เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2504 – ความเหลื่อมล้ำ

“เจี้ยนเฉิน เจ้ากล้าที่จะสู้กับข้าหรือไม่ ? ” จุนกงร้องออกมาอีกครั้งและด้วยเหตุนั้นตัวตนที่ทรงพลังก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขาเอ่อล้นไปยังเจี้ยนเฉิน

ในขณะนี้ จุนกงเต็มไปด้วยความตั้งใจในการต่อสู้ เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจราวกับว่าชัยชนะอยู่ในมือของเขา

อย่าลืมว่า เขาเข้าใจหัวใจแห่งความเป็นและความตายจากแนวคิดทั้งสาม แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้จะไม่มากเท่าซ่างกวนมู่เอ๋อและพิณปิศาจร่ำไห้ของนาง แต่เขาก็มีพลังมากพอที่จะทำให้เขาเป็นหนึ่งในสิบอันดับแรกของบัลลังก์ทำเนียบราชาเทพ

ตามความเป็นจริง จุนกงมีความมั่นใจในระดับหนึ่งเกี่ยวกับการก้าวขึ้นสู่สามอันดับแรกและท้าทายอันดับที่ 1

นี่เป็นเพราะโดยพื้นฐานแล้วเขาได้รับมรดกเพียงเล็กน้อยจากมรดกของบรรพชนสาม ในขณะที่คนส่วนใหญ่ที่ยืนอยู่อันดับที่หนึ่งในอดีต มีเพียงไม่กี่คนที่ได้รับมรดกของขั้นอัครสูงสุดเท่านั้น บางคนไม่ได้รับมรดกของขั้นอัครสูงสุดด้วยซ้ำ

มรดกดังกล่าวไม่ได้ใกล้เคียงแม้แต่ส่วนหนึ่งของมรดกของบรรพชนสาม

“แม้แต่บรรพชนวายุที่ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของลัทธิก็เห็นด้วยกับการต่อสู้ของข้ากับเจี้ยนเฉิน ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินจะไม่มีอะไรเป็นพิเศษเลย มิฉะนั้นบรรพชนวายุจะไม่ยอมให้ข้าสู้กับเขา” จุนกงคิด เขายังคงรู้สึกว่าบรรพชนวายุจะยืนอยู่ข้างเขา

“แต่นั่นก็สมเหตุสมผลแล้ว อย่าลืมว่ามู่เอ๋อเป็นทายาทของบรรพชนสาม นางให้ความสำคัญกับลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์มากเกินไป บรรพชนวายุอาจไม่ต้องการให้เจี้ยนเฉินมีชีวิตอยู่อีกต่อไป เผื่อว่าเขาจะส่งผลกระทบต่อมู่เอ๋อในอนาคต นางจึงตกลงที่จะให้ข้าต่อสู้กับเจี้ยนเฉิน อาจเป็นเพราะนางต้องการให้ข้ากำจัดเขา…”

ทันทีที่เขาคิดถึงเรื่องนั้น จุนกงก็หัวเราะเยาะภายใน “มู่เอ๋อ มิใช่เจ้าเคยโหยหาเจี้ยนเฉินมากขนาดนี้มาก่อนหรือ ? ที่ผ่านมามิใช่เจ้าหวังดีกับเขาหรือ ? มิใช่เจ้าบอกกับข้าว่าข้าไม่มีใครที่ยอดเยี่ยมใกล้เคียงกับเจี้ยนเฉินหรือ ? ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่า เจี้ยนเฉินของเจ้าอ่อนแอแค่ไหนเมื่ออยู่ในมือของข้า”

“ฮ่าฮ่า เจ้าพูดใหญ่โตเกินไป จุนกง เนื่องจากเจ้าต้องการต่อสู้ ข้าจะสู้กับเจ้าเอง” เจี้ยนเฉินจ้องมองจุนกงเหมือนกำลังดูเรื่องตลก จุนกงเป็นเพียงราชาเทพเท่านั้น ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงพยายามจินตนาการว่าความมั่นใจของเขามาจากไหน

เติ้งเหวินซิ่นและกู่นาจ้องมองจุนกงอย่างแปลกประหลาด จุนกงเป็นคนที่ฉลาดในสายตาของพวกเขามาโดยตลอด เขาตามืดบอดตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

