี่ยวกับเรื่องของลัทธิที่เกิดขึ้น ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าเจ้าเคยคิดต่อต้านลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์บ้างไหม ? ” บรรพชนวายุถามเบา ๆ เนื่องจากพิณปิศาจร่ำไห้ นางจึงปฏิบัติกับซ่างกวนมู่เอ๋อ เหมือนกับศิษย์น้องของนาง

นางและศิษย์น้องของนาง บรรพชนสามสนิทกันมากเหมือนพี่สาวน้องสาว การตายของบรรพชนสามทำให้นางเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจเช่นกัน

หลายปีผ่านไป ผู้สืบทอดเพียงคนเดียวของนางก็ปรากฏตัวขึ้น ทำให้เกิดภาพของบรรพชนสามในอดีต บรรพชนวายุปฏิบัติกับซ่างกวนมู่เอ๋อแตกต่างกันไป

ซ่างกวนมู่เอ๋อส่ายหัวและตอบว่า “ ลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ได้สร้างข้าขึ้นมาใหม่ ข้าไม่ต้องการให้ความคับข้องใจส่วนตัวส่งผลกระทบต่อทั้งลัทธิ”

เดิมทีซ่างกวนมู่เอ๋อท้อแท้กับลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์อย่างแท้จริง แต่พฤติกรรมของบรรพชนวายุได้จุดประกายความหวังในตัวนางขึ้นมาใหม่

อย่าลืมว่าเหลียนฉีไม่ใช่ผู้รับผิดชอบลัทธิ บรรพชนวายุต่างหากที่เป็นผู้ควบคุมอย่างแท้จริง

“ตราบใดที่เจ้าคิดแบบนั้น ข้าก็ไม่ต้องกังวล” บรรพชนวายุยิ้มราวกับว่าความกังวลทั้งหมดของนางได้หายไปในที่สุด

ในขณะนี้บรรพชนวายุเริ่มจริงจังและพูดต่อ “มู่เอ๋อ เรื่องเกี่ยวกับเจ้าได้แพร่กระจายไปทั่วโลกแห่งเซียนแล้ว ตัวตนของเจ้าในฐานะผู้สืบทอดของบรรพชนสามได้รับความสนใจจากสำนักใหญ่หลายแห่งในโลกแห่งเซียน แม้แต่ตระกูลโบราณบางตระกูลก็ให้ความสนใจ ดังนั้นลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์จึงไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสมสำหรับเจ้าที่จะอยู่อีกต่อไป”

“ลัทธินั้นดูอ่อนแอเกินไปในสายตาขององค์กรระดับสูงเหล่านั้นหรือแม้แต่ตระกูลโบราณ มันยากมากที่ลัทธิจะปกป้องเจ้า ดังนั้นเจ้าจึงสามารถออกจากลัทธิได้ชั่วคราว แต่เจ้าไม่สามารถแยกตัวออกจากลัทธิได้” หลังจากนั้นบรรพชนวายุมองไปที่เจี้ยนเฉินและพูดว่า “เจี้ยนเฉิน ข้าจะปล่อยมู่เอ๋อไว้กับเจ้าในตอนนี้ ข้าเชื่อว่าเจ้าสามารถปกป้องนางได้เป็นอย่างดี…”

“ผู้อาวุโส ไม่ต้องกังวล ข้าจะปกป้องมู่เอ๋ออย่างแน่นอน แม้ว่าตระกูลโบราณจะสนใจนาง แต่ข้าก็จะไม่ปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับนาง” เจี้ยนเฉินสาบาน เขายังคงมีบุญคุณอย่างมากกับพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง ดังนั้นเขาจึงสามารถส่งนางไปที่นั่นได้โดยตรงหากเกิดเรื่องเลวร้ายถึงที่สุด

พระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงมีองค์หญิงใหญ่ ดังนั้นแม้แต่ตระกูลโบราณก็ไม่กล้าล่วงเกินพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงด้วยเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้

นอกจากนี้ เจี้ยนเฉินยังสามารถรู้สึกได้ถึงการปฏิบัติต่อซ่างกวนมู่เอ๋อของบรรพชนวายุจากสิ่งที่นางพูด มันเป็นความห่วงใยอย่างจริงใจซึ่งเปลี่ยนความประทับใจของเขาที่มีต่อลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์เล็กน้อย

หลังจากคำเตือนที่เคร่งเครียดของบรรพชนวายุ เจี้ยนเฉินก็คำนับอำลาก่อนที่จะออกจากนิกายไปพร้อมกับ ซ่างกวนมู่เอ๋อ

เจี้ยนเฉินและซ่างกวนมู่เอ๋อจับมือกันขณะบินไปในอากาศอย่างมั่นคง พวกเขาเข้าหาค่ายกลส่งตัวระหว่างดาวที่อยู่ใกล้ ๆ โดยตรง

เจี้ยนเฉินปะทะกับสายลมขณะที่ภูมิทัศน์ด้านล่างของเขาเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เขามองไปที่สาวงามข้าง ๆ เขา ในขณะที่เขารู้สึกสงบกว่าที่เคยรู้สึกในอดีต

หลังจากที่พวกเขาแยกกันบนที่ราบเมฆา หลายปีผ่านไปก่อนที่เขาจะมาถึงที่ราบอัคคีฟ้า ด้วยความแข็งแกร่งของเขาเองที่ดึงซ่างกวนมู่เอ๋อออกมาจากลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์

