เทพกระบี่มรณะ (chaotic sword god)

ตอนที่ 2482: คนรู้จักจากทะเลสาบสะท้อนจันทร์

เจี้ยนเฉินกำลังมองตระกูลตงหลินและพบว่าสถานที่ทั้งหมดถูกล้อมด้วยค่ายกลที่ทรงพลัง ค่ายกลได้ถูกใช้งานและทำให้ไม่มีใครแอบเข้าออกได้อย่างแท้จริง ทางเดียวที่จะเข้าและออกคือทางเข้าของตระกูลตงหลิน

การแอบเข้าไปนั้นแทบเป็นไปไม่ได้

“ดูเหมือนว่าการจะได้พบกับตงหลินหยานเซว่อย่างลับ ๆ จะเป็นไปไม่ได้ ข้าคงต้องเข้าเยี่ยมเยียนเช่นคนอื่น ๆ เท่านั้น แม้ว่าข้าจะดึงดูดความสนใจของคนบางคน แต่ก็ไม่มีอะไรที่ข้าจะสามารถทำได้” เจี้ยนเฉินคิด หลังจากเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ท้ายที่สุดเขาก็เข้าไปที่ทางเข้าตระกูลและพูดกับผู้ดูแลว่า “โปรดช่วยบอกข้อความว่า มีคนรู้จักอยากจะพบกับคุณหนูตงหลินหยานเซว่และคนรู้จักหวังว่าจะได้พบกับคุณหนู”

ผู้ดูแลของตระกูลตงหลินมองเจี้ยนเฉินเมื่อเขาเห็นว่าเจี้ยนเฉินมาคนเดียวและไม่ได้มีคนอื่นมาด้วย เขาก็แสดงท่าทีดูถูกทันที

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งนี้ดูเหมือนจะสนุกสำหรับเขาก็คือ ทุกกลุ่มที่มาเยี่ยมตระกูลตงหลินต่างก็มีของขวัญมากมายในขณะที่เจี้ยนเฉินมามือเปล่า ผู้ดูแลรู้สึกดูถูกเจี้ยนเฉินมากขึ้นทำให้เขาไม่ได้วางแผนที่จะทำอะไรให้

“และเจ้าแทนตัวเองว่าเป็นคนรู้จักคุณหนู ในความคิดของข้าสิ่งที่เรียกว่าคนรู้จักของเจ้าคือการได้เห็นกันและกันเป็นส่วนใหญ่ ตอนนี้คุณหนูได้กลายเป็นกระบี่ผู้พิทักษ์ สถานะของนางก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก เจ้าแค่ต้องการใช้ความสัมพันธ์เล็กน้อยนี้เพื่อตีสนิทคุณหนู ใครจะรู้ว่ากี่ปีที่ผ่านมาข้าเคยเห็นคนแบบเจ้ามากี่คน”ผู้ดูแลกล่าว

เรื่องนี้เป็นความจริง หลังจากที่ตงหลินหยานเซว่ได้เป็นกระบี่ผู้พิทักษ์และตัวตนของนางก็เปลี่ยนไป ด้วยเหตุนี้หลายคนจึงอยากที่จะเป็นเพื่อนกับนางและสร้างสัมพันธ์กับนาง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิษย์ที่แข็งแกร่งของโถงเซียนธาตุแสง ผู้นำยอดเขาหรือผู้อาวุโสมักจะมาที่ตระกูลตงหลินเพื่อพบกับตงหลินหยานเซว่ มีเซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาสองสามคนที่เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่สำคัญกับนาง ได้ใช้ทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อพยายามเข้าใกล้นาง โดยบอกว่าพวกเขาเป็นศิษย์พี่ของนางหรือเคยให้คำแนะนำแก่นาง มีข้อแก้ตัวทุกประเภท

มีคนมากมายที่เคยเห็นตงหลินหยานเซว่ในอดีตและทันใดนั้นพวกเขาก็เรียกตัวเองว่าเป็นคนรู้จักของตงหลินหยานเซว่