“แน่นอนว่ามันไม่ใช่ผลของยามอมเมาที่ทำให้มึนเมาใช่หรือไม่ ? แม้ว่าจุนกงจะปลอดจากพิษแล้ว แต่เขาก็ยังไม่หายดีใช่หรือไม่ ? ” เติ้งเหวินซิ่นและกู่นาอดไม่ได้ที่จะสงสัย นี่เป็นคำอธิบายเดียวที่พวกนางคิดได้

แม้แต่เหลียนฉีก็จ้องมองจุนกงด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ความผิดหวังลึก ๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา เขาอยากจะเตือนจุนกง แต่เมื่อเขาคิดจะเปิดปากของเขา เขาก็ได้แต่ถอนหายใจเบา ๆ เขาไม่ได้พูดอะไร

“มีข่าวลือว่าเจี้ยนเฉินเป็นคนชั่วร้ายและเขาได้ฆ่าผู้คนมากมายในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน สิ่งนี้ยังทำให้ราชาสวรรค์สีฟ้ากระจ่างและบรรพชนกระบี่เดียวดายตามล่าเขา ตอนนี้บรรพชนวายุได้อนุญาตการต่อสู้แล้ว เจี้ยนเฉินอาจจะไม่มีความเมตตาเหมือนที่เขาเคยเป็นมา บรรพชนวายุกำลังเสียสละจุนกงอย่างชัดเจน” เหลียนฉีคิด เขารู้สึกไร้อำนาจตามความตั้งใจของบรรพชนวายุ

“แต่สิ่งที่ข้าไม่เข้าใจก็คือเหตุใดบรรพชนวายุจึงต้องสังเวยจุนกง ? อย่าลืมว่า เขาเข้าใจหัวใจแห่งความเป็นและความตาย ดังนั้นศักยภาพในอนาคตของเขาจึงไม่มีขีดจำกัด นางเสียสละอัจฉริยะที่โดดเด่นเช่นนี้เพียงเพื่อบรรเทาความโกรธของเจี้ยนเฉินหรือ ? เจี้ยนเฉินมีความพิเศษอย่างไร ? เราควรจะเสียสละอย่างใหญ่หลวงกับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้หรือไม่ ? ”

“เป็นเพราะเขาเป็นส่วนหนึ่งของเชื้อสายนักรบวิญญาณหรือไม่ ? เป็นเพราะเขาได้คืนหอคอยอนัตตาและสร้างความสัมพันธ์กับพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงงั้นหรือ ? ” เหลียนฉีไม่เต็มใจที่จะยอมรับสิ่งนี้ เขาเชื่อว่าแม้ว่าจุนกงจะเป็นฝ่ายผิด เขาก็ไม่สมควรได้รับสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด

“จุนกงตายไม่ได้ ! ” ทันใดนั้นเหลียนฉีก็ตัดสินใจ

“มู่เอ๋อ อย่าเข้ามายุ่งกับการต่อสู้ในครั้งนี้” จู่ ๆ จุนกงก็พูดกับซ่างกวนมู่เอ๋อ ดูเหมือนเขาจะกลัวว่าจู่ ๆ นางจะช่วยเจี้ยนเฉินหรืออะไรสักอย่าง

ซ่างกวนมู่เอ๋อตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อนางได้ยินเช่นนั้น นางเหลือบมองเจี้ยนเฉินและพูดด้วยสีหน้าแปลก ๆ “ เอาล่ะ ข้าจะไม่ทำ”

ด้วยเหตุนี้จุนกงจึงตัดสินใจ ด้วยการพลิกมือของเขา ขลุ่ยหยกก็ปรากฏขึ้นและเสียงดนตรีที่ไพเราะก็ดังออกมาช้าๆ

ดนตรีไพเราะโดยที่เสียงนุ่ม ๆ สามารถทะลุผ่านอะไรก็ได้ราวกับว่ามันสามารถเข้าถึงส่วนลึกของจิตวิญญาณได้ มันมีพลังในการควบคุมชีวิตของฝ่ายตรงข้าม กระทบกับจิตวิญญาณของพวกเขา ทำให้หัวใจของพวกเขาเต้นแรงและเลือดของพวกเขาไหลไปกับเสียงเพลง

มันราวกับว่าเขาสามารถควบคุมทุกอย่างผ่านเสียงขลุ่ย

นี่เป็นหนึ่งในสามแนวความคิดสูงสุดของบรรพชนสาม หัวใจแห่งความเป็นและความตาย!