มันเหมือนกับการกำจัดอะไรบางอย่างที่มีผลต่อจิตใจของเขาออกไปซึ่งทำให้เขารู้สึกสบายใจ เขารู้สึกเหมือนถูกเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในจิตใจ ทำให้เขาค่อย ๆ รู้สึกสมบูรณ์ขึ้นอีกครั้ง

ทันใดนั้นจิตวิญญาณของเจี้ยนเฉินก็สั่นสะท้าน ในขณะนั้นเศษเสี้ยวแห่งความเข้าใจก็ปรากฏขึ้นในใจเหมือนกับความคิดแวบหนึ่งทำให้เขาเข้าใจบางสิ่งได้ทันที

หลังจากนั้นจิตวิญญาณของเจี้ยนเฉินก็พองตัวออกและแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับวิถีแห่งกระบี่ลึกซึ้งขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน

“อมตะกระบี่ อมตะกระบี่ อมตะคืออะไร ? อมตะคืออิสรภาพและความหลุดพ้น อมตะก็คือโลกเช่นกันจักรวาลนี้…” เจี้ยนเฉินเริ่มเข้าใจ ในทันใดนั้นวิถีแห่งกระบี่ของเขาก็เติบโตขึ้น แม้ว่าเขาจะไม่ทะลวงผ่านด่าน แต่เขาก็มาถึงจุดสูงสุดของความสำเร็จขั้นต้นของอมตะกระบี่ เขาอยู่ห่างจากความสำเร็จบางส่วนของอมตะกระบี่เพียงแค่ก้าวเดียวในตอนนี้

การกลับมาหาซ่างกวนมู่เอ๋อและดึงนางออกมามันก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่มันกลับเติมเต็มช่องว่างในหัวใจของเจี้ยนเฉิน ทำให้เขาสามารถทะลวงผ่านด่านความก้าวหน้าเล็ก ๆ

ตอนนี้ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับวิถีแห่งกระบี่นั้นลึกซึ้งยิ่งขึ้นโดยมีมากกว่าสิ่งที่เขาครอบครองเมื่อเขาต่อสู้กับเหลียนฉีในลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้เขาเข้าใกล้ความสำเร็จบางส่วนของอมตะกระบี่แล้ว

“น่าเสียดายที่ข้าหลุดออกมา ถ้าข้าสามารถบรรลุความสำเร็จบางส่วนของอมตะกระบี่ได้ ข้าสงสัยว่าข้าจะสามารถทำให้ร่างบรรพกาลก้าวหน้าไปได้อีกหรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินรู้สึกเสียดายเล็กน้อย

ตอนนี้เขาอยู่ที่ขั้น 14 ของร่างบรรพกาล เขากระตือรือร้นมากสำหรับความสามารถในการต่อสู้ของขั้นที่ 15

น่าเสียดายที่เขาไปไม่ถึงความสำเร็จบางส่วนของอมตะกระบี่ในท้ายที่สุด มันถูกยับยั้งด้วยความเข้าใจของเขา เขาไม่สามารถทะลวงผ่านด่านร่างบรรพกาลได้

“เจี้ยนเฉิน เจ้าทะลวงผ่านด่านอีกแล้วหรือ ? ” ซ่างกวนมู่เอ๋อรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของเจี้ยนเฉิน

“ข้าก้าวหน้าไปบางส่วนแล้ว” เจี้ยนเฉินพยักหน้า อาจถือได้ว่าเป็นความเข้าใจทันทีในครั้งนี้เสร็จสิ้นในช่วงเวลาเดียว มันไม่ต้องใช้เวลาเลย

“มู่เอ๋อ กลับไปที่ที่ราบเมฆากัน กลับไปยังตระกูลเทียนหยวน นั่นคือบ้านหลังแรกของพวกเราในโลกแห่งเซียน” เจี้ยนเฉินจับมือนางและพูดเบา ๆ

ซ่างกวนมู่เอ๋อพยักหน้า เจี้ยนเฉินได้สร้างตระกูลเทียนหยวนขึ้นมาเพียงลำพังในแคว้นตงอัน ดังนั้นนางจึงมีความรู้สึกพิเศษต่อตระกูลเทียนหยวน

ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน

ในเวลาเดียวกันก็มีความรู้สึกของการเป็นเจ้าของ

“ใช่ กลับบ้านกันเถอะ” ซ่างกวนมู่เอ๋อพูดเบา ๆ

ภายในลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ เหลียนฉียืนอยู่บนภูเขาขณะที่ดวงตาของเขาส่องประกายด้วยแสงอันน่าทึ่ง เขาจ้องมองไปด้านนอกนิกาย การจ้องมองของเขาดูเหมือนจะทะลุผ่านอวกาศทำให้เขาเห็นเจี้ยนเฉินและ ซ่างกวนมู่เอ๋อได้อย่างชัดเจน

“เจ้าฆ่าลูกศิษย์ของข้า เจี้ยนเฉิน หนี้แค้นนี้จะไม่จบเพียงแค่นี้” เหลียนฉีกัดฟันพูด สีหน้าของเขามืดครึ้มลงอย่างมากและมีจิตสังหารอยู่เต็มดวงตาของเขา