เป็นผลทำให้ผู้ดูแลเต็มไปด้วยการดูถูกเมื่อเขาได้ยินเจี้ยนเฉินบอกว่าตัวเองเป็นคนรู้จักของตงหลินหยานเซว่

“คุณหนูของเราไม่พบใคร โปรดกลับไป” ผู้ดูแลพูดอย่างหยาบคายและไม่สุภาพ

เจี้ยนเฉินไม่สนใจท่าทีของเขาเลย เขาพูดต่อว่า “ช่วยบอกนางว่า คนรู้จักจากทะเลสาบสะท้อนจันทร์มาเยี่ยม ไม่ว่าคุณหนูของเจ้าจะต้องการพบข้าหรือไม่ มันควรขึ้นอยู่กับนางที่เป็นคนตัดสินใจ”

“คนรู้จักจากทะเลสาบสะท้อนจันทร์ ? คุณหนูของนางบอกว่าไม่ต้องการพบใคร….” ผู้ดูแลเริ่มเบื่อหน่าย

เจี้ยนเฉินขมวดคิ้ว เขานิ่งและพูดอย่างดุดันว่า “ข้าจะพูดให้ชัด ข้ามีบางอย่างที่สำคัญมากที่จะพูดกับตงหลินหยานเซว่ ถ้าเกิดอะไรขึ้น เจ้าจะต้องรับโทษที่เจ้าทำให้คุณหนูของเจ้าพลาดโอกาสไป ? ”

“ถ้าเจ้าบอกนาง เจ้าจะไม่มีความผิดแม้ว่าคุณหนูของเจ้าจะปฏิเสธ อย่างไรก็ตามหากเจ้าขัดขวางเรื่องคุณหนูของเจ้าจริง ๆ ผลที่ตามมาจะรุนแรง”

เมื่อผู้ดูแลเห็นว่าเจี้ยนเฉินจริงจังแค่ไหน เขาก็ค่อนข้างไม่แน่ใจเช่นกัน เขาเริ่มลังเล

“ได้ รอที่นี่ ข้าจะบอกให้” ท้ายที่สุดผู้ดูแลก็กลัวเจี้ยนเฉินโกรธ เขาหันหลังและหายเข้าไปในตระกูล

มีผู้คนหลายคนที่แบบผู้ดูแลคนนี้ที่ทางเข้าตระกูลตงหลิน ความจริงแล้วมีแม้แต่คนดูแลที่มาเพื่อต้อนรับแขกคนสำคัญโดยเฉพาะ ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจี้ยนเฉินจึงไม่ได้รับความสนใจ

ผู้ดูแลวิ่งที่ลานบ้านที่งดงามภายในตระกูลตงหลินด้วยความรีบร้อน นั่นคือสถานที่ที่ตงหลินหยานเซว่บ่มเพาะและอาศัย แต่ตอนนี้สถานที่แห่งนี้ถูกระบุว่าเป็นสถานที่ต้องห้ามโดยตระกูลตงหลิน ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไป

เรือนภายในถูกเฝ้าโดยคนรับใช้หญิงของนาง โดยพื้นฐานแล้วพวกนางก็เป็นคนรับใช้ส่วนตัวของตงหลินหยานเซว่

ผู้ดูแลมาถึงด้านหน้า สาวใช้และบอกคำพูดของเจี้ยนเฉินแบบคำต่อคำ เขาไม่มีสิทธิ์ได้เห็นตงหลินหยานเซว่ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่บอกเล่าคำพูดให้กับสาวใช้ของตงหลินหยานเซว่เพื่อให้นางไปบอกต่อ