มันควบคุมชีวิตของผู้คนผ่านเสียงดนตรี

มันแตกต่างจากท่วงทำนองแห่งปีศาจและท่วงทำนองแห่งเทพ จากทั้งสองบทเพลงมุ่งเป้าไปที่จิตวิญญาณโดยตรงในขณะที่หัวใจแห่งความเป็นและความตายควบคุมชีวิตของผู้คน

จุนกงใช้กำลังเต็มที่ตั้งแต่เริ่มต้น เขาต้องการทำลายเจี้ยนเฉินอย่างราบคาบหรือแม้แต่ฆ่าทิ้ง

“ด้วยการฝึกฝนของข้าในฐานะราชาเทพ ข้าสามารถส่งผลกระทบต่อขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 1 ด้วยหัวใจแห่งความเป็นและความตาย ข้าสงสัยว่าเจี้ยนเฉินจะทนอยู่ได้นานแค่ไหน” จุนกงคิด เขามั่นใจอย่างมากเกี่ยวกับความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาไม่ได้พิจารณาถึงโอกาสที่จะล้มเหลวเลย

“ทักษะการเป่าขลุ่ยของเจ้าน่าประทับใจมาก ! ” เจี้ยนเฉินไม่รีบร้อนที่จะโต้กลับ เขาจ้องมองจุนกงเหมือนกำลังดูเรื่องตลกขณะที่เขายังคงนิ่งเงียบ เขาไม่ได้รับผลกระทบอย่างเต็มที่

เพลงของจุนกงมีความอันตรายในระดับหนึ่ง แต่นั่นก็สำหรับขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 1 เป็นอย่างมาก เจี้ยนเฉินอยู่ในระดับที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงกับเขา มีความเหลื่อมล้ำอย่างท่วมท้น

นอกจากนี้จิตวิญญาณของเจี้ยนเฉินได้หลอมรวมเข้ากับพลังบรรพกาลที่แท้จริง ทำให้สามารถเปลี่ยนแปลงและมีพลังมาก ด้วยเหตุนี้การแสดงของจุนกงจึงไร้ค่าอย่างสิ้นเชิง กลายเป็นดนตรีที่เรียบง่ายต่อหูของเจี้ยนเฉิน

เมื่อรู้สึกถึงความสงบของเจี้ยนเฉิน สีหน้าของจุนกงก็เปลี่ยนไป “ เขาไม่ได้รับผลกระทบจริง ๆ! ไม่! เป็นไปไม่ได้ ! ” จุนกงไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้ ในช่วงเวลาต่อมาจังหวะของเขาค่อนข้างเร่งรีบในขณะที่เขาผลักดันหัวใจแห่งความเป็นและความตายไปจนถึงขีดจำกัด เป็นผลให้ดนตรีของเขาดูเหมือนจะมีพลังแห่งวิถีของโลกผสมผสานกับแนวคิดทั้งสองที่แตกต่างกันของความเป็นและความตาย ส่งผลให้พลังของดนตรีของเขาเพิ่มทวีคูณขึ้นทันที

“ จุนกง นี่คือขีดจำกัดของเจ้าแล้วหรือ ? และเจ้ายังบอกว่าเจ้าต้องการที่จะต่อสู้กับข้า ? เจ้าไม่สามารถทำร้ายข้าได้ ดังนั้นข้าจึงสงสัยจริง ๆ ว่าเจ้าเอาความมั่นใจมาจากไหนกัน” เจี้ยนเฉินกล่าวอย่างเย็นชาด้วยความดูถูก

จุนกงใช้วิธีการต่ำช้าลอบกัดซ่างกวนมู่เอ๋อ เจี้ยนเฉินจะไม่มีวันปล่อยให้ใครบางคนที่น่ารังเกียจเช่นนั้นต้องตายไปอย่างง่ายดาย