เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2506 – ปะทะขั้นบรรพกาล

ปัง !

ด้วยเสียงอันดังสนั่นจากลูกเตะของเจี้ยนเฉินบนหน้าอกของจุนกงซึ่งบดขยี้ซี่โครงทั้งหมดของเขา พลังอันน่ากลัวได้แทรกซึมเข้าไปในร่างกายและบดขยี้หัวใจของเขาเช่นกัน

จุนกงโดนเตะกระเด็นไปชนเข้ากับภูเขาด้านล่างอย่างแรงและทิ้งหลุมขนาดใหญ่เอาไว้ ภูเขาทั้งลูกสั่นสะเทือนเบา ๆ

จุนกงไม่สามารถส่งเสียงร้องได้อีกต่อไปและพลังชีวิตของเขาก็ลดลง โดยพื้นฐานแล้วร่างกายของเขาถูกโจมตีจนกลายเป็นเศษเนื้อด้วยการโจมตีของเจี้ยนเฉินซึ่งทำให้เขาปกคลุมไปด้วยเลือด บริเวณร่างกายของเขาหลายแห่งได้โชกไปด้วยเลือด อวัยวะภายในและเส้นเลือดทั้งหมดของเขากลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยหรือถูกตัดขาด

ชะตากรรมของเขาน่าเศร้าอย่างยิ่ง บาดแผลของเขาหนักมากจนสามารถอธิบายได้ว่าอยู่บนประตูแห่งความตาย

ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเขาเป็นราชาเทพ หากไม่ใช่เพราะวิญญาณของเขายังคงอยู่ บาดแผลเหล่านั้นคงเอาชีวิตของเขาไปนานแล้ว

อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นเช่นนั้น การทรมานอย่างโหดเหี้ยมของเขาก็ยังไม่สิ้นสุด เจี้ยนเฉินมาถึงบนภูเขาและยืนอยู่บนขอบหลุม เขาจับจุนกงยกขึ้นก่อนจะตบอีกครั้ง

ด้วยเสียงตบที่คมชัด จุนกงปลิวไปอีกครั้ง ใบหน้าของเขาก็กลายเป็นโชกเลือดและไม่สามารถแยกแยะลักษณะใบหน้าของเขาได้อีกต่อไป

ดวงตาข้างหนึ่งของเขาถูกทำลายและจมูกของเขาก็หายไปแทนที่ด้วยก้อนเนื้อขนาดเท่ากำปั้นอยู่ที่ตรงกลางใบหน้าของเขา ปากของเขาถูกบดขยี้เช่นกันโดยแยกไม่ออกจากส่วนที่เหลือของใบหน้า

ถ้าผีมีอยู่จริงในโลกนี้ ในตอนนี้จุนกงก็ดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในนั้น เขาดูน่ากลัวและคนที่ขี้ขลาดจะถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็นจากความหวาดกลัว หากพวกเขาได้เห็นเขา

เขาทนทุกข์มากเกินไป เขากลายเป็นกระสอบทรายให้กับเจี้ยนเฉิน

“มู่เอ๋อ จุนกงเป็นฝ่ายผิด แต่อย่างน้อยเขาก็ยังคงเป็นศิษย์พี่ของเจ้า เจ้าจะทนดูเขาถูกทำร้ายแบบนี้หรือ ? ” เหลียนฉีถามมู่เอ๋ออย่างลับ ๆ ความทุกข์ทรมานของจุนกงทำให้เขาโกรธมาก ใบหน้าของเขายิ่งมืดครึ้มลงไปอีก

เขาต้องการช่วยจุนกงและสอนบทเรียนอันดุร้ายให้เจี้ยนเฉินเป็นอย่างมาก แต่เขารู้สึกหวาดกลัวเมื่อนึกถึงเชื้อสายนักรบวิญญาณที่อยู่เบื้องหลังเจี้ยนเฉิน

แม้ว่าเขาจะเป็นขั้นบรรพกาล แต่เชื้อสายนักรบวิญญาณก็ยังมีอำนาจมากพอที่จะสร้างความหวาดกลัวภายในตัวเขาได้