สาวใช้หญิงคนนี้ชื่อว่าฉินหาน นางเป็นคนที่อยู่กับตงหลินหยานเซว่มานานที่สุด โดนพื้นฐานแล้วนางเติบโตมาพร้อมกับตงหลินหยานเซว่ ฉินหานปกติแล้วรู้จักตงหลินมากกว่าคนอื่น ๆ ในตระกูลตงหลิน ทันทีที่นางได้ยินคำพูดนี้ นางก็เย้ยหยันว่า “คนรู้จักจากทะเลสาบสะท้อนจันทร์ ? ข้าอยู่กับคุณหนูมาหลายปีแล้ว ถ้าคุณหนูมีคนรู้จักแบบนั้นอยู่จริง ๆ ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไร อาจจะเป็นเพียงคนที่ต้องการใกล้ชิดกับคุณหนู ไม่จำเป็นต้องสนใจคนแบบนั้น ส่งเขากลับไป”

ผู้ดูแลไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อหน้าสาวใช้ส่วนตัวของตงหลินหยานเซว่ เขาหันกลับและจากไป

ฉินหานมองดูเวลาก่อนที่จะเข้าไปในลาน นางมาถึงริมทะเลสายด้วยความคุ้นเคย

ทะเลสาบไม่ใหญ่ ประมาณร้อยเมตร มีก้อนหินขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางขณะที่ตงหลินหยานเซว่นั่งอยู่ที่นั่น มีชั้นแสงหนาแน่นโอบล้อมนางและกฏแห่งแสงก็ห่อหุ้มนางไว้ เห็นได้ชัดว่านางกำลังบ่มเพาะ

“คุณหนู ได้เวลาแล้ว” ฉินหานยืนอยู่ริมทะเลสาบและตะโกนเรียก ดวงตาทีงดงามของนางเต็มไปด้วยความชื่นชมและมีความเคารพอย่างไม่ปิดบัง

หลังจากที่ตงหลินหยานเซว่กลายเป็นกระบี่ผู้พิทักษ์ นางก็ได้รับการปฏิบัติอย่างสำคัญจากบรรพชนตระกูลตงหลิน เขาดูแลนางราวกับว่านางเป็นสมบัติล้ำค่า ชี้แนะการบ่มเพาะด้วยตัวเอง ทำให้ตงหลินหยานเซว่ไปเยี่ยมบรรพชนตระกูลตงหลินบ่อย ๆ

ตงหลินหยานเซว่หยุดบ่มเพาะ นางลืมตาอย่างช้า ๆ และมีแสงรวมอยู่ใต้เท้าของนาง นางลอยไปที่ขอบทะเลสาบราวกับก้อนเมฆที่ลอยตามลม

ฉินหานตามนางอยู่ด้านหนัง

“ทำไมข้าถึงรู้สึกไม่สบายใจเล็ก ๆ ? ฉินหานเมื่อเร็ว ๆ นี้เกิดอะไรขึ้น ? ” ตงหลินหยานเซว่ถามในขณะที่นางเดินไปยังที่บ่มเพาะของบรรพชน

ฉินหานที่เดินตามหลังตงหลินหยานเซว่อย่างสุภาพ นางส่ายหน้าและพูดว่า “คุณหนู ทุกอย่างปกติดี ไม่มีเรื่องอะไรสำคัญเกิดขึ้น มีเพียงคนที่มากขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อเข้าหาคุณหนู เพื่อที่จะสร้างสัมพันธ์กับคุณหนู คนเหล่านี้อ้างไปได้ทุกเรื่อง แม้แต่บอกว่าเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องจากโถงเซียนธาตุแสงก็เคยมาแล้วหรือแม้แต่คนรู้จักที่ทะเลสาบสะท้อนจันทร์ คนพวกนี้หน้าด้านไปหมด พวกเขายินดีที่จะทำทุกอย่าง อย่างไรก็ตามข้าได้ทำตามคำสั่งของท่านก่อนหน้านี้และส่งคนเหล่านี้ออกไปทั้งหมด”

เดิมตงหลินหยานเซว่เป็นคนสงบ แต่เมื่อนางได้ยินว่า “คนรู้จักจากทะเลสาบสะท้อนจันทร์” นางก็ตัวแข็งทื่อทันที นางหยุดกะทันหันจนเกือบทำให้ฉินหานชนเข้ากับนาง

ตงหลินหยานเซว่หันกลับมาทันทีและจ้องมองไปที่ฉินหานพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงลุกลี้ลุกลน “เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ ? เจ้าพูดอะไร ? ”

“คะ-คุณหนู่ เกิดอะไรขึ้น ? ” ฉินหานตกตะลึง เมื่อเห็นท่าทางตอบสนองที่รุนแรงจากตงหลินหยานเซว่ ฉินหานติดตามนางมาหลายปีแล้ว แต่นางไม่เคยเห็นตงหลินหยานเซว่สูญเสียความสงบเลย

“ฉินหาน เจ้าเพิ่งพูดอะไร ? เจ้าพูดอีกครั้งสิ ? ” ตงหลินหยานเซว่พยายามที่จะรักษาความสงบขณะที่นางจับไหล่ของฉินหานไว้แน่น

“คุณหนู ทุกทะ-ทะ-ทุกอย่าง….ปกติ….” ฉินหานรู้สึกกลัวจริง ๆ นางรู้สึกไม่ดีและไม่สบายใจ นางพูดซ้ำขณะพูดเสียงสั่น ๆ

“ทะเลสาบสะท้อนจันทร์….ทะเลสาบสะท้อนจันทร์….” ตงหลินหยานเซว่ย้ำเบา ๆ ตอนนี้นางรู้สึกตื่นเต้นมาก แม้แต่ร่างกายของนางก็สั่นเบา ๆ

ทะเลสาบสะท้อนจันทร์เป็นสถานที่ที่นางพบกับเจี้ยนเฉินเป็นครั้งแรกไม่ใช่หรือ ?

คืนนั้น เมื่อนางได้พบเจี้ยนเฉินที่ทะเลสาบสะท้อนจันทร์ มีเพียง 2 คนเท่านั้นที่รู้ ไม่มีใครอื่น

“เขาอยู่ไหน ? เขาอยู่ไหน ? บอกข้า คนที่บอกว่ามาจากทะเลสาบสะท้อนจันทร์อยู่ที่ไหน ? ” ตงหลินหยานเซว่ถามอย่างรีบร้อน นางมีคนรู้จักที่ทะเลสาบสะท้อนจันทร์เพียงคนเดียว ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับมันนอกจากเขากับนาง

“คุณหนู ข้า ข้าได้ทำ….ไม่ เขาน่าจะอยู่ที่ทางเข้าหลัก” ฉินหานชะงักไป ขณะที่นางหน้าซีดด้วยความตกใจ

ตอนนี้ นางสามารถบอกได้ว่าคนรู้จักที่ทะเลสาบสะท้อนจันทร์นี้รู้จักกับคุณหนูจริง ๆ เดิมทีฉินหานต้องการบอกว่านางบอกให้เขากลับไปแล้ว แต่นางก็เปลี่ยนไปทันทีเมื่อนางกำลังจะพูดอย่างนั้น

ฟุ่บ !

พริบตา ตงหลินหยานเซว่ก็หายไป ในขะณที่นางกำลังจะไปเยี่ยมบรรพชนตระกูลตงหลินและบินออกไปยังทางเข้าหลักโดยเร็วที่สุด

ฉินหานกลายเป็นซีดเผือดในขณะที่นางจ้องไปยังทิศทางที่ตงหลินหยานเซว่หายไป นางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “โอ้ ไม่นะ คนรู้จักจากทะเลสาบสะท้อนจันทร์ คนนี้รู้จักกับคุณหนูได้อย่างไรและดูจากการกระทำของคุณหนู พวกเขาอาจจะสนิทกัน แต่ข้าก็ไล่เขาไปแล้ว ข้าหวังว่าเขาจะยังไม่จากไป หรือไม่งั้นข้าก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณหนูจะลงโทษข้าอย่างไร หากพวกเขาคลาดกัน”