นี่เป็นเพราะลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถหยุดเชื้อสายนักรบวิญญาณได้แม้จะมีบรรพชนวายุที่มีพลังมากกว่าเขา

ในตอนนี้เขาทำได้เพียงฝากความหวังไว้ที่ซ่างกวนมู่เอ๋อโดยหวังว่านางจะอ้อนวอนขอความเมตตาเพราะเห็นแก่ศิษย์พี่ของนาง

“เขาไม่ใช่ศิษย์พี่ของข้าอีกต่อไป เขาร้องขอสิ่งนี้เอง ดังนั้นท่านจึงไม่สามารถตำหนิใครได้” ซ่างกวนมู่เอ๋อกล่าวอย่างเย็นชาโดยไม่แสดงความเคารพต่อเหลียนฉี

นางเริ่มสงสัยแล้วว่ายามอมเมานั้นมาจากเหลียนฉีหรือไม่

“มู่เอ๋อ หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป จุนกงอาจจะถูกทำร้ายถึงตาย ตอนนี้วิญญาณของเขาได้รับบาดเจ็บแล้ว เขาอยู่ได้อีกไม่นานนัก” กู่นาพูดกับซ่างกวนมู่เอ๋อเช่นกัน โดยพื้นฐานแล้วนางเฝ้าดูจุนกงเติบโตขึ้น ควบคู่ไปกับการที่เขาเป็นศิษย์ของคู่ชีวิตนาง นางจึงไม่อยากเห็นจุนกงต้องทนทุกข์ทรมานเช่นกัน

“ชีวิตของจุนกงไม่เกี่ยวข้องกับข้าเลย ถ้าไม่ใช่เพราะข้อเท็จจริงที่ว่าที่นี่คือลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ ข้าคงจะเอาชีวิตเขาไปแล้ว สำหรับเรื่องที่เขาทำกับข้าก่อนหน้านี้” ดวงตาของซ่างกวนมู่เอ๋อเย็นชามาก พวกมันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างรุนแรง

เติ้งเหวินซิ่นไม่พูดอะไร นางเข้าใจเจตนาของบรรพชนวายุ แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะไม่มีเชื้อสายนักรบวิญญาณหนุนหลังเขา พวกเขาก็จำเป็นต้องละทิ้งจุนกง

เพราะจุนกง ซ่างกวนมู่เอ๋อจะคิดไปไกลถึงขั้นที่จะออกจากลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากจุนกงทำให้ซ่างกวนมู่เอ๋อผิดหวังต่อลัทธิโดยสิ้นเชิง

มันดำเนินการต่อไปโดยบอกได้ว่าซ่างกวนมู่เอ๋อมีความสำคัญเพียงใดต่อลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์เพียงใด และเนื่องจากนางมีความแค้นอย่างมากต่อจุนกง ลัทธิและความสัมพันธ์ของนางก็จะยิ่งห่างเหินมากขึ้นเท่านั้นหากพวกเขายืนยันที่จะปกป้องเขา

นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่พวกเขาต้องการ

ด้วยเหตุนี้เติ้งเหวินซิ่นจึงเชื่อว่าแม้ว่าซ่างกวนมู่เอ๋อต้องการออกจากลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถอนุญาตให้นางเก็บความขุ่นเคืองต่อลัทธิเอาไว้ได้เลย

“ดูเหมือนว่าจะเป็นบรรพชนวายุที่ฉลาด ตอนนี้มู่เอ๋อได้รับความสนใจจากตระกูลโบราณแล้ว ดังนั้นหากนางยังคงอยู่ในลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ เรายากที่จะปกป้องนาง การที่นางจากไปชั่วคราวไม่ใช่เรื่องแย่เสมอไป อย่าลืมว่า สามีของนางซึ่งก็คือเจี้ยนเฉิน เขาได้ส่งคืนหอคอยอนัตตาและได้สร้างบุญคุณอันยิ่งใหญ่ให้กับพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง มู่เอ๋อจะได้รับประโยชน์จากสิ่งนั้น” ในขณะนั้น เติ้งเหวินซิ่นดูเหมือนจะเข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ทันใดนั้นก็มีแสงวาบขึ้นมาและเลือดไหลลงมาจากท้องฟ้า

แขนของจุนกงถูกเจียนเฉินตัดขาดอย่างหมดจด ขณะที่แขนขาตกลงมาจากท้องฟ้า พวกมันก็พ่นเลือดออกมา

เหลียนฉีกำมือทั้งสองข้างของเขาไว้แล้ว เขาจ้องมองจุนกงที่ไร้แขนขณะที่ร่างของเขาสั่นเบา ๆ เขาโกรธมาก

“ได้เวลาส่งเจ้าไปนรกแล้ว” เจี้ยนเฉินจ้องมองจุนกงที่ตายไปแล้วครึ่งหนึ่งในอากาศ ขณะที่จิตสังหารฉายออกมาจากดวงตาของเขา เขายื่นนิ้วไปที่หน้าผากของจุนกง

จากนิ้ว ลำแสงที่สว่างไสวสีขาวเงินพุ่งผ่านอากาศเข้าหาจุนกงด้วยความเร็วดุจสายฟ้า

หลังจากทรมานจุนกงมามาก เจี้ยนเฉินก็เริ่มหมดความสนใจเช่นกัน เขาจึงพยายามยุติชีวิตของจุนกงโดยตรง

“พอได้แล้ว ! ”

อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้เสียงร้องอย่างโกรธเกรี้ยวดังออกมา เหลียนฉีอดไม่ได้ที่จะยืนอยู่ข้างหน้าจุนกงที่ในตอนนี้ต้องเผชิญหน้ากับความตาย

เขาปรากฏตัวตรงหน้าจุนกง เหมือนเขาเคลื่อนย้ายในพริบตาและเหวี่ยงมืออย่างสบาย ๆ พลังอันยิ่งใหญ่ของขั้นบรรพกาลปะทุขึ้นและทำให้การโจมตีของเจี้ยนเฉินแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ด้วยกระบวนท่าเดียว

เหลียนฉีลอยอยู่ในอากาศขณะที่เขาล้อมรอบจุนกงด้วยพลังของโลกที่นั่น เขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินอย่างเย็นชาและพูดว่า “ เจี้ยนเฉิน อย่ารนหาที่”

จุนกงเป็นศิษย์ของเขาและเหลียนฉีได้มอบยามอมเมาให้เขา ส่งผลให้เหลียนฉีไม่สามารถปล่อยให้จุนกงตายไปต่อหน้าเขาได้

สีหน้าของเติ้งเหวินซิ่นและกู่นาเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อพวกเขาเห็นสิ่งนี้ ในขณะที่ดวงตาของชางกวนมู่เอ๋อฉายแววเย็นชา

“ท่านต้องการปกป้องเขาหรือ ? ” เจี้ยนเฉินจ้องมองเหลียนฉีอย่างเย็นชา

“จุนกงถูกเจ้าทำร้ายเจียนตายแล้ว ดังนั้นความผิดพลาดของเขาจึงได้รับผลตอบแทนแล้วในตอนนี้ เจ้าควรหยุด” เหลียนฉีกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เจี้ยนเฉินส่ายหน้า “ ใครบอกว่าความผิดพลาดของเขาได้รับผลตอบแทนแล้ว ? ตราบเท่าที่เขายังมีชีวิตอยู่ความผิดพลาดของเขาก็ยังคงอยู่”

“เจ้าหมายความว่าจะต้องฆ่าจุนกงให้ได้งั้นหรือ ? ” ดวงตาของเหลียนฉีค่อย ๆ ทอประกายเย็นชามาขึ้นและเขาพูดอย่างเยือกเย็น ”จุนกงเป็นศิษย์ของข้า เป็นเรื่องปกติถ้าเจ้าต้องการลงโทษเขา แต่ข้าไม่สามารถอนุญาตให้เจ้าฆ่าเขาได้”

“ท่านอาจจะเป็นขั้นบรรพกาล แต่ท่านคิดว่าจะปกป้องจุนกงได้จริง ๆ หรือ ? ” เจี้ยนเฉินไม่ได้ถอยกลับเลย เขามุ่งมั่นอย่างยิ่งที่จะฆ่าจุนกงแม้ว่าขั้นบรรพกาลจะยืนขวางทางเขาก็ตาม